ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω 3 χρόνια σχέση δουλεύω και παράλληλα σπουδάζω είμαι 24 και ο φίλος μου 33 ....Το πρόβλημα είναι ότι δεν πιστεύω ότι έγινε καταλάθος ...τον τελευταίο χρόνο μου μιλούσε συχνά για γάμο (έχει σταθερή δουλειά και μισθό ) του έλεγα ότι θέλω πρώτα να πάρω πτυχίο και να βρώ δουλειά ...δεν του άρεσε άλλα είπε ότι θα το σεβαστεί και δεν θα με ξαναπιέσει...προφυλάξεις δεν χρησιμόποιοουμε τα τελευταία δύο χρόνια απλά είπαμε πως θα προσέχουμε....το θέμα είναι οτι πιστεύω οτι το έκανε επι τούτου ...τον αγαπάω και έτσι και αλλιώς ήθελα να προχωρήσουμε απλά αν είναι όπως το σκέφτομαι είναι πολύ εγωιστικό απο μέρους του...εντάξει θα μου πείτε ας πρόσεχες δεν είσαι μωρό..αλλά είναι θέμα εμπιστοσύνης...

Μια κοπέλα από την δουλειά μου είπε οτι έχει σχέση με παντρεμένο....δεν σχολίασα κάτι δεν της είπα τίποτα. Με έβαλε όμως σε σκέψεις. Όσα δεν τόλμησα να της πω θα τα γράψω εδώ. Πόσο κόμπλεξ κατωτερότητας και ανασφάλεια μπορεί να έχει μια γυναίκα που πάει με τον άνδρα μιας άλλης ; γιατι για κόμπλεξ πρόκειται νομίζει ότι είναι καλύτερη επειδή ο άλλος κερατώνει την γυναίκα του μαζί της . Έχει ανάγκη αυτή την σύγκριση για να νιώθη καλύτερα με τον εαυτό της. Μια γυναίκα χωρίς ανασφάλειες ξέρει πως υπάρχουν πολλοί ελεύθεροι για να κάνει σχέση ...δεν καταδέχεται να μοιράζεται τον συντροφό της. Και ρωτώ ακόμη και αν αφήσει ο άλλος την γυναίκα του για σένα ...ποιός σου βεβαιώνει ότι δεν θα κάνει τα ίδια και σε σένα; ΚΡΙΜΑ ΣΕ ΕΚΤΙΜΟΥΣΑ ΚΑΙ ΕΠΕΣΕΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ (δεν είμαι παντρεμένη)

Δεν αντέχω αυτήν την κατάσταση και περισσότερο γιατί είναι δικό μου λάθος.Παραπλανητικά στοιχεία και παρερμηνείες καταστάσεων και λέξεων για την ακρίβεια.Η καθημερινή επαφή κάνει ακόμα πιο δυσκολη την ζωή μου καθώς δεν είναι και τόσο εύκολο να προσπαθείς να ξεπεράσεις κάποιον έτσι.Πρέπει να το υποστώ αναγκαστικά για την δουλειά μου. Πως να ξεφύγω ρε παιδιά?Όταν έρχεται θέλω να κρυφτώ... Νιώθω απαίσια και δεν θέλω να έχω καμία επαφή μαζί του μέχρι να τον ξεπεράσω εντελως.Ολο αυτό έχει αντίκτυπο και στην συμπεριφορά μου στη δουλειά και δεν μπορώ να το ελέγξω...

Δεν έχω άλλο κουράγιο πια βρε ζωή... Στέρεψα...

ένας άνθρωπος που με δένει με το παρελθόν ειναι η πηγή ζωης για μένα. κάνω ολο κύκλους γύρο απο τον άξονα του. σε ευχαριστώ που είσαι στην ζωή μου και μου θυμίζεις οτι για κάποιον υπάρχω κι εγω. και ας καμια φορά σε βρίζω πάντα θα εισαι εκει να μου θυμιζεις το παρελθον μου . το παρελθον που ειχε πολυ δυνατές στιγμές και συγκινήσεις απο κάτι που αγαπώ απο παιδί. θελω δε θέλω εισαι αναπόσπαστο μερος της μοναχικής μου ζωής.το αγριόγατο

Είμαι δυστυχισμένη!Το.μονο που θέλω είναι να κάθομαι και να κλαίω.Έδωσα δύο χρονιές πανελλήνιες αλλα δεν πέτυχα τον πρώτο στόχο μου.Αποφάσισα να πάω να δω τη σχολη που πέρασα στη Θεσσαλονίκη ικανοποιητική ήταν απλώς συνέχεια σκεφτόμουν την πρώτη μου επιλογή και την προοπτική να ξαναδωσω.Όμως ένιωθα πως να το πω αποδεσμευμενη απο το άγχος την κούραση και το στρες των πανελληνίων.Όμως σε συνδυασμό με την απογοήτευση που δεν πέρασα Αλλά και λίγο από την πίεση των δικών μου για την Σχολή πρώτης επιλογής αποφάσισα στους δύο μήνες να την αφήσω και να γυρίσω να ξαναδωσω.Έχω να σας πω ότι δύο μήνες μετά δεν την παλεύω καθόλου νοωθ τέτοια ψυχική πίεση αισθάνομαι πως μαραζωνω όλο και πιο πολύ μερα με τη μέρα.Είμαι κλεισμένη όλη μέρα μέσα σε ενα σπίτι και διαβαζω οι φίλοι μου είναι Θεσσαλονίκη εδώ εν εχω παρέες αν βγω θα βγω μια φορά στις 2 εβδοαμδες απο το σπιτι.Δεν ξέρω τι να κανω πραγματικα

Δουλευω απ το καλοκαίρι σε εμπορικό ως πωλήτρια. Είμαι πολύ αγχώδη άτομο και πραγματικά δεν την παλεύω με το ταμείο. Ένα λάθος να κάνω ακούω κατσαδες και άπειρη ξινιλα. Στεναχωριέμαι και φοβάμαι άπειρα πολύ. Πείτε μου εσείς αν γνωρίζεται κάποια μαγαζιά γνωστά-αλυσίδες που να κάνω οτιδήποτε κάνει μια πωλήτρια αλλά όχι και ταμείο. Ευχαριστώ.

Κάνω μεταπτυχιακό full-time αρκετά ζόρικο με εργασίες κάθε εβδομάδα, μαθήματα 3 φορές την εβδομάδα 4ωρα +εξεταστική αλλά επειδή το άρχισα κατευθείαν μετά το πτυχίο με γεμίζει μεν αλλά νιώθω ότι είμαι μόνιμα φοιτήτρια :( Να επιχειρήσω να βρω μια δουλειά -ο,τιδήποτε- για να νιώσω και γω ότι κάτι κάνω ή θα τα σκατ*σω και στα δύο από "εξάντληση" .Περιμένω γνώμες !

Είμαι 25 χρονών, μεταπτυχιακή φοιτήτρια, και αγαπώ το αντικείμενό μου, στις σχέσεις μου δε με συμφοιτητές μου υπήρξα ανέκαθεν άτυχη. Ποτέ δεν κράτησαν και σπάνια είχα επικοινωνία. Μετά από τρεις αποτυχημένες προσπάθειες αποφάσισα να το ρίξω στην «επιστήμη» και να πάψω να επιδιώκω πράγματα. Είμαι μόνη μου 2 χρόνια. Τους τελευταίους δύο μήνες έχω γοητευθεί από το επιστημονικό υπόβαθρο και τον χαρακτήρα ενός 58χρονου καθηγητή -να υπογραμμίσω ότι διδάσκει σε άλλο πανεπιστήμιο, δεν είναι δικός μου καθηγητής απλά δραστηριοποιείται στο ίδιο αντικείμενο- και συνειδητοποιώ ότι ξυπνάω κάθε μέρα και ανυπομονώ να διαβάσω το βιβλίο του και να μιλήσω μαζί του. Ξέρω ότι δεν είναι παντρεμένος και υποψιάζομαι ότι δεν του είμαι αδιάφορη. Αν προκύψει κάτι δε νομίζω πως θα γυρίσω την πλάτη

το κοινό των εξομ να ΚΛΕΙΣΕΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΤΟ ΙΝΣΤΑ ΤΟΥ. Και αν αντεξει, να συνεχισει να ζει χωρις αυτο μηπως δουμε ασπρη μερα!!!