ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω παρει την αποφαση να παρω την ζωη στα χερια μου,να ''ξεφυγω" απο τους ελεγκτικους γονεις μου και να παω σε μια πολη κάνοντας μια νεα αρχη.Στην αρχη θα με φιλοξενεί μια φιλη μου μεχρι να βρω καποια χρηματα να ενοικίασω ενω ταυτοχρονα έχω βρει και δουλεια.Εδω και μερες ομως προσπαθω να τους πω οτι θα φυγω αλλα δεν βγαινουν οι λεξεις.Τελικα ειναι πιο δυσκολο απο οτι νόμιζα.Αλλα οπως και να εχει θα πρεπει να βρω την δυναμη να το κανω.

Έχω ακούσει ότι κάποια αγόρια γοητεύονται από μια κοπέλα που είναι ντροπαλή. Ισχύει κάτι τέτοιο? Γιατί ανήκω σε αυτήν την κατηγορία αλλά εχω την αίσθηση ότι δεν ισχύει αυτό που λένε.. γιατί όσους έχω γνωρίσει σε μία παρέα πάντα προσέχουν αυτες οι οποιοε είναι άνετες και κοινωνικές. Δεν είναι ότι και εγώ δεν μιλάω αλλά σίγουρα σε μικρότερο βαθμό και με αμηχανια

εχω μια κολλητη και ειναι ο μοναδικος ανθρωπος που νοιαζομαι τοσο...ολοι οι αλλοι οι > μου ειναι απλα παρεα για να πηγαινουμε εξω τα βραδυα,λοιπον που λετε η επι τρια χρονια κολλητη μου αρχιζει να ειναι ψυχρη και μυστικοπαθης απεναντι μου ...ειχαμε κανει τοσα σχεδια μαζι...το χειροτερο ειναι πως αρχιζει να δενεται πιο πολυ με μια παλια κολλητη μας και εχουν γινει παλι κολλητες ενω εγω δεν την συμπαθω...και που λετε η κολλητη μου ειπε κατι που της εμπιστευτηκα στην παλια μας κολλητη...εχω καταθλιψη και κλαιω πολυ συνεχεια...σημερα μπηκα στο λογαριασμο της κολλητης μου και ειδα την συνομιλια της με την παλια μας κολλητη ..απογοητευτηκα και την πηρα τηλεφωνο μολις της ειπα τι ειδα μου το εκλεισε στα μουτρα αργοτερα την ξαναπηρα και της ειπα να ερθει αυριο το πρωι απο το σπιτι να μιλησουμε...η αληθεια ειναι πως εχω αυτοτραυματιστει αλλα παντα ελαφρα και παντα το μετανοιωνω γτ αν παθω κατι σκεφτομαι πως η οικογενεια μου και η κολλητη μου θα στενοχωρηθουν αλλα φοβαμαι πως αν χωρισουν οι δρομοι μας με την κολλητη μου μπορει να μην ξανακανω φιλους ..ειναι το μοναδικο φως στην ζωη μου και φοβαμαι οτι οταν σβησει θα καταστραφει ολοκληρη η ζωη μου...τι να κανω??????

φετος εγραψα 11900 απο θεωρητικη εχω λετε καμια ελπιδα να περασω νηπιαγωγων ή εστω καπου με εχει φαει η αγωνια.Ολη μερα αυτο σκεφτομαι.Πειτε εσεις τι πιστευετε

Βαριέμαι τον εαυτό μου όταν λέω ότι δεν θα σου στείλω, για να δω αν θα ενδιαφερθεις, αλλά δεν αντέχω και σου στέλνω πάντα πρώτη.Βαρέθηκα να περιμένω το πότε θα σε δω, ενώ εσύ μου τα μασάς κάπως.Βαρέθηκα τον εαυτό μου να ζηλεύει και να αισθάνεται ανασφάλεια όταν ήμαστε χώρια.Βαρέθηκα τον εαυτό μου, και πρέπει να αρχίζω να απομακρύνομαι, για να δω οντως την λέξη " Σαγαπαω" αν την εννοείς.

Δεν θα προσπαθούσα τόσο, δεν θα εμένα εδώ... Μα ως εδώ... Καλή ζωή ψυχή μου!

Μισώ το καλοκαίρι χωρίς εσένα. Και αυτό με κάνει και ξενερώνω με τους γύρω μου, αλλά και με εσένα.

Καλημέρα ! Είμαι 19 και έχω δώσει 1 φορά πανελλήνιες αλλά επειδή δεν είχε πάει καλά όλη χρόνια έγραψα κάτω από 10.000 μόρια. Φέτος θέλω να δώσω ξανά και πιστεύω ότι έχω δυνατότητες (τουλάχιστον έτσι μου έχουν πει οι καθηγητές μου). Ποιά η γνώμη σας; Ποια σχόλη θεωρητικής πιστεύεται ότι υπάρχει με άμεση επαγγελματική αποκατάσταση;

Φίλος μου κολλητός, 23 ετών και παρθένος ... δεν το έχει δει ούτε σε βάφτιση που λέμε .. τι λέτε να συμβαίνει ; Θέλει γυναίκες αλλά φοβάται να μιλήσει λες και είναι μπαμπούλες

Τελείωσα με τις Πανελλήνιες και πήγα για 5 μέρες στην Πάρο με άλλους 2 φίλους. Περίμενα οι διακοπές μου να ήταν τελείως διαφορετικές. Μιλούσαμε ελάχιστα και καθόμασταν συχνά σαν τους κουκους .Δεν υπήρχαν Θέματα συζήτησης από ένα σημείο και μετά. ΒΑ ΡΕ ΘΗ ΚΑ!!!!Και το χειροτερο υπήρχε μια βαρυθυμία και ένιωθα πως Εγώ φταίω ή ότι εγώ έπρεπε να βρω θέμα συζήτησης. Η σιωπή ήταν απίστευτα αμήχανη για μένα.Πραγματικά δεν ξέρω που οφείλεται αυτό ,ενώ όλο το χρόνο είμασταν μια χαρά.Περιμενα περισσοτερα μιας και τελειώσαμε με το διάβασμα και είμαστε 18 χρονών....τις πταιει;