ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

... απο σήμερα και περα υπόσχομαι να βγάλω ΟΡΙΣΤΙΚΑ απο τη ζωη μου καθε τοξικό άνθρωπο που με έβλαψε χωρις κανεναν λόγο και να μην τους κανω το χατήρι να γίνω σαν τα μούτρα τους, αλλα να παραμείνω Άνθρωπος. Σιωπηλά και χωρίς να πέσω στο επίπεδο που προσπαθούν να με φέρουν δηλητηριάζοντας την ψυχη μου. Απλά από αυτη την στιγμή, επιλέγω να βρεθώ εξω από παρανοϊκές συνωμοσίες, εξοργιστικα ψέμματα και αναληθεις συκοφαντίες.Το χρωστώ στους γονείς μου. Που με μεγάλωσαν με κύριες αρχές την δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια. Κι αυτοί δεν είναι πια εδώ να βάλουν όλους αυτούς τους δήθεν καλοθελητές στη θέση τους, θα τους βάλω εγω μιας και τολμούν να προσβαλουν την μνημη τους και να λένε ψέματα για ανθρώπους που τους αγαπησαν και τους στηρίξανε οσο κανείς. Με την σιωπηλή απομάκρυνση μου θα κανω την αρχη για ενα αξιοπρεπές υπόλοιπο της ζωής μου.Εύχομαι να τους συγχωρέσει ο Θεός...γιατί εγώ δεν εχω το κουράγιο.

Οποιος αγαπάει αληθινά, δεν σου βάζει δοκιμασίες, ενω ήδη έχεις περασει πολλές στην ζωή σου και φυσικά δεν παίζει με την ψυχή σου ώστε να δει αν θα αντιδράσεις κατ αυτόν σωστά βυθίζοντας σε σε τέλμα. Αυτά τα... τερτίπια δεν τα ξέρει, ούτε φέρεται σαδιστικά...

Κάθε φορά που αγχώνομαι, έχω την αίσθηση από την κοιλιά μου πως πρέπει να χρησιμοποιήσω την τουαλέτα (καταλάβατε γιατί)... Και τελικά, όταν επισκέπτομαι το αποχωρητήριο, δε μπορώ να λειτουργήσω. Δεν ξέρω, φταίει το έντερό μου, η ψυχολογία μου; Πάντως είναι πολύ ενοχλητικό αυτό το σύμπτωμα και δε σου επιτρέπει να χαρείς την οποιαδήποτε έξοδό σου από το σπίτι!Είμαι νεαρός στην ηλικία, εάν παίζει αυτό κάποιο ρόλο...

Καλησπέρα,όντας ενθουσιασμένη με την ιδέα, εξομολογούμαι ότι είμαι αποφασισμένη (αρκετά) ότι το να περάσω στην νομική σχολή είναι αυτό που τελικά,θέλω.(Όσο αποφασισμένη δηλαδή μπορεί να είναι μια μαθήτρια της πρώτης λυκείου).Σίγουρα είναι πολύ ενδιαφέρουσα σχολή και θα έχει σίγουρα πολλά να μου δώσει εκτός από μια επαγγελματική αποκατάσταση. Είμαι ενημερωμένη για τις βάσεις και γενικότερα,για τις δυσχέρειες που έχει ο τομέας αυτός ... Σίγουρα θα είναι δύσκολο.Αλλά έτσι και αλλιώς, όλα είναι δύσκολα πριν γίνουν εύκολα,δεν είναι; Σκέφτομαι λοιπόν, για ακαδημαϊκή καριέρα αν και η όλη διαδικασία είναι αρκετά χρονοβόρα και τα λεφτά για το διδακτορικό,πολλά. Να που όμως, το έχω πάρει απόφαση.. Στόχευσε στο φεγγάρι για να βρεθείς κάπου ανάμεσα στα αστέρια,όπως είπε και ο Πλάτων. Γράφω αυτή την εξομολόγηση, περισσότερο για να ακούσω εμπειρίες, είτε προσωπικές είτε όχι και απόψεις από ανθρώπους που κάτι ξέρουν παραπάνω. Κάθε γνώμη λοιπόν, είναι ευπρόσδεκτη,ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων :) Υ.Γ. Και που ξέρετε...Ίσως, σε 5-10 χρονάκια να διαβάζω αυτή εδώ την εξομολόγηση,στους μαθητές μου και να γελάω.Και να τους λέω "να που όλα γίνονται,χωρίς κονέ, χωρίς τίποτα,από το μηδέν". Ή ίσως να είμαι στο δικηγορικό μου γραφείο και να βγάζω τα λεφτά της ζωής μου. Ίσως βέβαια και όχι,ίσως τίποτα από όλα αυτά να μην γίνει και να καταλήξω στα τριάντα μου να είμαι σερβιτόρα,να σκίζομαι στην δουλειά όλη την μέρα για έναν αναθεματισμένο αστεία χαμηλό μισθό, αλλά πάντα θετικές σκέψεις!

Οταν εχεις βγει με ενα παιδι για ραντεβου και μετα κανει μερες να στείλει μηνυμα αξιζει να στειλω εγω ως γυναικα και να κάνω προταση?δεν μου δεν εχει στειλει τιποτα..λετε να περιμενει απο μενα??

Έτσι έγινε και με τον πρώην. Δεν είχα υπομονή δεν έδωσα χρόνο να σκεφτεί τα πράγματα μέχρι που με μίσησε. Έτσι έγινε και με την κολλητή 6 χρόνων. Τα έκανα σκατα. Με είπε καταπιεστικη και ότι βλέπω τους ανθρώπους σαν παιχνιδάκι και ότι δεν έχω υπομονή να της δώσω χώρο κ χρόνο να σκεφτεί. Εγώ προσπαθούσα να το σωσω και με έβριζε. Τόσο κακό της έκανα και δν το ξερα... Και επειδή με έβρισε ξανά και είπε ότι δεν θέλει να το σώσει (θυμήθηκα κ πρώην), έσβησα φβ και όλα. Τώρα μόνη. Όπως ήμουν πάντα. Αυτά έχει κ η απόσταση κ η έλλειψη επικοινωνίας. Τελικά είμαι βάρος. Λέξεις όπως καριόλα, γαλοτσα, μωρή και σίχαμα δεν τις δέχομαι. Το παραχεσε.

Βλέπω την σειρά για την ζωή του Καρυωτάκη κ το λαβ στορυ Πολυδούρη και ότι κυνισμός είχα περί έρωτος μου έχει μπει οοοολος στον κ@λο και κλαίω (ποιητικό).

Απορριπτατε έναν άνθρωπο μόνο ηλικιακής διαφοράς ; γνώρισα ένα αγόρι αρκετά μικρότερο μου και δεν ξέρω τι να κάνω. Να μην το προχωρήσω καθόλου η να βγω μαζί του και αν δω πως όντως δεν έχουμε κοινά να μην το συνεχίσω ;

Και ο λόγος είναι οτι δεν αντέχω άλλο την μιζέρια και την κλάψα σου οτι δεν σε θέλει κανείς...

Γιατι ενω ειμαι καλα, σε μια καινουρια σχεση, με εναν ανθρωπο που ειναι πολυ ενδιαφερον και φαινεται και καλο παιδι, και ενω εχουμε χωρισει, εδω και δυο χρονια ακομη βλεπω ονειρα μαζι σου, στα οποια μ παραδεχεσαι οτι κατα τη διαρκεια της σχεσης μας, με ειχες κανει ταρανδο και οτι χωρισαμε, γιατι εισαι με αυτην που εισαι τωρα, την οποια και σου γνωρισα εγω σαν φιλη μου τοτε. Εκανα πολλες βλακειες γιατι δεν αποδεχομουν το χωρισμο, εκλαιγα, επινα, ερχομουν κατω απο το σπιτι σου και εσυ αφηνες αυτην να τα βλεπει ολα αυτα και σε εμενα ελεγες ψεματα. Σε σιχαινομαι ελε'ι'νε και τρισαθλιε ανθρωπε. Θελω απλα να ξεχασω οτι υπηρξες και κυριως αυτο που δε μπορω να συγχωρησω στον εαυτο μου, το ποσο χαμηλα επεσα για σενα που δεν αξιζες. Πειτε μου εναν τροπο να ξεχασω, δε μπορω να βλεπω την ικανοποιηση στη μουρη του καθε φορα που τον κοιταζω!