ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πώς γίνεται να υπάρχει πάθος με κάποιον,να νιώθεις πως σε θέλει όταν σε φιλάει,σε κρατάει αλλά να μην θέλει σχέση? Η μήπως είναι όλα στο μυαλό μου? Γενικα κάποιος που ισχυρίζεται πως έχει τραυματιστεί από άλλες σχέσεις και έχει άλλες προτεραιότητες,για αυτό και είναι μπερδεμένος,υπάρχει περίπτωση να λέει αλήθεια ή δικαιολογείται?

Δεν μπορώ να κάνω φυσιολογικά πράγματα όπως όλες οι γυναίκες..ντρέπομαι να πάω μόνη μου σε χώρους που έχει αρκετό κόσμο..και όλα αυτά επειδεί σκέφτομαι τον τρόπο που θα με κοιτάξουν άνδρες και γυναίκες..είμαι αρκετά εμφανίσημη γυναίκα και λογικά λόγο αυτού τραβάω τα βλέμματα και τον σχολιασμό των άλλων...δεν το αντέχω αυτό!!δεν μπορώ να με κοιτάζουν ή να με σχολιάζουν οι άλλοι..θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί..δεν ξέρω ακριβώς τι πρόβλημα έχω και αν είναι πρόβλημα αλλά εγώ δεν μπορώ να το διαχειριστώ καθόλου και κάθε μέρα δεν μπορώ να κάνω πράγματα γιατί έχω στο μυαλό μου αυτό το πράγμα...δεν το λέω για να δείξω πως είμαι μια θεά και όλοι ασχολούνται μαζί μου αλλά για να με βοηθήσεο όποιος μπορεί και ξέρει γιατί κου συμβαίνει αυτό!!

Ολο βλέπω εξομολογήσεις σχετικα με συναισθηματικά ~ ερωτικά προβλήματα...Καμια γνωμη για το πως να ξεπεράσουμε εναν φιλο (για.την ακρίβεια φιλη) που δεν μας εκτιμησε ή δεν μας ειδε τοσο φιλικά οσο εμεις? Για μενα ήταν μια απ τις καλύτερες φίλες και κεινη μια απλη γνωστη...Αυτό γιατι δεν μπορω να το πάω κατω ? Δυσκολεύομαι μάλλον να ξεπεράσω τους ανθρώπους

έχουμε χωρίσει εδώ και 3 μήνες. τα είχαμε για 6 μήνες. γιατί δε μπορώ να την ξεπεράσω ακόμα?

Μεχρι τωρα ειχα δυο σοβαρες σχεσης γυρω στα 2 χρονια η καθε μια. Και με τους δυο οταν εβγαινα δεν πληρωνα τιποτα. Απο καφεδες και φαγητα μεχρι διακοπες και διαμονη. Παντα εκανα κινηση να κερασω αλλα δεν δεχοταν κανεις απο τους δυο. Αρκετες φορες ειχαμε μαλωσει κιολας. Εφοσον δεν με αφηναν να πληρωσω φροντιζα να κανω συχνα πυκνα δωρακια και μεγαλης αξιας και μικρης. Σαν ενδειξη μη γαιδουριας και γενικα επειδη σκεφτομαι τον αλλον κι οπως μου αρεσουν εμενα τα δωρακια ετσι αρεσουν κ στους αλλους. Τωρα ειμαι ελευθερη εδω και λιγους μηνες κι εχω βγει καποια ραντεβου με καποια παιδια τα οποια ολα κερνουσαν. Δεν μπορω να πω οτι μου κακοφαινεται σαν κινηση ή οτι υποτιμα την γυναικεια μου φυση και νιωθω κατωτερη και τα σχετικα φεμινιστικα του κωλου. Σαν κινηση μου αρεσει αλλα δεν ειχα και προβλημα να κερασω εγω ή να βαλω εστω τα δικα μου.Εχει τυχει πιο πολλα και να κερναω πιο συχνα το τοτε αγορι που εβγαινα και να τα βαζουμε μισα μισα. Δεν ειναι κατι που με χαλαεο δηλαδη. Με χαλαει η τσιγκουνια ομως. Να ξερω οτι ο αλλος εχει μια ανεση και να μη μου παιρνει ουτε μια κορδελα για τα μαλλια για τα γενεθλια μου. Απευθυνομαι κυριως σε κοπελες...Σας αρεσει να σας κερνανε;Αφηστε τις αμπελοφιλοσοφιες τυπου δεν ειναι υποχρεωμενος ο αλλος και ειμαι ανεξαρτητη και δεν το δεχομαι.Απαντηστε ανωνυμα και ειλικρινα.Κι εσεις αγορια, πως νιωθετε οταν κερνατε; γιατι το κανετε; νιωθετε οτι εντυπωσιαζετε την εκαστοτε κοπελα η σας βγαινει αυθορμητα να το κανετε;Κοπελα 25 ετων.

Ειχα κανει πριν λιγες εβδομαδες γυρω στις 3 εξομολογησεις και σας ελεγα οτι με χωρισε στα ξαφνικα ενω το προηγουμενο βραδυ ημασταν μια χαρα. Και σας ειπα οτι με παιρνει τηλεφωνο καθε μερα να δει πως ειμαι..απο τυψεις. Και σας ειπα οτι ειμαι χαλια και κλαιω.Τωρα δεν κλαιω αλλα νιωθω ενα περιεργο συναισθημα. Ενα κενο, μια παγωμαρα. Δεν με ενδιαφερει τιποτα ερωτικα. Εχω γνωρισει δυο παιδια που ειναι του γουστου μου και σε αλλη περιπτωση θα επεφτα με τα μουτρα αλλα τωρα δεν νιωθω τιποτα. Ειναι νωρις ακομα, το ξερω. Χρειαζομαι χρονοΑλλα δεν το αντεχω αυτο το συναισθημα. Καλυτερα να κλαιω και να ξεσπαω παρα να μη νιωθω. Να μην ξερω πως νιωθω. Ο πρωην μου στελνει καθε δυο μερες. Ποτε απανταω τυπικα και αψυχα και ποτε δεν απανταω καθολου. Με εχει ακομα φωτογραφια προφιλ. Δηλαδη μιλαει με αλλη και εχει την μουρη φατσα φορα;Του ειχα πει να την βγαλει και δεν το σχολιασε. Δεν ξερω αν εχει βρει αλλη ομως υποθετω πως για να γινε τοσο ξαφνικα κατι τετοιο παιχτηκε. Αν κι ο ιδιος ειπε οτι του φυγε ο ερωτας και γενικα εχει θεματα και πιεζεται και μαλακιες τουμπανα. Τον σκεφτομαι...Μακαρι να ηταν ολα αλλιως

Ειμαι κοπελα 23 χρονων. Εχω τελειωσει τις σπουδες μου κι εργαζομαι πανω στον τομεα μου. Πριν κανα μηνα ειχα πατησει στο facebook οτι θα παω σε μια εκδηλωση που τελικα δεν πηγα. Μετα απο λιγες μερες μου εστειλε ενα παλικαρι 28 χρονων, και με ρωταγε αν πηγα στην εκδηλωση. Πιασαμε λιγο την κουβεντα και τον καληνυχτισα. Μετα απο λιγες μερες ξαναστειλει κ ξαναμιλησαμε. Ηρεμη συζητηση, χαλαρη και τυπικη. Μετα εστειλε αλλες 2 φορες που δεν του απαντησα ποτε. Ξαναστειλει λοιπον σημερα και μου ειπε οτι θα ηθελε να με γνωρισει και να παμε για ενα καφε. Απο φωτογραφιες που τον εχω δει μου αρεσει. Και γενικα στην συζητηση εστω και μεσω μεσεντζερ τα λεμε ωραια.Καπως ομως κολλαω στο να βγω μαζι του. Δεν το εχω ξανακανει. Ντρεπομαι κιολας. Επικινδυνο πιστευω πως δεν ειναι γιατι αν βρεθουμε θα ειμαστε καπου με κοσμο και δεν θα ειναι πολυ αργα (Οχι πως δε μπορει να συμβει το κακο αμα εχει κοσμο)Τελοσπαντων..να παω; εσεις θα πηγαινατε; Μου κανει εντυπωση που ενω δεν του ειχα απαντησει τις προηγουμενες φορες το ξαναπροσπαθησε. Βεβαια δεν εχει κατι να χασει στελνοντας ενα μηνυμα αλλα εγω στη θεση του αν εστελνα μια δυο φορες και δεν επαιρνα απαντηση μαλλον θα το παρατουσαΓια πειτε...

Βαριέται ο άλλος που κοιμάται η πλέον έτσι του για να μου πει αρχικά ότι με σκέφτεται και με θέλει ακόμη. Επειδή όμως δεν ενδίδω αποφασίζει να μου πει πόσο καλύτερα του φέρεται και ότι εγώ φταίω που διάλεξε την άλλην γιατί με την στάση μου τον έκανα να νιώσει ότι δεν τον θέλω και γι' αυτό έπαιζε παράλληλα. Δεν περίμενα κάτι καλύτερο πλέον από κάποιον που στην ουσία δεν με σεβάστηκε ποτέ και εντέλει πάντα ήμουν η δεύτερη επιλογή.Εντάξει, γουστάρεις την άλλη. Με είχες σαν δεκανίκι μέχρι να ρίξεις την άλλη προφανώς αλλά ότι νομίζεις ότι θα κάτσω να μιλάμε για να συνεχίσω να είμαι ο προσωπικός σου σάκο; του μποξ για να μην ξεσπάσεις πάνω της τα νεύρα σου όπως έκανες τόσα χρόνια μαζί μου δεν το κάνω. Ακόμη και με πληρωμή δεν το κάνω. Είπαμε.

Καλησπέρα είμαι πρωτοετής φοιτήτρια και σε επαρχία από Αθήνα και νιώθω τόσο μόνη μου.... Έχω βρει κάποιες παρέες από την σχολή αλλά νιώθω πως δεν ταίριαζω τόσο όσο νόμιζα και δεν βγαίνουν πολύ και κάποιες φορές δεν μου λένε κιόλας πράγμα το οποίο με στεναχωρεί και δεν ξέρω αν θα βρω φίλες στην σχολή... Από την άλλη είναι λίγο νωρίς ακόμα γιατί η σχολή άρχισε στις 2 του μήνα αλλά βλέπω άλλες κοπέλες έχουν κάνει ήδη καλές φιλίες... μου λείπουν οι δικοί μου και οι φίλες μου πάρα πολύ από την Αθήνα... Μου λείπει το φαγητό που έφτιαχνε η μητέρα μου μου λείπει το σπίτι μου μου λείπουν τα πάντα πραγματικά

Πριν 4 χρόνια ποναγα αφόρητα στη μέση. Πήγα στους γιατρούς και διαγνώστηκα μόλις στα 25 μου χρόνια με 3 κηλες μεσοσπονδυλιων δίσκων. Οι γιατροί με βγάλαν άχρηστο εν μερη μην κάνεις το ένα μην κάνεις το άλλο μη σκύβεις πρόσεχε ακόμα και στη τουαλέτα.... Με έριξε πολύ ολο αυτό ειχα πιστει ότι είμαι άχρηστος. Μέχρι που μια μέρα πηρα απόφαση να κάνω κάτι....και έψαξα να βρω κατι που να μην επιβαρύνει το πρόβλημα.... Λοιπόν παίδες πήγα σε σχολή χορού.... Δεν ήταν εύκολο έμεινα δυο φορές στο κρεβάτι απο μαγκωμα στη μεση.... Παλεψα ομως δεν τα παράτησα. Απο κείνη τη μερα έχουν περάσει 2 χρόνια... Πλέον δεν ποναω καθόλου παω και γυμναστηριο και εχω γίνει και καλός στο χορό!!! Ενα εχω να πω, πολλές φορές εμείς οι ίδιοι πρέπει να αξιολογούμε την κατάσταση μας. Εγω μεσα μου ήξερα οτι ο Γιώργος δεν έχει τελειώσει επειδή το ειπαν 5 γιατροί... Τωρα μπορώ να τους αποδείξω!!!