ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γράφω σβήνω .. από το πρωί, πόσες να γράψω ότι τον αγαπώ.

Εδώ και χρόνια παλεύω με την κατάθλιψη. Νόμιζα πως την είχα ξεπεράσει. Τώρα όμως βλέπω πως από τη φύση μου είμαι καταθλιπτικο άτομο. Δηλαδή είμαι εσωστρεφης σε σημείο αηδίας και έτσι δεν περνάω ποτέ καλά με παρέες και τα σχετικά. Τίποτα στη ζωή μου δεν με γεμίζει. ΤΙΠΟΤΑ. Από πουθενά δεν αντλω χαρά. Είμαι στο 8ο έτος στο πανεπιστήμιο επειδή αντιμετώπισα και κάποια άλλα προβλήματα υγείας που με έφεραν πίσω. Θέλω να φύγω. Θέλω να πάω στο εξωτερικό να κάνω μια καινούργια αρχή και αυτό θα κάνω μόλις πάρω επιτέλους το πτυχίο. Υποφέρω. Βλέπω τους άλλους και νομίζω ότι όλοι είναι όσο χαλια είμαι εγώ. Από την άλλη καταλαβαίνω ότι όχι, οι άλλοι περνάνε καλά. Και τα δύο με απελπιζουν. Εγώ ποτέ θα ζήσω τη ζωή μου? 25 χρόνων είμαι και είμαι άρρωστη από τα 17 μου. Δεν έχω ζήσει καμία ευχάριστη εμπειρία όλα αυτά τα χρόνια. Δεν θυμάμαι ούτε μια φορά να γέλασα πχ. Ήταν δύσκολα. Άσχημα. Βλέπω πως ο αδερφός μου έχει δουλειά και κανονίζει συνέχεια εξόδους και ταξίδια. Εγώ φυσικά δεν έχω δουλειά και κάθομαι σπίτι. Άλλωστε δεν έχω φίλες. Με τις δύο κολλητες μου τσακωθηκαμε. Μου λείπουν πολύ. Μου έδιναν δύναμη. Με στηριζαν όσο κανεις. Ήμασταν μια ομάδα. Μια γροθιά, είχαμε κοινά βιωματα. Δεν ξέρω τι κάνουν τώρα. Δεν μπορώ να κάνω σχέση γιατι είμαι χάλια ψυχολογικά και επίσης έτσι και αλλιώς σκοπεύω να φύγω για εξωτερικό. Απλά δεν παλεύεται. 8 χρόνια.

Γιατί δεν μπορούμε απλά να θέλουμε αυτό που μασ προσφέρεται και παντα να θέλουμε αυτό που δεν μπορουμε να έχουμε ??Πόσο πιο εύκολη θα ηταν η ζωή μασ ..

Με καταράστηκε...Δεν υπάρχει αυτό που ζώ.Πήγα να δώ λίγο το παιδί μου κι εκεί που πίναμε καφέ στην αυλίτσα του με τσίμπησε σφικα στα χείλη.Υποφέρω λέμε.Μ'ακούει κανένα τέρας;

Εκανα πρωτη φορα σεξ με εναν.Δεν το χω ξανασυναντησει αυτο.Εκει που το καναμε σταματουσε αραζε μετα παλι μετα τα ιδια εγω εκανα τσιγαρο μετα παλι δεν ηξερα πως να φερθω του λεω δεν τελειωνεις εσυ;Μου λεει το απολαμβανω και δεν τελειωνω.4 ωρες στο κρεβατι.Το βραδυ κοιμηθηκαμε μαζι με ξυπνησε και μου πε δεν μπορω να κοιμηθω απο την καυλα που εχω για σενα μ εχεις τρελανει.Μου τον εβαλε το καναμε για 5 λεπτα βγηκε και κοιμηθηκαμε.Ξεχασα να πω πως τελειωσε 2 φορες καθ ολη τη διαρκεια που συνολοκα ηταν 6 ωρες συνολο ολη μερα.Δεν μου χει ξανασυμβει.Τι λετε ρε παιδια;

Τον μουντο καιρο στο εξωτερικο.Αμαν και πως να δεις λιγο ηλιο.Ποσο μου λειπει ο καιρος της Ελλαδας :(

Γνώρισα ένα παιδί μέσω του ξαδέρφου μου και αυτός έδειξε ενδιαφέρον αμέσως !! Εμένα από την αρχή δεν αισθάνθηκα ότι μου άρεσε ερωτικα ιδιαίτερα αλλά επειδή ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρον άτομο και πολύ καλό παιδι όταν μου είπε να βγούμε δέχτηκα για να τον γνωρίσω καλύτερα και μετά να καταλήξω!! Βγήκαμε 2 φορές πέρασα πολύ ωραία και τις 2 όμως όταν με φίλησε δεν ένιωσα τίποτα απολύτως μάλλον το αντίθετο!!Το θέμα είναι ότι εκείνος θέλει να ξαναβγουμε και εγώ όχι και δεν ξέρω με τι τρόπο να του το πω χωρίς να τον πληγωσω επειδή πραγματικά δεν του αξίζει!!

Της το είπα ότι την αγαπώ και την περιμένω και μου αρκεί που το ξέρει.

Καλησπέρα σε ολους, θα ήθελα την ταπεινή σας γνώμη στην προσωπική κατάθεση ψυχής που θα σας παραθέσω. Πέρασα πέρυσι σε μια σχολη που δεν μου άρεσε καθόλου, ούτε τα μαθηματα ούτε και οι καθηγητες. Αποφάσισα να κυνηγήσω το ονειρο μου την επόμενη χρονια (φετος) ομως δεν τα κατάφερα και τελικά κατάλαβα πως η σχολη που για 5χρονια ήταν το ονειρο μου δεν με ενδιέφερε πραγματικά. Ετσι έμεινα στη σχολη που εξαρχής περαςα. Φετος παραδόξως μου αρέσουν πολυ τα μαθηματα σε αυτη και ανακάλυψα πως υπαρχει κατευθυνση με αποκατασταση. Θελω να καταλήξω στο ότι συνηθίζω σε αυτή τη σχολη και συμβιβάζομαι ή πραγματικα αλλάζω τροπο σκέψης και προτιμήσεων; Αγόρι 18 εδω

να συνειδητοποιώ πως δεν μου αρέσει αυτό που σπουδάζω... Βρίσκομαι στο 4ο έτος μιας αρχιτεκτονικής σχολής και τα πηγαίνω αρκετά καλά, όμως εδώ και λίγο καιρό έχει αρχίσει να μη με ενδιαφέρει το αντικείμενο και να με φορτώνει με τρομερό άγχος. Το λογικό είναι να τελειώσω τη σχολή, μιας και έφτασα ως εδώ και να δω μετά πως θα πορευτώ, ωστόσο το γεγονός πως πρόκειται για μια ιδιαίτερη σχολή, με πολλές απαιτήσεις και ομαδικές εργασίες, με οδηγεί στο να νιώθω πως δεν έχω κουράγιο... Αισθάνομαι πως βρίσκομαι σε αδιέξοδο...