ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον έβλεπα αρκετά συχνά σε μια κοινή δραστηριότητα με τους φίλους του. Είχαμε ξεκινήσει να μιλαμε και τις περισσότερες φορές αυτός άνοιγε συζήτηση. Ήξερα ότι δεν του είμαι αδιάφορη και είχε τύχει να κάνουμε eye contact αρκετά συχνά. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλα είναι από τις φορές που απλά το νιώθεις από τον τρόπο που σε κοιτάει ο άλλος. Πρόσφατα τον πετυχα ξανά κάπου αλλού και απλά χαιρέτησα αυτόν και την παρέα του από μακριά. Καθώς βρισκόμασταν στον ίδιο χώρο για κάποια ώρα ήρθε να με χαιρετήσει και από κοντά και μιλήσαμε για λιγακι. Εμένα μου αρέσει πολύ αλλά σκέφτομαι ότι ίσως δεν ενδιαφέρεται και απλά έκανε συζήτηση. Παρόλα αυτά και ακόμα και αν γενικά ντρέπομαι αρκετά θα έκανα και η ίδια κίνηση αν τύχαινε να ήμασταν μόνοι μας. Επίσης δεν χρησιμοποιώ ινσταγκραμ και τέτοια που θα το έκανε πολυ πιο εύκολο.

Έμαθες να είσαι άβουλη τα τραβάς μια ζωή .Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον με φασαρίες ανάμεσα στους γονείς μου ειδικά στην παιδική ηλικία θυμάμαι την μητέρα μου να σπάει πράγματα μέσα στο σπίτι στα νεύρα της κλπ .Δεν έφαγα ξύλο πέρα από μια δυο σφαλιάρες όμως ακριβώς επειδή έβλεπα τις φασαρίες άκουγα να λένε μεταξύ τους βουλωστο κ άλλα τέτοια εγώ φοβόμουν να πω την άποψη μου.Θυμαμαι όταν με μάλωναν μικρή να με πιάνει ταχυκαρδία να αναγκάζομαι να λέω ψέματα και φυσικά να αρχίσω νωρίς την ερωτική μου ζωή θέλοντας να ξεφύγω από το σπίτι .Είχαμε κ καλές στιγμές δεν λέω .Δύο φορές έφυγα από το σπίτι στην ενηλικίωση μου και εξαφανίστηκα για κάποιες ώρες και από τότε σταμάτησαν οι προσβολές ακόμη κ η μια δυο σφαλιάρες.Πλεον λέω τη γνώμη μου αλλά πάλι με πιάνει τρέμουλο την ώρα που μιλάω ένας φόβος ότι ακόμη κ τώρα δεν θα περάσει το δικό μου σε θέματα δικά μου .Ένα πράγμα με πληγώνει όμως .Ξέρω ότι αν έμενα έγκυος έφηβη θα με ανάγκαζαν να το ρίξω το μωρό παρόλο που το όνειρο μου ήταν να κάνω μικρή οικογένεια .και εγώ ως άβουλη φυσικά και φοβισμένη θα το έκανα .Όταν ακούω κοπέλες να είναι στην ηλικία μου στη δεκαετία των 20κατι δηλαδή κ να έχουν ένα παιδάκι ζηλεύω κ ξέρω πως αν είχε τυχει σε εμένα αυτό το παιδάκι δεν θα ζούσε κ εκεί λυγίζω με πιάνουν τα κλάματα .Έχουμε κάνει φασαρία τώρα τόσα χρόνια μετά κ ακόμη υποστηρίζουν ότι ακόμη κ αν ήμουν ενήλικη αλλά 18 19 κ σπούδαζα πάλι δεν θα με άφηναν να το κρατήσω θεωρουν σαν δεδομένο την έκτρωση και με αφορμή αυτό έγινε η φασαρία τους είπα ότι με πληγώνει τόσες φορές αλλά δεν καταλαβαίνουν .Σε λίγο καιρό τελειώνω τη σχολή κ σκέφτομαι να τα αφήσω όλα κ να φύγω.Δεν ξέρω αν είμαι κακια η άδικη και δεν με πιάνει πάντα ο θυμός όμως απορώ γιατί ειδικά σε αυτό το θέμα δεν θα ρωτούσαν ΕΜΕΝΑ τι θέλω να κάνω κ θα αποφάσιζαν απλά για το τι είναι σωστό;Πλέον βάζω όρια σε πράγματα σε κάποια το προσπαθώ αλλά αυτό το θέμα με το ενδεχόμενο να είχα μια εγκυμοσύνη παλιότερα με στοιχειώνει ακόμη .Ακόμη κ τώρα που δεν έχω ακόμη τελειώσει τη σχολή φοβάμαι όταν κάνω έρωτα με το αγόρι μου μην τυχόν κ τύχει κάτι(προσέχουμε ) όχι επειδή δεν θέλω μωράκι ίσα ίσα θα ήταν χαρά για μένα αλλά αν το μαθαινα θα έφευγα από το σπίτι την ίδια στιγμη θα πήγαινα στον δικό μου κ μετά θα το μάθαιναν γιατί θα φοβόμουν τους γονείς μου ότι επειδη ακόμη δεν τελείωσα τη σχολή το σωστό είναι μια έκτρωση ..και όλα αυτά γιατί παλεύω ακόμη να ξεπεράσω το γεγονός ότι έμαθα μικρή να σκύβω το κεφάλι κ να λέω ναι

Είμαι πολύ ...έμπειρος στο θέμα μοναξιά!Είμαι 45άρης και τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου είχα παρέα τον εαυτό μου.Το ήξερα από πιτσιρικάς ότι θα έχω αυτή την κατάληξη.Χαρακτήρα δυσάρεστο μου χουν πει ότι έχω...Πολύ σωστό. Δεν έχω τακτ...προσβάλλω με το να λέω ευθέως την άποψή μου στον απέναντί.Οι άνθρωποι έφευγαν από κοντά μου,εξαφανίζονταν.Δεν έκανα ποτέ καμιά προσπάθεια να κρατήσω έστω κι' έναν...Με το ζόρι δεν γίνεται τίποτα.Τα χρόνια πέρασαν με ελάχιστες επαφές με ανθρώπους.Μόνο στη δουλειά άνοιγε το στόμα να πω μια κουβέντα.Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι για να με πλησιάσεις...Το έχω δεχθεί.Φυσικά τα τελευταία χρόνια παίζει ρόλο το ότι είμαι υπέρβαρος και αυτό κάνει τους ανθρώπους να με αποφεύγουν.Το κατανοώ απόλυτα.Η μοναξιά που με ...συντροφεύει δεν με τρομάζει πολύ καιρό τώρα.Εργάζομαι,πάω τους περιπάτους μου,αράζω στο παγκάκι στη θάλασσα.Η μουσική είναι η παρέα μου.Δεν αισθάνομαι καθόλου άσχημα.Και αυτό να κάνετε κι' εσείς!Μην αφήνεται να σας ρίξει ψυχολογικά τίποτα και κανένας!Δεν θα σας βοηθήσει κανένας αν δεν βοηθήσετε εσείς πρώτα τον εαυτό σας.Φυσικά αυτό λέω και στον εαυτό μου.Ψηλά το κεφάλι και προχωράμε! https://www.youtube.com/watch?v=Uuj9XjwArAk

θελω να κανω αυτη τη εξομολογηση κατι απο παιδι με ποναει κι κλαιω χρονια το ειχα ξεχασμενο τουτο το συναίσθημα στο ντουλαπι της ψυχης μου κι βγαινει κι θεριεύει κι ξανα φουντώνει. μα αυτο το καιρο παλι αυτη η ριμάδα η απ τοτε πληγη ματωσε κι αιμορραγεί κι παλι . δε βρηκα ΠΟΤΕ  μα  ΠΟΤΕ  οικογενεια αποδοχη αγαπη . ζω με την θετη μαμα μου δε εχω κανεναν κοντα μου φιλο συγγενη να νιωσω καπου πως ανηκω. αυτη που με γενισε με πεταξε σα το σκουπιδι απ την ζωη της και ολο το σοι της . δε την συγχωρω δε εχει ψυχη μεσα της ειναι νεκρη απο αισθηματα τι κι αν εχει αλλα δυο πριν απο μενα παιδιά κι μετα απο μενα αλλα 8 . ολοι καλα να ειναι μα αν  ποτε ερχοταν να μου πει θελω να εχουμε επαφες που ποτε δε θα το έπραττε λεμε ΔΕ ΘΑ ΤΗΝ ΔΕΧΟΜΟΥΝ !!  αυτη ειν η ετοια οσον τωρα υποφερω και θα της το χρωσταω για παντα. δε ένιωσα ποτε να κουμπωνω καπου σε καποια παρεα εστω μια φιλια ουτε αυτο δε αξιώθηκα . ποσο μαλλον να ειχα την θεση σε μια οικογενεια να ειμαι μελος αυτης αναποσπαστο . μια ζωη απο μωρο μια εδώ μια εκει μα ποτε πουθενα δε στεριωνω.που προσπαθησα καπου να βρω ενα λιμανακι μια γαληνη τελικα ψεμα ητανε προσκαιρο που μεσα εκρυβε εκμεταλλευση και κακια απ πισω κι λογια ασχημα. ποτε δε με αγαπησε η με δεχτηκε πραγματικα καποιος κοντα του. δε εχω τουλαχιστον ηθελημένα πειραξει καποιον δε ξερω γιατι δε αξιώθηκα ποτε καποιος να με αγαπήσει ανθρωπινα αδερφικα .  ναι οταν με πειράξουν θυμωνω κι επιτηθομε μα αν μονιάσω με αυτον που με πειραξε ολα τα ξεχνω.ομως ως τωρα αδιαφορία βρηκα και αντιπάθεια στο προσωπο μου .παλι γυρνάνε αυτα στο μυαλο μου και με πονάνε σήμερα που κλίνω τα 38 μου χρονια ........... παρακαλώ ανεβαστετο ειχα ανάγκη να τα πω

Απορω ποτε θα πληρωθει ο πρωτος μηνας παρατασης οαεδ..απο δουλεια τπτ μεχρι στιγμης..να φυγω να παω στους δικους μου επαρχια δεν μπορω...τα εξοδα τρεχουν..με ελαχιστα χρηματα θα περασω γιορτες..και πρωτιστως μονη..ωραια..

Στέλνω σε μια πρώην. Πολύ μα πολύ αγαπητή ελπίζω να είναι(ήταν) αμοιβαίο. Μαγκιά μόνο, τσίπουρα μπύρες εγώ έλεγα τα δικά μου. Και αυτή πολύ αμυντική. Αλλιώς την ήξερα πιο ελεύθερη κτλ. Τελοσπάντων, τελειώνει η συζήτηση και μετά θυμάμαι πως είχε παλιότερα οικογενειακά με αλκοολισμό στην οικογένεια της. Και νιώθω λίγο άσχημα. Μεγάλο παιδί είμαι μεγάλο κορίτσι είναι θα το ξεπεράσουμε κι αυτό.

Χθές η κοπέλα μου μου είπε ότι επειδή εφέτος είναι το πρώτο Πάσχα που συγκατοικούμε,θέλει να φτιάξει τσουρέκια και κουλούρια.Μου είπε ότι δέν έχει ξαναφτιάξει,αλλά θα προσπαθήσει.Μόλις μου το είπε,είπα "ώχ,δέν τ'αφήνεις καλύτερα μήν τρέχουμε στα νοσοκομεία μέρες που είναι",και το είπα και πιό πολύ στην πλάκα δηλαδή.Άλλωστε και η μάνα μου και η δική της φτιάχνουν και θα μας φέρουν,οπότε γιατί να κουράζεται;Ξέρει το στύλ μου,ξέρει ότι της κάνω πλάκες,ότι μου αρέσει να την πειράζω,και γελάει κι εκείνη.Τί την έπιασε τώρα και το πήρε τόσο βαριά;Νευρίασε πολύ και από εκείνη τη στιγμή δέν μου μιλάει.Έφτασε στο σημείο,το βράδυ να μήν θέλει να κοιμηθούμε μαζί και αναγκάστικα να κοιμηθώ στον καναπέ.Θα τρελαθούμε εντελώς;Σήμερα το πρωί έφυγε για τη δουλειά και δέν είπε κουβέντα.Ειλικρινά τώρα,ήταν τόσο χοντρό αυτό που είπα για να πειραχθεί τόσο;Τα 'χω πάρει που δημιουργήθηκε τέτοια κατάσταση για κάτι τόσο ασήμαντο.

Η μοναξιά δεν ξέρω ώρες ώρες δεν ξέρω πραγματικά... Ενώ την θέλω στην ζωή μου μήπως όμως αποφεύγω πραγματα και για αυτόν τον λόγο την επιλέγω... Από μικρή ηλικία δεν είχα φίλους λίγους και καλούς δεν ήθελα πραγματικα να γνωρίσω αλλους.. ήταν σαν οικογένεια.. αλλά μετά ένιωθα ότι δεν ήθελα άλλο ποια όσο μεγαλώναμε θέλαμε διαφορετικά πράγματα δεν μου άρεσε να βγαίνω να ντύνομαι καλά ένιωθα χωρίς νόημα όλα αυτά...σιγά σιγά απομακρύνθηκα και τις πλήγωσα δεν θα με συγχωρέσουν έκανα πολλά λάθη και απλά έφυγα από αυτά δεν έκανα καμία προσπάθεια να τις κρατήσω. Μετά από αυτό τίποτα με κανέναν παρέα νιώθω ότι είμαι άθλια για φίλη ότι δεν έχω κανένα ενδιαφέρον, είναι λες και είμαι καταστροφική με τον εαυτό μου νιώθω ότι δεν αξίζω και το κάνω με το χειρότερο τρόπο μια με τις φίλες μου που απλώς νόμιζα ότι με αυτα που έκανα δεν τους άξιζα και απλά τους έβγαλα από την ζωή μου και αυτές απλώς νομίζουν ότι επειδή βρήκα γκόμενο τις έκανα στην άκρη και ακόμα δεν τους έχω πει πόσο τις αγαπάω και δεν είναι ότι δεν νοιάζομαι... Είμαι το ποιο αντικοινωνικό άτομο, βλέπω ανθρώπους από παλιά και απλά κάνω ότι δεν τους γνωρίζω...απλά δεν ξέρω τι να κάνω...

Δίνω δεύτερη φορά πανελλήνιες για μία από τις πιο υψηλόβαθμες σχολές. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δεν διάβαζα όπως έπρεπε, καθόλου μάλιστα και τώρα τρέχω μπας και προλάβω. Αυτό που μου δίνει ελάχιστο κουράγιο είναι το γεγονός πως σε όλα τα διαγωνίσματα γράφω από 16 και πάνω. Όμως η αϋπνία μου με καταστρέφει, φτάνω και 3 μέρες άυπνη, παίρνω χαπάκια μελατονίνης μπας και φτιάξω λίγο το βιολογικό μου ρολόι αλλά τίποτα. Πέρυσι έχασα τις πανελλήνιες από ένα λάθος στο δεύτερο μάθημα, δεν διάβασα μία λέξη και έχασα 40 λεπτά σε ένα θέμα των 10 λεπτών. Έκλαιγα για μέρες, δεν ήθελα να δώσω τα υπόλοιπα μαθήματα δεν διάβαζα. Η τύχη μου χαμογέλασε πικρά και πέρασα σε μία καλή σχολή που δεν με ενδιαφέρει! Δεν ξέρω τι θα κάνω αν χάσω και πάλι την ευκαιρία μου εξαιτίας της βλακείας μου. Οι δικοί μου με έβαλαν να πληρώσω από δικά μου δουλεμένα λεφτά τα φροντιστήρια φέτος και έχω ξοδέψει ήδη όλο μου το απόθεμα... Ελπίζω σε ένα θαύμα.

Αρε μοναξιά πουτάνα....μεγάλωσα και ακόμα να σε αποδεχτώ.Με αδειασες και εγώ εκει ακομα να ελπίζω,πως θα ξημερώσει και για μένα μια διαφορετική μέρα. Υ.Γ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ. ηθελα κ εγώ κάπου να τα πώ.