ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν σε κοιτάνε σημαίνει ότι είσαι ωραία ?

Δεν αξίζες τελικά τίποτα... Μόνο έτσι μπορω να ξεκινήσω το μονολογο μου για σένα! Δεν μετανιώνω για όσα σου έδωσα, Δε μετάνιωσα για όσα μαζί σου έζησα. Μετανιώνω που για σένα Εξεφτελιστικα στα μάτια τα δικά μου.Που έπεσα για σένα τόσο χαμηλά, Που σε παρακαλεσα με κλάματα κ εσύ ήσουν τόσο πάγος! Όσο εγώ μαρτυρουσα υποφερα δεν μπορούσα να ζήσω χωρίς εσένα εσύ καμαρωνες που έφυγες μακριά από εμένα κ ήσουν καλά έλεγες τώρα. Λες κ εγώ σου είχα κάνει τα μύρια ενώ το μόνο που με ένοιαζε να είσαι καλά, Που παραμελουσα της δικές μου ανάγκες σε ρούχα υλικά πράγματα για να είσαι εσύ καλά. Που άφηνα τα δικά μου θέλω για τα δικά σου. Που ταιζα και ποτιζα την μάνα σου και τον Πατριο σου. Που άφησα στην άκρη την εγχείρηση μου για να σε πάω ταξίδι. Θα με πουν μαλακα το αξιζω ίσως. Δεν αξιζα όμως τπτ από όλα αυτά που μου έκανες, Δεν αξιζα να με παρατήσεις τόσο απλά εύκολα και γρήγορα. Δεν νοιαζοσουν που είμαι πως είμαι τι κάνω αν ζω η εάν Πεθαινω. Με παρατησες στην μοναδική φορά που είχα ανάγκη την στήριξη σου το χάδι σου ένα Όλα θα πάνε καλά. Με παρατησες και έλεγες εισαι καλά ηρεμισες ότι σώθηκες ότι τώρα πια θα κάνεις κάτι για τον εαυτό σου. Λες και θυσιαστηκες σε αυτή την σχέση εσύ. Λες και ήμουν τυρανος ενώ εγώ προσπαθούσα καθημερινα να παλεύω για σένα να είσαι καλά να μην σου λείπει τπτ να είσαι καλά. Όμως Τζ. Ολα εδώ πληρώνονται στο είχα πει, Στο είχα πει ότι εγώ τώρα κλαίω και έπεσα στα πατώματα, Ομως θα σηκώθω μια μέρα και όταν θα σηκώθω εγώ εσύ θα έχεις πέσει εκεί κάτω, Ομως δεν το πιστέψες τότε αυτό. Άλλωστε σου είχανε φορτώσει τα μυαλά σου με Αμερική με πλούσιο γαμπρό με πλούσια ζωή. Νομίζες ότι τώρα ξεκινούσε η ζωή για εσένα όπως μου ειχες πει τόσο σκληρά όσο εγώ Πονουσα τόσο πολύ μέσα μου. Με αναγκασες να σου ευχηθώ καλή τύχη όσο κ να με πονουσε. Με αναγκασες να χάσω εμένα να γίνει η νύχτα μαρτύριο φόβος τρόμος. Με έκανες να πόνεσω τοσο όσο κάνεις άλλος. Με έκανες να υποφερω τόσο πολύ ενώ εγώ σε αγαπούσα.Πως είναι εκεί κάτω μικρό μου; Δε με εδώ που είμαι, Δες της φωτογραφίες μου με το παιδί μου σε αγκαλιά μίας άλλης όπως έλεγες τότε ότι φοβάσαι μην με δεις με άλλη. Δες με πως σηκωθηκα ξανά στα πόδια μου και ας έχω μονάχα το ένα. Δες όλα αυτά που σου έλεγα πως ηρθανε, Δες με εμένα με μια οικογένεια με της δουλειες μου με της επιτυχίες μου. Δες κ εσένα τώρα μικρό μου τώρα εκεί κάτω, 24 χρόνο κοριτσάκι να είσαι αναγκασμενη να είσαι με έναν 42ρη γιατί δεν έχεις στον ήλιο μοίρα. Γιατί είδες ότι η Αμερική ήταν μπαρουφα ότι όλοι αυτοί που μιλουσες στο φβ σε θέλανε μόνο για σεξ και τπτ άλλο όπως σου το είδε ξεκαθαρίσει ο ενα τους. Κ εσυ έλεγες δεν έχεις πρόβλημα! Κ εγώ κοιτούσα αυτά τα μυνηματα κ έκλαιγα με λυγμους και δεν μπορούσαν να με μαζέψουν οι φίλοι μου.Εμαθα ότι υποφέρες και υποφέρεις. Έμαθα ότι μπαίνεις συνέχεια στο προφίλ μου και ότι συζητάς με της φίλες σου για τα λάθη σου. Και ότι τώρα πλέον είναι αργά πολύ αργά. Ότι εγώ ήμουν ο ποιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή σου και ότι δε θα ξαναβρεις σαν εμένα ποτέ ξανά.Οχι δεν χαίρομαι ούτε έκανα την οικογένεια μου να σε εκδικηθω, Έπρεπε να σηκώθω στα πόδια μου έπρεπε να συνεχίσω έπρεπε να ζήσω έπρεπε να ξανά ζήσω. Βλέπεις εσύ είδες ότι θα ζούσες την ζωή σου κάνοντας σεξ με αυτούς που μιλουσες τότε.Ενω εγώ ήθελα οικογένεια με αρχές με ηρεμία με ευτυχία με όλα αυτά τα μικρά όμορφα πράγματα. Τώρα τι έγινε τι είδες; Το προξενιο σου με έναν 42ρη Στο χωριό τον 150 κατοικον? Δεν θέλω να σου ευχηθώ καλά να περάσεις γιατί έμαθα ότι δεν περνας καλά.Οτι με ζητάς ότι σου λείπω ότι μετανιώσες..... Εγώ θα σου πω ότι Όταν εσύ με πεταξες στα σκουπίδια που είχα καρκίνο, Ο Θεός έστειλε εκείνη την στιγμή τον άνθρωπο που ήταν φύλακας άγγελος μου και μου στάθηκε τόσο πολύ δίπλα μου στα δύσκολα. Ενώ μαζι είμασταν 3 χρόνια και σου έδινα μόνο εγώ.Εσυ με πεταξες αυτή με μαζέψε, Μάζεψε τα κομμάτια μου. Με έκανε ξανά να έχω ελπίδες, Μου έκανε και έναν πανέμορφο άγγελο. Δες με εδώ στα ψιλά, Πώς είναι εκεί κάτω?

Να λες στους άλλους μην περιμένεις να έρθουν τα πράγματα όπως τα θέλεις κάνε κι εσύ κάτι...Το θέμα όμως είναι ότι δεν υπάρχουν πάντα οι συνθήκες για να ενεργήσεις..και δυστυχώς δεν μπορείς πραγματικά να κάνεις κάτι..

είμαι στα 31 και αδύνατη, μικροκαμωμένη, αλλά ευτυχώς έχω καμπύλες σε στήθος και πωπό, αλλά φαίνομαι για 22-23. όλοι με ρωτάνε αν τελειώνω τις σπουδές μου και μερικοί αν έχω τελειώσει και το σχολείο!εντάξει, είναι ωραίο να μικροδείχνεις αλλά αυτό έχει αντίκτυπο και στα αγόρια που με πλησιάζουν, τα οποία άντε να είναι μέχρι 26-27 με το ζόρι. όταν μαθαίνουν την ηλικία μου, μερικοί φεύγουν επειδή τελικά τους πέφτω μεγάλη όπως λένε, άλλοι δεν έχουν πρόβλημα με αυτό επειδή πιστεύουν οτι θα τους μάθω πράγματα στο σεξ και μερικοί με βλέπουν σαν θεϊκό δώρο αποκαλώντας με μίλφ(εεε;;; στα 31 μου;;;!!!!)...τι να κάνω; εγω θέλω άνδρες της ηλικίας μου....

Εισαι το απωθημενο μου!Δε σου κρυβω οτι τοσο καιρο σε θελω οσο τιποτα...για να δουμε θα βρω το θαρρος να στα πω?Φιλια!Γ.

Με το σύντροφό μου είμαστε αρκετά χρόνια μαζί και σύντομα σκοπεύουμε να παντρευτούμε. Γνωριζόμαστε από την εφηβεία μας, είχαμε κοινό φιλικό περιβάλλον,αλλά με τις σπουδές μου στο εξωτερικό χαθήκαμε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και όταν ξαναβρεθήκαμε, είδαμε πως τελικά είχαμε περισσότερα κοινά από όσα περιμέναμε, έτσι γρήγορα αποφασίσαμε να γίνουμε ζευγάρι. Ο έρωτας σύντομα εξελίχθηκε σε αγάπη, μια αγάπη βαθιά και ουσιαστική, με σωστή επικοινωνία ακόμα και τις δύσκολες στιγμές, εκτίμηση, απόλυτη εμπιστοσύνη και αφοσίωση. Όταν έφτασε η στιγμή που μου ζήτησε να μείνουμε μαζί, θέλησε να είναι απόλυτα ειλικρινής μαζί μου σε όλα, να μου ανοίξει όλα του τα χαρτιά σε όλους τους τομείς. Έτσι, μου είπε σχεδόν αναλυτικά τον αριθμό των γυναικών που πέρασαν από το κρεβάτι του, ονόματα, κάποιες φωτογραφίες και ό,τι συνέβη στις πιο σημαντικές σχέσεις από αυτές. Εξαιτίας του κοινού μας παρελθόντος, κάποια ονόματα μου ήταν οικεία. Και από εκείνη τη στιγμή, σε ανύποπτες στιγμές, πιάνω τον εαυτό μου να ζηλεύει τις γυναίκες εκείνες που γνωρίζω εμφανισιακά. Αρκεί μια κακιά μου διάθεση, και ξεκινώ να τον φαντάζομαι σε διάφορες στιγμές μαζί τους. Και αυτή είναι η απορία μου. Είμαι απόλυτα δοσμένη σε εκείνον και αυτός σε εμένα. Το βλέπω καθημερινά, στην συμβίωση μας, στους κοινούς μας στόχους που έναν έναν πετυχαίνουμε, σε όλα. Τι με κάνει λοιπόν να αμαυρώνω τις ωραίες μας στιγμές με κακές σκέψεις?Προσπαθώ να το βρω μέσα μου και δεν μπορώ. Είναι ανασφάλεια? Είναι έλλειψη αυτοπεποίθησης? Είναι η σύγκριση? Είναι ότι έχω εικόνα και παίρνει αυτομάτως σάρκα και οστά?Του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στο σήμερα, δεν ζηλεύω ή κάνω μικροπρέπειες για συναδέλφους/γνωστές κτλ. Αλλά το παρελθόν για κάποιο λόγο με ενοχλεί.Λέω συνεχώς στον εαυτό μου πως κι εγώ έχω παρελθόν, όπως κι εκείνος, όμως δεν με ηρεμεί αυτή η σκέψη. Και ρωτώ αρχικά εδώ, πριν πάρω την απόφαση να επισκεφθώ κάποιον ειδικό - το έχω σχεδόν δρομολογήσει γιατί κάποιες φορές οι σκέψεις μου δεν αντέχονται, μπορεί να ξεσπάσω σε κλάματα ή να χαλάσω μια όμορφη μέρα για ανύπαρκτο λόγο, και δεν θέλω να τον ταλαιπωρώ-μήπως κάποιος με παρόμοια εμπειρία, μπορεί να μου απαντήσει πως να το χειριστώ ή πως να βρω από που προέρχεται όλο αυτό...ΥΓ Το έχω συζητήσει πολλές φορές μαζί του, με ανέχεται πάντα και με καθησυχάζει, μου λέει να μην χαλάω την ευτυχία με κακές σκέψεις. Όμως δεν μπορώ πάντα να το τιθασεύσω...

Η ιστορία μου ειναι η εξής..έχοντας σχεση περίπου 5 μηνες με εναν ανθρωπο και ενω στην αρχη περναγαμε καλα..ημουν χαλαρή και δεν επιδίωκα να βρισκομαστε συνεχεια ..τωρα κολλησα ασχημα μαζι του..αυτος το ξερει κ το καταλαβαινει.θελω να τον φιλαω συνεχεια και αυτος μονο πεταχτα. Παω να τον αγκαλιασω και αυτος δεν μπορει..με θελει?με αγαπαει?Ή πλαναμαι πλανην οικτρα? Ο ιδιος ισχυριζεται ότι ειναι χαλαρος κ δεν μπορει τη γυναικα βδελλα..ολοι μ λενε να το παιξω δυσκολη να αδιαφορησω..που θα βγει ομως αυτο? Και στη τελικη πως ξεκολλαει η σκέψη σου απο αυτον που αγαπας?συνεχεια σκεφτομαι μηπως απογοητευτω και μηπως δεν με θελει οσο εγω κ απλα περιμενει να βρει κατι καλυτερο για να με διωξει απο τη ζωη του..ολοι μου λενε πως αξιζω πολλα και να μην χαλιεμαι για δαυτον..αλλα τον αγαπαω..τον θελω..τον νοιάζομαι...δεν μου αρκει το λιγο που μου δινει..πειτε μου ιδεες για να ηρεμησω λιγο.δεν ξερω δεν μπορω να δωσω λυση ..το μονο που γνωρίζω ειναι πως τον θελω τρελα κ κανω σαν μικρό παιδι οταν τον βλεπω..καποιος Επιτέλους να εκτιμησει την αγαπη? Γιατι θελετε μονο πουτανες να σας τυραννανε και να σας παιρνουν τα μυαλα?γιατι

πως θα μου μεινει απωθημενο η λενα. δε την ξερω την κοπελα αλλα εχει κατι μυστηριο.λενα φιλια :)

Και τελικα το αντιδοτο για να ξεπερασω αυτο το ατομο υστερα απο τοσα χρονια ηταν αρκετα ευκολο. Μια στιγμη αρκουσε για να καταλαβω οτι δεν μου αξιζε..Μια μικρη αφορμη με εκανε να τον απομακρυνω πληρως απο τις σκεψεις μου και ισως να τον μισισω. Και επειτε αρχισα να διακρινω με καθαρο μυαλο οτι παντα μου χαριζε μια καλη στιγμη και μετα αλλες 10 κακες! Ευχομαι να βρειτε και εσεις το αντιδοτο ειτε με τον δικο μου ειτε με αλλον τροπο.

Και δε μπορώ να κάνω ρουπι...τους σιχαίνομαι τους υπόλοιπους δε σου κρύβω πως μαρεσει δε τοχω ξαναζήσει