ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε καμία περιπτωση δεν είναι το ιδανικο αλλά εγω το λατρευω. Είμαι κοντούλα, με σωματότυπο αχλάδι , μακρυ λαιμο, στητο στήθος κανονικό προς μικρο, πολύ μικρους ωμους και πολύ λεπτά χερια , γαμπες και μέση , μεγάλο πωπό αρκετα γεμάτα μπουτακια και αστείες ασχημες πατουσες. Έχω δυο τρεις ραγάδες και μια υποψία κυτταριτιδας, αλλά και πάλι λατρευω το σωμα μου.

σχεση πολυχρονηΜειονεκτηματα1.επικοινωνια μηδεν.->κυριολεκτικο2.κατανοηση μηδεν.->κυριολεκτικο3.σεξ μηδαμινο εως μηδαμινο κοντα 8 μηνες4.τσακωμοι καθημερινοι5.ενσυναισθηση καμια6.σεβασμος κανενας πλεον7.ενδιαφερον για τον ανθρωπο που υπαρχει δίπλα, κανενα8.ψυχικη ηρεμια μηδεν.πατωμα.9.αθυροστομια σε τρελα σημεια πλεον10.θρασος.ανυπερβλητο Πλεονεκτηματα:..............(σκεφτομαι τωρα 5 λεπτα) .........(Θα ξανασκεφτω) ......Κανενα. Πια. Συμπερασμα. Οτι συμβαινει στην ζωη μας, ειμαστε οι μονοι υπευθυνοι που το αφησαμε να συμβει. Οπως στρωνει κανεις κοιμαται λενε. Μεχρι να ξεστρωσεις κ να το παρεις αλλιως. Ηταν μονο μια απλη προταση. Που να την εννοεις..Δεν το θελω αλλο αυτο στην ζωη μου.-

Μια τετοια μερα που ολοι χαιρονται εγω παλι ειμαι θλιμμένη...δεν εισαι εδω και σε εχω τοσο αναγκη...ηθελα να σου πω πόσο πολυ σ αγαπαω..ποσα ειχα ονειρευτει για εμας...και τελικα ολα επεσαν στο κενο! Κλαιω συνεχεια...δεν εχω όρεξη για τιποτα...δε με νοιαζει τιποτα...θελω απλα να κοιμαμαι...για να μη σκεφτομαι...να μη ποναω...να μη νιωθω...θελω να ξεχασω γιατι βασανιζομαι...σφιγγω τα δοντια μου...κλεινω τα ματια μου..για να μην κλαψω..! Καποιες φορες το καταφέρνω και αλλες οχι...ποσο ακομα θα κρατησει αυτο?? Ποσο ακομα θα ποναω για κατι που αποδειχτηκε ψευτικο?? 5 χρονια ηταν ενα ψεμα..

Ξεκινήσαμε χαλαρά πριν δυο μήνες με τις συνηθισμένες εξηγήσεις που συνηθίζουν οι άντρες στις μέρες μας. Όσο περνάνε τα χρόνια τόσο πιο ευθυνόφοβοι γίνονται κοτζάμ άντρες λες και τον καθένα που γνωρίζουμε τον βλέπουμε σαν υποψήφιο γαμπρό κουλάρετε αγόρια οι περισσότεροι είσαστε ακατάλληλοι για κάτι μόνιμο. Όταν ένας ώριμος άντρας αρχίζει αμέσως να λέει πως δεν υπόσχεται τίποτε αμέσως και εγώ τον κατατάσσω στους κατάλληλους μόνο για σεξ. Βρεθήκαμε αρκετές φορές έτυχε να πάμε και για καφέ ή για φαγητό. Σήμερα μου τηλεφώνησε να με ρωτήσει αν θα πάω μαζί του και με τους γονείς του στην εκκλησία το βράδυ. Δεν είμαστε καλά. Από που και ως που; Σκέφτηκε λέει να επισημοποιήσουμε την σχέση μας. Ποια σχέση που όχι μόνο είπε τα βαρύγδουπα που είπε όταν βγαίναμε στις αρχές αλλά δεν μπήκε στον κόπο να με ενημερώσει πως μετάνιωσε και να ζητήσει μια συγγνώμη. Δηλαδή και δηθενιά μου πούλησε και θέλει να περάσει στο ντούκου. Τον ρώτησα τι άλλαξε από τότε που ξεκαθάριζε αυτά που ξεκαθάριζε και δυσανασχέτησε, μου είπε όμως πως με γνώρισε καλύτερα και εκτιμά τον χαρακτήρα μου και ότι ξεχωρίζω από άλλες γυναίκες που έχει γνωρίσει. Αφού λοιπόν δεν με ήξερε με τι κριτήρια απέρριψε την προοπτική να μείνουμε μαζί; Τώρα δεν θέλω εγώ φίλε σε κατέταξα ανάλογα με τα όσα είπες στους μη κατάλληλους για κάτι μόνιμο.Τον συμβούλεψα με την επόμενη να μετράει πιο σωστά τα λόγια του και του ευχήθηκα καλή ανάσταση και καλή τύχη στην αναζήτηση μιας συντρόφου γιατί φαίνεται τελικά ότι και να λέει για κάτι μόνιμο ψάχνεται.

Ρε παιδια, εχετε νιωσει ποτε πως δεν θα ξεπερασετε με τιποτα αυτον που γουσταρετε? πως οτι και να σας λενε οτι δεν σας αξιζει παντα ελπιζετε και ενω θελετε να στουκαρετε το κεφαλι σας στον τοιχο για να φυγει απο το μυαλο σας,αυτος ακομα υπαρχει? θελω να πιστευω πως ετσι τα βλεπω τωρα και σε κανεναν χρονο θα το βλεπω σαν αναμνηση.

Καλή Ανάσταση. Τα κάναμε χάλια. Δύσκολα θα ξαναγυριζα κοντά σου είναι τόσα αυτά που μας χωρίζουν άλλωστε.Την Πρωταπριλιά δεν σε ξέχασα απλά δεν είχα την δύναμη να σου μιλήσω. Φυγαν έξι χρόνια κι η ζωή πάει μπροστά.Πριν τρία χρόνια κάτι θα μπορούσε να γινει αλλά δεν ήθελες. Πληγώθηκες πληγωθηκα και πάμε παρακάτω.

στεναχωριομαστε για πράγματα τόσο ασήμαντα και καταλαβαινουμε τη βλακεία που κάνουμε,όταν αντιμετωπίσουμε ένα πραγματικά σημαντικό πρόβλημα όπως π.χ. κάτι που αφορά την υγεία μας.Τότε καταλαβαίνουμε πως τίποτα δεν αξίζει περισσότερο.Καλή Ανάσταση σε όλους!

Και όχι μόνο αυτές τις μέρες. Όλες τις μέρες. Περπατάω στους δρόμους της Αθήνας μόνη και σας χαίρομαι. Σας χαίρομαι εσάς που είστε μαζεμένοι όλοι σε παρέες και κάθεστε στις πλατείες και στα όμορφα καφέ της πόλης και περνάτε ξένοιαστες στιγμές όλοι μαζί. Θα ήθελα κι εγώ να τρύπωνα ανάμεσα σας. Τα βράδια σας καμαρώνω από το παράθυρο του δωματίου μου να περπατάτε έτοιμοι για βραδινή έξοδο. Τυχεροί άνθρωποι. Χαρούμενοι :)

Να γίνει ένα θαύμα για μας τους δυο αθοθ.

Γιορτή σήμερα όλοι βγήκαν να κάνουν τα ψώνια τους όπως και εγώ με την μητέρα μου. Το πάρκιν τίγκα και καμια συνεννόηση με τους οδηγούς. Αν τους δινόταν η ευκαιρία να σε πατήσουν θα το έκαναν για να γλιτώσουν μισό λεπτό καθυστέρηση. Μέσα στους διαδρόμους όσο βιαστικοί ήταν έξω αλλο τόσο στη κοσμάρα τους ειναι μέσα. Παρατάνε τα καρότσια στη μέση ώστε κανένας να μην μπορεί να κάνει την δουλειά του γιατί θέλουν να κοιτάξουν τα ράφια με τα προϊόντα. Δεν σκέφτονται πως ειναι άνθρωποι που θελουν να περάσουν και να πάνε παρακάτω. Πρέπει να περιμένουν την κυρία να αποφασίζει ποια ζυμαρικά να πάρει. Περπατάνε και σταματάνε απότομα γιατί θυμήθηκαν κάτι και τους πατάς καταλάθος. Σου αρχίζουν τις φωνές οτι δεν προσέχεις. Λες και όλοι είμαστε μέσα στο κεφάλι τους και ξέρουμε ποτε θα ανάψει πράσινο στο μυαλό τους για να προχωρήσουμε. Στα τυροκομικά όλοι έχουν χαρτάκι αλλά πάντα υπάρχει ο έξυπνος που έρχεται και λέει "συγνώμη ήμουν ο αριθμός 13 και ξέχασα να έρθω" όταν ο αριθμός 13 ήταν μια κοντή κυρία που πήρε 100 πράγματα πριν απο δύο λεπτά. Στα ταμεία συνωστισμός. Ακόμα δεν έχω προλάβει να βάλω τα πράγματα μου πάνω στο πάγκο του ταμείου. Ο αλλος απο πίσω τα σπρώχνει πιο μπροστά και μπερδεύονται με του μπροστινού. Γιατί δεν μπορει να περιμένει μισο λεπτό με τα πράγματα του στο καρότσι, να τελειώσει η κοπέλα στο ταμείο; Οχι θελει να τα στοιβάξει όλα, να κάνει τον πύργο της Πίζας ώστε να ικανοποιηθεί πως εχει φτάσει στο ταμείο, και στο τέλος να του πέσουν στο πάτωμα και να σκύβει να τα πιάσει και να βρίζει κάθε ιερό που υπάρχει. Στο τέλος το καλύτερο, το πάρκιγκ για να φύγεις. Εκεί που το "τυχερό" αμάξι θα σε δει πως φεύγεις. Σαν κοράκι θα σε ακολουθήσει απο πίσω και θα κοιτάει καθε σου κίνηση. Που θα αρχίσει να σου κορνάρει σε μισο λεπτό γιατί πρέπει να αφήσεις το αμάξι για να πας πίσω το καρότσι στη θέση του, θα σου ανοίξει το παράθυρο και θα σου την πει που κάνεις την δουλειά σου. Οχι κύριος θα περιμένεις, έτσι πάει, σε ανέχτηκα να με ακολουθείς θα περιμένεις να πάω πίσω το καρότσι.Και μετά προσπαθείς να κάνεις όπισθεν όμως κανένας δεν σε αφήνει να βγεις. Η ουρά εχει φτάσει πίσω σου και λες επιτέλους. Θα με αφήσουν αφου δεν έχουν κάπου να πάνε. Και όμως η ξανθιά μπιμπελό έρχεται και σε κλείνει γιατί προφανώς το να περιμένεις 2 μέτρα πίσω ειναι πιο αργό απο τα 2 μέτρα μπροστά. Αντε ρε. Καλες γιορτές.