ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω λες και το μυαλό μου θα εκραγεί

Στη βιοτεχνία που δουλεύω οχτάωρο παίρνω τρία ευρώ την ώρα. Δηλαδή είκοσι τέσσερα ευρώ μεροκάματο. Δηλαδή εκατόν είκοσι ευρώ την εβδομάδα. Δηλαδή τετρακόσια ογδόντα ευρώ το μήνα. Εννοείται ότι υπάρχουν μέρες καθυστέρησης της πληρωμής μας ή φορές που μας δίνει το αφεντικό λιγότερα χρήματα και τα υπόλοιπα μας τα δίνει μέσα στο μήνα, όποτε θέλει.Κάποιες φορές κάνω και μια δεύτερη δουλειά, μαγνητοσκοπώ εκδηλώσεις συγκεκριμένες. Πιο σπάνια όμως.Ζω μόνος χωρίς καμία στήριξη από πουθενά εδώ και δώδεκα χρόνια. Απλά έχω κληρονομήσει ένα διαμέρισμα δευτέρου ορόφου από τη μητέρα μου. Ζω σε αυτό είκοσι τέσσερα χρόνια, από το 1993.Πληρώνω όλα τα έξοδά μου μόνος μου με τεράστιες δυσκολίες.Τέλος πάντων, έχω συνηθίσει, δεν είναι τίποτα, απλά τα γράφω όλα αυτά γιατί θέλω να πω ότι και μένα θα μου άρεσε να βγαίνω, να πηγαίνω ταξίδια και να γνωρίζω κόσμο αλλά δε γίνεται. Γιατί αρκετοί μου λένε ''να, βγες, πήγαινε σε μαγαζιά, γνώρισε κόσμο, πήγαινε ταξίδια, κάνε αυτό, κάνε εκείνο κι έτσι θα βρεις και φίλους και κοπέλα''. Είναι πολύ εύκολη και επιπόλαιη αυτή η κρίση, αν και ξέρω ότι κάποιοι το λένε καλοπροαίρετα.Παλιότερα δούλευα αλλού, έκανα άλλες δουλειές κι ήμουν πιο άνετα οικονομικά. Ακόμα και τότε, όταν έβγαινα σε ήρεμα μπαράκια και καφέ, γιατί την κλαμποκατάσταση δεν την άντεξα ποτέ, ακόμα και τότε λοιπόν όταν έβγαινα, που ήμουν λίγο πιο άνετος οικονομικά και χαλάρός, πάλι την ίδια άρνηση αντιμετώπιζα από το αντίθετο φύλο. Δεν λέω ότι φταίνε οι γυναίκες, κατανοώ ότι είμαι ένας άντρας που δεν είναι επιθυμητός, εντάξει, σεβαστό. Και δεν είναι θέμα του πόσο βγαίνεις και πού πας. Ο έρωτας, αν είναι να έρθει, θα έρθει, είτε στο σούπερ μάρκετ είτε στην ουρά στο γκισέ της τράπεζας είτε στο δρόμο είτε στην ουρά για την πληρωμή του λογαριασμού ή της εφορίας, ακόμα και στην ουρά του οαεδ έχει συμβεί σε κάποιους. Εγώ δεν είμαι επιθυμητός καθόλου στο άλλο φύλο. Στην Αθήνα τουλάχιστον. Δυστυχώς δεν έχω λεφτά να πάω να ζήσω σε άλλα μέρη της Ελλάδας ή στο εξωτερικό(αυτό το λέω γι' αυτούς που λένε ότι για όλους κάπου υπάρχει ένα ταίρι). Εγώ δεν έχω ταίρι. Στενοχωριέμαι πολύ γι' αυτό αλλά μέσα μου το έχω συνειδητοποιήσει.Για τον εαυτό μου λοιπόν, την ας την πούμε διασκέδασή μου, μου μένουν γύρω στα 50, 80 ή 100 ευρώ το μήνα να διαθέσω. Συνήθως μου μένουν 50 ευρώ. Οι φορές που μου μένουν εκατό ευρώ είναι πιο σπάνιες, όταν δεν πέφτουν όλα τα έξοδα μαζεμένα. Όταν μου πέφτουν λογαριασμοί, φόροι, ένφια, σούπερ μάρκετ, τότε μένω με πενήντα-εξήντα ευρώ και κάτι ψιλά για να διαθέσω για τη διασκέδασή μου. Τότε λοιπόν κάνω πάντα αυτό που έκανα μια ζωή. Πάω σινεμά, θέατρο και συναυλίες, αγοράζω θεατρικά προγράμματα πάντα όταν πηγαίνω σε θεατρικές παραστάσεις και κάποιες φορές αγοράζω και DVD με ταινίες. Περισσότερο απ' όλα πάω στο σινεμά. Και κάποιοι λένε ότι τα λεφτά που χαλάω στο σινεμά ή στα άλλα θα μπορούσα να τα χαλάσω σε μαγαζιά, σε μπαράκια, ας πούμε, για να γνωρίσω κόσμο. Δεν έχει κανένα νόημα αυτό. Δηλαδή να πάω να στηθώ όπως παλιότερα που ήμουν πιο νέος και το έκανα κι αυτό, να πάω να στηθώ σε ένα μπαράκι μόνος, να δω εκατό παρέες και εκατό ζευγάρια να μπαίνουν μέσα, και ίσως να πετύχω και δυο κοπέλες που θα είναι μόνες τους(και το πιο πιθανό είναι να περιμένουν κι αυτές παρέα) και να πάω να τους μιλήσω για να με απορρίψουν. Πώς το ξέρω ότι θα με απορρίψουν; Μα έχω φάει εκατό χιλιάδες απορρίψεις μέσα στα χρόνια που ζω, τι θα αλλάξει τώρα πέρα του ότι μεγαλώνω, είμαι τριάντα τριών κι όλα τριγύρω δυσκολεύουν όλο και περισσότερο; Βαθιά μέσα μου λοιπόν το έχω συνειδητοποιήσει πλήρως ότι θα πεθάνω μόνος, απλά είναι φορές που με θλίβει πολύ αυτό γιατί θα πρέπει να περάσω πολλά χρόνια μόνος μέχρι να φύγω από τη ζωή, αν η ''φυγή'' μου συμβεί από φυσικό θάνατο. Κι είναι κρίμα.Θα ήθελα κι εγώ να είχα μια σύντροφο, να πηγαίναμε διακοπές π.χ. τώρα που έρχονται Χριστούγεννα. Αλλά δε γίνεται. Ή να είχα ένα φίλο ή φίλη να φάμε μαζί χριστουγεννιάτικες λιχουδιές σπίτι του/της ή σπίτι μου.Δεν πειράζει. Αυτά ήθελα να πω, είναι η τελευταία μου εξομολόγηση, φδεν έχω να εξομολογηθώ κάτι άλλο. Θα μπαίνω κάποιες φορές να αφήνω σχόλια σε εξομολογήσεις άλλων ή σε ειδήσεις εδώ του αγαπητού σάιτ αλλά δεν έχω να πω κάτι άλλο σε μορφή εξομολόγησης. Να είστε όλοι καλά, να περνάτε όμορφα. Γειά σας.

Το τελευταίο καιρό η ζωή μου έχει πάρει την κάτω βόλτα. Ξέρετε την φράση: «όταν κανεις σχέδια ο θεός γελάει»; Αυτο! Όλα άρχισαν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο όταν χτύπησα το πόδι μου. 2 μέρες πριν χτυπήσω μου είχαν κλέψει και λεφτά, ένας γιατρός μου έδωσε θεραπεία με κορτιζόνη και αυτο σήμαινε αυστηρή διατροφή και στη καλύτερη δε θα έπαιρνα βάρος, να σημειωθούν κι αυτα γιατί πραγματικά νιώθω απίστευτα άτυχη.Εκτός απο το ότι δε μπορώ να βγω απο το σπίτι όσο συχνά θελω, με πήγε πίσω σε όλα μου τα σχέδια και μου ακύρωσε και μερικά. Είχα κανονίσει να κανω ένα ταξίδι το τριήμερο για να δω μια φίλη μου στη Πάτρα, το οποίο επρεπε να ακυρώσω γιατί είμαι με τις πατερίτσες και ποιος πάει στη Πάτρα με πατερίτσες; Πήγαινα τακτικά κολυμβητήριο γιατί θέλω να χάσω κάποιο βάρος, εκτονωνόμουν και έφευγε όλη η ένταση της ημέρας. Μπόνους έβλεπα και ένα πολυ ωραίο γκομενακι εκεί με το οποίο ίσως και να παιζόταν κάτι, αλλα με δε μπορώ να παω ούτε εκεί να ξεχαστω. Και να ήταν μόνο αυτά τα στραβά, αλλα νομίζω οτι έχω γράψει ήδη πολλά. Αυτα ήταν τα highlights. You get the point I think.. Απλά θελω να πάει κάτι για μια φορά καλά....

Τα καλύτερα χάνω ,τι να κάνω που νυστάζω νωρίς ..Παρατηρούσα λοιπόν χθες ότι για να σχολιάσει ο οποιοσδήποτε σε μια εξομολόγηση ,δεν χρειάζεται να πει θέλω βοήθεια απλα να του κάνει κλικ ή για να το θέσω καλύτερα να γράφει καμία μ..κια έτσι ωστε να σας εξιταρει..Συγγνώμη ο άλλος ο οποίος γράφει όντως γιατί θέλει την βοήθεια κάποιου?Τι γίνεται μ αυτόν ?Τίποτα εε?Συγχαρητήρια !!Θα το γράφω και θα το ξαναγράφω μέχρι να αναρτηθεί.Κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται

Έχω μία φίλη που κάνουμε παρέα τα τελευταία 7 χρόνια και γνωριζόμαστε από μικρές. Η σχέση μας είχε και έχει τα πάνω της και τα κάτω της πολλές φορές. Δυο φορές είχε τύχει να παρεξηγηθούμε και να μην μιλήσουμε για ένα μήνα και με δική της πρωτοβουλία τα ξαναβρήκαμε. Μετά περάσαμε στο πανεπιστήμιο. Εγώ δυσκολεύτηκα να κάνω παρέες ενώ εκείνη όχι. Το θέμα ήταν ότι όποτε πηγαίναμε με τις φίλες της έξω, εκείνη μιλούσε μαζί τους ενώ εγώ έμενα μόνη μου γιατί δεν μπορούσα να μπω στη συζήτηση τους. Αντιθέτως, αργότερα όταν βγαίναμε με δική μου παρέα εκείνη κρεμόταν από πάνω μου και δεν έκανε μια προσπάθεια όσο κι αν της έδινα πατήματα εγώ. Πάντοτε ένιωθα ότι με θεωρούσε δεύτερη επιλογή. Στο λύκειο πήγε διακοπές με μια παρέα κοριτσιών που εμένα δεν με ήθελαν και δεν ήρθε μαζί μου κάπου. Έπειτα πήγαινε με τις άλλες φίλες της. Κάποια στιγμή που ξέμεινε μου είπε να πάμε μαζί αλλά εγώ είχα κανονίσει με δική μου παρέα. Όταν επέστρεψα και της είπα να πάμε, μου είπε ότι τελικά θα πάει με τις άλλες που την κάλεσαν στο σπίτι τους. Της λέω να έρθει μαζί μου σε κάποιες εκδηλώσεις για να μην είμαι μόνη μου κι εκείνη προτιμάει να πάει με τις άλλες. Και πολλές φορές όταν θα βγούμε θα έχει κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα. Είχε σταματήσει μια παλιά της φίλη από το λύκειο να της μιλάει 3 χρόνια και τώρα που της ξαναμίλησε είναι μέσα στις αγάπες. "Και πόσο χαίρομαι και τι ωραία". Ενώ εγώ που είμαι δίπλα της τόσα χρόνια με θεωρεί τι; Ωστόσο, προσπαθούσα πάντοτε να κάνω ότι δεν βλέπω. Η αλήθεια είναι ότι σημαντικά πράγματα έχω σταματήσει εδώ και πολλά χρόνια να της λέω. Δεν είναι θέμα εμπιστοσύνης. Είναι ότι βλέπω στο βλέμμα της και στις ερωτήσεις της ότι δεν προσέχει αυτά που της λέω. Μετά και από τις διακοπές και την απουσία χαράς όποτε της λέω κάτι θετικό για εμένα και την διαρκή της αποθάρρυνση, ήμουν απόμακρη. Εκείνη μου έστελνε αλλά εγώ είχα χαλαστεί πολύ. Και πλέον νιώθω μια ψυχρότητα και από μέρους της. Και ρωτάω τι κάνουμε;; Κάνω σαν να μην συμβαίνει τίποτα και λέω ότι θα την έχω μόνο για να βγαίνουμε; Της μιλάω; Υπάρχει περίπτωση να καταλάβει ότι φταίει ή απλώς θα τσακωθούμε και δεν θα ξαναμιλήσουμε;

Καλησπερα παιδια! Θα ηθελα την γνωμη σας για κατι που θελω να κανω εδω και καιρο αλλα δεν μπορω να το εφαρμοσω. Σπουδαζω φυσικοθεραπεία και παράλληλα δουλευω σε ενα εστιατόριο. Σε ενα χρονο υπολογιζω να έχω παρει το πτυχιο μου. Μεχρι λοιπον να παρω το πτυχιο μου και να ασχοληθω με αυτη την ειδικοτητα,σκεφτομαι να γραφτω σε μια σχολη με νύχια. Εμενα μου αρεσει παρα πολυ ο χωρος της αισθητικής, και θα το εκανα με μεγαλη ευχαρίστηση. Σκέφτομαι μονο οτι θα ασχοληθω μονο για ενα χρονο λογω πτυχίου αλλα μπορει και να το κανω παράλληλα. Αλλα μου φαίνεται αστείο να ειμαι κ φυσικοθεραπευτρια και νυχου... Να αναφερω οτι θελω παρα πολυ να φυγω απο το εστιατόριο που εργάζομαι τωρα. Το θεμα λοιπον είναι αν αξίζει να δωσω τοσα χρηματα για την σχολη αυτη αλλα και τα πραγματα που θα χρειαστω... Συγγνωμη για το μεγαλο κειμενο. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Έχουμε μαλώσει εδώ και καιρό...αλλά εγώ τον αγαπάω ακόμα και δεν μπορώ να προχωρήσω...αυτός δείχνει ή κάνει πως δεν νοιάζεται αλλά συνέχεια μιλάει για μένα ...Όχι με τον καλύτερο τρόπο...Δεν γινετε να προχωρησω χωρίς αυτόν ...τι λέτε να κάνω ?

Καλησπερα.Με λενε Μαρια και ειμαι 25 χρονων και μενω στα Κ.Πατησια.Το προβλημα μου ειναι οτι εχω να κανω sex 2 χρονια και ο λογος ειναι οτι χωρισα με ενα παιδι που τα ειχα που δουλευε σε ΚΤΕΟ (εκει τον ειχα γνωρισει μου την επεσε) και απο τοτε κομπλαρω με οποιο αγορι βγω.......Τωρα μετα απο 2 χρονια που ξαναπερναει το αμαξι μου ΚΤΕΟ θα τον ξαναδω παλι......τι να κανω?Να παω να περασω ΚΤΕΟ και να τον ξαναδω η να το αφησω και να φαω προστιμο?Τι να κανω με τον Κτεατζη?

Οτι περνάω δύσκολη φάση αλλά βρε παιδιά νιώθω μια κάποια αναισθησία σαν να μη με αγγίζει το κακό.Βεβαια αυτό καλό είναι κάπου-κάπου αλλά με τρομάζει ευχάριστα κιόλας!!!

ΑΝ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΑΥΤΟ,ΣΚΕΨΟΥ ΠΟΥ ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΡΙΝ 20 ΧΡΟΝΙΑ. ΓΙΑΤΙ ΧΑΘΗΚΑΜΕ? ΓΙΑΤΙ?Γ- ΑΧΑΙΑLOVE FOR EVER