Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
Εχω σχεση εδω και λιγο καιρο με μια κοπελα η οποια μου αρεσει πολυ σαν ανθρωπος αλλα δεν εχουμε προχωρησει ακομα ερωτικα πιο πολυ την βλεπω σαν φιλη.Πριν λιγες μερες γνωρισα μια αλλη κοπελα με την οποια κολλησαμε αμεσως ερωτικα και θα ελεγα οτι με καλυπτει πληρως συναισθηματικα αν και δεν την ξερω ακομα σαν ανθρωπο.Σκεφτομαι να χωρισω απο την πρωτη αλλα δεν θελω να την πληγωσω γιατι ειναι πολυ καλος ανθρωπος αλλα με την δευτερη θελω να ειμαι ολη μερα μαζι της.Ειλικρινα πρωτη φορα μου συμβαινει κατι τετοιο....
Είναι η δεύτερη φορά που με πλησιάζει γυναίκα, όμως δεν τις βλέπω ερωτικα. Από την άλλη λέω, ελεύθερη είμαι τι χάνω να δοκιμάσω. Όμως, αφού δε με ελκύουν υπάρχει και νόημα; Ίσως να είναι μια ευκαιρία για να δω αν όντως τελικά μου αρέσει η όλη φάση υ όχι όμως μήπως δεν είναι καιρός για πειραματισμούς; Είμαι 28
Καθε βραδυ δεν μπορω να κοιμηθώ.Βασικα δεν με αφηνουν να κοιμηθω.Οταν νυσταξω και εχει φασαρια πχ ειναι δυνατα η τηλεοραση μου φευγει η νυστα.Εκει που εχω χαλαρωσει κ ειμαι ετοιμη να κοιμηθω ακουω ηχους dolby surround κ το ματι γαριδα.Ποιοι το κανουν αυτο;Οι γονεις μου οι ιδιοι.Αμα δεν παει 2 τη νυχτα δεν κλεινουν την τηλεοραση.Οκ κ γω μπορει καποιες φορες να ξενυχτησω..αλλα οχι σε καθημερινη βαση,εξαλλου ποιος ανθρωπος δεν ξενυχταει(σε καποια γιορτη,για διασκεδαση κτλ).Δουλεια δεν μπορω να βρω.Στελνω βιογραφικα με περνουν τηλεφωνο και καταληγω να μην απανταω γιατι σκέφτομαι πως θα ξυπναω το πρωι και βραδινη δουλεια να πιασω για να κοιμαμαι το πρωι παλι δεν μπορω γιατι εχουν αυτην την μην πω τηλεοραση.Που ευχομαι να τους χαλασει.Βαζω ηχους για υπνο στο κινητο μου ,παλι δεν μπορω να.κοιμηθω.Σκεφτομαι να παρω ωτοασπιδες,μηπως δεν ακουω τιποτα και βρω την υγεια μου.
Έχω περάσει δύσκολα στην ζωή μου.Κάθε φορά που σκεφτόμουν πράγματα από το παρελθόν έκλαιγα ασταμάτητα.Κάθε φορά που σκεφτόμουν να χάνω κάποιους συγκεκριμένους ανθρώπους από την ζωή μου έκλαιγα και πάλι ασταμάτητα.Τον τελευταίο χρόνο νιώθω ότι δεν έχω πλέον δάκρυα.Τίποτα δεν μπορεί να με κάνει να κλάψω,μπορεί να στεναχωριέμαι αν συμβεί κάτι άσχημο αλλά δεν κλαίω.Μερικές φορές έχω ανάγκη να ξεσπάσω όπως έκανα πάντα,να κλάψω για να ηρεμήσω και δεν μπορώ.Προσπαθώ,σκέφτομαι ότι σκεφτόμουν πάντα και πάλι δεν μπορώ με τίποτα.Δεν καταλαβαίνω...
Προσωπικά, δεν βρίσκω την κατανόηση που θα ήθελα από το περιβάλλον μου... Και νιώθω ολομόναχος, παρόλο που έχω και οικογένεια και φίλους...Με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζω μόνος μου τα προβλήματα, χωρίς να μπορώ να το συζητήσω με έναν άνθρωπο...Και έχω να πω ότι, δεν υπάρχει χειρότερο...Καλύτερα να μην έχεις κανέναν, παρά να έχεις ανθρώπους οι οποίοι δεν σε καταλαβαίνουν... Αυτά...