ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όλοι βιώνουμε την τρέλλα των καιρών, των γεγονότων. Τα προσωπικά, ανυπέρβλητα προβλήματα σε συνδυασμό με την συνθήκη της πανδημίας, τον πραγματικό φόβο για το αύριο, με έχουν φέρει σε απόγνωση. Σήμερα θέλησα να ουρλιάξω, να ματώσω από την δύναμη που θα έβαζα. Πάλι συγκρατήθηκα. Κανένα φως ελπίδας;

τί κάνεις όταν συνειδητοποιείς ότι δεν σου αρέσουν μόνο οι άντρες στα 24 σουυ;

Η φάση είναι γενικά αφασία, παντού. Τρελοί ρυθμοί και δεν προφταίνω. Μία παράνοια!!!

Με την φίλη μου πάμε μόνο για καφέ και καμία βόλτα στα μαγαζιά. Δεν κάνουμε τίποτα άλλο, όπως το να πάμε μία εκδρομή, να πάμε σινεμά κτλ . Κάνουμε παρέα εδώ και 4 χρόνια και δεν με έχει καλέσει ποτέ στο σπίτι της αν και μένει με τους γονείς της. Εδώ και 4 χρόνια πάμε μόνο βόλτες και για ψώνια. Δεν παίρνει κάποια πρωτοβουλία να προτείνει κάτι άλλο. Το καταλαβαίνω ότι έχει σχέση, αλλά δεν νομίζω ότι αυτός είναι λόγος να μην κάνουμε πράγματα και μαζί. Επίσης, νιώθω ότι δεν μοιράζεται μαζί μου πολλά καθημερινά πράγματα που θα κάνει μέσα στην μέρα της, ενώ επιδιώκει η ίδια καθημερινή επαφή από μηνύματα (ουσιαστικά δεν λέμε και τίποτα...μόνο αστείες φωτογραφίες και βιντεάκια μου στέλνει). Θα μου τα πει όταν το φέρει η κουβέντα ή όταν θα την ρωτήσω εγώ πχ τι έκανε σήμερα. Έγω νιώθω ότι μοιράζομαι πιο πολλά πράγματα μαζί της. Το να πηγαίνουμε τόσα χρόνια μόνο για καφέ και στα μαγαζιά με έχει κουράσει και έχει καταντήσει βαρετό.

Βαρέθηκα και εγώ να είμαι μόνος, να μην έχω σύντροφο, να μην έχω παρέες... Είμαι 37 χρονών, επιτυχημένος επαγγελματικά, αλλά δεν έχω έναν άνθρωπο να πω μια ουσιαστική κουβέντα. Δεν ξέρω τι πήγε λάθος, έλλειπα βέβαια αρκετά χρόνια στο εξωτερικό, και όλοι μου οι φίλοι και γνωστοί παντρεύτηκαν, έκαναν οικογένεια, προχώρησαν στην ζωή τους. Παρακαλάω να βρω ένα άνθρωπο να παω για ένα ποτό το βράδυ.

Πέρσυ τέτοια περίοδο ήμουν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Έγινε και ένα συγκεκριμένο περιστατικό που με έφτασε στα όρια μου, κοντεψα να λυγίσω. Προσπάθησα πάρα πολύ να βγω από αυτή την κατάσταση και υπήρξε μέσα σε αυτό το χρόνο τεράστια πρόοδος. Και παλι όλα πήγαν κατά διαόλου από το πουθενά. Αυτή τη φορά όμως δεν θέλω να προσπαθήσω από την αρχή έχω κουραστεί.

Γνωριστηκαμε στο φβ , εγώ 18 εκείνος 24. Τα Χριστούγεννα θα βρεθούμε από κοντά γιατί είναι εκτός ελλαδος. Έχω άγχος και με έχει πιάσει μια κρίση αυτοπεποίθησης. Νομίζω ότι θα με θεωρήσει άσχημη ή δεν ξέρω κι εγώ τι ενώ στην πραγματικότητα δεν είμαι. Φοβάμαι μήπως δεν είμαι τόσο ιδανική όσο φαντάζεται και μου βγαίνει ανασφάλεια. Υπάρχει κατι που μπορώ να κάνω για να διώξω το άγχος και να αυξήσω την αυτοπεποίθηση Με αυτό το άτομο μιλάμε εδώ και 5 μήνες καθημερινά και είναι σαν να έχουμε δεθεί τρομερά, θα πληγωθώ παρά πολύ αν χαλάσει λόγω του ότι δεν του αρέσω εμφανισιακά. Έχει δει πολλές φωτό μου αλλά το θέμα είναι ότι νιώθω πως δεν τρελαίνεται για την εμφάνιση μου. Έχω κόμπλεξ, πως το λύνω;

Εκανα πολλα λαθη στο παρελθον και κακες επιλογες. Μου κοστισαν ψυχικά και επαγγελματικά. Για πολλα χρονια ενιωθα κατωτερη εξαιτιας αυτων.Ναι σίγουρα έμαθα από αυτά όμως μακάρι να μην τα έκανα, ας έκανα κάποια άλλα. Γιατι να εχω τοσο φτωχη κριση. Θα ηθελα να σκεφτομουν το παρελθόν με νοσταλγία και όχι με το να μετανιώνω γι αυτό. Από τα 18 μέχρι τώρα στα 33 μου μονο κακές επιλογές. Πιο πριν πες ότι ημουν ανήλικη και κάπως μου τα συγχωρούσα μετά όμως δεν μπορώ να μου τα συγχωρέσω, και με τρώει όλο αυτό.

Λοιπόν είμαι σε μια σχέση 2 χρόνια, το τελευταίο καιρό έχω την αίσθηση ότι κάτι δεν πάει, ότι κάτι μου κρύβει. Δεν έχω ψάξει κάτι ( κινητό κτλ.). Αλλά νιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά και δεν ξέρω τι να κάνω έχω υποψίες οτι μιλάει με άλλες κοπέλες από σχολή. Δεν θέλω να γίνω σαν μερικές που ψάχνουν τηλέφωνα η ρωτάνε συνέχεια και γκρινιάζουν, αλλά η αλήθεια είναι ότι άμα είναι κάτι θέλω να το ξέρω για να φύγω.

Έκανα κάτι με μια κοπέλα που έκανε κάτι και ένας, όχι φίλος, αλλά στην ευρύτερη παρέα. Και τώρα αισθάνομαι απίστευτες τύψεις.