ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μιλαμε σχεδον ενα χρονο,γνωριστηκαμε μεσω μιας εφαρμογης και ενω ολο λεει οτι θα ερθει ολο το αναβαλλει,ειμαστε σε διαφορετικες πολεις,σαν να περιμενει να παω εγω τελικα.Ομως στεκει για πρωτη φορα να σηκωθει η γυναικα να παει να τον βρει;Δεν ειναι λογικο να θελω να κανει αυτος την κινηση πρωτος;

Ειμαι κοπέλα 19 χρονών...Ειμαι γενικότερα της άποψης οτι οτιδήποτε νιώθω για κάποιον θα του το πω ευθέως (εννοείται χωρίς να πληγωσω/στεναχωρήσω τον αλλο) και ετσι λοιπόν στα 19 μου χρόνια εχω κανει ερωτική εξομολόγηση σε 2 άτομα για τα οποία πραγματικά ένιωθα πράγματα!(φάση είμαι ερωτευμένη μαζί σου..οχι κατι ακραίο)Ο ενας μάλιστα και πολύ καλος μου φίλος..που μετα απο αυτο το περιστατικό κάνουμε σαν να μην συνέβη ποτέ,αφου δεν θέλουμε να χαλάσουμε την φιλική σχέση που έχουμε..και τις 2 φορες λοιπόν που το έκανα έφαγα πακέτο! Με οσες φίλες/γνωστές το εχω συζητήσει με κοιτάνε σαν εξωγήινο γτ εξέφρασα τα αληθινά μου συναισθήματα χωρίς να γνωρίζω τι νιώθει ο αλλος...και γενικότερα βλέπω μια απαξίωση στο υφος τους..οτι και καλα το κυνηγάω πολύ..Δεν ξέρω..εχω προβληματιστεί..ειναι τόσο κακό? Νομίζω πως αν το ένιωθα ξανα για κάποιον θα εκανα παλι το ιδιο..

Ήμαστε παντρεμένοι σχεδόν 10 χρ. Έχουμε κ παιδάκια. Αλλά δ αντέχω άλλο κέρατο. Η ώρα ειμαι 3:22 εγώ περιμένω σαν την χαζή. Το απόγευμα βρήκα απόδειξη από αγορά προφυλακτικών. Ενώ εμείς έχουμε μα το κάνουμε αρκετούς μήνες. Ποσο υπομονή να νιώθω σαν την παραδουλεύτρα κ να μην αξίζω τίποτα

Γιατί να μην μας θέλουν αυτούς που θέλουμε, ίσως επειδή είναι μαλακές η ψώνια, η μήπως τους αφήνουμε εμείς να εκμετάλλευτουν την αδυναμία που τους έχουμε, τι πάει στραβά μαζί μας μας αρέσουν οι αλήτες, τα κακά παιδιά; μας αρέσει να υποφέρουμε; τι είμαστε τέλος πάντων μαζόχες? Τι να πω ίσως χρειαζόμαστε θεραπεία γιατί δεν πάμε καλά.

Λοιπόν ξέρω οτι θα είμαι και εγω σαν τις υπόλοιπες ιστορίες με γκομενικα... αλλλαα ειμαι έφηβη. Τα έχω με ενα αγόρι σχεδόν ενα μηνά και 2 μας είμαστε σε φάση κάτι σοβαρό και όχι ανώριμα πράγματα αλλά το τελε5υταιο καιρό κάνει μαλακιες και ενώ του έχω πει και κάνει εντάξει λάθος μμ και τα λοιπά συνεχίζει να το κανει. Αλλα το χειρότερο είναι οτι γνώρισα ένα φίλο του και αρχίσαμε να μιλάμε και νμζ ότι μ αρέσει τι να κάνω?

Προσπαθω να ειμαι θετικη και να σκεφτομαι πως θα αλλαξουμε σαν χωρα μπορει να μην γινουμε σαν γερμανια ή σουηδια αλλα να εκσυγχρονιστουμε σαν κρατος κι αλλο και να ξανα σταθουμε παλι στα ποδια μας.Αλλα οπου εκφραζω αυτη την αποψη συνανταω γελια και χλευαζμο για τις αποψεις μου, οτι θα γινουμε και θα παραμεινουμε στα σκατα, σιγα μην αλλαξουμε.Και με θλιβουν αυτες οι αποψεις με κανουν να παιρνουν ολη την ελπιδα απο μεσα μου

Ειδα μια εκπομπη με παραψυχολογια/ανεξηγητα κτλ.Κατι οντοτητες περνουσαν τους δρομους.Κατι στοιχειωμενα σπιτια.Και οσο φοβομουν τοσο δεν το αλλαζα.Αντε να κοιμηθω τωρα.Καλα να παθω!

Όση ώρα ετοιμαζόμουν μέσα στο κεφάλι μου έπαιζε ο διάλογός μας. Εσύ με πετύχαινες τυχαία και με ρώταγες τι κάνω στα μέρη σου. Ναι πλέον η περιοχή βαφτίστηκε δική σου. Έτσι είναι. Αυτή η περιοχή είναι ο τάδε, η άλλη ο τάδε, εκεί ήσουν με αυτόν, εκεί με τον άλλον. Άνθρωποι που χάραξαν πορεία στη ζωή μας συνδέθηκαν με τόπους και με μυρωδιές.Και τώρα εσύ... Έβαλες τη σφραγίδα σου στον χάρτη κι ας μη σε έχω μυρίσει καν...

Όταν διαβάζω "δεν είναι ωραίος/ωραία αλλά έχει καλή καρδιά, να δώσω ευκαιρία;;;" μου έρχεται να ξεράσω. Όχι να μη δώσετε ευκαιρία γιατί μόνο για εσάς είναι ευκαιρία όχι για τον άλλον.

Αύριο θέλω να ξυπνήσω χωρίς όλο αυτό το βάρος μέσα μου. Αφού εις βάρος των άλλων είμαι όσο πιο προσεκτική γίνεται, γιατί έχω χάσει τον ύπνο μου; Γιατί νιώθω να χάνω τα μυαλά μου; Αλήθεια θέλω να κοιμάμαι ήρεμα πλέον και να ξυπνάω χωρίς έγνοιες. Πάντα είχα προβλήματα, αλλά δεν μεμψιμοιρούσα και εκτιμούσα φουλ την σωματική μου υγεία και πολλά άλλα. Αλλά τώρα... είμαι συναισθηματικά πληγωμένη πολύ και δεν μου βγαίνει να κάνω και πλάκα ή να γελάσω με τα χάλια μου.