Είμαστε 2μιση μηνες μαζί. Σήμερα περνάμε από ένα λουλούδι, σε μια ανθοεκθεση, που ονομαζόταν ο έρωτας. Όταν είπαμε πως είναι όμορφο και αφού ειδε την ονομασία του λέει απαπα μακριά από εμάς αυτα'. Εγώ δεν το σχολίασα παρέμεινα ανεκφραστη απλώς εκείνη τη στιγμή ένιωσα περίεργα. Οκ είναι ελάχιστο το διάστημα που είμαστε μαζί και δεν έχει εκφράσει σχεδόν κανένα συναίσθημα, κατά τα άλλα μαζι του όλα υπέροχα. Φαίνεται από τις κινήσεις του ότι νοιάζεται, είναι γλυκός,βγαινουμε εξω, έχω γνωρίσει τις παρέες του, κάνει υπομονή που δεν εχουμε ολοκληρωσει το σεξουαλικό κλπ Μα όταν μου το είπε αυτό μου έκοψε τα φτερά. Οκ ίσως ακομα να μην το αισθάνεται, αλλά αυτό που με τρώει ειναι αν ξέρει ότι δεν θα μπορούσε να με ερωτευτεί ποτέ. Και στο κάτω κάτω γιατί να θες να πεις αυτή τη φράση στην κοπέλα σου; Πιστεύω πως απλώς μου κόβει τη φορα, σαν να μου λέει ενδομυχα ναι μου αρέσεις αλλά μέχρι εκει, δεν θέλω έρωτες. Ή μήπως σκέφτομαι ανοησίες; Και ενώ γενικότερα ίσως και πότε δεν με πιάνουν τέτοιες ανασφαλειες, αυτό με χτύπησε περίεργα, επειδή ειμαι της άποψης ότι από τις μικρές κινήσεις και τις λεπτομέρειες φαίνονται οι καταστάσεις.