ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

γιατι με λεει ψευτη ενω δεν της ειπα ποτε μου ψεματα. σπαω το κεφαλι μου να βρω τι ψεμα της ειπα και δεν βρισκω τιποτα...γιατι θελει να με βγαλει ψευτη και το βασικοτερο γιατι το πιστευει η ιδια;

Γιατί μετά από 9ωρη εργασία να πρέπει να σηκωθώ και δώσω τη θέση μου στο παππού (όχι ηλικιωμένο 75-80αρη με μπαστουνη) αυτόν τον 65-68 ετών που σαν συνταξιούχος δεν έχει τι να κάνει και τρέχει όλη μέρα στα καφενεία και εννοείται απαιτεί με τόσο άκομψο τρόπο να σηκωθώ.Σε φάση ''Κοπελιά σήκω να κάτσω είμαι γέρος έλεος δε σέβεσαι τίποτα''.Και εντομεταξύ τα μάτια μου να κλείνουν από τη νύστα και δεν έχω προλάβει να πώ και κάτι για να με πει και αγενή.

αλλα συνειδητοποιω πως δε σε νοιαζει πλεον.Φερθηκε σξαρτα και εγωιστικα. Ηρθε με ταραξε και μετα μου περασε! Ειμαι πληρως ελευθερη να βρω καποιον που να ειναι επιτελους αμοιβαιο!!!! Ας με βοηθησει κι αυτη η πανσεληνος!!

Θα παρακαλουσα πολυ να ανεβει. Θα με βοηθούσε πολύ. Αυτα που θα πω είναι μια πραγματική εξομολόγηση. Πράγματα που δε θέλει να τα ακουει ουτε ο εαυτός μου. Μερικοί εδω θα πουν οτι ειναι τρολ ή κοινωνικο πειραμα. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Ειμαι ευκολη. Πολυ ευκολη. Αν μου την πέσει καποιος ψιλο καλος ε θα πεσω. Εγω αντικείμενα δεν είμαι καμια ασχημη ουτε η κουκλαρα. Το θεμα ειναι οτι δυο άνθρωποι που ηθελαν σχεση μαζι μου με τους οποίους εγω δεν ημουν πραγματικά ερωτευμένη με καταφεραν και αυτοι. Με τον εναν 2 χρονια κ με τον αλλον κατι μηνες. Τον 1ο τον απατησα....3 φορες. Γιατι το κανω αυτο? Είμαι φτερο στον ανεμο....δε μπορω να συγκρατησω τον εαυτό μου...και πληγωνω ανθρώπους ετσι για πλακα.... αισθανομαι χαλια. Απο τη μια ειμαι καπως συντηρητική..αλλα απο την αλλη κανω αυτα που κανω. Πραγματικά δεν αισθάνομαι καλα με αυτο. Γιατι υο κανω αυτο? Εχω χαμηλη αυτοπεποιθηση? Αναζητω την επιβεβαιωση? Πραγματικα με καιει πολυ να μαθω γιατι τα κανω αυτα. Και φυσικα να τα κοψω.

Έχουν περάσει σχεδόν 5 μήνες μα δεν μπορώ ακόμα να το ξεπεράσω. Η σχέση μας δεν ήταν καλή, μαλωναμε αρκετά, μου είχε δώσει πολλές αφορμές και στις δύσκολες στιγμές μου δεν ήταν εκεί, ξέρω θα μου πείτε.. τι μου λείπει, αλλά όταν ήμουν μαζί του τα ξεχνουσα ολα πραγματικά και περνούσα πολυ όμορφα, τον αγαπούσα πολυ και ακόμα τον αγαπάω. Μου λείπει το ίδιο όπως την αρχή, κάθε μερα τον σκέφτομαι και μου λειπουν οι στιγμές μας. Σκεφτόμουν το μέλλον μας και πραγματικά πίστευα ότι έχουμε μέλλον, εκανα θυσίες για εμάς και τα τελείωσες ολα μέσα σε μια στιγμή. Δεν μπορώ να περάσω καν καλα όταν βγαίνω, και με ότι έχω καταπιαστεί δεν ξεχνιέμαι, όλη την μερα ειμαι με μια μελαγχολία στα μάτια. Σκέφτομαι πως ήταν ολα πριν ένα χρόνο και αμεσως με πιάνουν τα κλάματα. Γιατί έπαιξες έτσι μαζί μου; Όλο αυτό με ποναει τόσο πολυ που δεν μπορώ καν να εξηγήσω τον πονο.. ακόμα και 5 μήνες μετά..

Είμαι 21 κοπέλα να και έχω 3 χρόνια να ερωτευτώ άντρα.Έχω βγει άπειρα ραντεβού με άντρες και δεν μου κάνει κανείς αίσθηση ούτε με φτιάχνει κάποιος ώστε να κάνω σεξ μαζί του από τότε.Πλέον όταν βγαίνω δεν κοιτάω καθόλου άντρες παρα μόνο γυναίκες,σκέφτομαι γυναίκες,προσεγγίζω μόνο γυναίκες.Δεν μπορώ να καταλάβω πως από bisexual αρχίζω να πιστεύω ότι είμαι λεσβία.Μήπως να επισκεφτώ κάποιον ψυχολόγο? έχει βιώσει κάποιος κάτι παρόμοιο ώστε να με κατατοπίσει.Υ.Γ Ξέρω δεν χρειάζεται να βάζω ταμπέλα στο τι είμαι και να ζω την ζωή μου απλώς αυτή την στιγμή με τρώει μέσα μου και θέλω να κατασταλάξω κάπου επιτέλους.

4.5 χρονια γεματος στρες...λιγο η πολλη δουλεια,λιγο η απομονωση, λιγο οι συνεχομενες αρνητικες σκεψεις και εζησα τη χειροτερη περιοδο στη ζωη μου...κι ομως τελικα ολα γινονται..επιτελους ζω με μια ηρεμια που ειχε τοσο λειψει..και ορκιζομαι να μη την ξαναφησω να μου φυγει!!

Εξομολογούμαι πως η πρώτη μου φορά ήταν πριν δύο μήνες με κάποιον που μου αρέσει και του αρέσω, αλλά έγινε εκτός σχέσης....το θέμα είναι ότι εγώ εννοείται ότι θέλω να τον ξαναδώ και ενώ είπαμε πως θα ξαναβρεθούμε αυτός δεν κάνει κάποια κίνηση! Τον βλέπω κάθε μέρα χαιρετιόμαστε αλλά τίποτα περαιτέρω... Του έστειλα κάποια στιγμή ένα μήνυμα άσχετο αλλά απάντηση δεν πήρα...

Υποψιάζομαι ότι όσοι παριστάνουν τους χαζούς έχουν τη μύγα. Για την περίπτωση όμως που όντως δεν καταλαβαίνουν, θα εξηγήσω τι εννοούμε όσες λέμε ότι θέλουμε ΑΝΤΡΑ. Συγκεκριμένα τι εννοούνε φίλες και γνωστές μαζί κι εγώ.Όταν λέμε ότι θέλουμε "δυναμικό" άντρα, δεν εννοούμε άντρα που βαράει. Τέτοιες τάσεις επιτρέπονται μόνο στο σεξ και εκεί με κάποιο μέτρο. Εκτός σεξ τον θέλουμε ευγενικό και περιποιητικό και να μη μας θυμίζει κάποια φίλη με τον τρόπο που συμπεριφέρεται. Δεν μας αρέσει να είναι αδύναμος ένας άντρας ή κακομοίρης και δεν νομίζω να υπάρχει γυναίκα που να της αρέσουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Θέλουμε να έχει αυτοπεποίθηση και αέρα αρσενικού που ξέρει την αξία του και ακριβώς τι θέλει. Να μας σέβεται και να μας προσέχει και που και που να νιώθουμε ότι είναι προστατευτικός απέναντί μας. Δεν υπάρχει τίποτε πιο ερωτικό από έναν τέτοιο άντρα που όμως στην καθημερινότητα είναι τρυφερός μαζί μας. Γι' αυτό λιώνουμε όταν βλέπουμε έναν γεροδεμένο άντρα να αγκαλιάζει τρυφερά ένα μωρό. Ιδανικά είναι γεροδεμένος γιατί λατρεύουμε τα δυνατά μπράτσα αλλά δεν είναι υποχρεωτικό, κι ένας λιγότερο γεροδεμένος άντρας μπορεί να είναι ερωτικός αν έχει τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά. Να μην είναι και το άλλο άκρο όμως εκεί αρχίζει και χαλάει. Τον θέλουμε μαχητή στη ζωή και μάγκα και να είναι αδιαπραγμάτευτα δίπλα μας. Άντρες που δεν είναι έτσι λένε ότι τους κατέβει για αλήτες και τραμπουκισμούς και ένα σωρό άλλες βλακείες. Το εξήγησα για όσους δεν έχουν καταλάβει και όπως είπα δεν χρειάζεται να δούμε κανένα ντοκιμαντέρ, ξέρουμε τι θέλουμε και το κυνηγάνε να το βρούνε όσες δεν το βρήκανε ακόμη. Εγώ τον βρήκα και τον παντρεύτηκα.

Άνεργη εδώ και 5 χρόνια και σχεδόν με καθόλου μεγάλη προϋπηρεσία με συντηρούν οι γονείς. Ψάχνω και δεν βρίσκω τίποτα. Έχω ευτυχώς ένα πιάτο φαγητό και ένα κρεβάτι να κοιμηθώ αλλά ντρέπομαι. Ντρέπομαι που είμαι σχεδόν 35 και δεν είμαι ανεξάρτητη. Το κακό είναι πως κλείστηκα σπίτι μου επειδή κουράστηκα να ψάχνω και έχω άσχημη ψυχολογία. Θυμάμαι που όταν ήμουν 28, 29 30 και ζητούσα δουλειά με ζήλο,ξίνιζαν τα μούτρα τους γιατί ήμουν μεγάλη. Οι αγγελίες έγραφαν μέχρι 25 ετών κτλ. Μετά με τα χρόνια συνήθισα και βάρυνα( μεταφορικά) και ίσως βολεύτηκα αλλά όχι ότι είμαι καμιά κακομαθιμένη. Βάρυνα μέσα μου και απέκτησα κόμπλεξ. Δεν θέλω να πάω κάπου να ψάξω αλλού γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για τέτοια ανοίγματα, δηλαδή νοίκια κτλ. Νιώθω να έχω συνηθίσει. Και όλα στάσιμα. Βαρεθήκα.Κάποια από Δυτική Ελλάδα.