συμφωνα με τα προτυπα των γονεων ειμαι πολυ καλη. περναω ολα τα μαθηματα στη σχολη μου, εχω διαφορα χομπυ, διατηρω καλα τη φορμα μου.. ομως νιωθω μερικες φορες οτι κατι δεν παει καλα, ειδικα οταν σκεφτομαι μια φιλη που ειχα. ισως την ζηλευα. αυτο που ενιωθα ομως για εκεινην ηταν θαυμασμος και χαρα που ειμασταν φιλες. το θεμα μου ειναι οτι τη θυμαμαι και θυμαμαι ποσο καλα ηξερε να περναει ενω εγω δεν ξερω μαλλον. ηταν αυτο που λεμε ενα κουλ κοριτσι, ειχε περιεργα μαλλια, ντυσιμο κτλ. και πλεον κανει παρεα με πιο κουλ παιδια απο μενα. δεν εχω θεμα με το στυλ. αλλα βλεπω φωτογραφιες στις οποιες περνανε καλα, φανταζομαι οτι ακομα συνεχιζουν το χορτο (δεν μπορω να ειμαι σιγουρη βεβαια) , μενουν ολοι μαζι μονοι τους, σπουδαζουν καλλιτεχνικα, φτιαχνουν μουσικη, ζωγραφιζουν οπου να 'ναι. και εγω τι κανω; μενω με τους γονεις μου γιατι ημουν πολυ καλη μαθητρια και περασα αθηνα, παρακολουθω τη σχολη μου, δεν εχω χρονο να ζωγραφιζω τοσο (και μενα μου αρεσει πολυ η ζωγραφικη και ισως αυτο με χτυπαει πιο ασχημα) και διαβαζω για την εξεταστικη. και με λιγα λογια βλεπω οτι για να ειμαι σωστη χανω πολλη απο τη διασκεδαση που θα μπορουσα να εχω. αν ειχα περασει εκτος αθηνας τουλαχιστον θα εμενα μονη μου. ειμαι κακια, θα προσπαθησω να κοιταξω τι θελω και τι κανω εγω και να μην ασχολουμαι με τους αλλους.