ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Επειδή διάβασα 2 πρόσφατες εξομολογήσεις, για κοπέλες που ζηλευουν τις κολλητές τους λόγω εμφάνισης, και έχω ξανά διαβάσει πιο παλιά, θέλω να πω και γω κάτι που συμβαίνει στην σχολή μου με μια κοπέλα. Είναι πανέμορφη, όμως η εμφάνιση της την κάνει κάπως τον στόχο για όλες τις αλλες. Την χαζευω απλά οταν περνάει, οταν βλεπω όλες τις κοπέλες να ξεκινάνε τα ψου ψου στο αυτί, ουτε το τουπε της ψωνάρας έχει η καημένη για να πεις οτι δίνει κάποιο δικαίωμα, με κάνα δυο άτομα την έχω πετύχει να μιλάει, αλλά γενικά τις περισσότερες φορές την βλέπω μόνη της. Πάντα φαίνεται χαμογελαστή, ενω ολες οι άλλες είναι με την ξινυλα στα μούτρα. Δεν καταλαβαίνω τις γυναίκες, βλέπω διάφορα φεμινιστικά κατά διαστήματα οτι δεν είναι ίσες με τους άντρες και μπλα μπλα, ενώ αυτές τις περισσότερες φορές τρώγονται μεταξύ τούς. Και μην μου πείτε κορίτσακια οτι αυτό μπορεί να συμβεί κ με τους άντρες, γιατί βλέπω τα υποτιμητικά σας βλέμματα οταν περνάει μια πιο ωραία απο εσάς στον δρόμο!

Γεια σας διάβασα παρόμοια εξομολόγηση γι'αυτό πήρα το θάρρος να γράψω κ εγώ.. Έχω υπερτριχωση νοιώθω απαίσια χάλια πως να σας το πω στο στέρνο στην κοιλιά κ εκεί που με ενοχλεί πιο πολύ στο προσωπο.. Όπως διάβασα κ παρόμοια εξομολόγηση μιας κοπέλας χωρίς κάποιο ορμονική λίγο καθώς εχω κάνει μετρήσεις. Ο γιατρός είπε αντισυλληπτικά για κάποιους μήνες ότι θα βοηθήσουν. αν κάποια κοπέλα έχει παρόμοιο θέμα ας στείλει θα με βοηθήσει ντρέπομαι πάρα πολύ γι'αυτό ντρέπομαι να βγω έξω να κυκλοφόρησω. Είμαι χαλια

Όλες οι πρώην του ειναι σχεδόν μοντέλα, το αγόρι μου δεν ξερω τι μου βρίσκει κατι φορες! Απορώ ! εχω πολύ κυτταρίτιδα και για να χάσω έστω ενα κιλό..πρέπει να λιμοκτονήσω

ειχα γνωρισει εναν τυπο στο ιντερνετ και μιλουσαμε περιπου 6 μηνες. ειχα καταλαβει οτι δεν ειναι καθολου ενταξει..κυριως δεν παραδεχοταν αυτο που ειναι. ετσι και του ελεγες τι ανθρωπο δειχνει η συμπεριφορα του θιγοταν και παρεξηγιοταν πως τον κατηγορω αδικα. δεν ειχαμε συναντηθει ποτε απο κοντα και οκ λογικο μου φαινεται να τον εκρινα λαθος ισως... οπως και το να διατηρουσα τις επιφυλαξεις μου για το ποιον του.σ ολο αυτο το διαστημα υπηρξε περιοδος που εξαφανιζοταν και γω δεν εκανα κινηση να επικοινωνησω μαζι του. λεω δε θες οκ δε θα σκασω σιγα...μετα ελα που εμφανιζοταν και γκρινιαζε πως δεν επικοινωνησα...ελεγε ομως πως παρολα αυτα δεν ειναι απαραιτητο να μιλαμε καθε μερα και καλυτερα να το κρατησουμε ετσι γιατι αν ΄΄δεθουμε΄΄ στο τελος θα πληγωθουμε και ηθελε να με προστατεψει..τριχες κατσαρες το μονο που ηθελε ηταν αυτο που λετε εσεις καυλαντισμα...ιιιιιιιιχχχχχχχχ χαλια λεξη αλλα ετσι το λετε...ετσι θα ειναι. τεσπα καποια στιγμη του ειπα σε μια συζητηση οτι παιζουμε παιχνιδια και οι δυο και θιχτηκε πως δεν παιζει μαζι μου....ρε θα μας τρελανει το ατομο λεω...πες το ρε αγορι μου ναι παιζω...τι πιο αντρικειο να παραδεχτεις οτι το κανεις με μια κοπελα? αφου βλεπεις οτι σε βγαζω απ τη δυσκολη θεση. τελειωνε καμια φορα....ξενερωνετε τελικα ρε αγορια οταν η γυναικα σας παρει χαμπαρι και σας παιζει στα ισα ετσι? c est la vie ρε...αμα το κανετε εσεις ειναι ενταξει αμα το κανουμε εμεις σας προσβαλουμε...ξυπνησαν οι σκλαβοι...΄΄αντωνακη΄΄!

Είμαι απ' τους λίγους ανθρώπους στο περιβάλλον της.Είναι πολύ εμφανίσιμη, επιλεκτική, της στέλνουν άσχετοι στο fb κτλ.Νομίζω πιάσατε το νόημα.Της έχω ξεκαθαρίσει οτι δεν την βλέπω φιλικά αλλά ερωτικά, μου δίνει την εντύπωση οτι δεν είμαι αρκετά καλός γι' αυτήν.Προσπαθώ να την αποφύγω ευγενικά, της έχω ξεκαθαρίσει οτι θέλω τυπικές σχέσεις, της έχω προτείνει να δοκιμάσουμε με τον δικό μου τρόπο.Αυτή συνεχίζει να μου συμπεριφέρεται λες και είμαι ο κολλητός της, έχει γίνει ανυπόφορη.Όλοι πιστεύουν οτι είμαστε ζευγάρι.Νομίζω οτι μέσα μου όλο αυτό αλλάζει και αισθάνομαι....αυτό που λέει ο τίτλος.Πάντα σκέφτομαι πως να την απομακρύνω, κάνω πρόβες καμια ατάκα για να ξενερώσει αλλά πάντα το αναβάλλω.Την θέλω απελπισμένα, την αντιπαθώ, λίγο απ' όλα.

Βρισκομαστε σε σχεση απο αποσταση.μιάμιση ωρα μακρια.θεωρείται Πώς ειναι μεγάλη απόσταση για να ξεκινησεις μια σχεση? Την θελω παρα πολυ αλλα τοσα χρηματα καθε βδομαδα? Και αν.εχει αλλον εκει που μενει?Πώς θα το.μαθω?

Στα 17 ημουν τριτη λυκειου και κανω ζωαρα απο ολες τις αποψεις ,αλλα ποτε δεν ασχοληθηκα με τα διαβασματα οποτε περναω σε ενα τει επαρχιακης πολης (οχι μικρης) παρεμφερες με το αντικειμενο που θελω.Αποφασιζω να ξαναδωσω πανελληνιες γιατι απογοητευτηκα απο τις επιδοσεις μου σε μια ευκολη χρονια πανελληνιων ,ξαναξεκιναω διαβασμα μες στην θλιψη ολοι οι φιλοι μου ζωαρα κλπ εγω ανθρωπος του εξω δεν την παλευα σπιτι με τπτ αρχισα να κοροιδευω την κατασταση με το διαβασμα και τελικα περναω στο τμημα-πανεπιστημιο που ηθελα αλλα στην ιδια πολη με πριν απογοητευση φουλ λογω πολης ολοι να ρωτανε τι εκανες πως πηγες κλπ ,περιμενω μετταγγραφη με 4 μορια δεν την περνω ,περιμενω την ενσταση δεν τν περνω και ξεμενω εδω ,η παρεα μου τεσσερα ατομα με τα οποια ταιριαζουμε λιγο και αυτοι στον κοσμο τους. Οι μοναδικες εξοδοι μας ειναι για καφε, δεν εχουμε παει ποτε για ποτο γιατι αυτοι φευγουν καθε σκ για να πανε στις κοπελες τους και εχω μεινει σαν τον μαλακα,κοπελα εχω να αγγιξω απο τα 17 μου (19 τωρα) και δεν κανω παρεα με κοπελες για να παιξω μπαλιτσα με αυτες ή φιλες τους , σχεδον καθε μερα τρωω απεξω οτι σαβουρα βρω με αποτελεσμα να βγαινω overbudget καθε μηνα ,στεναχωρω τους γονεις μου οι οποιοι εχουν κανει τα παντα για εμενα ,εχω παρει κιλα πεφτουν τα μαλλια σαν αερας ενω εχω παει σε δερματολογο και ακολουθω 'αγωγη' εδω και τρεις μηνες βλεπω τους φιλους μου να προοδευουν και δεν λεω χαιρομαι πολυ αλλα προβληματιζομαι τατυτοχρονα γιατι εγω μερα με την μερα καταστρεφομαι ,δεν μπορω να διαβασω με τιποτα το οτιδηποτε η εξεταστικη θα τελειωσει με 2 στα 6 καλως εχοντων των πραγματων ,εχω παει σε ψυχολογο και με εχει βοηθησει αρκετα να καταλαβω τι συμβαινει και τι πρεπει να κανω αλλα δεν μπορω εν τελει να κανω τιποτα κανενας στοχος και η καταθλιψη πλησιαζει ,νιωθω απελπισμενος και θελω να ξεφυγω απο την κατασταση αυτη ,δεν δειχνω τιποτα απο ολα αυτα στους γυρω μου αλλα σιγα σιγα οι κοντινοι μου ανθρωποι αρχιζουν να με καταλαβαινουν,ξερω τα προβληματα μου ειναι σχετικα απλα αλλα δεν μπορω να ξεκινησω να τα λυνω δεν ξερω απο που να αρχισω και τι να αντιμετωπισω πρωτο ενω πανω που καταφερνω να πετυχω κατι με πλημμυριζουν οι ανασφαλειες και αδρανω ,αυτην ειναι η ζωη μου 2 χρονια τωρα και το μονο που ξερω ειναι πως θελω να ξεφυγω απο ολα αυτα και να κανω πραγματα ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

Αν μέσα μας υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούν να θεραπευτούν, μείνουν πληγές, ίσως μπορούν να μας κάνουν κακό; Αν δεν έχουμε την βοήθεια κάποιου ειδικού, μπορούν να μας κάνουν κακό; Και αν συμβαίνει αυτό καταλήγουμε μη "επιδιορθώσιμοι"; Θα πονάνε για πάντα;

Νιώθω ήρεμος και ανακουφισμένος από μια αρρωστημένη κατάσταση...

Δύσκολο για έναν άνθρωπο που είναι ανασφαλής, ενοχικός, αγχώδης και αυστηρος με τον εαυτό του να ανταπεξέλθει στην ζωή!! Υπάρχουν τόσο πιο σημαντικά πράγματα και όμως αυτός εκεί να δημιουργεί θλίψη στον εαυτό του και κούραση στους άλλους, λέγοντας και ανησυχώντας για τα ίδια χαζά θέματα... Να ξέρει ότι πρέπει να αλλάξει, να προσπαθεί τόσο πολύ αλλά να μην του βγαίνει... Αυτός ο άνθρωπος είμαι εγώ και θέλω κάποια στιγμή να φύγει αυτό το βάρος από πάνω μου και να συνέλθω και να αντικρίσω την ζωη αληθινά...