ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βγήκα τις προάλλες με μια φίλη μου και μου γνώρισε κάτι φίλους της.Ενω εγώ ήμουν κοινωνική με όλους και τους έκανα ερωτήσεις για να τους γνωρίσω ένας τύπος που καθόμουν δίπλα μου δεν με ρώτησε τπτ.Καταλαβα έτσι ότι του ήμουν αδιάφορη και σαν άνθρωπος οπότε σταμάτησα κάθε οπτική η λεκτική επαφή μαζί του και μίλαγα σε άλλους απ την παρέα.Και ξαφνικά γυρίζει και κάνει στη φίλη μου "τον μαλακομαγνητη έχω δεν εξηγείται",έπειτα νευρίασε και σηκώθηκε και έφυγε.Τωρα η φίλη μου,μου πετάει κάτι κουλά τύπου θα πάω στο τάδε καφέ αύριο χωρίς να λέει όπως συνήθως με ποιον ούτε μου λέει να έρθω..Τι παίζει ρε παιδιά!!;;(p.s:έχει αγόρι που ήταν στην παρέα και αυτά τα παιδιά τα ξέρει από μικρά)

Τα συναισθήματα δεν τα δημιουργείς.Είτε υπάρχουν είτε όχι.Και αυτή δεν είχε.Τουλάχιστον ήταν ειλικρινής.

Λατρεύω την αντίθεση που κάνει το κόκκινο κραγιόν και το κόκκινο μανο στην λευκή μου επιδερμίδα!!!

Καλησπερα! Ξερετε καποιο κεντρο ψυχικης υγειας,δημοσιο εννοειται? Για ατομα με οικονομικα προβληματα?

Σήμερα που είχα ρεπό, πέρασα όλο το πρωί κάνοντας έρωτα με ένα άτομο με το οποίο έχουμε απίστευτη χημεία. Με τον εαυτό μου.Ταιριάζουμε απόλυτα. Είναι καταπληκτικός.Δεν τρολάρω.(Μάλλον) έχει κι αυτός την ίδια άποψη για μένα. Ελπίζω δηλαδή και το εύχομαι.΄Ηταν υπέροχα, μου είχε λείψει!

Είμαι 27 χρονων ,παντρεμένη με 2 παιδιά και σε αναμονή για το 3ο...Με τον σύζυγο μου είμαστε πολυ καλά οικονομικά ,έχουμε κάποια μαγαζιά και ξενοδοχεία.. Το πρόβλημα μου είναι οτι οι φίλες μου που τις έχω απο Οταν σπούδαζα βγάζουν μια κακία απεναντι μας.. Συνέχεια πετάνε σπόντες και κακίες επειδή είμαστε πολύ καλά οικονομικά.. Εγώ προέρχομαι απο μια μεσαία οικογένεια,ο σύζυγος μου απο μια αρκετά πλούσια εξού και οι επιχειρησεις. Το θέμα είναι ότι εγώ ποτε δεν ψωνιστηκα ουτε είπα τίποτα για λεφτά ουτε για τον σύζυγο μου. Γενικά στεναχωριεμαι πολλές φορες με αυτά που λένε. Ο σύζυγος μου που τα ξέρει μου έχει πει να μην δίνω σημασία και ότι σήμερα σαυτες τις εποχές ειναι λογικά να υπάρχει ζήλεια. Ευτυχώς εγώ δεν λέω ποτε τα επιχειρηματικά μας σχεδια και δεν συζηταω τέτοιου είδους πράγματα. Είμαι παρα πολύ.καλά.με την.οικογένεια μου και σκέφτομαι να σταματήσω να κάνω παρέα.. Ή έστω να αραιωσω διότι κατεβαίνει η ψυχολογία μου.. Εσείς τι θα κάνατε;

Εδώ και 9 μήνες βλέπω ένα συνάδελφο απο την δουλειά μου. Είμασταν φίλοι στη δουλειά αλλά ξαφνικά αυτό άλλαξε και προχωρήσαμε. Είμαστε σαν ζευγάρι χωρίς την ταπέλα. Δεν είμαστε απλά σεξ buddies. Όταν τον ρωτήσω αν θέλει να είμαστε μαζί, μου λέει ότι είμαστε φίλοι. Τον έχω ερωτευτεί.. πολύ. Αλλά δεν ξέρω πως αισθάνετε αυτός. Ουφ..

Δεν χαμογελάνε πια τα μάτια μου

Όταν κάτι δεν πάει καλά, γδυνομαι και χορεύω μπροστά στον καθρέφτη. Το να βλέπω το σωμ

΄Ο νομος της ζωης διαδασκει πως ο ερωτας ειναι ειτε ευχη του διαβολου ειτε καταρα του θεου ΄ οπως ειχε πει και ο Καραγατσης , μια απο τις πιο γνωστες του φρασεις. Δεν ξερω αν με εκφραζει απολυτα αυτη η φραση. Ξερω ομως πως τη μια ειμαι στα ουρανια και την αλλη ποναω. Απο τη μια ο εγωισμος μου κυριευει ολο μου το σωμα και απο την αλλη κανω τα αδυνατα δυνατα για να ακουσω τη φωνη του. Τρελενομαι και μεσα μου επικρατει ηρεμια. Φασκω και αντιφασκω. Γινομαι απαιτητικη και ολα αυτα τα κραταω για εμενα , μη τυχον και ασκησω πιεση γιατι ουτε εμενα μου αρεσει να τη δεχομαι. Μα μια ζωη διχως σταλα ερωτα δεν ειναι ζωη και τωρα που εχω γευτει μια δοση τον απευχομαι και συναμα τον κυνηγαω.