ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω να μιλήσω με το "αγόρι" μου από πριν τα Χριστούγεννα όπου το έληξα εγώ. Εγώ τον ξεχνούσα, μου τον θύμιζαν αλλα δεν εδινα σημασία, ώσπου σήμερα η φυσικοθεραπευτρια μου με είπε ότι μια γειτόνισσα μου εχθες το απόγευμα τη ρώτησε για εμένα κι εκείνον. Αυτή δεν ήξερε κάτι ούτε είχε δει κάτι. Το θέμα ποιο είναι; ότι είμαι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση (δε σχετίζεται με αυτόν) κι επειδή με ρωτάνε και άλλοι για αυτόν με τον φέρνουν έντονα στο μυαλό. Θέλω να τον πάρω τηλέφωνο αλλά ξέρω ότι δεν πρέπει και το προσπαθώ. Πείτε μου κι εσείς κάτι για να μην τον πάρω τηλ.

Κάθε βράδυ με το που ξαπλώνω νιώθω απίστευτη μοναξιά και βαρεμάρα συνάμα.. Αν και είμαι πολύ κουρασμένη χαζολογαω στο κινητό δίχως λόγο. Αν υπάρχει κάποιος που νιώθει το ίδιο ας μου στέλνει μήπως το καταπολέμησουμε..

Παρατηρώ εδώ και χρόνια ότι έχω ένα πρόβλημα. Εάν κάποιος μου δείξει κάτι το ξεχνάω αμέσως. Πχ μου είχε δείξει ένας γυμναστής μια άσκηση απλή με βαράκια, ποτέ μα ποτέ δεν την έκανα σωστά. Σήμερα μου έδειξαν πως να κάνω κάτι και δεν το έκανα σωστά ποτέ. Είναι σαν μην βλέπω, ένα περίεργο πράγμα , Ενώ βλέπω πως το κάνει κάποιος, ποτέ μα ποτέ δεν μπορώ να το κάνω εγώ, όσο απλό και αν φαίνεται. Ακόμα και τα κορδώνια μου μου δείχνουν αρκετές φορές πως να τα δένω, ποτέ δεν τα δένω σωστά . Έχω αρχίσει να ανησυχώ λίγο , γιατί σε λίγο καιρό θα τελειώσω τις σπουδές μου και θα αρχίσω να δουλεύω και ενώ σε όλα είμαι τέλειος και αυτό το λένε άλλοι όχι εγώ, έχω αυτό το πρόβλημα που φοβάμαι ότι θα επιδράσει στην δουλειά μου άσχημα, καθώς εκεί αν μου δείχνουν κάτι πως να το κάνω, και δεν το κάνω σωστά, μπορεί και να με απολύσουν. Τί λέτε να κάνω, τι πιστεύετε ότι μπορεί να είναι;

Πια, όταν συνανταω συγκεκριμένους γνωστούς, περιμένω να με χαιρετάνε πρώτα οι ιδιοι. Δε χαιρετάω πρώτη, για το λόγο ότι όσες φορές τους χαιρετούσα, με αγνοούσαν ή κάνανε ότι δε με (ανα)γνωριζαν. Γιατί λοιπόν να τους χαιρετάω πρωτη; Να μου λένε: "γεια σου, αλλα ποιά είσαι, δε σε θυμάμαι;" Εντάξει! Μέχρι χτες μια χαρά θυμοσασταν και εμενα και το όνομα μου και μια χαρά μου μιλούσατε! Τι έγινε από τότε; Μέσα σε μια μέρα τόσο πολύ άλλαξα; Γνωρίζω ότι είναι εγωιστικό, ανωρυμο και κομπλεξικο εκ μέρους μου και ότι υπάρχουν στον κοσμο σοβαρότερα θέματα και προβληματα.Απλα η ειρωνεια είναι ότι, όταν τελικα δεν τους χαιρετας, θυμώνουν κι από πάνω! Αν είναι να σας χαιρετάω και να αδιαφορείτε, τι θυμώνετε όταν δεν το κάνω; Και πολλή σημασία σας έδωσα...

παω σε ψυχολογο εδω και 6 μηνες. εχω αρχισει να χειροτερευω. στην τελευταια συνεδρια του μιλησα 10 λεπτα,του ειπα πως νιωθω και δεν ειχα να του πω τιποτα αλλο, δεν ειχα το κουραγιο καν να μιλησω,το μυαλο μου ηταν κενο. περασε ολη η υπολοιπη συνεδρια στη μουγκα χωρις να λεμε το οτιδηποτε. ενιωσα απαισια. τον ρωτησα αν υπαρχει λογος να συνεχισουμε και μου ειπε οτι μοναχα οτι ερχομαι κανει τη διαφορα και οτι βλεπει προοδο. δεν ξερω ομως αν πρεπει να συνεχισω να πηγαινω ειδικα αν δεν λεμε τιποτα. εχω φτασει σε ενα σημειο που δεν ξερω τι αλλο να κανω...

Μενω σε μονοκατοικια και επειδη εχουμε σχετικα μεγαλη αυλη μου αρεσει να κατεβαινω γυρω στις 9 για να κανω στρετσινγκ επειδη συνηθως ειμαι πιασμενη απο το γυμναστηριο. Καθε φορα βγαινει ενας τυπος στο μπαλκονι και κοιταει. Καθε φορα ομως. Και επειδη δεν το κανει διακριτικα συνηθως νιωθω αβολα και τα μαζευω. Απο εδω και περα με βλεπω να κανω οτι θελω μεσα. Δεν ξερω ισως φαινεται και παραξενο να βγαινω βραδυατικα για αυτο.

Μου λεει οτι θα μου στειλει αυριο αμεσως μολις γραψει στις εξετασεις . Ερχεται το αυριο δεν στελνει. Του στελνω . Μιλαμε μου λεει εχει διαβασμα θα μ στειλει αυριο δν στελνει . Γραφουμε για τα γενεθλια μας τυχαινει να πεφτουν με διαφορα 2-3 μερες. Μου λεει με θελει πολυ με σκεφτεται και αισθανεται ασχημα που δν μ εχει στειλει αυτες τις μερες και απο δευτερα π θα ναι πιο χαλαρος θα ναι «ολος δικος μου» και ερχαιται η Τριτη και δν στελνει. Δεν μπορω αλλο να στελνω πρωτη δηλαδη γιατι δεν στελνει ρε παιδια ;

Φέτος ηταν η χρόνια που αρρώστησα πιο πολύ. Καθε μηνα σχεδόν ημουν κρυωμενη. Τελικα παιζει πολυ μεγάλο ρόλο να χεις κάποιον στη ζωη σου να σε αγκαλιάζει. Γίνεται πιο ισχυρό το ανοσοποιητικό. Και αυτο το ξεχνάμε

Αν Δεν ψαχνει καθε δεκάλεπτο αφορμή να σου στηλει κατι άσχετο απλα και μονο για να μιλήσετε,αν δεν κοιταει κρυφά φωτογραφίες σου την ωρα που δεν είστε μαζι,αν δεν χάνεται στο άρωμα σου την ωρα που περνας απο διπλα της κι αν δεν αγαπαει τα ελαττώματα σου τοτε δεν ειναι ερωτας,ψαξε αλλού....

Τρομερα δύσκολο να κανω σχεση Οχι επειδη φοβάμαι τις δεσμεύσεις η γνωριζω τα λάθος άτομα απλώς δεν ξερω πως νομίζω πως δεν ξερω πως! ΝΟΜΖΙΩ πως κανεις δεν με βλεπει για σχεση η για κατι σοβαρό και οτι απλώς ως μια όμορφη κοπελα που ειναι καλα να της την πέσουμε! Μετα απο κει τι; Πως; Πως προχωράει η κατασταση; Πως κανουμε κάποιον να μας θελει για κατι περισσότερο; Πως να εχει μάτια μόνο για μας; ΑΠΛΑ ΠΩΣ;;