ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όσο κακό και αν ακούγεται, όσο και να θέλω να το αποβάλλω, νευριαζω κάθε φορά που την βλέπω να περνάει τελεια,να έχει βρει καινούργια παρέα και να μην νοιάζεται καθόλου..να κάνει πως δεν έχει συμβεί τίποτα. Όταν ένας άνθρωπος σε αποκαλεί κολλητό πως σε πετάει από την μία μέρα στην άλλη χωρίς μια σοβαρή εξήγηση..και πως περιμένει μετά εγω να νοιώθω άνετα με αυτό. Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι απλα πρέπει να το αποδεχτώ και πως,από την στιγμή που είναι καλα να μην το αφήσω να με πληγώνει.. αλλά πως το κάνω?

Είναι μερικά πράγματα που όλοι γύρω σου σου λένε πως πρέπει να τα τολμήσεις.. Σπουδάζω στη Θεσσαλονίκη και βρίσκομαι στο τελευταίο έτος των σπουδών μου. Είμαι ήδη σχετικά πίσω λόγω μαθημάτων. Ταυτόχρονα δουλεύω και βοηθάω τους γονείς μου στην οικογενειακή μας επιχείρηση. Κάνω μαθήματα ξένων γλωσσών και προσπαθώ να τα συνδιάζω όλα. Αλλά έχω ένα "κακό" για μερικούς..απολαμβάνω την καθημερινότητα, μ'αρεσει η ρουτίνα, μ'αρεσει η "βολή" όπως το χαρακτηρίζουν μερικοί. Πριν από λίγο καιρό βλέποντας όλους γύρω μου στη σχολή να δηλώνουν συμμετοχή για το πρόγραμμα erasmus είπα να το δοκιμάσω και ό,τι γινει (δεν είχα στο μυαλό μου ότι θα με δεχτούν καθώς δεν έχω ακόμα στα χέρια μου κάποιο πτυχίο ξένης γλώσσας) Έλα όμως που με δέχτηκαν! Από τότε που ανακοινώθηκε η εισαγωγή μου με έχει καταβάλει ένα τεράστιο άγχος καθώς όλοι μου λένε ότι είναι ευκαιρία ζωής και πρέπει οπωσδήποτε να πάω. Μέσα μου όμως δε θέλω να φύγω, δεν μου αρέσουν οι αλλαγές, μου αρέσει ο τόπος που έχω μεγαλώσει, οι παρέες μου, τα στέκια μας, το σπίτι μου...."η βολή μου". Δεν είμαι έτοιμη για κάτι τέτοιο. Ποτέ δεν ήμουν ανοιχτή στις τόσο απότομες αλλαγές. Είναι και και ο κορονοιος και δεν ψήνομαι αν γίνεται κάτι και κλείσουν σύνορα πάλι από Σεπτεμβρη να μείνω σε μια ξένη πόλη παρακολουθώντας μαθήματα διαδικτυακα ενώ θα μπορούσα να είμαι σπίτι μου. Συν τις άλλοις είναι και το αγόρι μου εδώ το οποίο δε θέλω να αποχωριστώ ακόμα και αν ξέρω πως η απόσταση αυτή δε θα μας χωρίσει και ο ίδιος με στηρίζει απόλυτα. Γενικά είμαι μπερδεμένη γιατί από τη μια νιώθω πως αν δεν πάω θα απογοητεύσω όλους αυτούς που μου λένε ότι είναι ευκαιρία και αξέχαστη εμπειρία, αλλά από την άλλη αν δεν νιώθω εγώ καλά σε αυτό γιατί να το κάνω για τους άλλους; Είμαι της άποψης πως και η καλύτερη φάση του κόσμου να είναι αν εσύ δεν είσαι έτοιμη γι'αυτη θα την ζήσεις μίζερα... Από την άλλη βέβαια αν όντως είναι κάτι που θέλω αλλά δεν το έχω χωνέψει ακόμα; Μπέρδεμα παιδιά...μια βοήθεια!!

Διαβαζοντας τις περισσοτερες εξομολογησεις βλεπω οτι οι περισσοτεροι αντιμετωπιζουμε προβλημα με τις σχεσεις! Εννοω που ειναι δυσκολο να βρεις καποιον/α! Πως γιναμε ετσι βρε παιδια; ποτε εγινε τοσο δυσκολο; Πως χαθηκε η εμπιστοσυνη; γιατι δεν δινουμε ευκαιριες; αν δινουμε το κανουμε μονο επειδη στ'αληθεια ενδιαφερομαστε? Ή για να περασουμε τον καιρο μας? Εε δεν ειναι παιξε γελασε ? Τα χρονια περνουν γ@/#/^το.

Δεν κάνεις σεξ μαζί τους, εξαφανίζονται γιατί είσαι "μυξοπαρθένα". Κάνεις σεξ μαζί τους, εξαφανίζονται και πάλι. Εξαιρέσεις οι άντρες που ναι μεν θέλουν να είναι μαζί σου αλλά μόνο ως κάτι περιστασιακό. Χωρίς δεσμέυσεις, χωρίς επικοινωνία. Φταίω εγώ που δεν με βλέπουν ως κάτι σοβαρό; Μόνο για αυτό είμαι;;;

Εκεί που έβγαινα με κάποιον και ήταν όλα καλά, μια μέρα τα γύρισε και μου είπε ότι με γουστάρει και μόνο μαζί μου νιώθει κλικ μετά από καιρό, όμως καλύτερα να μην το συνεχίσουμε γιατί φοβάται μην με πληγώσει μελλοντικά και μαλώσουμε. Αντίθετα, εγώ του είπα ότι εφόσον γουστάρει ο ένας τον άλλο μου φαίνεται πιο λογικό να το ζήσουμε και όπου βγάλει κι ας μετανιωσουμε μετά πάρα να μείνουμε με το απωθημένο. Τι φάση μαζί του;

Μου έχει συμβεί να χρειάζομαι σε κάτι βοήθεια και να μη θέλω να τη δεχτώ από συγκεκριμένα άτομα που μου την προσφέρουν χωρίς να τους το ζητήσω.Αναφέρομαι σε συγκεκριμένα άτομα που είναι με τον τρόπο τους φορτικά, οι καλοσύνες τους βαραίνουν πολύ όποιον τις δέχεται και δεν θέλω να υποχρεώνομαι σε τέτοιους ανθρώπους.Προτιμώ να δέχομαι βοήθεια από όσους τη δίνουν απλόχερα και αυτονόητα για να μην έχω τον νου μου πότε θα "ξεχρεώσω" και μου βγει ξινό στο τέλος. Άνθρωποι όπως τους περιγράφω στην αρχή τείνουν να εκμεταλλεύονται την κατάσταση να παραβιάζουν όρια και σε κάνουν να νιώθεις γουρούνι που δεν τους θέλεις κοντά σου ενώ σε βοήθησαν. Έπαθα κι έμαθα, πλέον προτιμώ να γίνω κομμάτια παρά να υποχρεώνομαι σε όσους περιμένουν ανταλλάγματα ενώ ταυτόχρονα διακηρύττουν πόσο κακός είναι ο κόσμος με εξαίρεση τους ίδιους. Κι εγώ όποτε προσφέρω σε κάποιον βοήθεια το κάνω όποτε μπορώ και θέλω, με ειλικρίνεια χωρίς να σκέφτομαι το συμφέρον μου και τι έχω να κερδίσω.Για μένα μόνο αυτό λέγεται βοήθεια όλα τα άλλα είναι χειριστικά και εκ του πονηρού.

Γνώρισα ένα παιδί μέσα από μια εθελοντική ομάδα που έχω γίνει μέρος τον Νοεμβρίο! Όταν γνωριστήκαμε έφυγε για στρατό! Από την αρχή μου έβγαζε κάποια μπαμ σημάδια με προσέβαλε και έλεγε ότι τα κάνει γιατί μια σχέση αν δεν υπάρχει φασαρία δεν είναι σχέση , Μου μιλούσε άσχημα και τα έριχνε ότι είναι στρατό και είναι πιεσμένος ! Ήρθε Αθήνα και βγαίναμε και φοβόμουν να ήμουν ο εαυτός μου γιατί κατέκρινε κάθε σκέψη μου και κάθε κίνηση μου και ζήλευε ! Μου είπε πως δεν του βγαίνει μετά από δύο μέρες που είχε πει ότι νοιαζόταν...και αν θέλει να κρατήσουμε κάποιες φιλικές σχέσεις ενώ ο ίδιος είχε πει πως δεν υπάρχει φιλία μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας! Του είπα να μην με ξανά ενοχλήσει καλύτερα και το ερώτημα μου είναι το εξής : πως γίνεται ενώ βγαίνουμε σε κοινή παρέα όταν του συστήνετε ο στενός μου φίλος που ζήλευε πάντα και εφόσον το έχουμε λήξει να μου του δίνει το χέρι του και να μας γυρνάει πλάτη ; Τι ακριβώς σκέφτεται; εφόσον δεν νοιάζεται

Η διάθεση σου είναι τόσο χάλια τελευταία που ούτε καν ξέρω πόσες μέρες έχω να φάω κανονικά. Νιώθω υπερβολικά κουρασμένη.

Να επιβάλλεις κάποια πράγματα που έζησες. Το σωστό θα ήταν απλά να τα αναφέρεις όχι να προσπαθήσεις να καταπιέσεις να κάνει αυτά που νομίζεις εσύ πως είναι τα σωστά και ο άλλος. Λέτε για τους έρωτες. Μια ερωτεύτηκα. Μια αγάπησα. Δεν ήταν αμοιβαίο αλλά όσο κράτησε μαζί της ήταν το απόλυτο. Δεν ένιωσα με άλλη έτσι ούτε και πιστεύω θα νιώσω ποτέ ξανά έτσι με άλλη. Είναι η δική μου εμπειρία αυτή. Το δικό μου συμβάν στη δική μου ζωή. Δε θα σε άλλους πως ναι μόνο μια αγαπάς και τέλος ή επειδή πληγώθηκες μια φορά δε θα ξανά βρεις καμία άλλη κλπ κλπ κλπ. Όχι. Απλά σε μένα συνέβη αυτό. Ούτε όμως θέλω να ακούω και τις χιλιοειπωμενες συμβουλές πάνε παρακάτω ξεκόλλα θα βρεις άλλη να ζήσεις καλύτερα. Όχι ευχαριστώ. Είμαι τόσο χαζή που δεν τα σκέφτηκα από μόνη μου αυτά ε; Ε τότε ας είμαι χαζή αν είναι έτσι.

Νιώθω άχρηστη, ότι δεν μου αξίζει να βρω δουλειά και να καλυτερέψω τη ζωή μου. Ότι δεν πρόκειται άντρας να με κοιτάξει γιατί απλά δεν έχω κάτι ιδιαίτερο επάνω μου, ένα κοριτσάκι σαν και τόσα άλλα που κυκλοφορούν. Είναι μήνες τώρα που νιώθω απαίσια, δεν μου αρέσω, δεν μου αρέσει τίποτα επάνω μου, αλλά πραγματικά τίποτα! *δεν το γράφω για τις ίδιες χιλιοειπωμένες συμβουλές, απλά ήθελα κάπου να τα γράψω