ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι μια συνάδερφος την λένε Άννα και πετάει πολλές φορές κακίες. Για παράδειγμα είπε σε μια καινούργια ότι έχει άσχημα θεόστραβα δόντια. Η καινούργια δεν μίλησε και είπα στην Άννα να προσέχει πως μιλάει και αυτή μου είπε ότι είναι ειλικρινής. Γίνομαι τούρμπο όταν ο κάθε λαλημένος βαφτίζει "ειλικρίνεια" το φαρμάκι που χύνει από την κατάμαυρη ψυχή του. Της είπα ότι θα είμαι κι εγώ "ειλικρινής" και πως είναι ηλίθια και πως αυτός είναι ο λόγος που δεν σταυρώνει άντρα. Έγινε έξω φρενών. Δεν καταλαβαίνω γιατί, εγώ την αλήθεια της είπα. Αι στο διάολο με την βλαμμένη.

Γιατί η προσωπική μου ζωή ήταν πάντα το τρωτό μου σημείο....γιατί ως μπαισέξουαλ μόνο τον τελευταίο χρόνο τα έχω βρει με τον εαυτό μου...0 σχέσεις...οι φίλοι να λιγοστεύουν και επομένως και οι αφορμές για έξοδο...και φτάνουμε στη Δευτέρα όπου ήδη νιώθω κουρασμένος και χωρίς όρεξη...γιατί η σχολή είναι δύσκολη...και γιατί οι ελπίδες να μην είμαι μόνος μου αυτές τις γιορτές...λιγοστεύουν.Γι αυτό δεν περνάω καλά....Τουλάχιστον έχω την οικογένειά μου.

Πριν κάποια χρονια πήγα με έναν άντρα περίπου 12 χρονια μεγαλύτερο μου αρεσε πολυ αυτος ο αντρας αλλα επειδή ήξερα οτι θα την πατήσω δεν το προχώρησα ενώ ο ίδιος μου έστελνε με έπαιρνε τηλ εγω το σταμάτησα ! Μετα απο κάποια χρονια έμαθα οτι παντρεύτηκε εμένα ήταν και θα ειναι η μεγάλη μου καψούρα !γενικα μεστά απο τα social έβλεπα περίπου την ζωή του χωρίς να ήμαστε φίλοι ! Και ξαφνικά βλεπω μου εχει στείλει μήνυμα και ξεκίνησε μια συνομιλία στην αρχή χαλαρά μετα πιο σεξο

Θέλω να του κάνω ερωτική εξομολόγηση....αυτός μου έκανε από τη δεύτερη μέρα και εγώ τότε του είπα ότι και εγώ τον σκέφτομαι. Πριν μερικές μέρες επειδή είχαμε καιρό να βρεθούμε, πήγα σπίτι του τον φίλησα, του είπα ένα μου ελλείψεις και εισέπραξα ένα μμμμμ. Παρόλα αυτά θέλω να του εξομολογηθώ και επειδή δεν το έχω ξανακάνει πως προτείνετε να γίνει; Αυτός βέβαια μου εξομολογήθηκε μέσω μηνυμάτων είναι του γραπτού. Να πω πως και εγώ είμαι του γραπτού αλλά σκεφτόμουν να το γράψω σε χαρτί και να του το αφήσω σπίτι σε ανύποπτο χρόνο. Τι λέτε;

Κουράστηκα να κλαίω για κάτι που δεν άξιζε. Δυστυχώς είμαι πολύ συναισθηματική και παρ' όλη την πίεση που ασκώ στον εαυτό μου να σταματήσω να κλαίω δεν μπορώ να τα καταφέρω. Στην σκέψη ότι η ζωή μου άλλαξε μέσα σε μία μέρα και δεν θα μπορέσω να έχω κάτι που με τόσο κόπο προσπάθησα να έχω με πονάει κάθε μέρα όλο πιο πολύ. 3 χρόνια και όλα έληξαν άδοξα και δυστυχώς είμαι ο πιο αδύναμος κρίκος.

Αποφάσισα να μετακομίσω, να φύγω από το πατρικό μου ενώ ακόμα σπουδάζω, στην αρχή είχα δουλειά και κάποια λεφτά και ήμουν εντάξει. Στη δουλειά όμως λόγω περικοπών με έδιωξαν και εδώ και ένα 3μηνο δεν έχω δουλειά και ζω με τα λεφτά των γονιών μου. Οι ενοχές με πνίγουν μέρα νύχτα. Σε συνεντεύξεις για δουλειά έχω συναντήσει κάθε καρυδιάς καρύδι, με μισθούς ακόμα και 1,5-2 ευρώ την ώρα (σε φούρνο αυτό). Το άγχος μου συσσωρεύεται και ακόμα και στη σχολή δεν είμαι πάντοτε εκεί, το μυαλό μου τρέχει, η καρδιά μου είναι κάπως βαριά, σπάνια μπορώ και καταφέρνω να διαβάσω.Οι γονείς μου έχουν κάποια θέματα υγείας οπότε και τους βλέπω τακτικά. Λαμβάνω τόση αγάπη και βοήθεια από μέρους τους που νιώθω ότι δεν το αξίζω.Βέβαια κάθε ώρα που περνάω στο σπίτι είναι αβάσταχτη, συνθλίβομαι. Ήταν που ήταν τα πράγματα δύσκολα σαν ατμόσφαιρα, εδώ και ένα 3μηνο είμαι και εγώ ένα παράσιτο στην οικογένεια, που "ρουφά" ενέργεια, χρήματα και φαγητό, δίχως να δουλεύει, δίχως να προσφέρει, δίχως καν να τα πηγαίνει καλά στο πανεπιστήμιο. Δεν βγαίνω για να μην ξοδεύω, η ψυχολογία μου είναι ασταθής και πασχίζω να το κρύψω. Κλαίω πολλές ώρες και δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη σε κανέναν, πόσο μάλλον στους γονείς μου. Τους φέρομαι άσχημα έτσι, το βλέπω. Όσο πιο πολύ με αγαπούν τόσο πιο πολύ πληγώνονται. Ας φύγω από όλων την ζωή για λίγο ώστε να ανασάνουν, αυτό σκέφτομαι.

Πώς νοιώθει ένας άντρας όταν τον παίρνει με απόκρυψη μια κοπέλα που είναι ερωτευμένη μαζί του (χωρίς να του το έχει πει) που και που απλά για να ακούσει τη φωνή του?

Μετά από ενάμιση χρόνο που δεν είναι δικός μου και δεν είμαι δικιά του και τρεις μήνες μετά από μία νύχτα κλεμμένων στιγμών, που τα κορμιά μας θυμήθηκαν το ένα το άλλο, δίχως να ξαναβρεθούμε από τότε. Πίστευα πως έπειτα από τον πόνο, την πικρία και την αυτολύπηση που με βούτηξε, η ιδέα να τον ξαναδώ θα ήταν απαγορευτική. Δεν ξέρω τι προσδοκώ από τη νύχτα που θα τον δω ή γιατί ακόμα θέλω καλά καλά να πάω εκεί που θα είναι. Δεν μου λείπει ο ναρκισσισμός του ούτε η μιζέρια του. Μου λείπει το βλέμμα του και η φωνή του να μου ψιθυρίζει όσο μ' έχει αγκαλιά. Οι βόλτες στους δρόμους που μου έμαθε, τα τραγούδια που έπαιζαν στο αμάξι όσο οι παλάμες μας ήταν σφιγμένες και έξω άρχιζε να νυχτώνει. Για όσα με έκανε να νιώσω κι από τότε δεν έζησα με κανέναν άλλο. Θα πάω κι ας ξέρω πως οι στιγμές μας δεν χωράνε πια στη ζωή μας. Θα πάω μόνο για να θυμηθώ πόσα ξεχνάει η καρδιά μπροστά στα δυο του μάτια...

Εχω κουραστει να ανεχομαι τον καθε τρελο και την τρελα που κουβαλαει στο κεφαλι του.Ειναι παντου και κυριως εκει που ψαχνεις να βρεις την ηρεμια σου. Θα ερθουν να σου την χαλασουν! Τι χρωσταω να υπομενω τετοιες περιπτωσαρες δεν ξερω.Σε κατηγορουν για απιστευτα πραγματα , σε θαβουν , σε κουτσομπολευουν , σου μιλανε ασχημα σα να σε ξερουν και απο χθες , σε κακοποιουν λεκτικα χωρις σοβαρο λογο, τις αφορμες τις βρισκουν μονοι τους και τις προκαλουν .Μες τα νευρα , την υστερια και την παράνοια ειναι συνεχεια οι ανθρωποι αυτοι. Γκρινιαζουν και τους φταινε ολοι και ολα. Πώς αντιμετωπιζετε ρε παιδια εσεις τετοια αρρωστα ατομα??

Όσο και να θέλω να σε ξεχάσω δεν μπορώ. Σ' ερωτεύτηκα πάρα πολύ, τόσο όσο δε φαντάζεσαι.Με πονάει που δεν μπορούμε να είμαστε μαζί.Τι και αν μας χωρίζουν πάνω από χίλια χιλιόμετρα, η καρδιά και το μυαλό μου πάντα θα είναι εκεί, σ'εσένα.