ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου δενν θυμαμαι ποτέ τη μαμα μου να με αγκαλιαζει να με φιλαει να με ρωταει τι εχω αν φαινομαι χαλια . Ομως Θυμαμαι να μου να μου λεει πως αν δεν παω να της παρω τσιγαρα δεν θα βγω εξω το απογευμα να παιξω. Να με ξυπναει με φωνες το πρωι. Να με βαζει με το ζορι να φαω. Να με σερνει απο τα μαλλια επειδη καταλαθος εσπασα κατι. Απο μικρη αυτα θυμαμαι .Μονο

Ρε παιδια τα σκυλιά μου περνάνε λιγο αδιαφορα....τα μεγαλα τα ψιλο φοβαμαι αλλα αν δω οτι δεν κανουν κατι, ολα καλα....οταν το λες ομως σε αλλους οτι δεν σου αρεσουν αυτοματα αποτελεί κριτιριο για τον εισαι ή δεν εισαι καλος ανθρωπος...τοσο κακο ειναι πια ρε μάγκες? Τα αγαπατε? Συγχαρητήρια! Εγω δεν τρελενομαι....μπορει να γινει σεβαστο αυτο το πραγμα? Οσοι δεν μας αρεσουν τα σκυλια δεν ειμαστε σκουλήκια της κολάσεως! Σασ παρακαλω πειτε μου και εσεις τις σκεψεις σας επι τούτου...

εχω τοσα θεματα μεσα στο κεφαλι μου, τοσες πολλες σκεψεις και τοσα προβληματα που νιωθω να με πνιγουν κα να μην μπορω πια να αποκρυψω και να αποφυγω!!!! δεν θελω να καταλαβει κανενας πως δεν ειμαι καλα σαν ανθρωπος και πως δεν στεκω και πολυ στα καλα μου ομως δεν μπορω αλλο πια να τα εχω ολα μεσα στο κεφαλι μου γτ με βαρενει!! ειμαι καλα ειμαι καλα ειμαι καλα θα λεω στον εαυτο μου καθε μερα

Είμαι αρκετά ευαίσθητη ως άτομο και πάντα φοβόμουν το θάνατο και την απώλεια δικών μου ανθρώπων. Έχω περάσει αρκετές επίπονες, ψυχοφθόρες καταστάσεις με πολλά δάκρυα και κατάθλιψη. Τώρα μετά τα 30 μου περνάω χωρισμό με τον σύντροφό μου που ήμασταν πολλά χρόνια μαζί και ήταν η πρώτη μου αγάπη. Δεν μπορώ να διαχειριστώ εύκολα το πόνο αυτόν, νιώθω ότι περνώ ξανά κάτι σαν θάνατο και αυτό που με σκοτώνει περισσότερο είναι πως πλέον πια δεν μαθαίνω τίποτα για αυτόν. Δεν είμαστε ούτε από τα ίδια μέρη και ούτε μπορώ να ξέρω αν είναι έστω καλά. Κάνω άσχημες σκέψεις και φυλακίζομαι στη θλίψη. Ο χωρισμός μας ήταν άσχημος και οριστικός. Βγήκαμε και οι δυο πληγωμένοι χωρίς επιστροφή. Απλά μου έμεινε το ανθρώπινο ενδιαφέρον και το ότι δεν μπορώ να ξέρω ότι ζει να το πω ωμά με διαλύει. Εσείς όταν χωρίζατε με κάποιον άνθρωπο που ήταν τα πάντα για σας είχατε αυτές τις σκέψεις που να γίνονται θηλιά και να σας πνίγουν; Είναι φυσιολογικές αυτές οι ανησυχίες μου; ασχέτως την αιτία του χωρισμού. Δηλαδή δεν έχω τύψεις από κάτι κακό που έκανα, αλλά το άγχος αυτό, το ενδιαφέρον που έχω αν είναι καλά πως θα το αποβάλλω για να μην αρρωστήσω; Η ψυχολογία μου είναι άσχημη με πολλά σκαμπανεβάσματα. Μπορεί να κλαίω για πολλή ώρα και να ξαλαφρώνω, άλλοτε να νιώθω πως θα πάθω κάτι από το πόνο.

Να με αγγίζουν κάνε να μη με αγγίζει κανείς. .

Οτι θα ερχοταν η μερα που εγω θα πηγαινα για ψωνια και θα επαιρνα απο τα μικροτερα νουμερα δεν το περιμενα ποτε. Απο το 42 πλεον μπαινω στο 34.

Σε καποιες μερες θα βρισκομαι στην πολη του και σκεφτηκα οτι θα ηθελα να συναντηθουμε. Αρχικα αποφασισα να του το πω και να το προτεινω η ιδια αλλα οι φιλες μου ξεκινησαν να λενε οτι θα φανει καπως και θα ηταν καλυτερα να το αναφερω απλα και να δω πως θα αντιδρασει αυτος. Τι σημασια εχει ομως; Δεν γινεται απλα να το πω εγω και να μην το κουραζουμε η οντως θα ηταν καλυτερα να το αφησω και να δω αν θα πει τιποτα αυτος;(Btw δεν εχουμε γνωριστει ακομα απο κοντα.)

Πιστεύετε ότι αξίζουν δουλειές που διαφημίζουν ή πουλάνε προιόντα υπηρεσίες στο δρόμο ή από πόρτα σε πόρτα; βγάζεις λεφτά ή τζάμπα χρόνος;Είμαι φοιτήτρια.

Είναι οι εξομολογήσεις, η κοινωνία εκεί έξω;(sometimes i just want to see the world burn)

Λοιπον τον τελευταίο καιρό εγώ με κάποιες φίλες μου ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα με κάτι αγόρια (τελείως φιλικά). Εγώ γνωρίζοντας όλα τα αγόρια από παλιά ήξερα ότι ειδικά ένας από αυτους είναι πολύ παλιό χαρακτήρας κ αρκετά συνφεροντολογος. Εγώ γενικά αυτό το παιδί του πήγαινα παντα κόντρα. Χθες βγήκαμε όλοι μαζί βόλτα κ ο προαναφερομενος είπε πάλι μια χαζομάρα κ γω του λέω του λέω σκάσε (το ξέρω δεν έπρεπε αλλά δεν μπόρεσα να συγκρατηθω γτ είχε προηγηθεί ένα θεμα κ είχα πολλά νεύρα). Το παιδί θύμωσε αλλά το θέμα δεν ήταν εκεί. Μια "φίλη" μου την είχα ακούσει πιο πριν να λέει πράγματα σε άλλη φίλη μ(αυτό το θέμα) και όταν γυρίσαμε από την βόλτα αποφασίσαμε να μιλήσουμε για τα θέματα μας (αν έχουμε θέμα με κάποιον κτλ). Οπότε αυτή η φίλη μ άρχισε να μου μιλάει με άσχημο τρόπο κ να παραπονιέται ότι μιλάω απότομα και να υπερασπιζεται το παιδί. Εντωμεταξύ ο άλλος δεν έλεγε τπτ και μόλις το είπε τι θέμα έχει μαζί είπε ότι δεν έχει τπτ με εμένα μόνο ότι τον πείραξε που του είπα σκάσε (σιγά μην χαλούσε τις σχέσεις του). Και τρ νιώθω ότι χαλάμε τι φιλιά όλων γτ αυτή είχε ένα θέμα μαζί μ και αντί να μου πει ιδιαίτερως, με έκανε ντροπή σε όλα τα παιδιά απλά για να υπερασπιστεί ένα βλακα (που δεν είχε καν θέμα με κανέναν) και τρ είναι θυμωμένη μαζί μ. Δηλαδή οκ έχεις θέμα μαζί μ, γτ να το πεις σε όλους πισώπλατα και μετά να το λες σε εμένα με τέτοιο τρόπο κ ειρωνικά. Δηλαδή δεν χαλάσω την φιλιά με τα υπόλοιπα κορίτσια επειδή αυτής της ενοχνουν τα πάντα. Που ακούει την λεξη μπύρες και θίγεται. Που επειδή την έπιασε συζήτηση μια άγνωστη νομίζει ότι είναι άγγελος και ότι ήρθε να της δώσει συμβουλές. Δηλαδή τι σοβαρό έκανε αυτή η κοπέλα για να με κρίνει ας πούμε; Και γιατί να κρίνει ας πούμε; Ειναι τόσο σωστή στη ζωή της για κρίνει εμένα (βασικά όλους τους κρίνει) και γενικά είναι καλύτερη από εμάς και μας κρίνει;