ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω το χρόνο αυτο, να γνωρίσω εναν άνθρωπο καλο και να κανουμε ενα μωρο! Οσο τιποτα! ! 2019 φερε μου οτι δεν εχεις φερει ολα αυτα τα χρονια ..φέρε μου υγεια και μια οικογενεια !δική μου.. το εύχομαι σε ολες μας κοριτσια.. οσες το επιθυμουμε! Να ξέρετε οτι θα γινει..2019 θα εισαι η χρονια μας!! :

Λοιπόν θέλω βοήθεια! ένας γείτονας που μου αρέσει μένει ακριβώς απέναντι στην Πολυκατοικία και τον βλέπω ότι καμιά φορά με κοιτάζει ενώ άλλες φορές, όταν διαβάζει κλεινει τισ κουρτίνες.τον ξέρω από την προπόνηση που πηγαίνω και κάθε φορά που τον βλέπω λέμε ένα γεια μάλιστα την προηγούμενη φορά καθώς έτρεχα ήρθε και έτρεξε μαζί μου ,αλλά δεν ξέρω αν θέλει να κάνουμε κάτι ή αν με βλέπει φιλικά....σκέφτομαι να του στείλω κάτι οπως :"πολύ διάβασμα Ε???"καθώς τον βλέπω να διαβάζει πολύ αλλά ντρέπομαι...Μήπως πρέπει να περιμένω να κάνει εκείνος την πρώτη κίνηση?

πονος...μοναξια.. θλίψη.. απογοήτευση..και ενα γιατι ακομη να τρεμει στην φωνη μου..κ όπως λέει κ ο ποιητής:"και ομως τον έρωτα που ηθελες,τον ειχα να στον δωσω."

Είναι λογικό να κάνεις λάθος.Όταν νιώθεις η τελευταία επιλογή κάποιου πόσες φορές θα προσπαθήσεις

εξετασεις για πτυχιο ιαπωνικων και μου φαινονται κινεζικα(!). ειδικα το ακουστικο δεν ξερω πως θα το περασω

Σε όλους μας εδώ! Ο τελευταίος μήνας μιας χρονιάς που για μένα είχε πολλές στεναχώριες. Να πανε όλα καλά!

Τα πολλα γλυκολογα ποσο μαλλον οταν βγαινω με καποιον τις πρωτες φορες και ξεκιναει τα ψυχη μου, αγαπη, γλυκια μου, φατσουλα και ολα τα σχετικα. Βγηκαμε πρωτη φορα και ο αλλος μου λεει "σε λατρευω". Ε δηλαδη ελεος.

Βρεθηκαμε, πεχτηκε κατι μεταξυ μας και φανηκε να γουσταρει και αυτη. Και την επομενη αποφευγει να με δει και μου λεει οτι δεν θελει να ξανακανουμε κατι.

Ετοιμαζόμαστε να φτιάξουμε το σπίτι μας με τον άντρα μου και το μωρό μας. Ουσιαστικά αυτό θα είναι το οικογενειακό μας σπίτι επιτέλους αφού έως τώρα ζούσαμε σαν φοιτητές. Το σπίτι είναι της μητέρας μου και θα το ανακαινίσουμε με έξοδά μας και κάποια χρήματα που μας έδωσαν οι γονείς μου. Οι εργασίες θα είναι οι απολύτως απαραίτητες. Έλα όμως που δεν μένουν λεφτά για έπιπλα. Και λέω στον άντρα μου ζήτα από τη μαμά σου, η οποία και λεφτά έχει και στον άλλο γιο έχει δώσει ένα σπίτι να μένει και δεύτερο για να το νοικιάζει να έχει εισόδημα. Σε εμάς τίποτα. Πείτε μου γιατί θα εκραγεί το κεφάλι μου. Παραλογίζομαι ή είναι όντως άδικο; Δεν θέλω καθόλου να σκέφτομαι άσχημα αλλά έχει κολλήσει ο εγκέφαλός μου. Πως μπορώ να το δω αλλιώς για να μην το σκέφτομαι έτσι; Ή να πω κάτι ίσως;

Δεν εχω καταλαβει γιατι στην ελλαδα ημαστε τοσο κομπλεξικοι με ανθρωπους που εχουν παραπανισια κιλα..τετοια αντιμετωπιση στο εξωτερικο δεν εχω ζησει ποτε