ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με τον γλυκό μου αντρούλη για να γιορτάσουμε 20 χρόνια σχέσης και 9 γάμου.Είμαι ενθουσιασμένη.

ο πατερας μου μεφωναζει και με βριζει συνεχεια καθεμερα εκανα μιαερωτηση στην μητερα μου και φωναζε σε ολη την γειτωνεια . δεν θελωνα ξερεις τιποταη γειτωνια . ρεζιλι με κανει συνεχεια καθεμερα .παραλιγο ναμου δωσει μπουνια ειναι απειλη αυτο . τεσπα . πατερας να δερνει κορη αν δυνατον στα 25 .τεσπα

...να έχω καλή προαίρεση, όποτε γνωρίζω κάποιον άνθρωπο και να μου βγαίνει πηγαία η ανάγκη να βοηθήσω, αν χρειαστεί κάτι, αλλά αν δω πως το εκμεταλλεύεται, του 'ρχεται από 'κει που δεν το περιμένει η φάπα. Και αυτό είναι το κακό, πως με περνούν, μάλλον, για καλόβολη = θυματάκι και δε μου το 'χουν και τους φαίνομαι εγώ η τρελή της υπόθεσης, όταν τους το ξεκόβω. Θέλω να υπάρχει σεβασμός σε κάθε είδους σχέση, δε γουστάρω καβαλικέματα. Is it too much to ask?Μήπως δεν πρέπει να είμαι καλοπροαίρετη, εξαρχής;

Να φύγω να πάω που;Να μεινω να κάνω τι;Ανεργία και μοναξιά είναι το πρόβλημα.Να σημειώσω πως η μοναξιά δεν είναι απαραίτητα εκεινο το σκηνικό που δεν έχεις κανέναν απολύτως.Αλλα μπορεί να τη νιώθεις οταν συναναστρεφεσαι με ανθρώπους που δεν υπάρχει κοινό σημείο(κοινώς απλα γνωστοί).

Ωρες ωρες νομιζω οτι θα τρελαθω απ τη στεναχωρια μου!!

οτι θα ηταν τοσο κακια αρρωστια.. ποιος θα το περιμενε οταν τον επικαλούμουν!

Σημερα αυτην την ομορφη μερα κλειστηκα μεσα...δεν ειχα κανεναν να παω εστω και μια βολτα!!!

Αφου την ειδα, την προσεξα, μου αρεσε, και δεν της μιλησα. Ουτε μου περασε απ το μυαλο. Επειδη ειχα στο μυαλο μου την πρωην μου, που μου φερθηκε σκατα. Ολο λεω να προχωρησω και ολο κανω λαθη. Αντε να ξαναβρω ευκαιρια...και ηταν ομορφη

Μπορουσες τουλαχιστον να μου πεις πως δεν θελεις να το συνεχισουμε αντι απλα να εξαφανιστείς ετσι.Οχι δεν σου ζηταω να μου πεις ουτε τον λογο ουτε τιποτα αλλα πιστευω πως μετα απο τοσο χρονο που έχουμε περάσει μαζι αξιζω μια καλύτερη συμπεριφορά.Ειχες πει πως αν καποιος απομακρύνοταν καποια στιγμη αυτη θα ημουν εγω.Και τελικα εσυ εφυγες πρώτος.Τοσο αδιάφορη σου ειμαι ξαφνικά;Τοσο δυσκολο σου ειναι να μου στείλεις εστω ενα μήνυμα και να μου ξεκαθαρισεις επιτέλους τι συμβαίνει;Βαρεθηκες;Δεκτό...πες το μου ομως ξεκάθαρα χωρις να ψαχνεις δικαιολογίες.Με αφησες αρχικα να ανησυχω για το αν εισαι καλα μεχρι που καταλαβα πως δεν μου μιλας απο επιλογή. Βασικα εχω καταλάβει τι παιζει οποτε μην γυρίσεις και αρχισεις παλι να μου λες ποσο σου ελειψα ...Οχι μονο εννοειται οτι δεν θα το πιστεψω αλλα θα νιωσω οτι με δουλευεις και κανονικοτατα.Δεν καταλαβα καν πως φτασαμε σε αυτο το σημειο.Δεν με αφησες καν να πω οσα ηθελα.Δεν το περίμενα αυτο απο εσενα.Ναι μου λειπεις αλλα ακομα και αν προσπαθούσες να μου μιλησεις πλεον δεν ξερω αν θα το ήθελα.Γιατι οσο καιρο περίμενα εσυ αδιαφορουσες.Και ενω εγω σε σκέφτομουν εσυ με ειχες ηδη ξεχάσει. Μακαρι να μπορούσα να τα πω σε εσενα αλλα βλεπεις αυτο δεν ειναι δυνατόν να συμβει.Σου ευχομαι να σαι παντα καλα...

Πρέπει να σε ξεχάσω και με πληγώνει.Δεν μπορώ.Σε θέλω ακομα.Μου λείπεις ακομα.Έπρεπε ήδη να σε εχω αφήσει για παντα πίσω μου όπως εσυ αλλα σε ερωτευτηκα από την πρώτη στιγμή που σε είδα και ήξερα ότι δεν θα μου είναι ευκολο αν ερχόταν ετσι τα πράγματα.Νιωθω όπως την πρώτη στιγμή που σε γνωρισα.