ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν είμαι ερωτευμένη με κάποιον, εκτός ότι κομπλάρω να το πω στον ενδιαφερόμενο , δεν τολμώ να το πω ούτε καν στους στους δικούς μου ανθρώπους πχ στις φίλες. Γιατί το κάνω αυτό δεν μπορώ ούτε η ίδια να το καταλαβω.

Απόψε θέλω τόσο πολύ να σου στείλω ένα μηνυμα. Να σου πω ότι μου λείπεις έτσι απλά, οτι σε σκέφτομαι αλλά δε θα το μάθεις γιατί απλά δεν έχω τα κοτσια να σου πω πως νιώθω γιατί μέσα μου πνιγομαι από αυτά που θέλω τόσο να σου πω και δε σου έχω πει. Σε σκέφτομαι συνέχεια. Ναι, απόψε μου λειπεις!! Κι είναι τόσα αυτά που θέλω να πω...

Τις τελευταίες μέρες με έχουν πιάσει τα φιλοσοφικά μου. Ανάμεσα στα άλλα πράγματα που σκεφτόμουν με απασχόλησε και το εξής : μήπως τελικά και ο χριστιανισμός είναι μια σεξιστικη θρησκεία; Το λέω αυτό γιατί :α. οι γυναίκες δεν μπορούν να γίνουν ιερείς με επιχείρημα ότι ο Χριστός ανέθεσε το αποστολικο έργο σε άνδρες, β. απαγορεύεται στους γυναίκες να εισέλθουν στο ιερό καθώς και στο Άγιο όρος, γ. η διδασκαλία των μεγαλύτερων αποστόλων (πχ Παύλος) λέει πράγματα όπως ότι η γυναίκα πρέπει να υποτάσσεται στον άνδρα σε όλα, ότι ο άνδρας είναι η κεφαλή και η γυναίκα το σώμα και ότι η γυναίκα δεν πρέπει να διεκδικεί ισοτιμία με τον άνδρα γιατί το σώμα είναι κάτω από το κεφάλι ( ιωαννης χρυσοστομος αν δεν κάνω λάθος το είπε) ότι πρέπει να μένει σπίτι και να βγαίνει έξω μόνο όταν είναι απόλυτη ανάγκη (Γρηγοριος ο θεολόγος) κλπ. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, αν αυτές είναι οι θέσεις του χριστιανισμου για το ρόλο της γυναίκας, έχω όντως τη σωστή θρησκεία; μην απαντήσει κανείς ότι άλλες θρησκείες λένε χειρότερα γιατί εδώ για εμένα δεν χωράει η λογική 'το μη χειρον βελτιστον'

Εκεί που νιώθεις πολύ δυνατή ξαφνικά σε κυριεύει ο φόβος, οι ενοχές και οι τύψεις. Και όλα αυτά γιατί? Γιατί πάντα ήσουν το καλό παιδί που δεν δημιούργησε ποτέ πρόβλημα στους γονείς. Ξαφνικά, ερωτεύεσαι κάποιον που δεν εψει τα στάνταρ που οι γονείς ονειρεύονται για εσένα. Εσύ μορφωμένη, όλοι μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για εσένα, και εκείνος δεν έχει τελειώσει το σχολείο όμως σπουδάζει μια ειδικότητα πλέον. Έρχεται και το κερασάκι στη τούρτα λίγο καιρό μετά και έτσι το οικογενειακό περιβάλλον αρνείται εντελώς την ύπαρξη του, θέλοντας και μη με κάνουν να νιώθω άσχημα για αυτή τη σχέση, ότι σε καμία περίπτωση δεν ταιριάζουμε κ πως θα έπρεπε να πάρω υπόψη την γνώμη τους γιατί ξέρουν κάτι παραπάνω. Η καρδιά όμως άλλα λέει. Δεν είναι άδικο να μην μπορείς να ζήσεις αυτό που θεωρείς ότι είσαι ευτυχισμένη? Είτε έχουν δίκιο είτε όχι...

Γειά σας! Έχω γνωρίσει έναν άνδρα που μαρεσει πολύ είναι στο εξωτερικό όπου ζω. Δεν ξέρω ακόμα αν παίζει κάτι αλλά θα δείξει στην πορεία. Γενικά νοιωθω ότι κάτι παίζει ίσως και είναι στο μυαλό μου αλλά δεν είναι αυτό το μόνο θεμα. Γενικά βγαίναμε βράδυ και δεν είχα παρατηρήσει καλά το πρόσωπο του, ώσπου μια μέρα που βγήκαμε πρωί και είχε ήλιο είδα ότι κάτω από το ένα μόνο μάτι φόραγε ελάχιστα κάτι με χρώμα μάλλον κονσιλερ. Μόνο ελάχιστα, μόνο σε ένα σημείο κάτω από το ένα μάτι.Θεωρώ ότι κάθε ένας έχει δικαίωμα φυσικά να φοράει ότι θέλει αλλά επειδή στην προκειμένη γουστάρω παιζει να είναι γκει; Είχαμε και μια συζητηση πρόσφατα σχετικά με ομόφυλο φιλιά , και είχε πει ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί τον εαυτό του με αντρα.

Γειά σας.Είμαι ένα παιδί που μεγάλωσα στο χωριό.Έχω βγάλει το λύκειο στην κοντινότερη πόλη αλλά εξετάσεις δεν έδωσα και έτσι συνέχισα με τον πατέρα μου στα πρόβατα.Σχέση δεν είχα μέχρι σήμερα και είμαι 19.Μόνο με το σχολείο έχω πάει εκδρομή στην Αθήνα και μου άρεσε πολύ.Θέλω να φύγω από το χωριό να πάω να ζήσω εκεί.Δεν έχω όμως κανένα φίλο,γνωστό ή συγγενή εκεί και είμαι σε απόγνωαη.Και από λεφτά ψίχουλα.Τι να κάνω;Κοντεύω να τρελαθω.

Είχα γράψει σε παλιότερη εξομολόγηση πως φιλήθηκα με έναν τύπο που είναι από το εξωτερικό και πως την επόμενη το πρωί έφυγε για τη χώρα του. Μιλάμε καθημερινά στο messenger στέλνουμε φωτογραφίες,βίντεο τραγούδια ενώ είχαμε πει και οι δυο πως προτιμάμε την κοντινή επαφή και ότι δεν έχουμε προσδοκίες.Μου αρέσει που μιλάμε γιατί μου αρέσει και εκείνος αλλά με ξενερώνει η απόσταση. Προσπαθώ να μη σκέφτομαι το αύριο αλλά το τώρα απλά το τώρα είναι μόνο η επαφή με την οθόνη. Μιλάμε ήδη 1 εβδομάδα έτσι και πραγματικά δεν ξέρω που θα πάει ξέρω πως όσο περνάει ο καιρός όσο και αν φαίνεται παράξενο δένομαι και δεν ξέρω κατά πόσο αυτό που είχαμε πει να μην έχουμε προσδοκίες ισχύει τελικά.Δεν ξέρω αν σκέφτεται να ξανακατέβει σχετικά σύντομα εγώ ξέρω ότι δε μπορώ μέχρι τέλη σαιζόν

Μιλάω με ένα παιδί τον τελευταίο μήνα το οποίο γνωρισα μέσω κοινής παρέας πριν από 4 μήνες .. Βγαίνουμε συχνά όλοι μαζί με παρεα.. Παρ´ όλα αυτά δε μου έχει προτείνει να βγούμε οι δυο μας ενώ εμμέσως πλην σαφώς του έχω εκφράσει το ενδιαφέρον μου για εκείνον.. υπάρχει κάποιος λόγος να συνεχίζει να μου στέλνει τραγούδια κλπ, να χαμογελάει όταν του μιλάω και γενικώς να δείχνει κάποιο ενδιαφέρον απέναντί μου όταν δε θέλει καν να μου ζητήσει να βγούμε για έναν καφέ..; Τι θέλει από μένα; Να του προτείνω κάτι εγώ ή θα φάω τα μούτρα μου;

Καλησπέρα lifoπαρέα. Είμαι ένας "κλασικός" gay φοιτητής και εδώ και καιρό προσπαθώ να απαντήσω στον εαυτό μου σε ένα ερώτημα που με απασχολεί ωστόσο δεν βρίσκω απάντηση παρά μόνο υποθέτω. Παρατηρώ την gay κοινότητα της Ελλάδας τόσο στις διαδικτυακές εφαρμογές γνωριμιών όσο και στις καθημερινές συναναστροφές μεταξύ gay και δηλώνω απογοητευμένος. Σεξ σεξ και πάλι σεξ. Ατελείωτες ξεπέτες, one night stands, εχεμύθεια και εν τέλει ό,τι αρπάξει ο κώλος μας κυριολεκτικά και μεταφορικά. Το μόνο πράγμα που μπορούν, αν θέλετε, να προφέρουν τα μέλη της κοινότητας μου. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τέτοιος εθισμός με το σεξ. Γιατί να μην συνάπτουμε και μεις υγιής σχέσεις όπως όλα τα ετερόφυλα ζευγάρια. Προσπαθώ να το δικαιολογήσω σκεπτόμενος πως η κοινότητα της Ελλάδας είναι αρκετά ώριμη όσον αφορά τα δικαιώματα της με αποτέλεσμα ο κρυφός έρωτας και το σεξ να αποτελούν την μοναδική σκέψη στο μυαλό τους. Πιστεύω πως στο εξωτερικό ή τουλάχιστον σε χώρες όπου οι gay έχουν μια κάποια ελευθερία (ιστορικά), ισότητα και αλληλεγγύη στα μάτια του κόσμου σκέφτονται μακροπρόθεσμα πέραν του σεξ την δημιουργία μιας σχέσης και γιατί όχι και γάμου. Πιστεύω με άλλα λόγια πως το σεξ με δεν θεωρείτε αυτόσκοπος της γνωριμίας. Δεν είναι το πήδημα το μόνο μέλημα μεταξύ των άλλων κοινοτήτων. Εσείς τι πιστεύετε; Έχετε κάποια εμπειρία του τι συμβαίνει εκεί έξω; Ελπίζω να μην ενόχλησα κόσμο.

Ειμαι ανεργη εδω και καποιους μηνες. Μου προτεινε ενας φιλος να παω μαζι του για δουλεια σεζον κι εγω λογω απειριας και για να μην τον εκθεσω σε περιπτωση που δε κανω και φυγω ειπα οχι καλυτερα :(. Ολοι οι φιλοι μου δουλευουν. Εγω ψαχνω κι εδω που ειμαι βεβαια. Σιγουρα, δεν εχει τοσες δουλειες εδω γιατι ΟΛΟΙ θελουν προυπηρεσια που στα περισσοτερα δεν εχω. Δε ξερω τι να κανω. Νιώθω οτι δε κανω για τιποτα κι εγω. Φοβαμαι να φυγω να δοκιμασω κ τη σεζον. Θελω να φυγω γενικα απο το τοπο μου. Τα βαρεθηκα ολα.. Δε ξερω ,δε βρισκω κουραγιο για τιποτα ίσως κ θαρρος. Ολοι τα καταφερνουν καπως. Πφφφ. Ειμαι χαλια..