ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αφου κανεις δεν με κοιταζει.Κανες δεν με αγγιζει.Μιλαω στους αλλους και δεν με ακουνε.Κανεις πια δεν κοιταζει τα ματια μου. Ειμαι μονος και πεθαινω απο μοναξια.Οπως ειχε πει και ο Σβαιτσερ: "Ειμαστε τοσο σφιγμενοι ο ενας πανω στον αλλο κι ομως πεθαινουμε απο μοναξια".Μ.Ξ

Να λοιπον και η στιγμη που καταλαβαινεις οτι φιλια αναμεσα στα 2 φυλα δεν θα υπαρξει ποτε μα ποτε.Καποια στιγμη ο ενας θα νιωσει κατι, ειτε για μικρο ειτε για μεγαλο χρονικο διαστημα.Ετσι και εγω, νιωθω κατι για τον κολλητο μου που γνωριζομαστε εδω και 7 χρονια.Βεβαια, διχως να εχω κανει ποτε σχεση με αλλα ατομα μου φαινεται οτι εκεινος ειναι ο πιο ρομαντικος, γλυκος, αστειος και τρυφερος απο τους αλλους.Φυσικα εκεινος κολλαει τελευταια στην κολλητη μου και εκεινη δεν ενοχλειται, φαινεται ομως να το απολαμβανει χωρις να λεει κατι.Της εχω πει οτι μου αρεσει αλλα εκεινη λεει οτι δεν τρεχει κατι μεταξυ τους και οτι υπερβαλλω...Εγω παντως ανησυχω και η καχυποψια μου εχει βαρεσει κοκκινο!Τι να κανω; Εχω δοκιμασει να απομακρυνθω απο τον κολλητο μου αλλα δεν βγαινει απο το μυαλο μου.Συγγνωμη για το μεγαλο κειμενο, καθε συμβουλη και σχολιασμος αποδεκτο.

την πεζότητα, την ανιαρότητα, το ξενέρωμα, την κενότητα, το άδειασμα, τη βλακεία, την κουτοπονηριά και τη λιγοστοσύνη των ανθρώπων, την κυνικότητα, την εξάρτηση, τους φόβους για το μέλλον, το άγχος, τις έγνοιες, τις πίκρες, τους ανταγωνισμούς των ανθρώπων, τις ζήλιες τους, με λίγα λόγια, τη ζωή την ίδια!

την πεζότητα, την ανιαρότητα, το ξενέρωμα, την κενότητα, το άδειασμα, τη βλακεία, την κουτοπονηριά και τη λιγοστοσύνη των ανθρώπων, την κυνικότητα, την εξάρτηση, τους φόβους για το μέλλον, το άγχος, τις έγνοιες, τις πίκρες, τους ανταγωνισμούς των ανθρώπων, τις ζήλιες τους, με λίγα λόγια, τη ζωή την ίδια!

σε όσους γιορτάζουν αύριο..ο,τι επιθυμείτε να το κάνετε πράξη κ να μην περιμένετε από την θεία δίκη ή την τύχη ή από ένα θαύμα, να σας φέρει αυτό που ζητάτε.

με τους γονεις μου...ανεκτιμητες στιγμες αυτες με δικα μας προσωπα..να αγαπατε τους δικους σας κ να τους το δειχνετε συνεχεια.

Να πάω ένα θερινό σινεμαδακι ζήτησα. και πήρα το αμαξάκι μου να πάω και φτάνω κυρία χωρίς να χαθώ όπως συνήθως και να σου γύρω γύρω να το παρκάρω, αλλά ο θεός πάρκινγκ δεν ευλόγησε την επιθυμία μου.γύρισα ξενερωμενη, θυμωμένη και στεναχωρημενη σαν παιδάκι που του έπεσε κάτω το παγωτό. εσείς που παίρνετε παντού το αμάξι, ενοχλειτε εμάς που παίρνουμε παντού το αμάξι και μας χαλάτε την εκπληκτική και άνευ όρων σαββατιανη διασκέδαση. μην μου μιλάτε τώρα μην μου μιλάτε μην μου μιλάτε. σσσσσσ. Έχω θυμώσει.

Προηγούμενη εξομολόγηση:http://www.lifo.gr/confessions/view/301349Το σκέφτηκα πολύ καλά. Τελικά έχετε δίκιο. Με κράξατε, μου κακοφάνηκε αλλά καταβάθος ξέρω ότι έχετε απόλυτο δίκιο. Αν ήμουν στην θέση της και μου το έκαναν αυτό, θα με ενοχλούσε, θα με είχε φέρει σε δύσκολη θέση και το πιο πιθανό θα ήταν να μην ήθελα να ξαναβρεθούμε ή/και να ξαναμιλήσουμε. Ωστόσο κρατάει πολύ ευγενική στάση απέναντί μου και είναι διακριτική και αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμένα. Όταν αγάπμε έναν άνθρωπο πρέπει να τον αφήνουμε να ευτυχίσει όπως επιθυμεί ο ίδιος. Όταν τελικά δούμε το πρόσωπο που μας ενδιαφέρει να χαμογελάει και να περνάει ωραία, έστω και εξ' αποστάσεως, τότε αισθάνεσαι κι εσύ όμορφα. Σκεφτόμουν μήπως να της έστελνα μήνυμα και να της ζητούσα συγγνώμη (μόνο αυτό) ή αν την έβλεπα κάπου να της το έλεγα αυτοπροσώπως. Μάλλον καλύτερα να κάτσω στα αυγά μου, ίσως να τα κάνω και χειρότερα. Από τα λάθη μας, μαθαίνουμε. Από την επόμενη φορά, θα πρέπει να προσέχω την συμπεριφορά μου, τις σκέψεις μου, τις κινήσεις μου.Σου ζητώ συγγνώμη, για οτιδήποτε έκανα.

Ηρέμησε! Παρόλα αυτά ακόμα σε αγαπώ.

Παλιοτερα παρακαλουσα να εχω παρεες...Πλεον ψαχνω την ηρεμια που ειχα παλιοτερα και δεν μπορω να την βρω.