ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν πετυχαίνω σε κάτι το μοιράζομαι με δυο φίλους μου και εκείνοι χαίρονται μαζί μου. Πρόσφατα τους ανακοίνωσα πως παντρεύομαι και το γιορτάσαμε επιτόπου και όταν είχα πάρει το πτυχίο μου το ίδιο. Ξέρω πως υπάρχουν και άλλοι που δεν τους ενδιαφέρω για να χαρούνε μαζί μου και δεν τους λέω τα καλά μου νέα. Δεν ξέρω πως τα καταφέρνετε μερικοί και δεν ξέρετε ποιος ενδιαφέρεται για εσάς. Πολλές φορές διαβάζω που λένε πως μοιράστηκαν ένα καλό νέο και εισέπραξαν κακία ή αδιαφορία. Αυτό δεν γίνεται να σε κάνει να πέσεις από τα σύννεφα, το ήξερες από πριν. Δεν ξέρω γιατί το κάνετε αυτό και τι νόημα έχει. Εγώ παντρεύομαι και η μάνα μου δεν το ξέρει γιατί θα χύσει το δηλητήριο της δεν υπάρχει περίπτωση, φαντάζομαι άλλος στη θέση μου θα της το έλεγε και μετά θα έγραφε εξομολόγηση πως έπαθε κακό μεγάλο και ξαφνικό. Ένα μεγάλο διάστημα στη ζωή μου δεν είχα κάποιον να μοιραστώ κάτι καλό γνώριζα μόνο ανθρώπους που θα ζηλεύανε ή στην καλύτερη δεν θα τους ένοιαζε και έτσι το κράταγα για τον εαυτό μου. Έχω έναν ξάδερφο που μου θυμίζει αυτές τις εξομολογήσεις. Έχει και αυτός γονείς που δεν τον αγαπάνε και του φέρνονται άσχημα και κάθε φορά κάνει λες και δεν το περίμενε και μου το λέει. Δεν κρατάει αποστάσεις από τους δικούς του και μου αρέσει που τα λέει σε εμένα που από τότε που έφυγα από το σπίτι μου έριξα μαύρη πέτρα και πέρασα πολύ δύσκολα γιατί δεν είχα καμία βοήθεια. Επιλέγω τους ανθρώπους με τους οποίους μοιράζομαι τα καλά και τα κακά, δεν κάθομαι να τα λέω δεξιά και αριστερά για να έχω να λέω τι κακός που είναι ο κόσμος και πως δεν θέλει το καλό μου. Και ας είναι η μάνα μου η ίδια.

Παίρνουμε στη ζωή και στις ερωτικές μας σχέσεις αυτό που μας αξίζει ή αυτό που μπορούμε ; Και αν δεν παίρνουμε αυτό που μας αξίζει πρέπει να συμβιβαζόμαστε ;

Όταν σε νοιάζει πιο πολύ η εμφάνιση και το βάψιμό σου από τον μισθό σου και τα εργασιακά σου δικαιώματα τότε είσαι totaly Loser...

Λοιπον, κανω κατι με ενα παιδι εδω και αρκετους μηνες αλλα δεν εχουμε προχωρησει. Απο εμενα βεβαια υπαρχει κ συναισθημα, απο κεινον δεν ειμαι σιγουρη. Εγω βεβαια (ειμαι 21) γενικα δεν εχω προχωρησει και σε καποια φαση εκεινος μου ειχε πει οτι θελει να προχωρησουμε (χωρις να εχει κανει καποια ιδιαιτερη κινηση) αλλα εγω δεν ημουν σιγουρη αν ημουν ετοιμη. Μετα απο αυτο εκεινος απομακρυνθηκε για 2 μηνες επειδη λεει ειχα παρει μερικα κιλα (!). Υστερα εχασα τα κιλα κ παλι ολα καλα.Εγω τοτε που τα ειχαμε ξαναβρει ηθελα να το κανουμε γενικα. Αλλα αυτος δεν εκανε καμια κινηση. Και τωρα εχουν περασει μηνες απο τοτε κ εχουμε κοιμηθει κ μαζι αλλα δεν εχει γινει τιποτα. Το ερωτημα ειναι με περιμενει ακομα και πρεπει να το δειξω εντονα οτι θελω ή δε θελει πλεον δεν τον ενδιαφερω τοσο? Αλλα αν δεν τον ενδιεφερα γιατι δε φευγει? Επισης εγω απο την μια θελω να προχωρησω γενικα απο την αλλη θελω με καποιον που να εμπιστευομαι και να υπαρχει συναισθημα. Τι να κανω? Να τον περιμενω? Να δειξω εντονα οτι θελω? Αλλα μηπως αν το δειξω εντονα αυτος θα ενδωσει ουτως η αλλως ακομα κ να μην τρελαινεται γτ ετσι κανουν τα αγορια ? Η για να μην εχει κανει κινηση τοσο καιρο σημαινει οτι δεν ενδιαφερεται?

Είδα πριν μια εξομολόγηση για έναν που έγινε προπονητης και κανενας δεν χαρηκε με την χαρά του.... βρε παιδιά ... προσπαθήστε επιτελους να εχετε καλους φιλους σας!δοκιμαστε τους ! οσοι ειναι αδιαφοροι στην ζωη οσους δεν νοιαζονται για τα εγασιακά τους ... οσοι ειναι χαρουλιδες και μονο αυτο!οσοι δεν σε βοηθανε ουτε εσενα αλλα ουτε και τον ευατο τους τον ιδιο να βγουν απο μια μιζερη κατασταση ... διωξτε τους απο κοντα σας! Ο αλλος ειναι δουλος σε μια δουλια το αφεντικο του τον κατακλεβει σε ωρες ,ενσημα ,δωρα και τον εχει απο κοντα μην χασει τον μισθο των 480 ευρω... πως καταντησαμε ετσι? εγω προσωπικα τους εχω κανει περα ολους αυτους δεν τους αντεχω!και οταν καποιος κανει κατι καλυτερο τον κοιτανε με υφος χαρηκα και καλα... και συνεχιζουν την μιζερη ζωουλα τους... έτσι ειναι η ζωη θα μου πειτε ... αλλα μακρια μου ...

Στα 32 θεωρείτε τον εαυτό σας "γριά" και μη θελκτική, επειδή μιά "έρευνα" θέλει να περάσει τέτοιο μήνυμα;;;;Να ξέρετε πως εμείς που πλέον φτάσαμε στα δεύτερα -άντα μας, που ίσως κάποια άλλη "έρευνα" μπορεί να μας θεωρεί υπερήλικες, και δεν έχουμε ακόμα βρεί το "λιμάνι" μας για διάφορους λόγους, σ' εκείνες τις ηλικίες κοιτάμε πρώτα!!! ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΧΑΖΑ ΛΟΙΠΟΝ!!! ΣΑΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΑΝΑΖΗΤΑΜΕ!!!

Σήμερα έφυγε, πήγε στην πόλη του για Πάσχα.Δεν ξέρω τι έχω πάθει αυτές τις μερες, νιώθω οτι με κοροϊδεύει και περιμένει να του πω να χωρίσουμε, και επειδή το σκέφτομαι συνέχεια αυτό χαλάει όλοι η ψυχολογία μου με σκοπό να μην μιλάμε καν όλοι την ημερα, και να μην τον ενδιαφέρει τι έχω, άλλωστε μου το είπε ξεκάθαρα οτι δεν τον ενδιαφέρει τι έχω. Μήπως είμαι υπερβολική; μήπως κάνω λάθος; αλλά γιατί να κάνω λάθος όταν δεν θέλει να να με ακουμπάει, όταν ξένο κοιτάει, όταν η πρωτεραιότητα του είναι να παίξει ΦΙΦΑ και να μιλάει με τους φιλους του, πως να σκέφτομαι μετα; οτι με θέλει; αφού δεν μου δείνει καν σημασία. Εχουμε εδώ και 1,5 χρονο σχέσει, εμένα με ξενερωνει παρα πολύ η συμπεριφορά του αυτή, με σκοπο να τρεμω απ την ζηλια μου και να εχω γινει τα ματια του, εχω τρελαθει, τι να κανω πειτε μου.Μέτα μου λέει οτι κάνω λάθος και να απομακρυνω για λίγο την παράνοια μου, δεν ξέρω τι συμβαίνει αλλά σίγουρα δεν θα βγει κάτι καλό απ όλα αυτό, βασικά δεν ξέρω τι θα γίνει. Είναι ράκος και η καρδιά μου πονάει κάθε μέρα. Δεν ξέρω τι μου γίνεται!

...να περνάτε περιόδους που κλείνεστε πιο πολύ σπίτι, δεν σας κάνει αίσθηση να βγείτε με φίλους; Δηλαδή έστω αυτή η έξοδος 1 φορα τη βδομάδα... Πέρασα μια ζορικη φάση 2 χρόνων, όχι με κάποια απώλεια, ευτυχώς, απλά με σοκαριστικά φορτωμένο πρόγραμμα και πράγματα να διαχειριστώ και όταν ελάφρυνε αρκετά ένιωσα, ως ένα βαθμό, αρχικά πως αυτό εχω ανάγκη να κάνω, να "λιώσω". Ακόμη, για λόγους υγείας έκοψα τον αγαπημένο μου καφέ και σχεδόν τελείως το τσιγάρο, που κάπως με παρακινούσαν να είμαι συνέχεια έξω, να το πω; Pathetic, αλλά οκ...Νιώθω πως πέρασα μια φάση επαναπροσδιορισμού των πάντων, των σχέσεών μου, των φίλων μου, της δουλειάς μου, της επιθυμίας για μητρότητα, του εαυτού μου...Αλλά από σήμερα άρχισα ένα ένα τα βηματάκια να ξαναανοιχτώ προς αυτά που με εκφράζουν σε παλιά ή σε καινούρια.Δεν ξέρω πώς θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κάποιος αυτό που μου συνέβη, αλλά σας έχει συμβεί κι εσάς; It's the end of en era? Δηλαδή, μπήκα σε μια νέα φάση ζωής, ίσως, με κάποιους ανθρώπους σταθερούς, αλλά και με καινούρια γούστα και νέες προτεραιότητες;

Οταν για την επιτυχία σου μιλάς χωρίς να αναγνωριζεις τους ανθρώπους που συνέβαλλαν εμπράκτως σε αυτή, τοτε είσαι ένας άνθρωπος αξίας;

Εχτες εμαθα απο κατι δημοσιευεσεις γνωστων στο fb οτι η ξαδερφη μου εγινε μαμα για πρωτη φορα ! Ηξερα οτι ηταν εγκυος (και αυτο απο δημοσιευση ενος γνωστου).. Εδω και 3 χρονια δεν μιλαμε αν και μεγαλωσαμε μαζι, διπλα διπλα τα στπιτια μας, και αυτο γιατι τσακωθηκαν οι γονεις μας για κληρονομικα.. τοτε δεν ειχα ιδεα τι ακριβως γινοταν πηγαινα λυκειο ακομα οποτε δεν ανακατευτηκα ποτε με αυτα.. τα ξαδερφια μου ομως που ηταν και λιγο μεγαλυτερα αποφασισαν πως δεν ειμαστε πια οικογενεια.. Εγω εκανα τις κινησεις μου απο την αρχη για να φανω ουδετερη αλλα ουτε αυτη ουτε ο ξαδερφος μου ( ο αδερφος της) μου απαντησαν ποτε στα μηνυματα και τις κλησεις μου..Ειπαν σε γνωστους απο οτι εμαθα, οτι και καλα δεν τα ειδαν εγκαιρως και κατι τετοια ! Ηθελα τοσο πολυ να της ευχηθω μολις το εμαθα ! Αλλα φοβηθηκα οτι και παλι θα πεσω σε τοιχο ή οτι βλεποντας το μηνυμα μου θα της χαλουσα την διαθεση.. Ισως να μην βρω ποτε την ευκαιρια να γνωρισω αυτο το παιδακι μιας και μενουν εξωτερικο τα τελευταια χρονια, οποτε θα τα πω εδω ! Να μας ζησει το ανιψακι, να ειναι παντα καλοτυχο γερο και δυνατο ! Ευχομαι η ζωουλα του να ειναι γεματη απο χαρες, επιτυχιες και πολλη πολλη αγαπη ! Ξερω οτι θα αλλαξει πολυ την ζωη σας αλλα ξερω οτι θα γινεις η καλυτερη μαμα του κοσμου ! Να τον δειτε οπως επιθυμειτε ! Με παρα πολλη αγαπη,μια wannabe θεια !