ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπερα! Πριν λιγες μερες εκανα μαγνητικη καρπου και τα ευρηματα εδειξαν κατι σαν γαγγλιο. Ωστοσο,ο γιατρος μου μου ειπε να κανω και σπιν θηρογραφημα και αξονικη. Ελα ομως που εγω ανησυχω που θελει τοσα πολλα :/ Εχει καποιος παρομια εμπειρια? Δε ζηταω ιατρικη συμβουλη φυσικα,απλα αν περασε καποιος ιδια φαση,να ξεαγχωθω λιγακι...Παρακαλω πολυ να ανεβει

Κάθομαι και σκέφτομαι τι εγωίστρια που είμαι ωρες ωρες.Που δεν κάθομαι να σκεφτώ καλα κατι και παίρνω την αποφαση για να δοκιμασω τον εαυτό μου.Περασα Πάτρα και ενω μπορουσα να κανω μεταγραφή για Αθήνα δεν την έκανα.Ενω εδω είναι το αγόρι μου και οι φιλες μου.Εκεινη την περίοδο απλά ειχα σκεφττει οτι αν εκανα τη μεταγραφη θα ηταν λαθος γιατι θα την εκανα για το αγόρι μου και οχι για καποιον αλλο λογο ενω η Πάτρα είναι φοιτητουπολη και ομορφη.Και κάθομαι και το σκέφτομαι.Έκανα την σωστή επιλογή; Απλά μπορεί να είναι λογω του ότι είμαι μονη.Περνάνε οι μερες και σκέφτομαι απλά ποτε θα ξαναέρθει ή θα ξαναπαω στο αγορι μου.Εδω δεν εχω βρει κάποια αξιολογη παρεα.Σχολη παω σα τον κουκο.Μονο δυο κοπελες γνωρισα πιο καλα αλλα είναι οτι να ναι οι κοπέλες απο οσο φανηκε.

Περιμενουμε να μας συμβεί κάτι συνταρακτικό στη ζωή μας για να καταφέρουμε να επαναπροσδιορίσουμε σαν άνθρωποι και να θέσουμε στόχους,αξίες,όνειρα,όρια που είχαν ξεχαστεί για τον χψ λόγο και πατήθηκαν πανηγυρικά αυτές οι «υποτιθέμενες» κόκκινες γραμμές που ποτέ δεν έπρεπε να παραβιαστούν θεωρώντας ότι αν «πιαστείς» από έναν άνθρωπο ξεχνώντας την πραγματικότητα θα μπορέσεις να λύσεις τα οποία προβλήματα κουβαλάς σαν οντότητα......ποσό αφελείς είμαστε πια;;;

Ειναι η πρώτη φορά που γράφω και επειδή δεν βρίσκω να πω σε κάποιον τι ακριβώς νιώθω σκέφτηκα αυτήν την λύση. Πριν λίγους μήνες γνώρισα ένα αγόρι που πραγματικά τον ερωτεύτηκα με ένα γεια που είπαμε ,αλλα δεν έχουμε ξαναμιλήσει. Ξέρω οτι απο τις λιγες φορές που τον έχω δει δεν με βλέπει έτσι αλλα εγώ παραμένω να νιώθω πολύ ερωτευμένη. Είπα να αλλάξω να χάσω κιλά αλλα την τελευταία εβδομάδα ειμαι πολύ χάλια νιώθω την ζωή μου άδεια και δεν έχω κουράγιο για τιποτα

Έχω χάσει 36 κιλά και η αλλαγή στην εικόνα μου είναι σαφώς μεγάλη. Τα έχασα μόνη μου χωρίς τη βοήθεια ειδικού και χωρίς συγκεκριμένη διατροφή.Ένας φίλος που ασχολείται με μάρκετινγκ με έφερε σε επαφή με γνωστό ινστιτούτο αδυνατίσματος. Μου προσφέρουν πολλά χρήματα για να χρησιμοποιήσουν φωτογραφίες μου "πριν και μετά". Χρήματα που τα βγάζω σε 6-7 μήνες δουλεύοντας 8ωρο και φυσικά τα έχω ανάγκη.Αλλά...να πουλήσω τον αγώνα μου; Να επιτρέψω να κοροϊδέψουν γυναίκες σαν εμενα οτι υπάρχουν μαγικές λύσεις; Να εκτεθώ δημοσίως; Δεν ξέρω, μου φαίνεται ανήθικο αλλά τόσα χρήματα χωρίς κόπο...είναι δελεαστική πρόταση...Προς το παρόν την εχω απορρίψει αλλά με τρώει. Σκέφτομαι πόσα θα έκανα με αυτό το ποσό. Α! Δίνουν έξτρα για εμφάνιση σε εκπομπή αλλά αυτό δεν το σκέφτομαι καν.

Καλησπέρα σε όλους,Θέλω να σας εξομολογηθώ κάτι που το κάνω καιρό αλλά αρχίζω και ανησυχώ γι' αυτό... φαντάζομαι ότι κάνω άλλη ζωή. Κυρίως ότι είμαι performer, κάνω συναυλίες, ζω σε άλλη χώρα και κάνω μεγάλη καριέρα. Πράγμα γενικά που δεν έχει να κάνει με τη ζωή μου...έχω τελειώσει τη σχολή μου, έχω κάνει το μεταπτυχιακό μου και κάνω μια κανονική ζωή ...όλη αυτή η φαντασίωση συνοδεύεται με μια νευρικότητα , κρατώντας πάντα στο χέρι μου κάτι μακρύ τύπου σχοινί ,πιέζοντας το και φανταζόμενος ότι κάνω συναυλίες και η καριέρα μου απογειώνεται... το ξέρω απίστευτα αστείο , καθόλου ΝΟΡΜΑΛ αλλά θέλω γνώμες ...πάντα το δικαιολογούσα σε φάση ''πόσο θα γούσταρα να το έκανα στην πραγματικότητα'' αλλά πλέον έχω μπει σε σκέψεις γιατί η κολώνια κρατά χρόνια.. από κοινωνική ζωή όλα good ...και τους φίλους μου τους έχω και τη σχέση μου την έχω αλλά αυτό σταθερή αξίαααα...

Είμαι 20 ετών, σπουδάζω στην πρώτη μου επιλογή, οι γονείς χωρίς να πριν δυο χρόνια και εγώ τα καλοκαίρια πάντα δούλευα ανεξαρτήτως οικονομικού προβλήματος λόγω θέλησης. Από μικρή ηλικία ήμουν εσωστρεφής και ντροπαλή, η παιδική μου ηλικία χειροτέρεψε αυτά τα χαρακτηριστικά μου λόγω έντονων διαφωνιών-καυγάδων, που ζούσα καθημερινά μέσα στο σπίτι. Η εφηβεία μου ήταν δύσκολη γιατί λόγω των ενδιαφερόντων μου πχ Τέχνη (δηλαδή αυτό που σπουδάζω) δεν μπορούσα να εξελιχθώ κοινωνικά. Όσα τα χρόνια προχώρησαν δεν είχα σταθερή παρέα και συνηθως πληγωνομουν από τους φίλους που είχα συναισθήματικο δέσιμο. Τώρα δεύτερο έτος και αφού μάλωσα με από τις πιο κοντινές μου απομακρύνθηκα από όλες, συνειδητά (και από τις κοινές παρέες δηλαδή) κάθομαι μόνη μου στο σπίτι οταν έχω ελεύθερο χρόνο και προσπαθώ να αποασχολω το μυαλό μου με την σχολή η με κάτι άλλο, κλαίω όμως πολύ με αυτή την δυσβάσταχτη πραγματικότητα. Δεν ξέρω αν κάνω εγώ λάθος και δεν έχω ένα κοντινό φιλο εδώ στον τόπο σπουδών αλλά σίγουρα κάτι με ωθεί στην απομόνωση μήπως είναι τιμωρία ;Με σεβασμό, γ.ρ.

Όσες φορές κι αν πηγαινω γυναικολόγο Αγχωνομαι με αυτό το πράγμα που μας τοποθετούν...Και δυσκολεύομαι τη διαδικασία όπως καταλαβαίνετε..Τι να κάνω να χαλαρώνω λίγο; ; κάθε φορά τα ιδιά.. αφήστε που φοβάμαι μην ακούγομαι στο κόσμο έξω γιατί ψιλό τρομάζω σα μπέμπα. Δεν είναι τρολ. Κορίτσια βοηθήστε! !(Ανεβαστε το παρακαλωωωωω )Α,24

Τον γνώρισα και μετά από λίγες μέρες κοιμηθήκαμε μαζί (sleepover) με πολλά άτομα αλλά οι δυο μας είμασταν σε διαφορετικό δωμάτιο από τους άλλους. Τον αγκάλιασα και ανταποκρίθηκε αλλά δεν έκανε καμία άλλη κίνηση παρά να ξεκινήσει μετά από λίγη ώρα να ροχαλιζει. Είχε την ευκαιρία μπροστά του και διάλεξε τον ύπνο(?). Ένιωσα πολύ περίεργα την επόμενη ημέρα, η στάση του όμως δεν άλλαξε καθόλου.

Δεν μπορω να βγω απο την καταθλιψη...χρειαζομαι βοηθεια απο ειδικο αλλα δεν εχω τα χρηματα...το τελευταιο καιρο ειμαι στα χειροτερα μ δεν εχω ορεξη για τποτα!! Βοηθεια.!