ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ψάχνετε για σκοπό στη ζωή σας ; Έχετε βρει κατά καιρούς ; Έχετε τώρα κάποιον ; Αν ναι, ποιος είναι αυτός ; Αν όχι, πώς την παλεύετε με τα υπαρξιακά σας ;

Η μάνα μου βάζει κάθε μέρα σκούπα ακόμη και αν το σπίτι λάμπει απο καθαριότητα.Και το λέω εγώ που έχω πρόβλημα αν υπάρχουν σκουπιδάκια στο σπίτι. Αλλά κάθε μέρα καταντάει γραφικό , σπαστικό και ψυχαναγκαστικά ενοχλητικό.

Απο δυο χρόνια συνειδητοποιω οτι δεν σε ξερω καθόλου. Μου είσαι άγνωστος, ενας ξενος που του λειπω και καλα. Κακως υποκυπτω καθε φορα. Λεω να μην ξοδεψω αλλο χρόνο σε μια ανούσια επικοινωνία. Να είσαι καλά.

Ολοι γκρινιαζουμε για προβληματα και ξεχναμε το βασικοτερο:να ζουμε!Να αγαπαμε,να λεμε αύτα που νοιωθουμε τωρα!!Η ζωη ειναι μικρη!Τωρα!!

Πάντα ήμουν πολύ αδύνατη και δεν μου άρεσε ιδιαίτερα. Πλέον έχω καταφέρεο και έχω βάλει κιλά και είμαι αρκετά ικανοποιημένη. Έίμαι σωματότυπος αχλάδι και το σώμα μου έχει αρκετές καμπύλες, εντονα οπίσθια και μηρούς. Το θέμα είναι ότι έχω αποκτήσει και λίγη κυτταρίτιδα που φαινεται όταν το δερμα πιέζεται και αναρωτιομουν αν φτιαχνεται με γυμναστικη! Τρωω αρκετα υγιεινα αλλα και παχυντικα ώστε να διατηρω το βάρος μου αλλά δεν γυμνάζομαι. Λέτε να βοηθησει?

Πριν καμία εβδομάδα ειπα σε αυτόν που είχαμε «ελεύθερη σχέση» τέλος. Διότι δε πήγαινε άλλο απο πλευράς μου. Αρχικά θύμωσε. Μετα απο δυο μερες με είδε έξω και με ρωτούσε άμα βρήκα γκομενο. Τη Παρασκευή μου έστειλε σαν να μη τρέχει τίποτα και παλι με ρώτησε να του πω το πραγματικό λόγο που τον άφησα! Λες και δεν έφτανε οτι δε μου έδινε τίποτα ! Ήταν παρα πολυ καλός στα μηνύματα, πολυ γλυκός κλπ και μου ειπε μάλιστα οτι απο εδω και πέρα θα κάνουμε οτι θέλω εγώ και θα βρισκόμαστε οποτε λέω εγώ. Τελειωνει εκεί η συζήτηση. Κανονίζουμε να βρεθούμε Δευτέρα. Χθες τον βλέπω έξω, μιλάμε τυπικά, αυτος έκατσε στο διπλανό τραπεζι και απλά όλο το βράδι με κοιτούσε και εγώ αρχισα να χορεύω με εναν άλλο που ήξερα. Όχι επίτηδες ! Απλά έτσι μου βγήκε. Με το που φεύγει ο άλλος, σηκώνεται ο τύπος απο τη παρέα του, ερχεται μου λέει οτι πάει σπίτι επειδή δε νιώθει καλα, βγαίνει έξω απο το μαγαζί και απλά μου στέλνει και μου λέει ΤΕΛΟΣ. Έχω ξενερώσει μαζι σου, δε θέλω να το συνεχίσουμε άλλο γιατί Αλλα θες εσυ και Αλλα εγώ. Μπαρδον; Του λέω έλα να μιλήσουμε απο κοντά και να λήξει απο κοντά το ζήτημα διότι δεν είμαστε γυμνασιόπαιδα. Οοοοοοχι μου λέει δεν έχω κατι άλλο να πω. Ας το αφήσουμε και όπου βγει, οπως ειπες και εσυ κάποτε, μου λέει ! Μετα συνεχίζει και μου λέει το εξής κορυφαίο : Εγώ δεν ήθελα λέει κατι παραπάνω ενώ εσυ ήθελες και εγώ δεν ειμαι τέτοια φάση !

Φιλοι μου καλημερα και ενα καλο μηνα να εχουμε! Ηρθα και εγω για να πω τα δικα μου ζορια και να ακούσω οποια συμβουλη Μπορεί ο καθενας σας. Νιωθω απογοητευμένη, κουρασμενη και πλεον καθολου εμπιστοσύνη. Γνωριστήκαμε πριν τεσσερις μηνες με εναν ανθρωπο , εκείνος 33 ,κ εγω 30..ερωτευτηκαμε πολυ αν και σε αποσταση ξεκινησαμε πολυ εντονα. Ερχόταν σε εμένα πηγαινα εγω σε αυτον και γενικα ηταν πολυ τρυφερος και εκδηλωτικος.πολυ δυνατα συναισθήματα ενιωθα.μου είχε πει οτι η τελευταία του σχεση ηταν πριν απο τρεις μηνες η οποια τον χωρισε και εφυγε με αλλον στο εξωτερικο.αρραβωνιαστηκε με αλλον και τον αφησε. Εγω του ειχα πει πώς συμβαινουν και αυτα αλλα υποτιθεται οτι εχεις ξεχασει οτι εχει συμβει για να μπεις σε μια νεα σχεση. Η ουσία ειναι πως ερχομαστε στο τωρα. Κοιμομαστε χθες αγκαλιά. Του έρχεται μηνυμα απο την πρωην του. Οτι ακομα τον αγαπαει και γυρισε παλι πισω γιατι δεν τα καταφερε στο εξωτερικο τον σκεφτόταν πολυ και δεν μπορει μακρια του. Ο φιλος μου μιλουσε μπροστα μου μαζι της.εγω σε μια ακρη εκλαιγα κουλουριασμενη και περιμενα που θα καταληξουν.εκεινος εκλαιγε στο τηλέφωνο.ισως απο ενταση και επειδή του φερθηκε ασχημα.την ρωταγε που ειναι τωρα και αν ειναι καλα. Ολα αυτα μπροστά μου. Ειδα οτι πονουσε πολυ και τον ρωτησα αν ειναι μπερδεμενος.μου λεει οχι εσενα θελω εκείνη μου εχει κάνει τοσα πολλα. Εγω δισταζα να ειμαι εκδηλωτικη δισταζα να τον φιλήσω απλα εκλαιγα.εν ολιγοις μου ζητησε συγγνώμη οτι δεν προκειται να κανει πισωγυρισματα και να με χασει.οτι ειμαι ενας αγγελος ..το είπε και στη κοπελα οτι εχει γνωρισει μια κοπελα και εχει προχωρησει τη ζωη του.και εκεινη του ευχηθηκε οτι δεν θα τον ξαναενοχλησει. Παιδια δεν ξερω..μου φάνηκε ακομα ερωτευμένος μαζι της .δεν νομίζω οτι την εχει ξεπερασει μεσα απο ολο αυτο που βιωσα πιστευω οτι εχει ακομα συναισθήματα.ομως δεν ξερω τι να κανω. Να ειμαι δίπλα του και να περιμενω Πότε θα νιωσει τα ιδια και για μενα? Τον θελω στη ζωη μου ..εκανα ονειρα για εκεινον..δεν μπορω να τον δω να φευγει.ειμαστε και μακρια που δεν ξερω αν θα τη δει αν θα μιλησουν ..ποσο να νιωθω ασφαλης σε ολη αυτη τη κατάσταση?

"Κομπλεξικά γυναικάκια" επειδή κάποιες δεν του κάθισαν του μάγκα, και εσύ χαίρεσαι για το κοπλιμάν. Τι περίμενες, να σε βρίσει επειδή του "έκατσες"; Τα σκέφτεστε αυτά που λέτε; Να είσαι σίγουρη πως στην επόμενη που θα κάνει τεμενάδες ο κύριος περιμένοντας μπας και την καταφέρει, αν το πετύχει θα της πει για κάτι άλλες "τσούλες" που το κάνουν αμέσως με τον καθένα. Και αν εκείνη σκέφτεται σαν και εσένα θα χαρεί με τη σειρά της για το κοπλιμάν. Κάνετε αυτό που θέλετε να κάνετε αλλά βάλτε στη θέση του τον κάθε παπάρα που σας παίζει για να σας κολακέψει. Δεν είναι προς τιμήν σας να ανέχεστε να προσβάλλουν άλλες γυναίκες και δεν χρειάζεστε την επιβεβαίωση κανενός για να κάνετε αυτό που γουστάρετε είτε είναι στο πρώτο ραντεβού είτε στο τελευταίο. Αλλά να ξέρεις πως δεν θα είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία που ίσως έρθει η στιγμή και σου το χτυπήσει αυτό που τώρα εγκωμιάζει. Λέμε αυτό που μας συμφέρει τη δεδομένη στιγμή έτσι είναι δυστυχώς τα πράγματα.

Υπάρχουν κάποιες στιγμές που νιώθεις τόσο μόνος... Δήθεν φιλίες που στην πραγματικότητα δεν προσφέρουν τίποτα. Όταν θες να πεις μια κουβέντα και κανείς δεν είναι εκεί για σενα.Αγάπες που ενώ είχες επενδύσει σε αυτές μετα από 5 χρόνια καταλαβαίνεις πως όλα ήταν ένα ψέμα...Και κάπου εκεί συνειδητοποιείς πως η ζωή δεν είναι όπως την περίμενες...και έτσι απλά μέρα με τη μέρα όλα σου τα όνειρα γκρεμίζονται...και καταλαβαίνεις πόσο μα πόσο μόνος είσαι σε έναν τόσο μεγάλο κόσμο!Γιατί όλα να πηγαίνουν στραβά???

Άκουγα μια συνέντευξη του Χρόνη Μίσσιου τον οποίο δυστυχώς ανακάλυψα ετεροχρονισμένα. Τα λόγια του μίλησαν στη ψυχή μου και με αφύπνισαν.Αυτος ο άνθρωπος,αν και στη συνέντευξη ήταν αρκετά μεγάλος πια, μίλαγε ακόμα με ενθουσιασμό για τα ιδανικά του αλλά πλέον και με λίγη απογοήτευση που δεν κατάφερε η κοινωνία να αναγνωρίσει το όραμα του.Και μου δημιουργήθηκε η εξής απορία.Υπαρχει άραγε σήμερα κάποιος που θα καταφέρει ,με πυξίδα την ισχυρή θέληση,το επαναστατικό πνεύμα και τα ιδανικά ,να υλοποιήσει το όραμα του; Μπορείς να είσαι επαναστάτης σε μια τέτοια κοινωνία;Εσείς έχετε όραμα; Ιδανικά; Έχετε προσπαθήσει ποτέ να κάνετε πράξη όλα αυτά τα ιδανικά που πρεσβευετε; Δε νιώθετε μια βαθιά απογοήτευση όταν βλέπετε ότι ο κόσμος δύσκολα αλλάζει;