ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας,με λενε Αντώνη και ειμαι 21 χρονων.Εδωσα πανελληνιες στα 18 μου και οχι και τοσο σοβαρα κανοντας και φροντιστηρια.Το αποτελεσμα να μην περασω πουθενα και αποτερως μου σκοπως να παω στρατο να το τελειωσω και βλεπουμε.Με το τελος τις στρατιωτικης μου θητειας τον Φεβρουαριο 2018 ημουν σε σκεψη και τωρα τι κανουμε ? Αποφασισα λοιπον να δωσω μια δευτερη ευκαιρια στον εαυτο μου καθως δεν ειχα δωσει σοβαρα την πρωτη φορα πανελληνιες εξετασεις με το να ξαναδωσω φετος με πρωτο μου στοχο ΑΕΝ-ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΑ-ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ.Παρεπιπτοντως μαρεσε και η προποπτικη της μαγειρικης.Τελος Παντων.Με την ανακοινωση των αποτελεσματων ειδα οτι δεν περασα ΑΕΝ-ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΑ και δεν εγραψα καλα γραφοντας 4000 μορια και σαν να μην εφθανε αυτο ειδα στο ιντερνετ οτι με αυτα τα μορια περναγα σε σχολες 4 συγκεγκριμενα δοικηση επιχειρησεων και μια αλλη στη ζακυνθο αλλ λογω το οτι εφτιαξα το μηχανογραφικο μου ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ με κανενος βοηθεια ουτε καν της καθηγητριας που μου εκανε ιδιαιτερα δεν εβαλα τις χαμηλες αυτες σχολες τις οποιες θα περνουσα. ΤΩΡΑθελω να σπουδασω ειτε ναυτιλιακα ειτε μαγειρικη ειτε τουριστικα αλλα δεν θελω να ξαναδωσω καθως θεωρω πλεον οτι στην ηλικια μου ειναι λιγο χασιμο χρονου.Ψαχνω τωρα αυτες τις μερες για : Πιθανεστερες επιλογες ιδωτικο ΙΕΚ-δημοσιο ΙΕΚ και Λιγοτερο ΕΑΠ-ΚολεγιαΜε σκοπο να βρω την πιθανεστερη καλυτερη επιλογη για να σπουδασω ενα απο αυτα τα τρια επαγγελματα με κυριαρχο στη σειρα 1) Ναυτιλιακα2)Μαγειρικη3)ΤουριστικαΑλλα δεν ξερω ποιο απο αυτα ειναι το καλυτερο Δημοσιο Ιεκ? Ιδιωτικο Ιεκ? Κολεγια? Εαπ? Για αυτο και θα ηθελα να μου πειτε ποια ειναι η καλυτερη επιλογη για ναυτιλιακαΙδωτικο ή Δημοσιο ΙΕΚ-Κολεγιο-Εαπ?Ομοιως για μαγειρικη. Ομοιως για τουριστικα.

Φέτος αποφάσισα να μην κάνω δώρο στη ματαιοδοξία μου το πλήθος ευχών από γνωστούς που σου στέλνουν επειδή είδαν την υπενθύμιση στο facebook. Είπα λοιπόν να σβήσω την ημερομηνία γενεθλίων μου και να δεχτώ ευχές από αυτούς που με θυμήθηκαν πραγματικά.Όταν το έκανα, υπέθεσα ότι αυτοί θα ήταν γύρω στους 10-15. Παραήταν αισιόδοξο το σενάριο. Πέρα από το στενό οικογενειακό μου κύκλο, το αγόρι μου και μερικούς φίλους με τους οποίους είχαμε από πριν κανονίσει να βγούμε να γιορτάσουμε, οι υπόλοιπες ευχές ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά που ο αριθμός των ευχών μου ήταν μονοψήφιος. Αλλά στο τέλος της μέρας, νιώθω γεμάτη γι αυτό. Τελικά δεν είναι το πόσο μεγάλος είναι ο αριθμός που σε κάνει ευτυχισμένο, αρκεί ο αριθμός αυτός να είναι διάφορος του μηδενός. Δε με τρομάζει η σκέψη του να μικραίνει με τα χρόνια, ίσα ίσα. Εύχομαι κάποια στιγμή ο αριθμός αυτός να σταθεροποιηθεί και τα άτομα αυτά να είναι δίπλα μου και σε γενέθλια και σε χαρές και σε δυσκολίες.

Η εξομολόγηση μου δεν έγινε για να παινευτω ότι είμαι όμορφη. Ούτε ότι ζω για τα κομπλιμέντα των άλλων. Προς Θεού! Δεν θα είχε κανένα νόημα να γράψω όλα εκεινα τα πράγματα για αυτούς τους λόγους.Αυτο που ήθελα να εκφράσω ειναι η παρατήρηση μου ότι όταν αισθάνομαι όμορφη, το βλέπουν και οι υπόλοιποι! Μάλλον λόγω της αυτοπεποίθησης και της "θετικής ενέργειας" φωτίζει το πρόσωπο.Ήθελα να το πω γιατί παρερμηνευτηκε η προηγούμενη από ότι φαίνεται. Και ηθελα να το πω για να λυθεί η παρεξήγηση. :)

θα με εκτιμησεις, θα ειναι αργα..αντιο

Ποτέ μην κοροιδεύεις κάποιον για μια άσχημη στιγμή θα βρεθείς στην θέση του χωρίς καν να το καταλάβεις η ζωή εκδικείται και πρέπει να εκτιμάμε αυτά που έχουμε γιατί τίποτα δεν είναι σταθερό και σίγουρο.

τωρα θα μπω στο 4ο ετος ιατρικης. Οταν διαβαζα για πανελληνιες ημουν σιγουρη οτι μου αρεσε, τα πρωτα 2 χρονια (που ακομα τα μαθηματα ηταν πολυ γενικα) μου αρεσαν πολυ και ειχα πολυ ορεξη και περνουσα ωραια. Στο 3ο ετος στην εξεταστικη περασα μια μεγαλη περιοδο εντονου αγχους που ακομα δεν εχω καταλαβει καλα την πηγη του αγχους. Υστερα απο λιγο καιρο αρχισα να ηρεμω, αλλα τωρα τη σχολη τη βλεπω διαφορετικα, τη βλεπω οντως δυσκολη και με διαβασμα και πιεση. Ομως σαν αντικειμενο νιωθω οτι με ενδιαφερει. μηπως κανω λαθος; μηπως δεν μαρεσει η σχολη ή νιωθω απλα πιεση; εχω μπερδευτει. ακομα και στη σκεψη οτι μπορει να μη μου αρεσει νιωθω αγχος για το τι θα κανω ή αν θα ειμαι καλη (για την ιστορια να πω οτι γενικα ειμαι αγχωδες ατομο αλλα τωρα τελευταια μου βγηκε πολυ αγχος)

Θέλω τη γνώμη σας για κάτι πολύ σοβαρό. Πραγματικά όλα είναι μπερδεμένα στο μυαλό μου και θα ήθελα να διαβάσω τις γνώμες τρίτων. Έχω σχέση εδώ και έντεκα χρόνια. Εγώ είμαι 27 και εκείνος είναι 35 χρονών. Αυτόν τον άνθρωπο τον αγαπάω πραγματικά και έχουμε περάσει πολλά μαζί. Ωστόσο έχουμε ένα βασικό πρόβλημα. Εγώ θέλω να κάνω οικογένεια ενώ εκείνος δηλώνει κατά του γάμου από την πρώτη μέρα που είμαστε μαζί. Δε με ένοιαζε τα πρώτα χρόνια διότι ήμουν μικρή και πίστευα ότι θα αλλάξει. Στα επτά χρόνια σχέσης το δήλωσα ξεκάθαρα ότι θέλω να κάνω οικογένεια και εκείνος αρνήθηκε. Τον χώρισα για αυτό το λόγο για οκτώ μήνες και μετά μου ζήτησε επανασύνδεση. Αγαπιόμασταν και συμφωνήσαμε να ξανά είμαστε μαζί, να είμαστε καλά και βλέπουμε αν γίνει κάτι παραπέρα....Από τότε περάσαν άλλα 4 χρόνια προσπαθώντας να τον μεταπείσω, πράγμα που δεν έγινε ποτέ. Είμαι σε αδιέξοδο. Νιώθω ότι μεγαλώνω και φεύγουν τα καλύτερα χρόνια προσπαθώντας να κάνω έναν άνθρωπο να θελήσει την οικογένεια. Έχω απογοητευτεί εντελώς. Δε θέλω πότε να γίνει κάτι με το ζόρι. Μου είναι πολύ δύσκολο να αποδεχτώ ότι προτιμάει να χαλάσουμε αυτό που έχουμε για αυτό το λόγο. Έχω κάνει όλες τις προσπάθειες. Του πρότεινα έστω να συγκατοικήσουμε να προχωρήσουμε τη ζωή μας με αυτό τον τρόπο αλλά αρνήθηκε και αυτό. Θέλει απλά να έχουμε σχέση και ο καθένας να είναι σπίτι του. Μέχρι πότε όμως ;Πνίγομαι με όλη αυτή την άρνηση. Δεν έχω άλλη υπομονή να πείσω κανέναν για τίποτα. Από την άλλη τον αγαπώ τόσο πολύ και ξέρω ότι αν χωρίσουμε ξανά θα είναι οριστικό. Εκείνος δεν πρόκειται να με χωρίσει λέει ότι να μείνω όσο αντέχω. Δε ξέρω τι αντέχω..Να μείνω υπό αυτές τις συνθήκες ή να τον χάσω οριστικά. Και αν δεν μπορέσω πότε να ερωτευθώ τόσο αληθινά, αν δεν θελήσω να κάνω οικογένεια με κάποιον άλλον. Αξίζει να θυσιάσω αυτό που έχω για τον όνειρο μου να γίνω μητέρα μια μέρα. Συγχωρέστε με για τυχόν ορθογραφικά συντακτικά λάθη. Περιμένω τις απαντήσεις σας.

Πρώτον, τι γλυκούλης εσύ που σηκώθηκες απ τη θέση σου στον ηλεκτρικό λέγοντας "δεν χωρίζονται οι παρειτσες" για να κάτσει μαζί με την παρέα της μια κοπέλα. Και δεύτερον, ο ξάδερφος μου πάει φοιτητής στη Πάτρα και μου έλεγε τα άγχη του.. Πωω είναι σαν να ακούω τον εαυτό μου 10 χρόνια πριν! Εε ρε χρόνε πως περνάς...

Καλησπερα! Εδω και 2 μηνες περιπου μιλαω με καποιον μεσω facebook. Εγω 29,αυτος 50. Ειναι χωρισμενος εδω και 5 μηνες.Οι συζητησεις μας ειναι πσντα πολυ ωραιες. Λεμε διαφορα,γελαμε κτλ. Συναντηθηκαμε πριν φυγω για διακοπες,ηπιαμε εναν καφε και εκτοτε συνεχισαμε παλι να μιλαμε. Προχθες βγηκαμε παλι. Πηγα στην πολη μας(το λεω ετσι γιατι ναι μεν ειμαι καιγω απο εκει αλλα λογω δουλειας κατοικω αλλου). Του εστειλα μηνυμα και αμεσως κλεισαμε ραντεβου. Ολο το βραδυ ημασταν μσζι,γυρισαμε σε πολλα μερη,γνωρισα φιλους του,γελασαμε,ωστοσο ενιωθα οτι υπηρχε κατι ερωτικο στην ατμοσφαιρα. Μετα απο 3 ωριτσες περιπου πηγαμε σε καποιο ησυχο μερος οπου μαζευονται πολλες φορες με παρεα(γραφουν τραγουδια) και εκει γνωρισα παλι καποιους φιλους και φιλες. Μειναμε μονοι και το ενα εφερε το αλλο και αρχισαμε να φιλιομαστε. Δεν εγινε κατι παραπανω για καποιους λογους. Ηταν πολυ ζεστος απεναντι μου γενικα. Ακουσαμε μουσικη και ηπιαμε μπυριτσα.Βγηκαμε μετα παλι εξω οπου μειναμε μεχρι το πρωι. Καποια στιγμη μου ειπε:να ξερεις δε σε βλεπω μονο γισ μια βραδια. Λιγο πριν γινει αυτο μετσξυ μας,δηλαδη την ωρα που ημασταν εξω και μιλουσαμε για διαφορα,μου ειπε οτι στο μελλον ισως σκεφτει για σχεση. Αλλα δεν μπορω να ξερω αν εννοουσε μαζι μου η με καποια αλλη,αφου πρωτα δυστυχως με αφησει...Καθοτι δεν ειχα πολλα χρηματα πανω μου κσποια στιγμη,προθυμοποιηθηκε να μου δωσει 2 φορες(ταξι, και για καποια συναυλια που θα γινοταν την επομενη μερα). Φυσικα και αρνηθηκα. Μου εστειλε μηνυμα αν εφτασα καλα σπιτι το πρωι γιατι ειχα ζαλιστει λιγο απο το ποτο. βγηακαμε και το επομενο βραδυ.Φυσικα παντου με συστηνει σαν φιλη αφου ουτως η αλλως δεν εχουμε κατι ακομα... Θελει φυσικα να με ξαναδει,το καταλαβα απ τα λεγομενα του,οπως καιγω αλλωστε. Το ερωτημα τωρα ειναι:εσεις τι λετε ετσι λιγο απο αυτα που εγραψα? Με θελει σαν τροπαιο ισως και λογω της διαφορας ηλικιας να με δειχ νει που βγαινουμε εξω η θα μπορουσε να γινει κατι,απλα ειναι νωρις ακομη και ας το αφησουμε χαλαρο...? Σας ευχαριστω βρε παιδια οσοι απαντησετε και συγγνωμη αν σας κουρασα

Εχω χειλοηδη κάποια έχουν "φύγει" κάποια αλλα θέλουν ακόμα... Επίσης εχω και κονδυλώματα το έμαθα πριν 1 χρόνο και το παλεύω.... Ξέρω πως η εξωτερική ομορφιά μετράει πολύ γιαυτό τον λόγο νιώθω τοσο χάλια δεν μου αρέσω νιώθω βρόμικος νιώθω αδικημένος οσο μεγάλη λέξη και αν είναι οσο και αν υπάρχουν χειρότερο πράγματα ειναι αλλο να το ζεις και αλλο να το βλέπεις... Εχω απελπιστεί δεν το κρύβω ζω σε ενα σώμα που δεν θέλω που δεν μαρεσει αναγκασμένος να ζω με αυτά τα προβλήματα. Αντε να ευτυχισω μου φαίνεται τόσο σουρεαλ μόνο το βράδυ πριν κοιμηθώ ονειρεύομαι μια ζωή διαφορετική. Ζηλεύω άτομα που είναι ευχαριστημένα με την ζωη τους ζηλεύω και στεναχωριεμαι για μενα που δεν μπορώ να βρω το νόημα πουθενά όπου και αν κοιτάξω.