ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα καλά λόγια είναι ''πέσιμο'' ή ''κρυφές βλέψεις'' -κάτι θέλει και δεν το λέει ευθέως-.Τα κακά λόγια είναι μίσος.Η σιωπή και ο δισταγμός είναι των '''προβληματικών''.Το διαπίστωσα για μια ακόμα φορά.Υ.Γ: Σε δύο πράγματα δεν πρόκειται να έχει έλλειψη ποτέ η ανθρωπότητα.Σε καβούκια για τους ζωντανούς και τάφους για τους πεθαμένους.

Οι κοινωνικές συναναστροφές δεν είναι το δυνατό μου σημείο. Με κουράζουν, με φθείρουν. Αισθάνομαι ότι πάντοτε οι άνθρωποι έχουμε ένα συνεχές άγχος να αποδείξουμε τί είμαστε στους άλλους. Να γίνουμε αρεστοί. Εγώ δεν το μπορώ αυτό. Δεν το επιλέγω. Πολλές φορές έχουν προσπαθήσει να με χειριστούν, να με αλλάξουν... κι έτσι αυτήν τη στιγμή ζω μια μοναχική ζωή. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Και τις περισσότερες φορές είναι επίπονο γιατί είμαι ένας νέος άνθρωπος. Οι σχέσεις γύρω μου είναι επιδερμικές. Και εγώ αυτό δεν το αντέχω. Θέλω κάτι παραπάνω. Κάθε άνθρωπος που χάνω είναι για μένα σαν ένας μικρός θάνατος. Και δεν μπορώ εύκολα να πάω παρακάτω, αν και προσπαθώ. Δεν θέλω να έχω αρνητικά συναισθήματα μέσα μου, ούτε να μισώ. Όταν κάποιος με πληγώνει απλά παγώνω. Σαν να μη νιώθω τίποτα. Νομίζω ότι ίσως οι άλλοι να τρομάζουν με μένα επειδή αισθάνομαι ολόκληρη. Δεν ψάχνω κανέναν να με συμπληρώσει. Ίσως αυτό είναι που πάει στραβά με μένα...

Ημουν ερωτευμενη με καποιον πολλα χρονια αλλα αυτος ποτε δεν ηταν απολυτα ξεκαθαρος,σιγουρα κολακευοταν.ξεκοψα οταν γνωρισα καποιον τον οποιο κ παντρευτηκα εδω και 2 χρονια. Ο αλλος ενεργοποιηθηκε κ με πολιορκουσε στενα παροτι κ αυτος παντρευτηκε.εγω τον ηθελα κα τον θελω ακομα οσο κι αν το αρνιομουν,αλλα δεν μπορουσα να κανω κατι μαζι του γιατι ειχε σχεση παντα κ εγω επειτα.ο αντρας μου ειναι εξαιρετικος σε ολα απλα δεν ειμαι ερωτευμενη μαζι του.ο αλλος μου ζητησε να βρεθουμε και να μιλησουμε ειλικρινα για μας χωρις παιχνιδια.σκεφτομαι να χωρισω τον αντρα μου γιατι δε θελω να τον κοροιδευω συναισθηματικα και να μην δωσω ευκαιρια στον αλλο.βασικα ηρεμια χρειαζομαι κ να βαλω τη ζωη μου επιτελους σε ταξη.ο περιγυρος μου λεει πως ειναι καταστροφικο αυτο και οτι ο αντρας μου ειναι κελεπουρι κ δε θα βρω αλλον σαν αυτον.τον εκτιμω κ τον σεβομαι αλλα νομιζω δεν του αξιζει αυτο.δεν ηθελα να φτασουν εδω τα πραγματα.νομιζα οτι μπορουσα να πνιξω τα συναισθηματα που ειχα για τον αλλο αλλα οταν ξαναμιλησα μαζι του και απο τυχαια γεγονοτα βγηκαν παλι στην επιφανεια.τι λετε εσεις;εχει βρεθει κανεις σε ιδια κατασταση;

Να γνωρίσεις Δηλαδή έναν άνθρωπο μέσω ίντερνετ και σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα να νιώθεις ερωτευμενος!με έναν άνθρωπο που ουσιαστικα δεν γνωριζεις!το έχει πάθει κάνεις?

Τον τελευταίο καιρό αντιμετωπίζω πρόβλημα με την ακμή μου..είμαι 19 ετων και παντα είχα πολύ καθαρό προσωπο, βέβαια κατά την περίοδο των πανελληνίων είχα ορισμένα σπυρακια τα οποία όμως το καλοκαίρι σε συνδιασμό και με αλλά γιατροσόφια υποχώρησαν.. Ωστόσο τους τελευταίους μηνες έχω γεμίσει σπυρακια στα μάγουλα, επισκεφτηκα ενα δερματολόγο και μου ειπε οτι πρόκειται για φαγεσωρικη ακμή η οποία επιδεινώθηκε απο το μακιγιάζ..μου έδωσε κάποια αγωγη με κρέμες και μου είπε οτι δεν χρειάζονται χάπια..νιώθω πολύ άσχημα και ντρέπομαι για το πρόσωπο μου ενω το πρόβλημα δεν είναι μεγαλο.. Το ακεφτομαι καθημερινά και εύχομαι απλως να περάσει..

Την περασμένη Πέμπτη είχα εξομολογηθεί εδώ το πρόβλημα μου με μια κοπέλα με την οποία έχω την ατυχία να εργάζομαι στην ίδια εταιρεία και στο ίδιο γραφείο. Για όσους έχασαν το προηγούμενο επεισόδιο να τους πω ότι η συγκεκριμένη από την ημέρα που πήγα σε αυτή την εταιρεία δεν με έχει αφήσει σε ησυχία με ταράζει στις προσωπικές άσχετες με τη δουλειά ερωτήσεις γενικώς κόλλημα ενοχλητικό. Το γλυκό ήρθε και έδεσε την περασμένη Πέμπτη που την πήρα με το αυτοκίνητο μετα το γραφειο να την αφήσω στο τερμα του τρολει το οποίο βρίσκεται κοντά στο σπίτι μου και έκανα το τεράστιο (κατά τη γνώμη της) ατόπημα να μην την καλέσω στο σπίτι μου για φαγητό και για καφέ. Την Παρασκευή από την ώρα που έφτασα στο γραφείο εκείνη και οι φίλες της μου πέταγαν καρφιά του στυλ "άντρας που του δίνεται το κοκό στο πιάτο και δεν το παίρνει δεν είναι άντρας χρυσό μου κάτι άλλο συμβαίνει εδώ", "ρε παιδιά μήπως βρίσκεται κανένας άντρας κανονικός σε αυτό το γραφείο για να μας κάνει καμιά χειρονακτική δουλειά" με κορυφαία την ατάκα : Έχεις μήπως ασετόν; χχαχαχαχχχα. Κάποια στιγμή και ενώ κόντευα τους 150 παλμούς από τα νεύρα μου έρχεται το μεγάλο αφεντικό (υποψιάζομαι ότι ο γιος του που είναι λίγο πιο μικρός σε ηλικία από εμένα κάτι του είπε) και μας λέει να πάμε στο γραφείο του για τη συνάντηση της Παρασκευής λίγο πιο πριν γιατί θα έφευγε και ηθελε να δει πως πήγε η εβδομάδα. Καθώς τελείωνε η συνάντηση γυρίζει και λέει "Παιδιά μήπως σας βρίσκεται καθόλου ασετόν γιατί μου τελείωσε;" καθώς τον κοιτούσαν ερωτηματικά όλοι γυρίζει στην εν λόγω και της λέει :Άκουσε να δεις εδώ στο γραφείο δεν σας υποχρέωσα ποτέ ούτε παρέες να κάνετε ούτε να βγούμε όλοι μαζί έξω για να γνωριστούμε εκτός από τα τραπέζια που σας κάνω για τη γιορτή μου και σας καλώ δεν σας διατάζω γιατί σέβομαι ότι υπάρχει και ζωή μετά το γραφείο και οικογένειες και φίλοι και γκόμενοι και γκόμενες. Αν κάποιος δεν θέλει να σε καλέσει στο σπίτι του είναι δικαίωμα του, αν κάποια μέρα κάνεις πάρτυ στο σπίτι σου να μην τον καλέσεις ούτε εσύ αλλά εδώ μέσα απαιτώ να σέβεται ο ένας τον άλλον και την προσωπικότητα του και την ιδιωτικότητα του αλλιώς δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα γκέκε;" Είχε μείνει άγαλμα και τον κοίταζε και στο λεπτό ξαναβρίσκει το γνωστό μισοκακομοιρο μισουπεροπτικό θιγμένο ύφος της κοσμοκαλόγριας πάει να του πει κάτι και την ξανακόβει ο μπος και της λέει "αρκετά για σήμερα και όπως είπαμε κουτσομπολιά και μπηχτές δεν έχουν θέση την ώρα της δουλειάς μην τυχόν και ξανα ακούσω κάτι δεν θα εχουμε καθολου καλά ξεμπερδέματα άντε γεια". Αφεντικό ευχαριστώωωωωωωωωωωωωωω

Κάνω μια δημοσίευση προκειμένου να απευθυνθώ σε μια αξιοσέβαστη αριθμιτκή μάζα ανθρώπων (και των δύο φύλων) η οποία αισθάνεται κατθλιπτικά για τον ευατόν του επειδή δεν έχει εγκαινιάσει την ερωτική του ζωή ακόμαΒρίσκομα στα 25 μου χρόνια, είμαι αρκετά εμφανίσιμος και έχω μια γεμάτη και κατα πολλούς δύσκολη καθημερινότητα. Δεν μου έχει κάνει το κλικ εγκεφαλικά κάποια κοπέλα ακόμα. Θα μου πείτε γιατί; Ίσως γιατι δεν μου περισσεύει χρόνος να γνωρίσω τις κοπέλες γύρω μου;Ίσως γιατι δεν ήρθε η ώρα μου; Ίσως , ίσως, ίσως ΠΟΛΛΑ ΙΣΩΣ. Το μόνο δεδομένο που έχω έιναι πως είμαι καθαρά εγκεφαλικός τύπος και λατρεύω κάποιες συνήθειες τις οποίες δεν τις έχω βρει στις γνωριμίες μου.Επίσης, απαραίτητο στοιχείο σ'εμάς τους πιο δύσκολους χαρακτήρες είναι να βρούμε κάποιον άνθρωπο όπου με τον αέρα του θα μπορέσει να μας κεντρίσει διαφορετικότερα το ενδιαφέρον απ'οότι γίνεται συνήθως...Από εκεί και πέρα, σχεδόν παρθένος εννοώ πως έχω έρθει σ'επαφή με κοπέλα που δε με γέμισε εγκεφαλικά και πραγματικά δεν με χαροποίησε αυτό το γεγονός.Άρα επί της ουσίας παρθένος θεωρούμαι Αναφέρω τα παραπάνω προκειμένου να γίνει σαφές στον καθένα και την καθεμία που τυραννιέται επ'αυτού του θέματος να μην αισθάνεται άσχημα.Τι να κάνουμε. Άλλοι άνθρωποι θέλουμε τον χρόνο μας και δεν μας αρκεί η απλή σαρκική επαφή. Άλλοι άνθρωποι είναι αρκετά πιο άνετοι σ'αυτά τα θέματα. Ο καθένας μας έχει τον τρόπο του και είναι ολίσθημα από τον εκάστοτε να κρίνει τον τρόπο και το μυαλό του άλλου

Λέω πως θέλω να είμαι μαζί του, κάποιες στιγμές νιώθω πως αυτό θέλω και άλλες ότι ίσως δεν είναι το σωστό..μηπως θέλω απλά να νιώθω την σιγουριά και την ασφάλεια και δεν τον θέλω πραγματικά; πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται πως αν είμαι πάλι μαζί του ναι μεν θα νοιάζομαι αλλά ίσως θα είμαι πιο χαλαρά δεν ξέρω πως να το εξηγήσω..νιώθω πως δεν θα είμαι απόλυτα καλά όπως ούτε τώρα και πως ίσως θα μου λείπει κάτι παρόλο που μπορεί να μου δίνει αγάπη και όλα αυτά.. Άρα δεν τον θέλω, ούτε μάλλον τον αγάπησα γιατί δεν θα αισθανόμουν έτσι λογικά.. Η αισθάνομαι πράγματα και απλά έχω χάσει τον εαυτό μου; επίσης είχα σκεφτεί ότι αν ήταν άλλος που θα μου έλεγαν ότι θα μου δίνει ό,τι και ο πρωην μου και ποιον από τους δύο θα διάλεγα με την διαφορά ότι θα ήταν κάτι καινούριο, νομίζω θα διάλεγα τον πρωην.. γενικότερα νιώθω ότι κάτι μου λείπει..θα περάσω καλά αλλά σε γενικές γραμμές με διακατέχει μια απάθεια, στάσιμη ή άσχημη διάθεση και απλά μέσα σε αυτά προσπαθώ να καταλάβω τι θέλω πραγματικά και αν έχω πραγματικά αισθήματα..

Μιλαω με ενα αγόρι απο τη σχολή μου εδω και περίπου μηνα. Παντα μ έχει στείλει αυτος πρώτος μνμ. Το θεμα μ ειναι οτι έχει πολλές φιλικές σχέσεις με αλλες κοπελες και μια φιλη μ μ βάζει λόγια ουσιαστικά γ αυτον. Οτι παλιά της την έπεφτε κ κτ τέτοια π για να ειμαι ειλικρινής δεν νμζω να ισχύουν. Απλα έχοντας τόσες φίλες π μιλάει πιο γλυκά κ που αγκαλιάζει δεν ξέρω αν με θεωρεί μια απο αυτες. Τα μηνύματα ειναι πιο ερωτικά και αφήνουν υπονοούμενο. Θέλω να του στειλω μήνυμα αλλα απο την αλλη φοβάμαι οτι ειμαι μια απο τις πολλές στη λίστα. Να του στειλω? Να τ προσπαθησω? Πειτε μου αντικειμενικά τη γνώμη σας

Τι πιστεύετε; Να κανεις σχεση με ατομα που σε κυνηγάνε και σε θελουν σαν τρελοί αλλα εσυ δεν νιωθεις κατι ερωτικο και δυνατο για αυτους και τους βλεπεις απλα σαν φιλους; Ή να περιμένεις να σκιρτησει η καρδια σου; Ειμαι 44 και ελευθερη και εχω ερωτευτεί και αγαπήσει αλλα δεν ευοδώθηκε. Οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό με όσους ερωτεύτηκα (δυο με τρεις φορες στη ζωη μου). Τωρα δεν εχω καποιον και σκεφτομαι τι να κανω. Ο χρόνος περναει και δεν εχω βρει το παρεακι μου, ενώ καποια ατομα με θελουν αλλα δεν μπορω να τους κοροϊδεύω απλα και μονο για να εχω παρεα. Θελω να αγαπήσω βρει παιδιά και οτι γινει. Αλλα οι άνθρωποι σημερα ειναι πολυ κλειστοί, δεν θελουν να αγαπήσουν. Δεν ξερω τι συμβαινει Αχ παιδεύομαι πολυ