ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ό,τι ονειρεύομαι για μας, να γινόταν πραγματικότητα. Αλλά εσύ είσαι ένα ακόμα άπιαστο όνειρο. Σε βλέπω που με κοιτάς κάθε μέρα. Παρακαλάω μια ανώτερη δύναμη να σε κάνει να μου μιλήσεις. Θέλω να μάθω για σένα. Θέλω να αγκαλιάσω τη ψυχή σου.

Μου στέλνει μήνυμα οτι βρίσκεται στο νοσοκομείο. Φρικαρω. Του στέλνω να δω τι έπαθε και που βρίσκεται και η απάντηση του ήταν: "Όλα καλά. Ήταν μια στιγμή αδυναμίας.". Με ποιά λογική με τρομάζεις έτσι και μετα δεν λες ούτε καν λέξη;!Εγώ φταίω που ενδιαφερθηκα. Δεν θα γίνει ξανά όμως.

είναι ευθύνη κανενός ατόμου να "φορτώνεται" τα ψυχολογικά ενός άλλου, είτε αυτός ο άλλος είναι φίλος ή σύντροφος. Διορθωθείτε λοιπόν εσωτερικά σαν όντα, που ελέγχουν τον εαυτό τους και δεν κάνουν κακό στους άλλους, και μετά έχετε την απαίτηση παραμονής.

Φτάνω τα 29, δεν είχα ποτέ σχέση. Είμαι υπερβολικά ντροπαλός με τις γυναίκες, επίσης όποτε προσπαθώ και βγαίνω πάντα με απορρίπτουν. Καταλαβαίνουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Οι λιγοστοί φίλοι έφυγαν έξω. Δουλεύω σχεδόν όλη μέρα για να μην κάνω μαύρες σκέψεις, αλλά δεν μπορώ άλλο. Οι Κυριακές είναι δύσκολες.

Ειμαι 17 και δεν εχω φιλους.Πως μπορω να γινω πιο κοινωνικος και να κανω νεες παρεες (χωρις να συμβιβαστω)?

Η ερώτηση απευθύνεται κυρίως σε γυναίκες άνω των 25. Ποια η άποψή σας για το δαχτυλίδι ως δώρο από τον καλό σας; Ως δώρο γενεθλιων για παραδειγμα ή ονομαστικής γιορτής. Ως τι το εκλαμβάνετε;

Γνώρισα μια κοπέλα μέσω ίντερνετ. Και ενώ έχουμε να μιλήσουμε καιρό, συνεχίζω να την σκέφτομαι. Έχω κρατήσει κάθε λεπτομέρειά της στο μυαλό μου, τον τρόπο που μιλάει, τις εκφράσεις που χρησιμοποιεί όλα. Εκείνη θέλησε να σταματήσουμε όμως προσπαθώ να ξεκολλήσω και δεν μπορώ. Ίσως φταίει που την έχω εξιδανικεύσει. Κάθε φορά που προσπαθώ να βάλω ένα αρνητικό της μπροστά για να τελειώνω βγαίνουν δύο θετικά. Ισως φταίει και η κακή ψυχολογία που έχω γενικότερα όμως κάθε μέρα σκέφτομαι ότι είναι η ιδανική κοπέλα για εμένα και τρελαίνομαι.

Τελικά έχει δίκιο η μάνα μου. Νομίζω ότι αυτό που μου ταιριάζει είναι ένας άντρας να τον έχω όμως όλη μου τη ζωή. Γνώρισα έναν και μου βγήκε πολύ άσχημο. Ήδη έχω χάσει την αυτοπεποίθηση μου την ψυχολογία μου τις ελπίδες μου γενικά έχασα τον εαυτό μου. Νόμιζα ότι θα διαρκούσε αρκετά και τελείωσε. Απλώς δεν το αντέχει η ψυχή μου αυτό ειλικρινά. Δεν αντέχω να κλαίω τα βράδια. Οπότε θα κάνω υπομονή λιγο ακόμη και θα παντρευτώ υποθέτω με κάποιον στο μέλλον που θα με θέλει γιατί θα θέλει κάποια σοβαρή και αυτό. Με τον καιρό θα νιώσω και πράγματα θα νιώσει κλπ. Δεν είμαι για εφημερες σχέσεις και χαζομάρες. Τόσο ευαίσθητη είμαι που μια σχέση ενός μήνα μου πήρε χρόνο να την ξεπεράσω ενώ την άλλη πλευρά ούτε που την έκαιγε αν ζω ή αν πεθαίνω. Το καλό από την όλη υπόθεση είναι ότι έχω αφοσιωθεί στη σχολή μου στα μαθηματα μου και περιεργως πράγματα τα οποία κάποτε θεοποιουσα τώρα δεν τους δίνω τόση σημασία και νιώθω κάπως καλύτερα.

Τι δώρο θα μπορούσα να πάρω στον πατέρα μου ? Δεν έχω ιδέα, παλιότερα σαν παιδί και εγώ του έφτιαχνα κάρτες αλλά τώρα που είμαι 17 θέλω να του πάρω ένα δώρο. Για πείτε απόψεις... Χρόνια πολλά σε όλους τους μπαμπάδες!! και σε όσους δεν βρίσκονται πλέον κοντά είμαι σίγουρη ότι σας αγαπούσαν με όλη την καρδιά τους, να έχετε στην καρδιά σας τις όμορφες αναμνήσεις μαζί τους

Ο φιλος μου μου ζητησε να του μιλαω πολυ προστυχα στο σεξ. Εσας, σας αρεσουν τα τρυφερα η προστυχα λογια;