ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας! Το θέμα και είναι λίγο κοινό μιας και το έχω δει και άλλες φορές στις εξομολογήσεις με διαφορετικές ηλικίες. Αλλά θέλω να το βγάλω από μέσα μου και να ακούσω γνώμες Λοιπόν είμαι 18 χρόνων είχα διαφορά αγόρια στην ζωή μου αλλά δεν ολοκληρωσα ποτέ με κανέναν κάναμε όλα τα υπόλοιπα εκτός σεξ Στο τωρινό μου αγόρι δεν έχω πει ότι είμαι παρθένα αλλά ούτε ότι δεν είμαι το θέμα μου είναι ότι νομίζω ότι αυτός πιστεύει ότι έσω κάνει σεξ και ντρέπομαι να του το πω. Γενικά ούτε φοβάμαι να το κάνω ούτε τίποτα θέλω και ολας απλά το μόνο που φοβάμαι είναι μη ξενερώσει.

Θαυμάζω και ζηλεύω τους γονείς που έχουν καλές σχέσεις με τα παιδιά τους. Νιώθω πως οι δικοί μου δε με κατάλαβαν ποτέ και ούτε θα το κάνουν. Από μικρή είμαι πολύ μετρημένη σε όλα μου. Δεν είχα ποτέ τρελές απαιτήσεις, δε τους επιβάρυνα ποτέ, βοηθούσα όπου μπορούσα, αλλά ποτέ δε με σεβάστηκαν. Γύρισα από τον τόπο που σπουδάζω για καλοκαίρι και είναι το χειρότερο καλοκαίρι μου. Ήξερα πως δεν έχουμε καλές σχέσεις αλλά πλέον έχει πάρα γίνει το κακο με μειώνουν συνεχώς, με κριτικάρουν ακόμα και για τα πιο χαζα πράγματα. Ειδικά η μάνα μου στάζει κακία, έχω πρόβλημα συνεννόησης, έχω προβλημα που είχα όνειρα για μία ωραία καριέρα, έχω πρόβλημα που υπάρχω γενικότερα κατά την κρίση της και φταίω για όλα όσα συμβαίνουν. Επεμβαίνει ακόμα και στα προσωπικά μου και μιλά άσχημα για την πολυετή σχέση μου. Θέλω τόσο πολύ να πετύχω στη ζωή μου να κάνω καριέρα και το δικό μου σπίτι και να τους ξεγράψω οριστικά. Να ζήσω μόνο θετικά άτομα γύρω μου. Ελπίζω να ξεπεράσω το φόβο που μου δημιουργούν ότι δε θα καταφέρω τίποτα και να αποδείξω σε όλους τι αξίζω. Μαζεύω ήδη λεφτά από την καλοκαιρινή μου δοθλεια και σκέφτομαι να επισκεφθώ ψυχολόγο για να βγάλω όλο το θυμό από μέσα μου.Συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου.

Έχουμε και λέμε: πρώην που δε μου μιλούσε τρυφερά, δεν με είχε προτεραιότητα, δεν έπαιρνε ένα ρεπό να πάμε κάπου αλλά με τους φίλους του και για άσχετα πχ μια βάφτιση έπαιρνε,που δεν έκανε σχέδια για το μέλλον, μου ήταν κυκλοθυμικος,έλεγε την αλήθεια χωρίς τακτ και ας με πληγωνε,δε μου εξέφραζε τι ένιωθε,με χώριζε γιατί περνούσε φάσεις και με χώρισε μια και καλή γιατί τον πίεσα, δεν ήθελε σχέση αλλά δεν έδειχνε τίποτα (κοινώς έπεσα από τα σύννεφα) αλλα ηθελε σεξ μετα αλλά ταυτόχρονα με αγκάλιαζε,ήταν υποστηρικτικός, δεν ζήλευε, δεν ξενοκοιτουσε, ήταν υπεύθυνος σαν άνθρωπος, μου έκανε χατίρια.. .Ενώ λοιπόν βλέπω τα αρνητικά γιατί μετά από 8μήνες δε μπορώ να ξεκολλησω; Γιατί ενώ ξέρω πως δεν είναι ο σωστός εγώ εκει; Τέσσερα χρόνια μαζί ετών 30 Και οι δυο. Το ξέρω πως μια απάντηση είναι ότι είναι ηλίθια. Κάποια άλλη εξήγηση και λυση;;;

Παιδιά ένα έχω να σας πω. Τον ήθελα πολύ. Έκανα για πρώτη φορά στη ζωή μου την πρώτη κίνηση με άντρα. Το όψιν ότι είμαι γυναίκα 30 ετών. Αυτός ανταποκρίθηκε. Οι συνθήκες ήταν τέτοιες που ήξερα έξ αρχής ότι κάποια στιγμή όλο αυτό θα τελείωνε. Όμως, ΔΕΝ το μετάνιωσα. ΤΟ ΕΖΗΣΑ. Περισσότερο θα το μετάνιωσα αν δεν το προσπαθούσα μαζί του. Έστω κι αν τελείωσε άδοξα, έστω κι αν πόνεσα παρά πολύ. Ήταν μια εμπειρία που μου έμαθε πολλά.

Εχω μια σχεση 1 χρονου . Τσακωνομαστε σχεδον καθε μερα για αηδιες ξεκινωντας σχεδον παντα αυτος τους καυγαδες χωρις να εχω δωσει εγω καποιο δικαιωμα . Τον εχω χωρισει 2 φορεσ ηδη γιατι δεν αντεχα αλλη ψυχολογικη πιεση αλλα την επομενη μερα με παιρνει τηλεφωνο κλαιγοντας και λεγοντας οτι θα αλλαξει αλλα μετα απο μια εβδομαδα ξανα γυρναμε στα ιδια . Εχει αρκετα προβληματα και ξεσπαει πανω μου. Τον αγαπαω . Μου εχει σταθει και του εχω σταθει σε παρα πολυ δυσκολες καταστασεις αλλα καθημερινα αυτο το χαλι δεν παλευεται . Θεωρω οτι κοροιδευομαστε αλλα δεν νομιζω οτι εχω την δυναμη να τον εγκαταλειψω . Εχω βρεθει σε αδιεξοδο...

Η μουσική με κάνει να ονειρεύομαι ..

Δεν τα έχω καλά με τον εαυτό μου και αυτό είναι η πηγή πολλών προβλημάτων. Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές με τους εαυτούς μας, ώστε να εντοπίζουμε το όποιο τυχόν πρόβλημα και να το επιδιορθώνουμε. Παιδιά μην κάνετε το λάθος να προχωρήσετε σε κάτι , άμα δεν είστε καλά με το ''εγώ'' σας.

νιώθω ένα αίσθημα ντροπής και ανεπάρκειας σε σχέση με τους άλλους. Νιώθω πολλές φορές ανίκανη και πολλές φορές είμαι αδρανής λόγω έλλειψης πίστης σε μένα. Ακόμη και το να με φροντίζω, είναι κάτι που δεν το έμαθα και ντρέπομαι ακόμη κι αυτό να κάνω, νιώθω ότι πρέπει να απολογηθώ. Πριν κάποια χρόνια είχα αρχίσει να το διαχειρίζομαι αυτό αποτελεσματικά αλλά λόγω κακών επιλογών μου έχει γίνει πισωγύρισμα.

Είμαι 19 χρόνων και δεν είχα ποτέ μου αγόρι. Δεν με θεωρώ άσχημη, αλλά μάλλον κάνω λάθος..Αυτά..

Μου βγάζει τον καλύτερο εαυτό μου. Ο πρώην ήταν καχύποπτος και έλεγε πως δεν πιστεύει ποτέ κανέναν ειδικά τις γυναίκες. Ο τωρινός μου σύντροφος είναι ακριβώς το αντίθετο. Με τιμά η εμπιστοσύνη του και δεν θα τον προδώσω ποτέ.