ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ένας φίλος μου με βάζει ηθελημένα να κάνω πως τον γουστάρω και κοπέλες που δεν τον ήθελαν καν,ξαφνικά τους κινεί το ενδιαφέρον να μου τον ''πάρουν''.Νιώθουν ότι μετράνε έτσι?Νιώθουν ότι κάτι κέρδισαν?Ότι εγώ δυστυχώ εξαιτίας τους και αυτό τις χαροποιεί?Γενικά δεν τις καταλαβαίνω καθόλου αλήθεια.

Είμαι εθισμένη στο φαγητό.Πραγματικα θέλω συνέχεια να τρώω και όταν δεν το κάνω απλά το σκέφτομαι συνεχώς. Όταν με πολύ κόπο καταφέρνω να πειθαρχησω χάνω εύκολα βάρος έλα όμως που σπανίως πειθαρχω.Δε με ενοχλεί τόσο αισθητικά καθώς συνήθισα στα 100 κιλά. Ίσως πάλι να φταίει που έχω φλερτ κ γενικά όλοι μου λένε πως δεν παίρνω απαρατήρητη.Το προσωπο μου δε φανερωνει το ποσο κιλά ειμαι .Με ενοχλεί όμως στη διάθεση.Νιωθω φουσκωμενη διαρκώς, λαχανιαζω εύκολα,νιώθω θλιψη και μου λείπει το ποσό ελαφριά ένιωθα στα 60-70 κιλά.Εχω υπάρξει και 55 , όμως τότε ένιωθα αδύναμη και άρρωστη.Εχω ύψος 1,72. Έχω πάει σε ψυχολόγο κ ψυχίατρο.Ο πρώτος δε με βοήθησε (άλλαξα τρεις) σε βάθος χρόνων κ ο δεύτερος ήθελε χάπια που αρνούμαι να πάρω.Δε θελω να δεχτω πως δεν μπορω μόνη μου γιατί οταν με ζορισα τα καταφερα.Ομως τελευταια πηρα πάλι την κατω βολτα πανω που ειχα χασει 7 κιλα με αργους ρυθμους και χωρίς πιεση.Δεν ετρωγα απλά διαρκως.Το πρόβλημα χειροτέρεψε από τα 21 και μετά που γύρισα στο πατρικό μου.Ειχα χασει στα 19 μου 30 κιλα σε 3 μηνες και ισως εκει να πιεσα τον εαυτο μου.Και ισως για αυτο να μην μπορω να εχω τωρα μια νορμαλ σχεδη με το φαγητο.Τωρα λιγο η ανεργία( και όταν δουλεύω τα 200-300_ ανεργία το θεωρώ) λίγο οι φίλοι που όλοι φύγανε έξω για επιπλέον σπουδές ενώ εγώ έδω στασιμη...Εχω την υγεια μου και έναν σύντροφο που μου φέρεται πολύ καλά .Τελειώνω το μεταπτυχιακό μου αλλά δε βλέπω φως στο τουνελ.Ολο σκέφτομαι το φαγητο.Απλά την ώρα που τρώω νιώθω ευτυχία. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω.Ο σύντροφός μου είναι ψηλός γυμνασμενος...καμία σχέση.Νιωθω πως τον ντροπιαζω αν και με διεκδικεί ερωτικά κτλ κ με χαζεύει.Ειμαι τυχερή που το προσώπου μου μένει καλό.Τι να πω...Είναι κάνεις σαν εμένα;Καμία συμβουλή;Πως θα καταφέρω επιτέλους να τρώω για να ζω και όχι το αντίστροφο;

Γενικά σαν ταπεραμεντο δεν ξερω ουτε'γω πως τα εχω καταφερει, αλλα είμαι αξεστη και ντροπαλη ταυτόχρονα. Συνήθως ειμαι πολύ εξωστρεφής, αλλα έτσι και "αποφασίσω" ότι ντρέπομαι κάποιον/κάποιους δεν υπάρχει γυρισμός... Η εξωστρεφεια παραμενει εξωστρεφεια αλλα κοκκινιζω, η φωνη μου λεπταίνει κι αλλο και με πιανει νευρικο γέλιο, ενω οι κινησεις μου παραμενουν εντονες. Λεω οτι θα ελεγα κανονικα και κανω οτι θα εκανα κανονικα αλλα η ντροπη γραφει στην φατσα μου. Προσφατα λοιπόν ξεκίνησα μια σχέση και το αγόρι μου θελει να πάω μαζι του σε μια μαζωξη με παιδιά απο την σχολή του. Σε σχέση με τους φιλους του αν και εχουμε ίδια ηλικιά είμαι εντελως αλλη φαση και φαίνομαι πολύ πιο παιδακι και αβγαλτη γιατι τα παιδιά ειναι κάπως πιο "αλάνια".Εν τω μεταξυ ειναι ολοι κοριτσια αγορια ισα με δυο μετρα και εγω που ειμαι τερμα μινιον νιωθω ακομα πιο αστεια και μικρη. Τους συμπαθώ πολύ όλους αλλα νιώθω εντελώς αλλο φρουτο και τους ντρεπομαι. Στον φιλο μου όλοι εχουν υπερτονίσει το ποσο γλυκια είμαι και ιδιως ο αδερφος του τον οποιο εν τω μεταξυ ντρεπομαι πιο πολυ απο όλους και ο φιλος μου φροντισε να του το πει κιολας... Τελοσπαντων. Απλα θα παω και θα προσπαθησω να φερομαι οσο πιο φυσιολογικα μπορω!

Ειμαι 19 φοιτητρια και θα ηθελα το καλοκαιρι που ερχεται να ασχοληθω με εθελοντισμο σε καποια φιλοζωικη. Θα ηθελα πολυ να αφορα κυριως σκυλια διοτι τα λατρευω και παντα ηθελα ενα. Θελω ομως να αφοσιωθω ολο το καλοκαιρι σε αυτο. Δηλαφη να μενω στο μερος αυτο. Εχω ακουσει για περιπτωσεις που σου παρεχουν σιτιση και στεγαση και βοηθας με τα ζωα. Αυτο ακριβως θελω. Να μεινω περιπου δυο μηνες το καλοκαιρι και να συμμετεχω στη φροντιδα των σκυλων (ψυχαγωγια βολτες κλπ, καθαριοτητα, χαδια) Ωστοσο εψαξα και δεν βρηκα κατι τετοιο. Το μονο που βρηκα ειναι στον αρκτουρο που σου παρεχει σιτιση και στεγαση και ασχολεισαι με αρκουδες (και λυκους αν δε κανω λαθος). Αλλα αυτο δεν ειναι ακριβως αυτο που θελω διοτι θελω μια πιο αμεση επαφη με το ζωο. Το περασμενο καλοκαιρι ειχε γινει κατι παρομοιο στην Τριπολη οπου ειχες δωρεαν διαμονη και επρεπε να ασχοληθεις τουλαχιστον 4 ωρες την ημερα με αδεσποτα. Αλλα νομιζω αυτο το οργανωνε ο δημος. Θα προτιμουσα να βοηθω καποια φιλοζωικη για να ενισχυσω κιολας το εργο της αλλα και κατι τετοιο θα με ικανοποιουσε.Ολες οι αλλες φιλοζωικες που αφορουν σκυλια ή και γατες θελουν μονο εθελοντες για καποιες ωρες την εβδομαδα. Εγω θελω να περασω χρονο εκει και να γεμιζω την ημερα μου με την επαφη με τα ζωα.Εχετε κατι υποψη σας; Ξερετε κατι τετοιο ή που θα μπορουσα να ψαξω καλυτερα;

Σίγουρα πολλοί θα με θεωρούν οπισθοδρομική, στενόμυαλη και όλα τα καλά, αλλά ρε παιδιά δεν μπορώ να καταλάβω τον όρο "ελεύθερη σχέση". Τι πάει να πει "έχω ελεύθερη σχέση" ? Κάποιος ή έχει σχέση ή όχι. Ή είναι ερωτευμένος με έναν άνθρωπο ή δεν είναι με κανέναν. Δεν μπορώ να καταλάβω την ανάγκη κάποιου να λέει ότι έχει σχέση, αλλά ελεύθερη, και ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορεί να κάνει ακόμα και σεξ με άλλα άτομα. Και μάλιστα το άτομο με το οποίο έχει σχέση να το εγκρίνει και να μην έχει πρόβλημα! Εεε αυτό δεν είναι σχέση! Είναι? Προσωπικά, όσο κατανοώ τον όρο "φωτεινό σκοτάδι" άλλο τόσο κατανοώ την "ελεύθερη σχέση".

Λοιπόν πόλλοι από εσάς δεν νομίζω να έχετε αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα με τους γονείς σας στην Εφηβεία αλλά θα το εξηγήσω εγώ τώρα. Ακούστε προσεκτικά , η μητέρα μου είναι καλή οκ εντάξει ο πατέρας μου κάποιες φορές καλός δεν το λες πλήρως καλός αλλά ακούστε εδώ το πρόβλημα μου : οι γονείς μου δεν πολύ ενδιαφέρονται για μένα το μόνο πράγμα που τους νοιάζει είναι ΠΑΝΤΑ πως τα πάω στο σχολείο , έρχομαι από το σχολείο Γρήγορη πως τα πήγες στο σχολείο τι είχες ; τι έκανες ; τι έχεις για αύριο ; κάθε μέρα 3 χρόνια το ίδιο πράγμα λένε κυρίως η μάνα μου. Όμως αφού ενδιαφέρονται για το σχολείο για τα υπόλοιπα δεν τους καίγεται καρφί , δηλαδή με έχουν μόνο για το σχολείο , δεν έχω ακούσει ποτέ Γρήγορη πάμε να δούμε τηλεόραση Γρήγορη έχω ρεπό πάμε μια βόλτα θα σου πάρω ότι θες , Γρήγορη πες μου τι θες να σου πάρω , Γρήγορη είσαι καλά ; , Γρήγορη έχεις πυρετό; , Γρήγορη πείνας ; Αυτά δεν τα έχω ακούσει ποτέ στην ζωή δεν μου έχουν δείξει αγάπη από τότε που πήγαινα νηπειο μέχρι την Τετάρτη Δημοτικού , καθόλου αγάπη , μόνο βία , λογομαχία , καταπίεση και σκληρότητα και μόνο διάβασμα . Θα σας πω ένα παράδειγμα που έγινε πρόσφατα . Ήθελα σαν έφηβος και εγώ να αγοράσω μια κονσόλα επειδη ειμουν καλός μαθητής έγραψα καλά στις εξετάσεις και λοιπα . Από τον Ιούνιο 2 εβδομάδες πριν τις εξετάσεις μου είπε η μάνα μου θα σου το πάρουμε αν γράψεις καλά στις εξετάσεις , έγραψα Μ.Ο. 18 μπράβο μου λέει τώρα έχει πάει Οκτώβρης και πλησιάζει Νοέμβριος και μου πε πως δεν θα μου το πάρει , αυτό είναι εκμετάλλευση και πολύ μεγάλο ψέμα , γιατί καθώς έχεις φέρει την χαρά στο παιδί σου για να πάρει κάτι του το χαλάς τελευταία στιγμή και το κάνεις να στεναχωριέσαι και να νιώθει άσχημα. Σε εκείνο το σημείο με φτάσανε να λογομαχισω πολύ και να τσακωθούμε άσχημα . Έχω μετανιώσει κάποια πράγματα , αλλά δεν σημαίνει πως θα συνεχίσω να με εκμεταλλεύονται και να με γεμίζουν στα ψέματα . Τους αγνοώ και δεν τους μιλάω συνεχίζω την ζωή μου και δεν με νοιάζει τι κάνουν οι γονείς μου! Γιατί αν τους δείξω σημασία θα με καλοπιάσουν μετά και θα λένε μπλα μπλα και θα υπόσχονται χαρές ... Ψέματα!! Απλά για να τους κάνω την χάρη και να χαίρονται και εγώ να πληγώνομαι . Κοιτάξτε το ξέρω ότι διαβάζω για τον εαυτό μου και όχι για τους γονείς μου , αλλά όταν είμαι καλός αυτοί λένε μπράβο και δεν κάνω τίποτα για αυτό εγώ χαίρομαι ελάχιστα για τον εαυτό μου αλλά στεναχωριέμαι με την αντίδραση τους μετά δεν μου προσφέρουν τίποτα , λες και με γέννησαν για να λένε ο γιος μου είναι ο καλύτερος μαθητής αλλά με την πιο σκατα ψυχολογία από μικρό παιδί χωρίς αγάπη και τιποτα ένα παιδί που διαβάζει και δεν περνει τίποτα μετά , ένα παιδί για εκμετάλλευση απλά...

Πολλες φορες οταν γνωριζω νεα ατομα λεω οτιδηποτε βλακεια μου κατεβει στο κεφαλι για να ανοιξω συζητηση και καθομαι στη 1 τα χαραματα και σκεφτομαι "τι βλακεια ειπα"...

Εχω γενικα πολλα τρελα ονειρα.Ενα απο τα τοπ ειναι να παω στην ΝΑΣΑ και να ταξιδεψω στο διαστημα ομως καθε φορα που το ακουει καποιος με κοροιδευει και με περναει για χαζη και ονειροπολα.Λιγα ατομα μου εχουν συμπαρασταθει και πιστευουν σε εμενα

Σορρυ κιολας αλλα εχω παρατηρησει οτι ολες οι εξομολογησεις που αναφερουν κατι θετικο η καποιες αυτονοητα "σωστες" αποψεις παιρνουν ολα τα like και οσοι εχουν πραγματικα καποιο προβλημα η καποιες σκεψεις που δισταζουν να εκφρασουν τρωνε ολο το κραξιμο. Προσωπικα θεωρω οτι και το πιο γελοιο προβλημα ειναι ενδεικτικο βαθυτερων προβληματων του ατομου και αν νιωθετε οτι ειστε καλυτεροι η απαξιωνετε το προβλημα του τουλαχιστον μη σχολιαζετε και ψηφιζετε αρνητικα. Και το πιο ανουσιο προβλημα για σενα μπορει να ειναι πολυ σημαντικο για καποιον

Γιατι ρε παιδιά τι έχω κάνει? Γιατί τοσο μοναξιά? Είμαι τριάντα χρονών, κοινωνική, πάντα είμαι μέσα σε όλα , δοτικη, και το μόνο που εισπράττω είναι να περνάνε τα σκ και γω να μαι μονη. . Να μην έχω ούτε μια σχέση τουλάχιστον κάποιον να με νοιάζεται. Πάντα μου φέρονται σκατα. (Γτ να μν μπορΩ να βρω κάποιον. Εμφάνισιμη είμαι απ ότι μ λένε. ) και όσον αφορά τις φίλες, νόμιζα πως είχα τουλάχιστον φίλες αλλά απογοητευομαι κάθε μέρα. Τους έχω δώσει τόσα από τον εαυτό μου και σε μια δύσκολη περίοδο που ειδικά την πιο κολλητή μ την είχα ανάγκη εξαφανίστηκε γτ βρήκε σχέση. Η μία όλο κάτι της τυχαίνει όταν είναι να βγούμε. Η μία έτσι η μία αλλιώς. Τι έχω φτιάξει κ που δν μπορώ να καταλάβω. Με πιάνουν τα κλάματα. Δν αντέχω άλλο. Εγώ πάντα τους δίνω τον καλύτερο εαυτό μου κ πότε δν ακυρώνω έξοδο κ καλά να μν είμαι θα προσπαθήσω να πάω κ να τους συμπαράσταθω όταν έχουν ανάγκη. Νιώθω τόσο μα τόσο μόνη σε μια τόσο μεγάλη πόλη πώς μπορεί άραγε να νιώθει κάποιος τόσο μόνος? Ενώ βλέπεις γύρω σου τόσο κόσμο στις καφετέριες στο δρόμο να περνάνε καλά και εσένα απλά να σε προσπερνάνε. ... :'(