ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από τη μια σκέφτομαι ότι θα ήθελα να μείνω μόνη μου αλλά από την άλλη σκέφτομαι ότι μια μέρα δεν θα έχω τους γονείς μου και τότε θα μείνω πραγματικά μόνη μου.. Γι αυτό νιώθω ότι πρέπει να κερδίσω περισσοτερο χρόνο μαζί τους και να μην φύγω.Γ23

Ειμαι γυναικα και ο μεγαλυτερος μου ερωτας ηταν με μια και μοναδικη γυναικα. Πανε 3 χρονια απο τοτε. Παντα τα πηγαινα καλα με τους αντρες. Ηξερα πως αν εβαζα καποιον στο ματι θα τον ειχα. Ηξερα να τους διαχειριζομαι και παντα ημουν εγω αυτη που ειχα τον ελεγχο στις σχεσεις μου. Ειχα αγαπησει ειχα ερωτευτει ειχα στεναχωρηθει ειχα πεσει στα πατωματα αλλα οταν σε γνωρισα καταλαβα οτι τιποτα απο ολα αυτα δεν ηταν αρκετα δυνατα οσα με εκανες να νιωσω .Ωσπου σε μια πολυ δυσκολη περιοδο της ζωης μου σε γνωρισα. Μου σταθηκες σαν φιλη. Ησουν ο μοναδικος ανθρωπος που πραγματικα ενδιαφερθηκε για το μεσα μου να με μαθει και μεσα απο αυτο να μαθω και εγω τον εαυτο μου μεσα απο σενα καλυτερα. Εσυ ετσι και αλλιως σ'αρεσαν οι γυναικες. Δεν μου το ειχες πει απο την αρχη, Αγαπησα αυτο που ημουν οταν ημουν μαζι σου. Λατρεψα τις μουσικες μας τα ποιηματα που μου εγραφες. Το σεξ ηταν πραγματικα ποιος θα το πιστευε τελειο. Ησουν ο μοναδικος ανθρωπος που δε βαρεθηκα ουτε ενα λεπτο διπλα σου. δεν ειχα προβλημα να μιλαμε για ωρες ατελειωτες. Και να μιλαμε στο σκαιπ μεχρι να μας παρει ο υπνος. Τα προβληματα μας ηταν πολλα. Χωρισαμε. Και ηταν σαν να ξεριζωσαμε τις καρδιες μας. Ειχαμε γινει εξαρτηση η μια στην αλλη και αυτο βλεπαμε και οι δυο οτι ηταν αυτοκαταστροφικο. Χωρισαμε. Εσυ εκανες σχεση με αλλη κοπελα για να ξεγελασεις τον εαυτο σου. Και εγω εμεινα μονη για 2 χρονια. Περυσι γνωρισα εναν αντρα. Μειναμε μαζι για ενα χρονο και η σχεση μας εληξε πριν 1 μηνα. δεν μπορω να συμβιβαστω με τιποτα μετριο απο τη στιγμη που εχω νιωσει το απολυτο μαζι σου. Ξερω πως δεν εισαι καλα...Θελω να σου στειλω ενα μηνυμα..Εχουν περασει 3 χρονια και μου λειπεις. Θελω απλα να μαθω τα νεα σου αν εισαι καλα. Αν ζεις ή απλα επιβιωνεις. Δεν σε εχω ξεχασει. Μου λειπεις.

Ανεκαθεν ειχα μια συμπαθεια προς τον παππου μου.Ισως γιατι οι γονεις μου ηταν ουσιαστικα αποντες και σε μεγαλο βαθμο ειχε αναλαβει την ανατροφη μου.Ισως τον συμπονουσα,επειδη τα παιδια του δεν του φερονταν με τον καλυτερο τροπο.Ισως επειδη τον θεωρουσα πιο λογικο και αξιο απο τους υπολοιπους.Ισως,απλα και μονο,επειδη ηταν ο παππους μου.Το θεμα ειναι οτι αυτη η υπερβολικη συμπαθεια με εκανε να τον αντιγραφω σε μεγαλο βαθμο.Μου αρεσε να μιλαω και να συμπεριφερομαι οπως αυτος.Μου αρεσε να φοραω κολωνια λεμονι,τρυπητες φανελλες και καφε λαστιχενιες σαγιοναρες οπως αυτος.Φυσικα οι γονεις μου ουρλιαζαν(και ουρλιαζουν) για αυτα,περιπου σαν να ειμαι προβληματικος.Αλλα τι ξερουν αυτοι.Θα μου αρεσε να ντυνομαι και σαν αυτον,αλλα οι εποχες εχουν αλλαξει και μαλλον ολοι θα με αντιμετωπιζουν σαν εξωγηινο.Αν και εχω κρατησει κανα δυο κουστουμια,για καποια περισταση που το σηκωνει.Θα μου αρεσε να ζω σε ενα σπιτι σαν του παππου μου.Μου αρεσε αυτο το σπιτι.Τα επιπλα,το δωματιο του.Κριμα που οι δικοι μου τα ξεπατωσαν ολα για να το κανουν(και καλα)μοντερνο.Κριμα που δεν μπορουσα να ειμαι εκει,οταν πεταξαν ολα τα προσωπικα του αντικειμενα.Που να ξερα πως θα φανουν τοσο αμνημονες και αγνωμονες.Τουλαχιστον μπορεσα να κρατησω το αμαξι του.Μου αρεσει καμια φορα να βγαινουμε βολτα τις μεγαλες ωρες,εγω και το Καντετ,να βαζω στο ραδιο παλια τραγουδακια και να θυμαμαι εκεινη την εποχη που τα ακουγα μαζι με τον παππου.Εκεινο που με απασχολει καμμια φορα ομως,ειναι το οτι,εαν ο παππους μου ηταν τοσο καλος και εβγαλε τετοια παιδια οπως οι γονεις μου..αραγε τι γονιος θα γινω εγω και τι παιδια θα βγαλω;Αν κανω οικογενεια δηλαδη..Και δεν ξερω,μηπως τελικα κατα βασιν αυτο ειναι το βασικο προβλημα της σημερινης κοινωνιας.Μηπως οι γονεις εδωσαν τα παντα στα παιδια τους,οπως ο παππους μου,και τελικα τα εκαναν αχρηστα και ανικανα,οπως ειναι οι γονεις μου..

Τους ψηλούς έτσι κι αλλιώς....καληνύχτα σας! ????? Now cry me a river. I dont like ur tricks i prefer treats.

Ο μοναδικός άντρας με τον οποίο περνάω τόσο υπέροχα είναι δεσμευμένος. Ίδιες απόψεις, ίδιο χιούμορ, μιλάμε και γελάμε όλη την ώρα. Με όλους τους άλλους που είχα γνωρίσει πριν από αυτόν ή μετά από αυτόν δεν έχω την επιθυμία να τα ξαναπώ μαζί τους. Δεν θα έχω ποτέ σχέση μαζί του. Λυπάμαι. Όταν είμαι μαζί του νιώθω την απόλυτη ευτυχία. Συζητάμε για τα πάντα και εμπιστεύεται ο ένας στον άλλον πολυ προσωπικά θέματα. Έναν τέτοιον άντρα θέλω, αλλά συνεχώς απογοητεύομαι από τις γνωριμίες. Και είναι και όμορφος.

οτι στο δημοτικό κρεμούσα το μπουφάν μου δίπλα σ αυτού που ήμουν ερωτευμένη.

Aπο την μερα που γέννησα, εχω χάσει τον εαυτό μου, με ο,τι αυτό περιλαμβάνει,νιωθω οτι πνίγομαι απο την κούραση και το αγχος και η σχέση με τον αντρα μου απ το κακό στο χειρότερο.Ειναι η μόνη αλήθεια, και δεν ηξερα που να την πω.Το παιδάκι μας, το λατρεύω όσο τιποτα.!!!!Αν κάποιος εχει αντίστοιχη εμπειρία, ελεύθερα..

Αυριο θα βγω πρωτο ραντεβου με μια κοπελα που μου αρεσει πολυ. Θα παμε για καφεδακι. Το να πληρωσει ο καθενας τον δικο του καφε ειναι καπως; Πρεπει ο αντρας να πληρωνει; Ειμαστε στη ιδια οικονομικη κατασταση.

Ακόμη... ήρθε μόλις ο αδερφός μου από το εξωτερικό...μας έκανε έκπληξη... νόμιζα πως δε θα προλάβαινα να τον ξαναδώ...

Έχω σχέση μ' έναν υπέροχο άντρα εδώ και 3.5 χρόνια. Σε λίγες μέρες έχει γενέθλια και πάντα μ' αρέσει να κάνω κάτι ξεχωριστό, όμως αυτό το διάστημα είμαστε σε απόσταση και δεν θα μπορέσω να κάνω κάτι από κοντά. Έχετε καμιά πρωτότυπη ιδέα; σκεφτόμουν να φτιάξω κάτι χειροποίητο ή να στείλω κάτι με κούριερ. είναι 24 ετών.