ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σε όλους και χρόνια πολλά!!θα σας εκφράσω και εγώ τον προβληματισμό μου και θα ήθελα να διαβάσω τις απόψεις σας...για πρώτη φορά βρίσκομαι σε μία σχέση που δεν την λες και σχέση κανονική..το παίδι αυτό που βγαίνω εδώ και κάποιους μήνες αντιμετωπίζει σοβαρά θέματα υγείας..δεν ξέρω κατά πόσο παίζει ρόλο αυτό στην συμπεριφορά του αλλά ο ίδιος υσχιρίζεται πως τον επιρρεάζει αρκετά και είναι λογικο!!με διεκδικεί και μου το δείχνει αλλά δεν θέλει να μπεί σε σχέση!υπάρχουν στιγμές που κλείνεται στον εαυτό του κ επίσης είναι αρκετά κλειστός χαρακτήρας..αυτό που με προβληματίζει πέρα από το ότι δεν θέλει να κάνει σχέση είναι ότι μου πετάει ορισμένες φορές διάφορα περίεργα πράγματα όπως ότι δεν ξέρω τι άμυνες έχει ο καθένας κ άλλα τέτοια..όταν συναντιόμαστε με φιλάει και με αγκαλιάζει(κάτι που δεν έκανε στην αρχή),μπορεί να κοιμόμαστε αγκαλιά και να με σφίγγει αλλά όταν είναι να χαιρετηθούμε να τον φιλάω στο στόμα πεταχτά και εκείνος να μην ανταποδίδει..φοβάται να δεθεί μαζί μου ή πολύ απλά δεν θέλει;δεν μου έχει ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο..με βασανίζει πολύ η συγκεκριμένη κατάσταση!

Είμαι 39 χρόνων γυναίκα από Θεσσαλονίκη και έχω σοβαρό πρόβλημα. Φοράω 45 νούμερο παπούτσι. Μόνο με αθλητικά κυκλοφορώ. Έχω πάει και σε μαγαζί για τραβεστί που πουλάνε παπούτσια ούτε εκεί βολευτικα. Η θα ήταν μεγάλα ή τσίμα τσίμα. Παραγγελία; με τίποτα. Συνέχεια μικρά τα κανουν. Δεν ξέρω τι να κάνω. Έχω τρελαθεί. Χειμώνα καλοκαίρι με αθλητικά είμαι. Εκδηλώσεις; γάμους, βαφτίσια τα έχω ξεχάσει. Πως να πάω; με σπορτεξ; βλέπω τα μαγαζιά με τα παπούτσια και στεναχωριεμαι. Ακούω της φίλες μου που λένε πήγα πήρα παπούτσια και δεν μιλάω.

Εχασα πριν ενα χρονο τη μαμα μου απο καρκινο.. Περασα τρομερα δυσκολα και απορω πως καταφερα να επιζησω.. Σημερα, διαγνωστηκα και εγω.. Αλλα ρε παιδιά αντι να νιωθω λυπη η φοβο.. Νιωθω πιο χαλαρα.. Δεν θα πω απαραίτητα χαρα.. Σκεφτομαι οτι επιτελους θα παω στη μαμα μου.. :( ξερω οτι μπορει να λεω βλακειες αλλα ετσι νιωθω.. Αγορι 26 χρ

Γειά σας ποια είναι η γνώμη σας για επισκέψεις 10 η ώρα την νύχτα καθημερινά σχεδόν?για τώρα τον χειμώνα εννοώ που νυχτωνει πιο νωρίς? Είναι συγγενείς του αντρα μου.εντωμεταξη αυτοί ξέρουν ότι ο άντρας μου σχολαει πολύ αργά από την δουλειά..8 το βράδυ μέχρι να φάει να κάνει μπάνιο μετά θέλει να κοιμηθεί είναι κουρασμένος. Πιστεύετε ότι είμαι υπερβολική η ότι κάνω λαθος?γιατί ο άντρας μου δεν παίρνει θέση κ λέει σιγά μωρέ. ..

Μου αρέσουν πολύ οι γυναίκες μου αρέσουν όλα πάνω τούς τις αγαπάω αλλά όχι μόνο ερωτικά Τις σέβομαι και τις εκτιμώ σαν φύλο και επίσης μου αρέσει πολύ να τις παίρνω αγκαλιά και να τις φροντίζω γενικά

Ειμαι η κοπελα που ειχα γραψει την εξομολογηση για το γατακι και ζητουσα συμβουλες. Ετοιμαστηκα να παω στον κτηνιατρο αλλα οταν ανοιξα το καλαθι για να δω το γατακι...ειχε σβησει. Ημουνα με την αδελφη μου. Εκλαψα πολυ. Το πηρα πηγα στο απεναντι οικοπεδο, ανοιξα μια λακουβα, το εβαλα μεσα. Το σταυρωσα και το σκεπασα με χωμα. Η ζωη ειναι πολυ αδικη.

Γεια σας. Ειμαι σχεδον 20 χρονων. Για καποιο λογο δεν ειχα ποτε μου φιλους. Ημουν μια ζωη μονος μου. Μεχρι και σημερα. Δεν αντεχω ομως αλλη μοναξια. Παντα εκανα βολτες μονος μου γιατι δεν ειχα καποιον αλλο για να βγουμε εξω σε καμια καφετερια η γενικα για να κανουμε κατι μαζι. Οταν ημουν πιο μικρος δεν με πειραζε και τοσο γιατι ειχα τα παιχνιδια μου,τον Η/Υ μου και δεν με πειραζε και τοσο. Τωρα ομως κοντευω να τρελαθω απο την μοναξια. Ισως εχω πεσει σε καταθλιψη. Αν ξερει καποιος ας μου πει τι μπορω να κανω για να αποκτησω και εγω φιλους; please μια συμβουλη.

Με λενε δεσποινα ειμαι 19 χρονων και ο δικος ειναι στα 40 ..ειχαμε μια πολυ ομορφη σχεση 1 χρονου σχεση συμβιωσης οπου καποια στιγμη πριν λιγους μηνες τον αφησα γιατι εγινε ενα περιστατικο και δεν ηθελα να τον πληγωσω ...προτιμησα να πληγωσω τον εαυτο μου! Και απο τοτε μενω στους γονεις μου ξανα...τωρα ομως οσο ειμαι μακρια του νιωθω πολυ μοναξια μου λειπει συνεχεια ..νιωθω οτι θα παθω καταθληψη..αισθανθηκα πολυ ασχημα που δεν περασαμε το πασχα μαζι ..και τωρα πηρα την οριστικη αποφαση εφοσον τον αγαπαω και τον θελω στην ζωη μου να ξαναμεινουμε μαζι απλως δεν ξερω πως να του το πω μπορειτε να με βοηθησετε;

οτι χειροτερο ...το ακομη χειροτερο να το υπομενεις

Έβαλα τα κλάματα από τα νεύρα μου μπροστά σε ολους και στο δρομο κλαμενη και με κοιτούσαν όλοι σαν καμία κακομοίρα και αυτό με έκανε να κλαίω πιο πολύ, ήθελα να τους σπάσω τα κεφάλια, που να ήξεραν. Με λίγα λόγια μένω σε ένα σπίτι με κομμένο ρεύμα και νερό και πήγα στην "οικογένεια" να μείνω να φαω κάτι να πληθω αφου έχω μια εβδομαδα σχεδόν ετσι και με αντιμετώπισαν πολύ άσχημα γενικά. Πήρα ενα μήλο να φάω και με κοιτούσαν με μισό μάτι και οταν ζήτησα να χρησιμοποιήσω το μπάνιο ξαφνικά όλοι ήθελαν να κάνουν ντουζ (6 ατομα). Δεν κάθησα ουτε λεπτό παραπάνω μετά απο αυτό, εφυγα κλαίγοντας και με είδαν και έκαναν λες και ειμαι καμια τρελή και δεν έφταιγε κανένας τους παρά μόνο εγώ η τρελή κατά αυτούς. Ας κατσω κάνα μήνα έτσι το προτιμώ. Σήμερα έφτασα στα όρια μου και κάθομαι ακομα και κλαίω από την ψυχολογική πίεση και το κεφάλι μου κοντεύει να σπάσει και δεν ξέρω πως να ηρεμήσω. Δεν είμαι καλά και όσα έγιναν σήμερα ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Δεν θα έπρεπε να ζω έτσι αλλά τι να λέμε τώρα άλλοι τα έχουν όλα και άλλοι τίποτα και ποιος χέστηκε...