ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω να εξομολογηθώ κάτι...Νιώθω ότι ο κόσμος που ζούμε αρχίζει να γίνεται πολύ μαλθακός.Πλέον έχουμε: πολιτική ορθότητα, την ανυσηχία μήπως προσβάλουμε κάποιον με το λόγο μας, πολιτική ιδιοκατοίκηση, άτομα να ενοχλούντε με το παραμικρό που έρχετε αντιμέτωπο με τη ταυτότητα τους και το τι αυτοπροσδιορίζοντε, κλπ...Και αυτό που βρίσκω πιο τρομαχτικό είναι οτι άτομα που ασπάζοντε τα παραπάνω ιδεώδη δύσκολα ανέχοντε το διάλογο ή την ιδέα οτι μπορεί να κάνουν λαθος, και από την άλλη νιώθω πιο πολύ να συμφωνώ με συντηριτικές απόψεις...και όμως, πάντα με ένιωθα και νιώθω οτι είμαι ανοιχτός στο διαφορετικό...τι έχει γίνει? μεγάλωσα? ζω χρόνια τώρα στο εξωτερικό σε χώρες που ειναι προοδευτικές...

Αν βγαινατε για κάποιο διάστημα με ένα παιδί και περναγατε όμορφα , είχατε προχωρήσει και σεξουαλικά αλλά είχατε χαθεί τ τελευταίο διάστημα τι θα κάνατε ; θα το αφήνατε εντελώς θεωρώντας πως λογικά ο αλλος για να χαθήκαμε ε δεν ήθελε και πολύ ή θα του μιλούσατε γι αυτό που νιώθετε και ας τρωγατε χ; όποια απάντηση για το τι θα κάνατε θα με βοηθουσε πολυ. Ευχαριστώ !!

Να έρθει, να τελειώσει και να πάνε όλα καλά. Μόνο αυτο θέλω!!! Να πάνε όλα καλά!!

σχεδον καθημερινα με συγκρινω με τις υπολοιπες κοπελες, αν εχουν δεσμους ή παιδια, αν εχουν καλες δουλειες, αν εχουν δικο τους σπιτι ή αυτοκινητο, αν εχουν το ενα και αν εχουν το αλλο και σκεφτομαι οτι εγω δεν εχω τιποτα απο αυτα που θεωρουνται φυσιολογικα για εναν νεο ανθρωπο και στεναχωριεμαι....

Είδα το εξής όνειρο: εκείνος και εγώ καθόμασταν μπροστά από ένα ρυάκι τοξικό. Μέσα του έπεφταν σπουργίτια που έλιωναν. Εγώ έπιασα ένα και ήταν αποκεφαλισμένο. Τότε εκείνος μου το άρπαξε και το ξαναπέταξε μέσα στο ρυάκι κ εκείνο έλιωσε. Τι σημαίνει;

Δεν μπορώ (φυσικά) να το πω πουθενά αλλού, για αυτό θέλω αντικειμενικές απόψεις...ελπίζω να μη με δηλητηριάσετε εντελώς......Έχω σχέση σοβαρή 3,5 χρόνια, ετοιμαζόμαστε για τεκνοποίηση κτλ. Διαπιστωμένα κ εγώ και αυτός ερωτευμένοι πολύ, πολλή αγάπη, πέραν από το πικάρισμα που κάναμε ο ένας στον άλλον στις αρχές(έντονες ζήλιες), δεν έχω διαπιστώσει καμία απόπειρα πουστιάς από μέρους του πχ ύποπτες κλήσεις, μνματα, να βγαίνει μόνος κτλ κτλ, πιο πολύ θα τον χαρακτήριζα ήσυχο και κρεμασμένο από πάνω μου, αν και κλειστός χαρακτήρας πράγμα που με έκανε να τον υποπτεύομαι συχνά στο παρελθόν γιατί μιλούσε πολύ λακωνικά. Επειδή για πολύ καιρό ζηλεύαμε τρελά, είχα ψάξει στις αρχές τον λογαριασμό του στο φεσιμπουκ κ έμπαινα ανά τακτά χρονικά διαστήματα να δω τις φιλίες έχει κάνει......τα είχε όλα δημόσια (το έκρινα τότε ως θετικό), μάλιστα σε κάποιον καυγά μου είχε τονίσει πως τα έχει όλα ανοιχτά και δεν έχει να κρύψει τίποτα. Φίλοι δεν είμαστε γιατί εγώ είχα λογαριασμό και τον έκλεισα, επίσης δηλώνω φανατικά κατά( άρα δεν μπορώ να ξαναδημιουργήσω!) Εμπαινα στον λογαριασμό του από ρουτίνα πιο πολύ μια στο τόσο...τα παραπάνω λοιπόν ίσχυαν έως σήμερα! Σήμερα ξαφνικά διαπίστωσα πως όρισε τους φίλους να είναι κρυφοί!!!!!!Μέτα από 3μιση χρόνια........Δεν έχει συμβεί το οτιδήποτε ύποπτο, αντιθέτως τις τελευταίες 3 ημέρες ήρθαμε ακόμη πιο κοντά.....Επίσης δεν γνωρίζω εαν κάθισε να σκεφτεί ποτέ πως εγώ μπαίνω και βλέπω τι φιλίες έχει.....υπάρχει και το ενδεχόμενο να βρήκε τη ρύθμιση αυτή και απλά να το έκανε αν και επικρατεί η καχυποψία μου όπως φαντάζομαι θα συνέβαινε στον καθένα. Περιμένω απόψεις.......

Ε, φυσικα κοπελα μου, τα κερατα σου εχουν φτασει στον ουρανο, αλλα εσυ τις απιστιες του αντρα σου τις θεωρεις κατι ανουσιο. Συνεχισε να κοιμασαι στο ιδιο πλευρο, ευτυχισμενη. Αγαπη, εκτιμηση, σεβασμος...αγνωστα για εσενα.

Πως θα σας φαινόταν να μαθαίνεται οτι ο επι 3 μηνες σύντροφός σας εχει ενος χρονου παιδι και συναντηθηκε πριν ενα μήνα με την πρωην του;; Και ολα αυτα απο το vyber ; και υστερα απο ενα μηνα των παθων που περασα διοτι μερα παρα μερα τσακωνομασταν για λογους που και ενα πενταχρονο αν τους ακουγε θα γελαγε !!!! Καλυτερα να εμενα στην εντυπωση πως απλως ειναι κομπλεξικος !! Αλλα ηθελα να μαθω τους πραγματικους λογους και το τι εχει !!!Δςν ξερω τι με πειραξε περισσότερο; Οτι 3 μηνες μου εκρυβε ενα παιδι; αντε αυτο να το καταλαβω γιατι δεν ειναι και το πιο ευκολο πραγμα αν και θα προτιμουσα να το ηξερα γιατι θα επρεπε να γνωριζω απο την αρχη σε τι συνθηκες παω να μπωΟτι συναντηθηκε και ειχε επαφες με μια πρωην του η οποια σημειωτέον με ενοχλουσε στο Facebook και αυτος την ειχε βρισει ανελλειπως μπροστα μου; και δωστου ορκους οτι δεν μιλανε Οτι ΑΡΝΗΤΑΙ να αναλαμβει ευθυνες για το παιδι ΤΟΥ ;στελνοντας μονο λεφτα αλλα δεν το ιελει στη ζωη του γιατι οπως λεει ηταν επιλογη της πρωην τπυ να το κρατήσει; ;Και δεν υπαρχει στη ζωη του αυτο δεν εχει ευθυνη λέει!! Αναθεμα αυτα που εχει στο παντελονι του για αντρας !!!! Οτι τον τελευταίο μηνα μου εψεινε το ψαρι στα χειλια για ανουσιους λογους !!!! Οτι προτιμησε να μου το πει μεσω διαδικτύου γιατι του ηταν πιο ευκολο και δεν θελει καν να με δει !!!Οτι με ειδε πληγωμενη κκαι κανει πως δεν τον νοιαζει;;; Η οτι εγω προσπαθω ακομα να μιλησουμε για τελευταια φορα απο κοντα να βγαλω απ μεσα μου ολα αυτα που εχω;;;Ειμαι ηλίθια το ξερω αλλα εγω εχω μαθει να κοιταω στα ματια τον αλλον και να του λεω οτι εχω να πω ακομα και αν αυτο δεν θα του αρεσει !!!Αμαν πια...

Τον πατέρα μου τον έχασα πριν από 20 περιπου χρονια. Μου έλειψε. Και μου λείπει Ακόμα και όταν ζούσε μου έλειπε. Πάντα υπήρχαν κάποια άλλα άτομα που τα προτιμούσε (έτσι πίστευα δηλαδή) από εμένα. Δωσμένος πάντα σε φίλους σε παρέες σε διασκεδάσεις. Δεν μας έλειψε βέβαια ποτέ τίποτα. Πάντα μας έδινε (από υλικά αγαθά) ότι χρειαζόμασταν και ότι ζητούσαμε στο βαθμό βέβαια που του επέτρεπαν τα οικονομικά του τα οποία ήταν αρκετά καλά. ¨Ηταν άνθρωπος του κόσμου των επιχειρήσεων. Ολοι στην αγορά τον εκτιμούσαν. Μαζί δυστυχώς δεν τα βρηκαμε.Ψάχνοντας πριν περιπου τρεις μηνες σε ένα συρτάρι στο πατρικό μου έπεσα πάνω σε μια φωτογραφία τραβηγμένη την πρωτομαγιά του 1980(!). Καλά διαβάσατε. Ο πατέρας μου και ο ξάδερφος μου (ανηψιός από την αδερφή του ο οποίος τότε ήταν γύρω στα 14) να ειναι μεσα στο αυτοκινητο μας και να γελάνε με την καρδιά τους. Οσο απίστευτο και να φανεί τη μερα εκεινη τη θυμάμαι θυμάμαι και πως ένιωσα. Είχα θυμώσει αφάνταστα. Με το γεγονός ότι κάποιος άλλος καθόταν στη θέση μου. Στο κάθισμα του συνοδηγου που για να κάτσω εγώ έπρεπε να είναι στις πολύ καλές του. (ήμουν βέβαια μόλις 6 ετών τότε) Κάποιος άλλος περναγε καλά με τον πατέρα μου ενώ εγώ δεν είχα ποτέ εκείνη την ευκαιρία. Και δεν θα την είχα ποτέ. Δεν μπορέσαμε να συννενοηθούμε. Μετά στην εφηβεία τα πήρε όλα ο αέρας και τα σήκωσε. Εκείνος στα ούζα στα τσιπουρα στα τσιγάρα και στους μεζέδες στις παρέες του (και καμιά γκομενούλα σίγουρα έπαιζε που και που ) εγώ στη μαλακία που με έδερνε. Στους καθωσπρεπισμους και στους μικροαστισμούς που ο πατέρας μου δεν τους είχε κατά διάνοια. Αυτά τα πράγματα μου προσέφεραν τη συναισθηματική ασφάλεια που δεν μπορούσα να τη βρω στο σπιτι με τιποτα. Έτσι νομίζω τουλάχιστον δεν είμαι και ψυχολόγος. Τι να πω δεν ξέρω. Δεν ημουν αρκετα μάγκας. Ούτε αρκετα αρσενικός δυστυχώς. Δεν ημουν ο γιος που ήθελε τελικά. Ίσως να κάνω και λάθος. Να είσαστε καλά ολοι και χρόνια πολλά στους μπαμπάδες.

Δε σε σκέφτομαι όπως τότε και δεν πονάω όπως παλιά,αλλά είναι αυτός ο χρόνος που πέρασε τόσο κοντά και τόσο μακριά σου. Ξέρω πως νιώθεις πως αλλάξαμε,αλλά ήθελα να ξέρω,με σκέφτεσαι καθόλου; Κι ακόμα,θα με σκέφτεσαι αφού φύγω; Αφού θα είμαι μακριά κι ίσως για πάντα;