ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κοιμάμαι 7 το πρωί ξυπνάω 3 το μεσημέρι.Κατάθλιψη;Πάντως καλύτερα νιώθω από παλιά.Δεν έχω και τι να κάνω ,δεν ξέρω τι να κάνω με τη ζωή μου.Πάω σε κάτι σεμινάρια,κάνω βόλτες μόνη μου.Τι να κάνω στη ζωή μου που να αξίζει;Υπάρχουν προβλήματα που δε λύνονται άμεσα αν αλλάξω ψυχολογία μπορεί.Μην κοροϊδεύετε τους σκυμμένους λίγο κοσμάρες ανθρώπους γύρω σας παρακαλώ.Δεν ξέρετε ο καθένας τι περνάει.Λίγη ευγένεια λίγος σεβασμός λίγη καλοσύνη λίγη ανθρωπιά ένα χαμόγελο πού πήγαν όλα αυτά;Πώς βρίσκεις αυτό που σε γεμίζει και πώς το κρατάς;Τον εαυτό μου επιτέλους σοβαρά να πάρω και τη ζωή μου. Όχι επιθυμίες του συρμού,όχι να πηγαίνω με το κοπάδι ή ανησυχίες τι θα πει ο καθένας.Να βρω πάλι το μέσα μου την αλήθεια μου όπως όταν ένιωθα σιγουριά μικρή.Να'στε όλοι καλά και να γίνεστε καλύτεροι.

Έκανα πρώτη φορά έρωτα στα 20 με έναν άνθρωπο που αγαπάω και με κάνει να νιώθω ασφάλεια και θέλω να πω σε αυτούς τους φίλους που με έκαναν να ντρέπομαι για τον εαυτό μου επειδή δεν είχα κάποια σχέση στο λύκειο και δεν έκανα σεξ απ'τα 15 να πάνε να γαμηθουν!!!!! Παιδιά κάντε αυτό που πραγματικά σαν κάνει να νιώθετε όμορφα και όχι αυτό που σας επιβάλλουν επειδή "πρέπει"

Είχα σχέση και προς το τέλος το κλίμα ήταν πιο φιλικό απ' ότι ερωτικό. Στη συνέχεια, άρχισε να μου αρέσει κάποιος αρκετά και μίλησα στο αγόρι μου για αυτό για να είμαι όσο πιο ειλικρινής γίνεται. Μου είπε πως ελπίζει να είναι καλό παιδί όποιος και να μου αρέσει και θέλει να είμαι χαρούμενη . Χωρίσαμε πολιτισμένα, χάρηκε που του ξεκαθάρισα τη θέση μου και όλα καλά. Μετά από κάποιες μέρες, μίλησα σε αυτόν που μου άρεσε. Δεν ανταποκρίθηκε.Τα λέω όλα αυτά σε μια φίλη μου και το πρώτο της σχόλιο ήταν ότι το πρώην αγόρι μου τα είπε όλα αυτά χωρίς να τα εννοεί. Ωστόσο, επειδή εγώ τον ξέρω, τα εννοούσε πράγματι γιατί είναι τόσο καλός άνθρωπος κ το σχόλιο της για αυτόν είναι προσβλητικό. Το δεύτερο σχόλιο ήταν ότι δεν σεβάστηκα τον εαυτό μου. Δηλαδή, έπρεπε πρώτα να βεβαιωθώ ότι ο άλλος θέλει και μετά να δω αν με συμφέρει να χωρίσω ή όχι λες και οι άνθρωποι είναι πιόνια και δεν έχουν συναισθήματα... (Λίγες μέρες μετά τη συζήτηση μας ο τύπος ανταποκρίθηκε βέβαια, αλλά δεν της ξαναμίλησα ποτέ για αυτό το θέμα)Αλήθεια σας λέω ξενέρωσα πάρα πολύ.. Δεν ήξερα ότι σκέφτεται τόσο ρηχά..και ναι υπάρχει και αυτή η τηλεόραση. η φίλη έχει γνωρίσει πολλούς μλκες αλλά ας μην είμαστε δύσπιστοι απέναντι σε όλους γιατί δεν έχουν όλοι κακές προθέσεις

Με αφορμή την εξομολόγηση με αυτό τον τίτλο θέλω να πω πως γνωρίζω ωραίους και γοητευτικούς ανθρώπους παντρεμένους άντρες και γυναίκες οι οποίοι όπως λέει και η άλλη εξομολόγηση δεν είναι δεκτικοί και έτσι με τον τρόπο τους απαγορεύουν στους άλλους να τους φλερτάρουν. Γενικά το φλερτ προϋποθέτει δεκτικότητα και ανοιχτή διάθεση. Όταν ένας άνθρωπος δεν θέλει, δεν τον φλερτάρουν. Έχει να κάνει με τη γλώσσα του σώματος η οποία λέει πολλά, όποιος δε θέλει να φλερτάρει στις περισσότερες περιπτώσεις δεν χρειάζεται να βάλει φρένο σε άλλους, απλά δεν τον πλησιάζουν. Για τους πιο επίμονους και τις επίμονες φτάνουν δυο ξεκάθαρα λόγια. Προσωπικά δεν διάβασα καμία εξομολόγηση που να ισχυρίζεται πως οι δεσμευμένοι πολιορκούνται περισσότερο. Αλλά μπορεί να μην τις είδα, και έχω να πω πως συμβαίνει το ίδιο όπως με τις γυναίκες που ισχυρίζονται πως τους την πέφτουν επίμονα παντρεμένοι. Τους την πέφτουν επίμονα επειδή τους αρέσει και το επιτρέπουν. Ακριβώς το ίδιο ισχύει και με τους δεσμευμένους, αν όντως το ισχυρίζονται.

Ευτυχισμένη πραγματικά ... έπρεπε να περάσει πολύς καιρός για να καταφέρω να αισθάνομαι γνήσια έτσι ! Πέρασα έρωτες που με πλήγωσαν πααααρα πολύ, έκανα κακές επιλογές, έκανα και καλές όμως που παραήταν καλές για να κρατήσω και τις «πέταγα» .... γιατί έτσι είμαστε τα πιο πολλά κορίτσια. Μας αρέσουν τα δύσκολα αρσενικά, αυτά που πρέπει να κυνηγάμε διαρκώς που δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει μαζί τους. Μετά από πολλές σχέσεις και περιπέτειες στα 30 μου και εντελώς τυχαία (ήταν συμπαντικό γεγονός) με βρήκε ο πρώτος μου έρωτας .... που είχαμε να μιλήσουμε και να ειδωθουμε 12 ολόκληρα χρόνια. Με τον οποίο καταλήξαμε ξανά σε σχέση. Μια σχέση που τότε στα 18 μου είχα χαλάσει εγώ γιατί ήταν μικρός και δεν είχε την αίγλη του αρσενικού (16 αυτός τότε... ναι του ρίχνω 2 χρόνια πανάθεμά με η τεκνατζου).... μια σχέση που είχα χαλάσει γιατί της έλειπε η εκδρομή, το αμάξι.... τέτοιες μαλακιες που κοιτάω πίσω κ βλέπω ποσό ρηχή ήμουν. Αυτός ο άνθρωπος που πλήγωσα τότε και έκλαιγε και με παρακαλαγε έπρεπε όταν με συνάντησε να μου δώσει ένα χαστούκι. Όχι να με αγκαλιάσει, όχι να με φιλήσει , όχι να με ρωτησει τα νέα μου .... όχι να θέλει να βγούμε ραντεβού ξανά...... ΟΧΙ να κάνει σχέση ξανά μαζί μου. Και όμως αυτός ο άνθρωπος είχε χώρο να με συγχωρέσει και να με θέλει μέσα στην ζωή του.... σε λίγες μέρες κλείνω τα 35 και είμαστε μαζί περιμένοντας τον μπόμπιρα μας. Και ξέρεις τι αγαπώ πιο πολύ ;;;;;; ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΙΣΟΥΣΑ ΤΟΤΕ!!!! Την ηρεμία που μου προσφερει! Την ρουτίνα μας την αγαπώ. Και δεν πειράζει που δεν έχουμε πολλά λεφτά γιατί έχουμε αγάπη αληθινή. Δεν πειράζει αν μας κλέψανε το αυτοκίνητο που έκανε 30.000€ γιατί έχουμε κάτι που αξίζει όλα τα λεφτά του κόσμου. Ο ένας τον άλλο, στα εύκολα και στα δύσκολα. Πάντα εκεί πάντα μαζί ! Σε ένα μήνα κ κάτι θα κρατάμε το θαυματακι μας στα χέρια μας. Τον καρπό του έρωτα μας. Ευχαριστώ τον θεο που είναι κοντά μας. Ευχαριστώ πραγματικά που έχω τόσα πολλά που ίσως να μην αξίζω κιόλας.

Ρε παιδιά! Είμαι νεαρή κοπέλα άντε 23! Και δέχομαι συνεχώς πολύ όμορφα κοπλιμέντα από έναν 40αρη στην δουλεια! Είναι ελεύθερος από ότι έχω καταλάβει.. Και πάρα πολύ γοητευτικός.. να ενδώσω η να το συμπεριλάβω στα αποθημενα;

Σταματήστε πια ορισμένοι να δίνετε τόσο μεγάλη βάση στις άποψεις των φίλων σας.Ο φίλος σας μπορεί και να σας ζηλεύει.Ποτέ δεν σας πέρασε από το μυαλό;Να είναι ο άλλος καλο παιδί και μέσα σε μια συνάντηση με τον φιλο του να μου σπάει τα νεύρα χωρίς να φταίω.Δεν θα περάσει ετσι.Δεν σας τιμάει να καμαρώνετε με τον κολλητό που κάνετε λες και είναι πιο έξυπνος από σας. Ξυπνήστε πια

Ακούω την εξής βλακεία και την βλέπω εδώ μέσα συνέχεια. Ότι όποιος είναι σε σχέση είναι λογικό να τον φλερτάρουν περισσότερο επειδή για να είναι σε σχέση κάτι παραπάνω έχει απο τους άλλους και τέτοιες βλακείες. Αυτό που ξέρω έχω δει και ζήσει σε σχέσεις είναι οτι οι δεσμευμένοι απλά αποδέχονται πιο πολύ το φλερτ. Ίσως το ότι είναι καιρό με το ίδιο άτομο και θέλουν επιβεβαίωση, ισως φοβούνται ότι θα είναι συνέχεια με το ίδιο άτομο και δεν τους αρέσει και τοσο η ιδεα στην πραγματικότητα, δεν ξέρω που να το αποδώσω, είναι ανάλογα και το άτομο πολλά μπορώ να βρω και να πω. Δεν υπάρχει μου κολλάει ο/η τάδε και εγώ δεν δείχνω ενδιαφέρον απλά αυτοί μου έγιναν κολιτσιδα. Δινεις δικαιώματα και μετά το παίζεις ανηξερος στη σχέση. Τα άλλα πραγματικά είναι βλακείες και δικαιολογίες. Είτε είσαι σε σχέση είτε όχι ολο και κάποιος θα ενδιαφερθεί η διαφορά είναι στο ότι όταν είσαι single τα στανταρτς σου είναι υψηλότερα και μετά λογω ανασφαλειών θα το πω για τον εαυτό σου και το πόσο πέραση έχεις γίνεσαι πιο δεκτικός/η.

Αποκλειεται ελεγα μέσα μου . Στα 25 μου ψηλη , ομορφη , αερατη με κοιτουσαν οι ανδρες και χαζευαν με την πάρτη μου.Και ομως ποτε μην λες ποτε.Τωρα στα 43 μου τα κιλακια μας τα πηραμε , άνεργη 2 χρονια , ακοινωνητη , μενω με γονεις και χωρις ανδραΔεν ξερω τι να κανω ,νοιωθω χάλια σαν ολο το βαρος του κοσμου να πεφτει πανω μου.Να υπαρχουν αραγε αλλοι σε αυτά τα χαλια ?

Σπουδάζω σε μια πόλη δύο ώρες απ'το σπίτι μου σε μια σχολή που δεν μου αρέσει αλλά δεν είναι αυτό το θέμα, απλώς δεν έχω καμία παρέα... στο πρώτο έτος είχα γνωρίσει καποιες κοπέλες αλλά λόγω κακής ψυχολογίας δεν έβγαινα πάντα μαζί τους με αποτέλεσμα να δεθουν μεταξύ τους (λογικό και καλά έκαναν). είμαι όλη μέρα μέσα στο σπίτι και βλέπω τηλεόραση η ζωή μου δεν έχει κανένα νόημα αφού με τη σχολή δύο φορές την εβδομάδα πάω με το ζόρι ....έχω σχέση μέσω απόστασης οπότε βλεπομαστε ανά δίμηνο το λιγότερο...δεν ξέρω τι να κάνω με τις παλιές μου παρέες έχουμε χαθεί είτε επειδή δουλεύουν είτε λόγω απόστασης.... θέλω απλα να τα παρατήσω και να γυρίσω πίσω στην οικογένεια μου, όχι ότι εκεί έχω παρέες αλλά θα έχω τους δικούς μου ανθρώπους να πω μια κουβέντα.... τεράστια η μοναξιά και δυστυχώς δύο χρόνια τώρα δεν παλεύεται προσπαθώ όσο μπορώ, αλλά αυτή η απογοήτευση με πνίγει...και σκέφτομαι ότι αφού δεν μπορώ τώρα να κάνω φίλους με τόσους συμφοιτητές γύρω μου, όταν φύγω από δω τι;; Απογοήτευση σκέτη και για τη σχολή και γιατί περίμενα τα φοιτητικά μου χρόνια διαφορετικά... έχω ένα φίλο εδώ αλλά έχει κοπέλα οπότε δεν τον βλέπω συχνά... το μόνο καλό είναι ότι έχω το αγόρι μου που πραγματικά με στηρίζει και με το παραπάνω μιλάμε σχεδόν όλη μέρα και κάτι γίνεται, αλλά δυστυχώς λόγω της απόστασης (800 χιλιόμετρα) είναι δύσκολα τα πράγματα.... συγγνώμη για όλο αυτό το κείμενο αν σας κούρασα, ξέρω θα μου πείτε οι περισσότεροι να βγάλω την σχολή αλλά δεν έχω αυτή τη δύναμη να συνεχίσω και χρωστάω πολλά μαθήματα.... Υ.Γ. συγγνώμη που σας κούρασα αλλά ήθελα κάπου να τα πω να ηρεμισω.. είμαι δεύτερο έτος...