Χτες χάζευα στο γιου τιουμπ και έπεσα πάνω σε αυτό το βίντεο του Λιαντίνη(όσοι δεν ξέρετε ποιός ήταν, γκουγκλάρετε, βαριέμαι να εξηγώ).Μίλαγε για τον Εμπειρίκο σε μια διάλεξή του το 1994: https://youtu.be/Mpn-RiJEAEMΌσοι δεν θέλετε να ακούσετε και τα δεκατέσσερα λεπτά του βίντεο, πηγαίνετε από το ένατο λεπτό του βίντεο και μετά όπου ο Λιαντίνης διαβάζει ένα απόσπασμα από το ''μέγα ανατολικό'' του Εμπειρίκου και στη συνέχεια μας λέει την άποψή του. Στο τέλος του βίντεο κάποιος από το ακροατήριο λένε ότι τον αποκάλεσε συντηρητικό και στο τέλος του βίντεο δίνεται η απάντηση από τον Λιαντίνη.Το απόσπασμα που διαβάζει ο Λιαντίνης από το magnum opus του Εμπειρίκου είναι σοκαριστικό και αποκρουστικό και εννοείται ότι δεν το λέω λόγω των λέξεων του συγγραφέα ούτε της ερωτικής σκηνής. Θα μπορούσε να ήταν μια απλή τολμηρή σκηνή, αντιθέτως κατά τη γνώμη μου πρόκειται για μια αποτρόπαιη περιγραφή, μια αηδιαστική περιγραφή, μια βαθιά άρρωστη περιγραφή. Ο λόγος είναι η ηλικία του κοριτσιού στη συγκεκριμένη σκηνή του Εμπειρίκου. Ως άνθρωπος που λατρεύω την τέχνη, αυτό μου γέννησε κάποιες απορίες: Ποιά είναι τα όρια της τέχνης; Προσωπικά πιστεύω ότι δεν πρέπει να υπάρχουν όρια στην τέχνη γιατί οι ίδιοι οι καλλιτέχνες μέσα τους αυτολογοκρίνονται και γιατί και οι καλλιτέχνες είναι άνθρωποι όπως όλοι μας, άρα όλοι ξέρουμε ποιό είναι το καλό και ποιό είναι το κακό.Πιστεύω λοιπόν ότι η συγκεκριμένη σκηνή που περιγράφει ο Εμπειρίκος στο βιβλίο του δεν είναι μια πορνογραφική σοκαριστική ερωτική σκηνή, αλλά μια κάκιστη, απεχθής, εγκληματική πράξη. Αυτή είναι η άποψή μου, ο ίδιος πιστεύω αν ζούσε θα είχε μια αντίθετη άποψη.Και μου φάνηκε και παράξενο που βρέθηκε άτομο στη διάλεξη του Λιαντίνη και αποκάλεσε τον Λιαντίνη συντηρητικό. Μου φάνηκε εξωφρενικό.Αν κάποιος έχει την όρεξη, ας απαντήσει σοβαρά, αν θέλει. Τελικά, υπάρχουν όρια στην τέχνη; Θα έπρεπε να υπάρχουν όρια στην τέχνη; και στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε και για ένα κλασσικό κείμενο, όχι για κάποιο βιβλίο ενός σύγχρονου συγγραφέα.