Πλησιάζω τα 35 και ζω την ζωή μου με χρονοκαθυστέρηση 15 ετών. Είμαι σε μια σχολή, που θα έπρεπε να σπούδαζα πριν 15 χρόνια!, ζω σε μια πόλη που μου αρέσει πολύ, αλλά υπάρχει ανεργία και μοναξιά. Συναισθηματική μοναξιά επειδή ερωτική υπάρχει κάποιος άνδρας που βρισκόμαστε για σεξ.Βλέπω κοπέλες στην ηλικία μου ή ακόμα και άνδρες και έχουν τις δουλειές τους, τις σχέσεις τους ή ακόμα και οικογένεια και εγω δεν έχω τίποτα...Πάλεψα για την σχολή αυτήν, δεν λέω το αντίθετο, την ήθελα πολύ και κατάφερα και μπήκα αλλά δεν ξέρω αν με γεμίζει αυτό...Ναι θα ήθελα να είχα κάποιον σύντροφο που να υπάρχουν συναισθήματα, να είχα κάποια σταθερή εργασία, αλλά δεν έχω τίποτα απο αυτά... Ακόμα και στο παρελθόν, το ίδιο ήμουν:περιστασιακές εργασίες και περιστασιακοί εραστές, και αντιλαμβάνομαι καλά οτι κάτι δείχνει αυτό για μένα.Δεν ξέρω που είχα-έχω κάνει το λάθος και έχω φτάσει σε αυτήν την ηλικία και πραγματικά η ζωή μου είναι χάλια(τουλάχιστον είμαι υγιής!), αλλά δεν νιώθω με σχεδόν τίποτα ικανοποιημένη.....