ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ώρες ώρες νιώθω λίγη γιαυτόν. Δεν ξέρω αν φταίει αυτός ήεγω που είμαι γεμάτη ανασφάλειες αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Νιώθω μια πίεση λες και πάντα πρέπει να έχω κάτι να πω, κάτι ενδιαφέρον να δείξω για να μην με βαρεθεί. Είναι πολύ άσχημο που τον θέλω τόσο πολύ αλλά τα δικά μου συναισθήματα κάθε φορά ακούγονται παράλογα. Και ο γω ο Μαλακας που λέω άμα δνε οω οως νιώθω πώς θα καταλάβει ο άλλος γιατί είμαι σκατα? Αυτά. Γενικά όλα καλά αυτός δεν ξερω πως το βλέπει εγώ απλά σκέφτομαι πόσο καλά θα ειμασταν αν δεν μιλούσα ποτε(κ ας με ετρωγαν εμένα τα σωθικά μου για ακόμη μια φορά) κ λέω δεν είναι κρίμα να νιώθω έτσι για τον εαυτό μου;

Ναι , βρίστε με γιατί το αξίζω!!! Είμαι με έναν άνθρωπο εδώ και κάποιο διάστημα. Είναι πολύ καλοσ Άνθρωπος και με αγαπαει. Δεν έχουμε κάνει σχεδόν τίποτα ( όσον αφορά τ σεξουαλικο κομμάτι) μιας και ζούμε σε μικρή κοινωνία και εδώ τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά!!! Εγώ σκέφτομαι άλλον όμως .. έναν άνθρωπο που δεν θα καταφέρουμε να είμαστε ποτε μαζί! Μου ταιριάζει τόσο πολύ που είναι σαν να με ξέρει και να τον ξέρω χρόνια. Το ξέρει ότι έχω σχέση. Και η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να μιλάμε και το έχω κόψει εντελώς. Όμως τις σκέψεις μου για εκείνον και το μυαλό μου δεν μπορεί να το εμποδίσει τίποτα ! Δεν υπακούει κανέναν κανόνα ! Κάθε βράδυ σχεδόν τον ονειρεύομαι. Ντρέπομαι πολύ για αυτό. Δεν ξέρω πως μπορώ να τον ξεχάσω. Τι πρέπει να κάνω;;! Με το αγόρι π είμαστε μαζί δεν νιώθω ερωτευμένη. Ποτε δεν ήμουν. Απλώς επειδή βγήκαμε μια φορά και αν βγεις με κάποιον θεωρείται ότι έχετε σχέση. Αλλιώς σε κακοχαρακτηρίσουν ότι βγαίνει με τον έναν και τον άλλον. Όποτε αυτός είναι και ο λόγος που είμαι μαζί του και που δεν μπορώ να τον χωρισω. Επίσης οι γονείς μας γνωρίζονται και θα ήταν τεράστια ντροπή και τον χωρίσω. Εγώ ομως κρυφά απ ολουσ σχεδόν Κάθε βράδυ ακούω μουσική και κλαίω μόνη μου. Μέσα μου έχω σαπίσει. Όμως δεν το γνωρίζει κανεις ! Παίζω καλό θέατρο. Το πρωί είμαι χαμογελαστή σαν να μη συνέβη τίποτα... κάποιες φορές σκέφτομαι ότι είμαι 25 και πρέπει να σοβαρευτω και να σταματήσω αυτές τις σκέψεις για τον άλλο. Όμως δεν είναι στο χέρι μου. Δεν έχω με ποιον να το μοιραστώ. Όποτε επέλεξα αγνώστους

Γνωριμίας πήγε περίπατο..Άλλη μία φορά να ακούω το περιβόητο "είσαι σπάνιο παιδί , είσαι πολύ καλό παιδί , σε εκτιμώ , σε ευχαριστώ για την κατανόηση" και και και.. Να προχωρήσω προσπαθω να ξεφύγω από από το παρελθόν και από όσα με πληγώνουν.. Τ-Ε-Λ-Ο-Σ ! Το καλό παιδί που καταλαβαινε που ένιωθε που ήταν εκεί για όλες και για όλους ΘΑ ΠΕΘΆΝΕΙ ! Πρέπει να πεθάνει πρέπει να το βγάλω από μέσα μου. Δεν γίνεται άλλο να είμαι εγώ χάλια και κάθε προσπάθεια να είναι στον πάτο. Όλες "λένε" πώς αναζητούν κατανόηση , έναν άνθρωπο να εκεί για αυτές , να τις προσέχει και πάει λέγοντας.. Τίποτα δεν ισχύει αν δεν της τρελάνεις το μυαλό. Όλα εκεί είναι. Τα ακούω παπατζες όλα αυτά. Τέρμα τα "ναι" , τέρμα η "κατανόηση" , τέρμα όλα. Κωλοπαιδο και πάλι κωλοπαιδο και ας μην ήμουν ποτέ έτσι στην ζωή μου. Πρέπει να γίνω διότι ο "καλός" δεν πάει μπροστά ούτε ερωτικά ούτε επαγγελματικά !

τα τελευταία χρόνια συνέβησαν πολλα. Με άλλαξαν σαν άνθρωπο. Βαρέθηκα να έχω ανθρώπους στην ζωή μου που είναι τοξικοι. Εκανα ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα και τώρα νιώθω μόνη Δεν τσακωθηκα με κανέναν, αλλά κρατάω επαφές με ελάχιστα άτομα πια. Αυτά που αξίζουν για μένα. Η μοναξιά δεν μου αρέσει καθόλου, όμως προτιμω να έχω ανθρώπους που με υπολογίζουν και θα τους βρω. Πιστευω ακόμα στους ανθρώπους και δεν θα σταματήσω

Βαρέθηκα να επιτρέπω στην κολλητή μου να βγαζει τα κόμπλεξ της πανω μου. Δεν φταίω εγώ που αρνείσαι να κάνεις δίαιτα . Δεν φταίω εγώ που έχεις γίνει ξυνή εξαιτίας των κόμπλεξ σου. Δεν φταίω εγώ που με κάθε ευκαιρία μειώνεις τους ανθρώπους για να νιώσεις καλυτερα. δεν φταίω εγώ που θα σταματήσω απλά να σου μιλάω γιατί απλά δεν μου κάνεις πια για φίλη Εκανα υπομονή, σε στηριξα με κάθε τρόπο βάζοντας τον εαυτό μου σε δευτερη μοίρα. Δεν μου αρκεί να έχω μια φίλη που με παιρνει τηλ μόνο αμα χρειάζεται κάτι. Δεν υπάρχει διακόπτης συναισθημάτων. Αλλά για την δική σου περιπτωση θα τον δημιουργήσω εγώ. Κανένας δεν αξίζει την προσοχη σου όταν σε μειώνει για να νιώσει καλυτερα. Και επειδή ταιριαζες με κάποιον δεν σημαίνει ότι πρεπει να ταιριάζεις για παντα. Οι άνθρωποι αλλάζουν Και όχι παντα προς το καλυτερο

Σε ποιο σημείο παύει να είναι φυσιολογικό το άγχος μιας καινούριας εργασίας; Εδώ και δύο μέρες δεν κοιμάμαι καλά και νιώθω πού και πού ταχυκαρδία. Καταλαβαίνω ότι εν μέρει είναι φυσιολογικό, αλλά σε κάθε δουλειά που έχω πάει έως τώρα (και δεν κάθισα πολύ), ένιωθα ότι δεν την παλεύω, ότι οι ώρες δεν περνούν και γενικά ένα κλειστοφοβικό, βαθύ συναίσθημα. Εσείς το έχετε νιώσει; Πιστεύετε ότι είναι κάτι που με τον καιρό και τη συνήθεια υποχωρεί; Ή είναι κάτι πολύ βαθύτερο; Ευχαριστώ!!

Είχα κάνει 2-3 εξομολογήσεις γιατί όλα ήταν μαύρα στη ζωή μου και στα σχόλια μου λέγανε ότι φταιω κιόλας γιατί σκέφτομαι ότι όλα είναι μαύρα! Όταν κάτι είναι μαύρο δεν γίνεται να το βαφτίσουμε άσπρο παιδιά. Πότε ομως δεν το έβαλα κάτω, ποτέ δεν σταμάτησα να προσέχω τον εαυτό μου, δηλαδή να τρώω καλά, να γυμνάζομαι,να διαβάζω κλπ. ανεξάρτητα με τις υπόλοιπες καταστάσεις. Αλλά παιδιά ψυχολογικά κάποιες φορές χρειαζόμαστε βοήθεια, κάποιες φορές τα πράγματα είναι όντως δύσκολα. Αυτό που έχω να πω είναι πως όποιο κι αν είναι το πρόβλημα ποτέ μην το βάζετε κάτω, προσπαθήστε πάντα για κάτι καλύτερο όσο δύσκολο και να σας είναι. Ένα βήμα τη φορά και τα πράγματα θα φτιάξουν. Έστω λίγο λίγο. Εγώ βρέθηκα σε μια μίζερη κατάσταση και σίγουρα θα ξαναβρεθώ ενδεχομένως στο μέλλον αλλά θα το παλέψω όσο γίνεται και όσο μπορώ. Πρώτα απ' όλα δύναμη στον εαυτό μας και αν μπορούμε σωστά άτομα δίπλα μας και όχι τοξικούς ανθρώπους και καταστάσεις. Να ξέρετε, όλα γίνονται εκτός από τον θάνατο. Όλα θα πάνε καλά!

εχω λιγα μαθηματα για πτυχιο. ελπιζω να τελειωσω τωρα, διαβαζω πολυ. ανυπομονω να βρω δουλεια εστω και του ποδαριου και να ξεκινησω μεταπτυχιακο τον Σεπτεμβρη... Στειλτε μου θετικη ενεργεια!!!! 🤗

πρεπει να το πω. καθε φορα περιμενω πως και πως τις απαντησεις του γατου σε καθε εξομολογηση. αυτη η ειρωνεια μαζι με εξυπνα σχολια με πεθαινει 😂 παρολα αυτα σας αγαπω ολους, σας ευχαριστω για την συντροφια

Λοιπον.. Θα ηθελα απλα να πω την ιστορια μου. Εβγαινα με ενα παιδι απ την αρχη εδειχνε παθολογικη ζηλεια, αλλα σκεφτηκα ε ενταξει ολα τα αγορια με ζηλευαν παντα. Μου αρεσε και δεν εδωσα σημασια γιατι σκεφτηκα "θα φτιαξει". Και να πεις οτι αυτα τα σκηνικα ειναι ξενα απο μενα, ο πατερας μου ζηλευε παθολογικα τη μητερα μου και την χτυπουσε συστηματικα οταν "ειχρ κρισεις". Συνεχιζω, με ειχε κακοποιησει σεξουαλικα σε παιδικη ηλικια ενας "οικογενειακος φιλος" με αποτελεσμα να εχω ακομα αρκετα θεματα αλυτα. Ναι παω σε ψυχολογο και τα παω αρκετα καλα με αυτο. Τελος παντων, ειχα μιλησει απ την πρωτη στιγμη γι αυτον στον πρωην μου και ειπε οτι με καταννοει. Οταν πετυχα εξω τον βιαστη μου αντι να με στηριξει μου φωναζε που βγηκα για καφε με εναν φιλο. Δευτερο φαουλ το δεχτηκα κι αυτο γιατι ζηταγε συγγνωμη και ειπε οτι θα δειχνει υποστηριξη. δεν ειχα κανεναν που να με στηριξε ιδιαιτερα με το θεμα της κακοποιησης οποτε ηθελα να πιστεψω οτι αυτος θα νοιαστει εν τελει. Μετα απο αυτο ολα ηταν καλα και "ξαφνικα" ξεκινησε σκηνες για πρωην, τι εκανα μαζι τους, γιατι εκανα σεξ "με πολλους" πριν απ αυτον, να με βριζει και να με λεει ευκολη και οτι ειμαι καλη μονο για σεξ. Με τα πολλα, με αρπαξε απ τον λαιμο και κοντεψε να με πνιξει. Ειχα σημαδια παντου, στο λαιμο στο προσωπο. Με χτυπουσε με μισος λες και εγω φταιω για τις δικες του ανεπαρκειες και ανασφαλειες. Με επνιγε και μου ελεγε οτι με "αγαπαει." Με εφτυνε και με ελεγε ευκολη, ανεβηκε απο πανω μου και μου ελεγε ενω ηξερε τι θα περασω οτι με αυτον δε θελω να κανω σεξ ενω δεν ηταν με συναινεση και εν ολιγοις προσπαθησε να με βιασει. Πηγα σπιτι με σκισμενα ρουχα απ το ξυλο, χτυπημενη, δε μου δινε τα κλειδια να παω σπιτι γιατι μου τα ειχε αρπαξει μαζι με το κινητο μου. Με χτυπησε με το μηχανακι και μου εγδαρε το ποδι με τη ροδα γιατι ηθελα να φυγω εστω και χωρις τα κλειδια και το κινητο. Εν τελει εφτασα σπιτι ετρεξα σε ενα στενο και εκλαψα μεχρι να νιωσω ετοιμη να μπω σπιτι (μενω με γονεις και δεν ηθα να με δουν ετσι). ειχα μελανιες και γδαρσιματα, το ποδι μου το γυρισα οπως με πεταγε κατω και κουτσαινα λιγο, στο λαιμο ειχα μελανιες απ το πνιξιμο, στο προσωπο μελανιες απ τα χαστουκια. Σε ολο το σωμα γενικα. Στο σπιτι ειπα οτι πηγαν να με ληστεψουν αλλα οτι δεν τα καταφεραν. Ενιωθα ντροπη να πω την αληθεια λες και εφταιγα εγω. Και εγω τον χτυπησα και υπερασπιστηκα τον εαυτο μου και την ακεραιοτητα μου "αλλα εννοειται οτι εγω εφταιγα για το ξυλο επειδη εγω το προκαλεσα και το συνεχισα." δεν ηξερα να καθομαι να τις τρωω για 3 ωρες χωρις να λεω λεξη. Πηγα σπιτι, πεταξα τα ρουχα και δεν ηθελα να βγω απ το σπιτι για μια βδομαδα. Το σωμα μου αυτη την φορα δεν ειχρ βιαστει, παρα μονο η ψυχη μου. Τον ανθρωπο αυτον δε θελω να τον ξαναδω στη ζωη μου, δε θελω να τον κυνηγησω νομικα. Θελω απλα να ειμαι ηρεμη και να μην με ενοχλει. Μονο αυτο. Συγγνωμη για το σεντονι ελπιζω να το ανεβασετε. Δεν προσπαθω μεσα απ το κειμενο να πω οτι οι υπολοιπες γυναικες και ανδρες που ζουν παρομοια σκηνικα να μη μιλανε ή να μην κινηθουν νομικα. Απλα λεω οτι εγω αυτον τον δρομο ακολουθησα μαλλον λογο φοβου. θα ηθελα να πω τελος, οτι ξερω που φταιω. Φταιω στο οτι ειδα τα σημαδια της παθολογικης ζηλειας και εμεινα. Φταιω που ανεχτηκα κακη συμπεριφορα απο μερους του. Αλλα δε φταιω που με χτυπουσε διχως αυριο. Ευχομαι σε ολους σας να μην σας τυχουν παρομοια σκηνικα και αν δυστυχως σας τυχουν... Παντα υπαρχει τροπος να τα ξεπερασετε. Μου αξιζουν ανθρωποι που να με αγαπανε και να.με σεβονται. Σιγουρα η κακοποιηση οταν ημουν 5 να επαιξε ρολο στο οτι δεχτηκα τετοια συμπεριφορα αλλα δε θα το ξανα κανω. Την αγαπη μου στη lifo οικογενεια! GRL PWR