ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ηθελα να ηξερες πως γραφω εδω για σενα.θα ηθελα σε καθε μου τραγουδι να μου εγραφες και μια σου σκεψη..θα ηθελα να ηξερες πόσο βασανιζομαι.θα ηθελα να ηξερες οτι η σκεψη πως ειμαι ενας δειλος ανθρωπος με εχει διαλυσει..θα ηθελα να ηξερες πως η καρδια μου ειναι γεματη απο εσενα.θα ηθελα να ηξερες πως ζω για την ημερα που θα ξαπλωναμε μαζι.που θα καναμε ερωτα..θα ηθελα να ηξερες ποσο λαχταραω να τρεξω να σε βρωΔεν θα ηθελα να ξερω πως θα με εδιωχνες..

Φτάνω σε σημείο να παλεύω με τον ίδιο τον εαυτό μου ψάχνοντας μια γωνία ακόμα να κρύψω όλα αυτά τα σημάδια που άφησαν οι άνθρωποι γύρω μου, σε ένα δωμάτιο στρογγυλό. Μιλαω με ανθρώπους και ανοιγομαι υπερβολικά..λέω για όλα τα πράγματα που με πλήγωσαν, όλες τις άσχημες παιδικές μου αναμνήσεις..και όχι για να με λυπηθούν, απλά νιωθω την ανάγκη να τα λέω και δεν θέλω. Θέλω να σταματήσω να το κάνω αυτό και θέλω να κρατάω κάποια πράγματα για εμένα. Χρειάζομαι βοήθεια.

Πάνε περίπου πέντε χρόνια που δεν έχουμε ιδωθεί.Προχώρησα σε όλους τους τομείς.Εκτός από έναν.Ξεκίνησα την ζωγραφική με κάρβουνο ,έχω μια δουλειά που πλέον με εκφράζει και πάντρεψα την καλύτερη μου φίλη το καλοκαίρι που μας πέρασε.Σιγά σιγά με τον καιρό,πέταξα όλα αυτά τα μικροπράγματα που σε θύμιζαν.Εκτός από ένα.Οδηγώ ακόμα το ίδιο αμάξι και έχω κάνει αρκετά ταξίδια με αυτό.Μένω σε ένα μικρό διαμέρισμα του πρώτου ορόφου που έχει όσα χρειάζομαι.Εκτός από ένα.Συνεχίζω να καπνίζω και να γεμίζω το μυαλό μου με άχρηστες πληροφορίες αποριών που μου δημιουργούνται.Ακούω μουσική πάντα και έχω πολλούς λόγους να ξυπνώ το πρωί χαμογελαστή.Εκτός από έναν.Τόσος μα τόσος καιρός,τόσοι άνθρωποι..Δεν μπόρεσα να αγαπήσω κανέναν άλλον.Εκτός από έναν.Περίπου πέντε χρόνια..Εκτός από εσένα.~η παράξενη

Δεν ξέρω αν μπορώ να πιστέψω ότι ήμουν κάτι για σένα.Δεν έχει σημασία τώρα πια,μετά τις αλήθειες μας.Ακόμη και αν έγραψες τραγούδια που μιλούν για μένα.Ελπίζω να έμαθες μόνο,τι ήσουν εσύ για μένα,γιατί διέγραψα τις αποδείξεις από εκείνο το βράδυ πλέον.Ήθελα να βγαίναμε μία τελευταία φορά.Σε ένα ήσυχο μέρος σαν παλιοί φίλοι που συναντήθηκαν μετά από χρόνια στο δρόμο.Να μου έλεγες τα νέα σου ότι προχωράς στην ζωή σου και ότι είσαι καλά,να σου έλεγα και εγώ τα δικά μου.Κι ύστερα να τελειώσει ο χρόνος μας.Να χαιρετηθούμε για τελευταία φορά και να γίνουμε δύο άγνωστοι που θα χαθούν μια για πάντα στο σκοτάδι της νύχτας.Να διαγράψω ότι εκείνη ήταν η τελευταία μας στιγμή με εκείνο το φιλί.Δεν υπάρχει τέλος με εκείνη την εικόνα στην μνήμη μου και ας γνωρίζω πως αυτό το δώσαμε.Ένας Τέλος.Να με βοηθήσεις να το δώσουμε μαζί από κοντά,με έχει στοιχειώσει αυτό το ανύπαρκτο τέλος μας.

Φίλη.. δεν είναι πια εδώ την έδιωξα, ήταν τέρμα τσιγκουνα .. τόσες φορές την έπαιρνα από την δουλεια και μια φορά το κουλό της δεν το άπλωσε ούτε για έναν 2ευρω καφε... αισθάνομαι ότι έφυγε ένα βάρος.. τουλάχιστον τόσα λεφτά για βενζίνες που πήγαν χαμένα μέτα από αυτή την ανακούφιση.. χαλάλι... πραγματικά Μεγάλη ανακούφιση ούΦ!

Πολύ θα ήθελα να δω πως είστε, γιατί δεν βάζετε αληθινή φωτογραφία στο προφίλ;

Από που να ξεκινησω...Καταρχήν είμαι σε μια σχολή η οποία δεν μου αρέσει καθόλου , έχω αφήσει εντελώς τα μαθήματα αλλά οι δικοί μου θέλουν να τελειώσω αυτή τη σχολή (λένε να τελειώσεις ένα πανεπιστήμιο ) απ’οτι μια νιώθω τόσο άχρηστη που δεν μπορώ να περάσω τα μαθήματα και να είναι ευχαριστημένοι μαζί μου και από την άλλη δεν θέλω καν να προσπαθήσω για να την τελειώσω . Δεύτερο πρόβλημα είναι ότι έχω ένα αγόρι εδώ και 6,5 χρόνια όμως έχουμε σχέση από απόσταση (1 ώρα το πολύ ) αυτός τελείωσε μια σχολή ας πούμε και τώρα δουλεύει (να τονίσω τα φέρνουν δύσκολα σαν οικογένεια) . Στις αρχές υπήρχαν προβλήματα με τους γονείς μου γιατί δεν τον Ενέκριναν , μου έλεγαν αξίζεις κάτι καλύτερο αλλά εγώ ήμουν αντίθετη , όμως μήπως τελικ έχουν δίκιο ; Γιατί του λέω να πάμε κάπου διακοπές όπως κάνουν τα ζευγάρια (όχι κάπου ακριβά ) και κάθε φορά μ λέει δεν μπορώ , δεν έχω λεφτά , δεν μ πλήρωσαν ακόμη . Ήταν να πάμε κάπου τώρα το Πάσχα αλλά γυρνάει και μ λέει Δν ξέρω ακόμη τι λεφτά θα έχω ας πάμε κάπου Πρωτομαγιά που θα έχω σίγουρα . Σήμερα που μιλησαμε γυρνάει και μου λέει να θέλω να κρατήσω λεφτά για να πάρω αμάξι ( εντωμεταξύ αμάξι με 1.500 ) και του λέω δεν θα πάμε κάπου δλδ Πρωτομαγιά και μ λέει δεν ξέρω , δεν νομίζω και γενικά μάλωσαμε πάλι και δεν μιλάμε . Άρχισε να μου λέει ότι τα θέλω όλαΔικά μου και δεν τον ενδιαφέρει τι θέλω . Παρατήρησα ότι από τότε που έπιασε δουλειά εκεί έχει αλλάξει . Τον ενδιαφέρουν ποιο πολύ αλλά πράγματα απ’οτι η σχέση μας . Ακόμη και όταν βρισκόμαστε μόνο γι’αυτο το πράγμα μιλάει . Κουράστηκα και αποφάσισα να το τελειώσω . Και τρίτο πρόβλημα ... που δεν συνηθίζω να μιλάω για αυτό .... είναι η εμφάνιση μου έχω κάποια παράπονα κιλα και ενώ έχω κάνει προσπάθειες κατά καιρούς στο τέλος τα παρατάω Γιατί πιστεύω ότι δεν θα τα καταφέρω ...Θέλω όμως να προσπαθήσω Γι πολλούς λόγους ... Νιώθω αρκετά μόνη Και ότι δεν έχω κάποιον να μιλήσω ... ακόμη και με τους φίλους μου δεν θέλω να βγαίνω.

Ποτέ δεν θεωρώ τους φόβους, τις ανασφάλειες και τις άσχημες σκέψεις κάποιων ως καινούρια ούτε ως παλιά καραμέλα.Σέβομαι απόλυτα τους φόβους και τα κολλήματα των άλλων, ακόμα κι αν δεν έχω εγώ τους ίδιους φόβους.Έτσι κάνουμε όσοι μεγαλώσαμε με καλή ανατροφή από τους γονείς μας και εξελίξαμε τον χαρακτήρα μας.Για τον παραπάνω λόγο λοιπόν με θεωρώ ως ένα αξιόλογο και καλό άτομο και μπράβο μου.Δεν με θεωρώ ούτε όμορφο ούτε έξυπνο ούτε επιτυχημένο.Αλλά καλό άτομο.Και να θυμάστε ότι οι κακοί άνθρωποι ποτέ δεν προοδεύουν. Ίσως αυτό να τους συμβαίνει εφήμερα αλλά στο τέλος πάντα έρχονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες των πράξεών τους.Γιατί πάντα νικάμε στο τέλος εμείς, οι ευαίσθητοι της γης, που λέει και η Ελευθερία.

Σετα 2014-Συμη 2016 .Κάθε αρχή εχει και τέλος .Σημασία εχει το ταξίδι όχι ο προορισμός .Μαζί σου ηταν ανεξίτηλο κι επίπονο .Να είσαι καλα .

Είμαι 29 χρονών και θέλω να βγω με κάποιον που γνώρισα τελευταία στη δουλειά και μου αρέσει. Το πρόβλημα όμως είναι τι θα πω στους γονείς μου. Ξέρω πολύ καλά ότι θα ακούσω κράξιμο, αλλά τι να κάνουμε, έτσι έχει η κατάσταση και αυτό είναι το πρόβλημά μου.1ον) Σκέφτομαι να πω ότι βγαίνω με κάποια φίλη-ο, όμως θα αρχίσουν να με ρωτάνε τι λέγαμε κτλ. γιατί πάνω κάτω ξέρουν τους φίλους μου και... το ιστορικό τους. Τι θα τους απαντήσω.2ον) Σκέφτομαι να πω την αλήθεια, όμως θα ανησυχούν τι είναι αυτός, τι καπνό φουμάρει κτλ. Γενικώς όπως και να 'χει έχω πρόβλημα και αυτό μου ρίχνει αρκετά την ψυχολογία με αποτέλεσμα να μην έχω καν όρεξη να βγω τελικά και να λέω καλά σάπιζα τόσο καιρό μέσα στο σπίτι και είχα την ησυχία μου. Τι να κάνω ρε παιδιά; Μια συμβουλή κάτι; Νιώθω καταπιεσμένη.