ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρώην φίλη μου, επικοινωνεί με κάποιον που τον ήθελε πολύ, ενώ τώρα είναι παντρεμένη με παιδιά. Έβγαιναν συνέχεια μαζί οι δυο τους αλλά δεν εξελίχθηκε σε σχέση. Αυτός ισχυρίστηκε ότι δεν την ήθελε για σχέση, αλλά παραδέχτηκε ότι επικοινωνούν μετά το γάμο της..... Αποτελεί μία πρώην φίλη για μένα, διότι έχει κάνει πολλά λάθη όσα χρόνια κάναμε παρέα και διότι παρόλο που την ενημέρωσα ότι είχαμε σχέση με αυτόν, εξακολουθούσε να επικοινωνεί μαζί του. Με μένα όχι. Περίεργα δεν είναι όλα αυτά; Τόσο αυτή, όσο και αυτός αποτελούν άτομα που ανήκουν πλέον στο παρελθόν για πολλούς λόγους, δε θέλω καμία σχέση μαζί τους.

Αύριο είναι η πρώτη μου συνέντευξη για δουλειά. Η εταιρεία είναι γνωστή είναι στο αντικείμενο που ακριβώς θέλω και λογικά θα χρήματα θα είναι καλά. Έχω αγχωθει λιγάκι. Μόλις πήρα πτυχίο και αισθάνομαι την ζωή μου να αλλάζει τόσο γρήγορα. Θέλω πολύ να με δεχτούν, αλλά και να μην με δεχτούν δεν θα στεναχωρηθω. Όπως και να έχει ανυπομονώ να δω τι θα γίνει.

Έμαθα ότι ένα πολύ κοντινό μου πρόσωπο καπνίζει. Η οικογένειά του δεν το γνωρίζει. Οι καινούριες παρέες το και θα μπλεχτεί ακόμα περισσότερο όσο σχετίζεται με αυτά τα άτομα. Επηρεάζεται εύκολα από τους άλλους. Τι να κάνω; Να μιλήσω στην οικογένεια ή θα κλονιστεί η σχέση μας; Δεν έχει καταλάβει τις επιπτώσεις του καπνίσματος. Δεν εχω θεμα με άτομα που καπνίζουν συνειδητά. Γνωρίζοντας τους κινδύνους αποφασίζει ο καθένας για τον εαυτό του και είναι απολύτως σεβαστό. Πως πρέπει να αντιμετωπίσω την κατάσταση? Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας!

Την ώρα της ερωτικής επαφής που το μόνο που θέλεις είναι να ζήσεις το πάθος της στιγμής να γυρίσει και να σου πει το αγορι σου ποιος είναι καλύτερος εγώ η ο πρώην σου. Ρε άνθρωπε τι να πω αν ήθελα τον πρώην μου δεν θα χωριζα θα ήμασταν ακόμη μαζί για να είναι πρώην σημαίνει πως δεν άξιζε να βρίσκεται στην ζωη μου . Είναι το χειρότερο για εμένα προσωπικά εκείνη την συγκεκριμένη στιγμή να γυρίζει και να μου λέει αυτό το πράγμα. Υπό άλλες συνθήκες θα χωριζα αν δεν τον αγαπούσα τόσο πολύ αλλά κάθε φορά που κάνουμε έρωτα συγκρίνει τον πρώην μου και πως ήταν μαζί του και τα πάντα όλα πολύ κουραστικό και ξενέρωτο όλο αυτό . Κάθε μα κάθε φορά το ίδιο πράγμα

Είμαι 24 χρονών και στα 17 τελείως τυχαία ανακάλυψα ότι είμαι φορέας της ηπατίτιδας Β. Ακόμα δεν ξέρω πως έγινε καθώς δεν είχα καμία σεξουαλική εμπειρία οποιασδήποτε φύσεως ούτε κάποιο άτομο στον άμεσο οικογενειακό μου κύκλο είναι επίσης φορέας. Επίσης, είχα κάνει κανονικά το εμβόλιο. Ο γιατρός μου επιμένει ότι κόλλησα πριν κάνω το εμβόλιο, δηλαδή όταν ήμουν παιδί σε κάποια επίσκεψή μου σε γιατρό/νοσοκομείο. Από τότε έχω κλειστεί στον εαυτό μου. Σε όλο τον κόσμοι οι άνθρωποι με την ίδια πάθηση κάνουν σχέσεις, οικογένεια και παιδιά. Το μόνο που χρειάζεται είναι ο/η σύντροφος να κάνει το εμβόλιο ή αν το έχει κάνει τεστ αντισωμάτων. Όπως λέω και πιο πάνω, ένας φορέας μπορεί να κάνει μέχρι και παιδιά χωρίς τον παραμικρό κίνδυνο μόλυνσης του/της συντρόφου και του παιδιού εφόσον έχει γίνει εμβολιασμός. Παρ' όλα αυτά εγώ δεν έχω το θάρρος να ανοιχτώ και να το αποκαλύψω. Χωρίς να είμαι κάτι το ιδιαίτερο, υπήρχαν άτομα που μου την έπεσαν όλα αυτά τα χρόνια. Σε κανένα δεν βρήκα το θάρρος να ανοιχτώ υπό τον φόβο ότι θα προδώσει την εμπιστοσύνη μου και θα μαθευτεί παντού. Βλέπω φίλους να κάνουν σχέσεις και εγώ μένω πίσω μόνος. Δεν ξέρω πως θα βγω από αυτό.

Είχα δεί τα σημάδια εδώ και καιρό.Συγκεκριμένα,πολύ συχνή επικοινωνία στα social με ένα συγκεκριμένο συνάδελφο της,τηλέφωνα και μηνύματα αργά τη νύχτα από εκείνον γιατί και καλά προέκυψε κάτι με τη δουλεά,απέναντι μου σχεδόν αδιάφορη και γενικά είτε ήμασταν μαζί είτε δέν ήμασταν,το ίδιο και το αυτό.Προχθές,μου είπε ότι θέλει να διακόψουμε για λίγο γιατί δέν είναι πολύ καλά και θέλει να μείνει λίγο μόνη.Ε δέν πήγαινε άλλο,και της είπα στα ίσια πως υπάρχει άλλος.Στην αρχή τα μάσαγε,αλλά τελικά το παραδέχθηκε,και τελειώσαμε με λίγα λόγια.Χθές το βράδυ την είδα τυχαία από απόσταση,αυτό που λένε βουνό με βουνό δέν σμίγει,σ'ένα κεντρικό δρόμο στην πόλη που μένουμε,να περπατάνε χεράκι-χεράκι μ'ένα τύπο,και σε κάποια φάση αγκαλιές και φιλιά.Την προηγούμενη μέρα χωρίσαμε και την επόμενη αυτό;Δέν νομίζω.Με λίγα λόγια τα είχανε ενώ ήταν και μαζί μου.Γιατί τόσο καιρό εξακολουθούσε να είναι μαζί μου,αφού κι εκείνη κι εγώ δέν περνάγαμε καλά;Και ούτε θα μου έλεγε την αλήθεια άν δέν την πίεζα.Είμασταν σχεδόν 2 χρόνια μαζί,με έχει πληγώσει πολύ που είναι με άλλον,αλλά θα προτιμούσα να μου είχε πεί απ'την αρχή ότι θέλει να χωρίσουμε.Χίλιες φορές η ειλικρίνεια όσο σκληρή κι άν είναι παρά η κοροϊδία.Αυτά που γράφω εδώ,θέλω να της τα πώ για να ξαλαφρώσω,αλλά δέν ξέρω άν αξίζει.Από προχθές είμαι χάλια,και ειδικά από χθές που το επιβεβαίωσα είμαι άστα να πάνε.Ούτε στο χειρότερο εχθρό μου τέτοιο πράγμα.

Εδώ και δυο μήνες περίπου έχω σχέση με την τέλεια κοπέλα όπως θα την έλεγα. Ταιριάζουμε σε πολλά και νιώθω πολύ άνετα μαζί της να συζητάμε ώρες, να γελάμε, να βλέπουμε ταινία μαζί, να πηγαίνουμε βόλτες και εκδρομές. Δείχνει ότι με νοιάζεται αλλά δεν γίνεται φορτική, ενώ πάντα θα βρει να στείλει κάτι αστείο ή καλό. Δείχνει να με βρίσκει τέλειο όπως είμαι. Αγόρασα διαμέρισμα πρόσφατα και το στήνω, οπότε έχω προς το παρόν ένα πλυντήριο, ένα κρεβάτι και μια τηλεόραση όλο κι όλο, αλλά δεν δείχνει να την πειράζει, θα βρει τρόπο να περάσουμε καλά ακόμα και στο άδειο μου σπίτι. Κι ωστόσο, δεν ξέρω τι έχω πάθει, αλλά δεν νιώθω ερωτευμένος. Μπορώ να δω ότι έχει χαρακτηριστικά της τέλειας συντρόφου για μένα, αλλά εγώ προσωπικά νιώθω να έχω κλειδώσει συναισθηματικά. Στην τελευταία μου σχέση που κράτησε ενάμιση χρόνο κάηκα είναι η αλήθεια, αλλά έχει ήδη σχεδόν χρόνια που χώρισα γι' αυτό δε νομίζω να παίζει κάνα ρόλο αυτό. Αλλά τότε ήμουν ερωτευμένος, ένιωθα πεταλούδες στο στομάχι, πάσχιζα να την κρατήσω. Με την κοπέλα αυτή νιώθω μια ηρεμία μεν αλλά δεν νιώθω και τη σπίθα, κι ας έχω καλό το σεξ μαζί της κι ας περνάω πολύ καλά. Τι μου συμβαίνει? Πρέπει να μιλήσω στην κοπέλα και της το πω? Φοβάμαι ότι θα πληγωθεί πολύ και ότι θα πάρει όλο το φταίξιμο πάνω της ενώ δεν είναι έτσι, δεν φταίει σε κάτι. Ξέρω ότι έχει όσα ζητάω και γι' αυτό κάπου φοβάμαι ότι δεν θα ξαναέχω τέτοια ευκαιρία να είμαι με έναν τέτοιον ξεχωριστό άνθρωπο δίπλα μου. Οπότε, μια λέω να χωρίσω κι από την άλλη λέω μήπως χάσω κάτι τόσο καλό τζάμπα. Πρόσφατα κιόλας μου είπε έμμεσα ότι δεν είμαι πολύ εκδηλωτικός ή ρομαντικός μαζί της, δεν το έκανε θέμα, αλλά νιώθω ότι κάπου την πειράζει. Της είπα ότι θέλω λίγο χρόνο στη σχέση μας για να εκδηλωθώ. Και δεν ξέρω τι να κάνω. Να δώσω όντως χρόνο και να δω μήπως και έρθει ο έρωτας ή θα είναι χαμένη υπόθεση? Πώς να της μιλήσω ντόμπρα χωρίς να φανώ άκαρδος μ*&@κας?

Ξεκινάς να μιλάς με κάποια, της ανοίγεσαι, σου ανοίγεται. Εκείνη δε θέλει κάτι παραπάνω, εσύ όμως την ερωτεύεσαι. Εκείνη όμως δεν το εκμεταλλεύεται για προσοχή και κόβει επαφές. Και όλα ηρεμούν. Μέχρι που κάποια στιγμή γυρνάς και την αναζητάς πάλι. Και εκείνη επειδή νοιάζεται κάνει το λάθος. Και στην αρχή χαίρεστε που ξαναμιλάτε. Αλλά ξαφνικά την έχεις πάλι μια στο κρύο μια στη ζέστη. Κι εκεί καταλαβαίνει. Εκεί κατάλαβα, ότι η ζωή σου είναι τόσο χάλια που απλά με θες να υπάρχω σε μια γωνιά για να παίρνεις λίγο φως και μετά να με διώχνεις όταν πάω να σκάψω λίγο βαθύτερα. Όχι πολύ κοντά , ούτε πολύ μακριά. Αν αισθάνεστε κάτι χωρίς ανταπόκριση, μην παίζετε παιχνίδια. Δε θα τρελαθούμε εμείς εξαιτίας σας. Φταίω που σε ξανά άφησα, αλλά θα επανορθώσω.

Καταρχάς κράξτε ελεύθερα αλλά μένω ακόμα με την τοξική οικογένειά μου λόγω οικονομικών θεμάτων. Δουλεύω με συμβάσεις και δυστυχώς δεν έχω βρει κάτι σταθερό. Το θέμα είναι πως και ο αδερφός μου μένει εδώ και του έχουν τεράστια αδυναμία, προσέχουν πως του μιλάνε και δεν τον αφήνουν να κάνει το παραμικρό για να μην πιέζεται λενε. Έχει κοπέλα στην οποία έπεσε με τα μούτρα, όλη μέρα ασχολείται μαζί της, ακόμα και όταν τρώει με το ένα χέρι στέλνει με το άλλο τρώει, κοιμάται λίγο για να της μιλάει και όσο και να την συναντάει λέει ότι δεν του φτάνει. Πέρα από αυτήν δεν κάνει τίποτα άλλο και οι γονείς μου υπερηφανευονται και λένε εμένα άχρηστη που δεν έχω κάνει τέτοια σχέση. Εμένα αυτό όμως θα με έπνιγε. Κάθε μέρα γίνονται ομηρικοί καυγάδες. Το άλλο το κακομαθημένο μου εύχεται κάθε μέρα θανάτους και πολλά άλλα και οι γονείς μου τον υποστηρίζουν και λένε ότι καλώς μου τα εύχεται γιατί δεν αξίζω τίποτα μπροστά σε αυτόν. Έχω φτάσει σε σημείο να τους σιχαίνομαι και να κλαίω κάθε μέρα που γυρίζω σπίτι. Αυτός είναι μαμ-κακα-κινητό-βόλτες και νάνι. Ακόμα και να φύγω θα ξεπεράσω ποτέ όσα μου έκαναν; Έχω πόνο μέσα μου και αυτοί με πατάνε κι άλλο.

Εξομολογούμαι ότι όταν τον σκέφτομαι μαζι της ,ζηλεύω . Όταν σκέφτομαι ότι τον ακουμπάει εκείνη κι όχι εγώ, ότι τον φιλάει εκείνη κι όχι εγώ, ότι κάνει έρωτα εκείνη μαζί του κι όχι εγώ , ότι ζουν μαζί... νιώθω έναν πόνο στην καρδιά μου. Δεν είχα καμία ευκαιρία μαζί του δυστυχως, ποτέ δε θα μάθω πως θα ήταν αν τον φιλούσα εγώ, αν θα έκανα εγώ έρωτα μαζί του, αν θα ζούσα εγώ μαζί του.Δε θέλω το κακό τους ούτε να χωρίσουν, δεν έχω κακία μέσα μου και θέλω να είναι ευτυχισμένος, πιστεύω πως είναι , όμως αυτή είναι η μαύρη αλήθεια, νιώθω την καρδούλα μου να ζηλεύει, αυτό το πικρο τσιγκλισμα και δεν ξέρω πώς να το αποβαλω. Ουφ...