ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ολοι οι ανθρωποι συνεχως προσπαθουμε να αλλαξουμε ορισμενες καταστασεις που δύσχεραινουν την ψυχολογικη μας κατασταση.Το ερωτημα ειναι,πως μπορεις να διαχειριστεις μια κατασταση η οποια φαινεται να ειναι μη αναστρεψιμη. Συνηθως οταν δε νιωθουμε καλα με τον εαυτο μας,προσπαθουμε να προσπεράσουμε τις οποιες δυσάρεστες σκεψεις μεχρις ωτου βρουμε την ψυχικη δυναμη και να νιώσουμε εστω λιγο καλυτερα.Ειμαι απο αυτους που οσο ασχημος και να πιστευα οτι ειμαι,παντοτε προσπαθουσα να κανω οτι μπορω για να βελτιώσω την εμφανιση μου και επ'ουδενι να μην το δειξω προς τα εξω.Πλεον δεν μπορω.Αποφευγω να κοιταω τον εαυτο μου στο καθρεφτη,αποφευγω να κοιταω ανθρωπους μεσα στα ματια,γενικοτερα αποφευγω οποιαδηποτε κατασταση μπορει να φερει αντικρυστα τον αλλον με την ωμή πραγματικοτητα της ασχήμιας μου.Το πιο τρομακτικο κομματι της καταστασης ειναι οτι δεν υπαρχει διαφυγή απο αυτο.Δεν μπορω να αλλαξω το ασχημο προσωπο μου,οσο καμαρωτός και αν δειχνω,ουτε προσέχοντας τον εαυτο μου με τον εναν ή τον αλλον τροπο.Φανταζει ματαιο και παιδικο,στα early 20's να σκεφτομαι οτι κατι θα αλλαξει στο μελλον.Προφανως και δεν θα αλλαξει,μοναχα προς το χειροτερο.Αν εισαι τοσο ασχημος σε μια νεαρή ηλικια,φανταστείτε μεταγενέστερα.Καπου καπου μαλιστα,το νιωθω και σαν ενα βαρος,που με κραταει πισω.Ειτε στο διαπροσωπικο επιπεδο,ειτε στο επαγγελματικό.Μπορει ολο αυτο τελικα να μην ηταν επιλογη μου,ουτε να ευθυνομαι εγω.Εχω 2 πανέμορφους γονεις,2 πανεμορφα αδερφια και φαινεται οτι εγω απλα κληρονόμησα τα λιγοτερο ομορφα χαρακτηριστικα τους. Συμπερασματικά,ποσο τραγελαφική ειναι μια κατασταση που κανεις δεν ευθυνεται αλλα ουτε υπαρχει και μια διαφυγή απο την 'τραγωδια' που υφίσταμαι.Ισως να ηταν μακροσκελές το κειμενο,αλλα σε μια γωνια του ιντερνετ ειναι πιο ευκολο να διηγηθείς κατι το οποιο δεν θες να επιβαρύνεις τους ανθρωπους που αγαπας.

Καλημέρα παιδιααα! Θα ήθελα τη γνώμη σας! Μιλάω και βγαίνω με ένα παιδί και θα έλεγα ότι υπάρχει κάποιο φλερτ μεταξύ μας.. Αυτός είναι γεννημένος το 1986 που σημαίνει ότι φέτος κλείνει τα 33.. είμαι σίγουρη ότι έχει γεννηθεί αυτή τη χρονιά, το έχω τσεκάρει και μέσω φίλων και μέσω άλλων συζητησεων..τις προάλλες είχαμε βγει σε παρεα και μια κοπέλα τον ρώτησε ποια χρονιά είναι γεννημένος.. αυτός με άνεση απαντησε το 1988 πράγμα το οποίο δεν ισχύει.. Η ερώτησή μου είναι:Δε δείχνει αυτή η συμπεριφορά κάποιο κόμπλεξ για την ηλικία; Είναι δυνατόν μεγάλος άντρας να μπαίνει στη διαδικασία να κρύβει την ηλικία του; ( Η κοπέλα που τον ρώτησε είναι 23)..Ξενέρωσα απειρα και δν ξέρω αν πρέπει να συνεχίζω να ασχολούμαι με κάποιον που είναι τόσο κομπλεξικός για ένα τόσο γελοίο θέμα όπως αυτό της ηλικίας και λέει ψέματα .. τι πιστεύετε;

Πρόσφατα μετά από αρκετό καιρό αναζήτησης εργασίας, μου απάντησαν μέσω μια πλατφόρμας εύρεσης εργασίας ότι θα ήθελαν να με δουν για ένα 3ώρο δοκιμαστικό. Η δουλειά ήταν σε μαγαζί με ρούχα, ως πωλήτρια. Να σημειωθεί εδώ ότι δεν ζήτησαν καν συνέντευξη και μου είπαν κατευθείαν για δοκιμαστικό. Τους απάντησα και εγώ μέσω της πλατφόρμας ότι θα πήγαινα, αλλά πρότεινα προφανώς να τους πάω τα χαρτιά μου, γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε τα δοκιμαστικά είναι πρακτικά παράνομα. Για να μην τα πολυλογώ μου αρνήθηκαν τα χαρτιά και μου είπαν πως θα τα συζητήσουμε από κοντά. Μετά από 3 μέρες που στην ουσία τους ''έπρηζα'' για το αν θα μου πουν πότε θα μου κάνουν πρόσληψη και πότε θα μου πουν τις απολαβές της δουλειάς, συνέχιζαν να μου λένε, έλα για δουλειά και θα σου πούμε αύριο και αύριο και αύριο... Φυσικά η απάντηση μου ήταν αρνητική και τους ξεκαθάρισα ότι δεν θα δουλέψω χωρίς να προηγηθεί πρόσληψη! Απορώ ψάχνουν για κορόιδα? Να βάζουν ανθρώπους να δουλεύουν χωρίς πρόσληψη και χωρίς να γνωρίζουν για πόσα λεφτά θα δουλεύουν?Να απαιτείτε πάντα πρόσληψη, και να βάζετε όρους, και να κλείνετε την πόρτα στα μούτρα σε τέτοιους εργοδότες!!!!!!

Είμαστε με τη σύντροφο μαζί πέντε χρόνια.Γνωριστήκαμε όταν ήμαστε αρκετά μεγάλοι και ενώ θα μπορούσαμε να παντρευτούμε,από καθαρή τύχη,κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ.Και ούτε μάλλον θα γίνει και καλύτερα.Τα πρώτα δύο χρόνια ήταν όλα μια χαρά.Αυτη πρόσεχε τον εαυτό της,είχε καλή διάθεση,δούλευε και σε ένα χρόνο συγκατοικήσαμε.Και από τότε πήρε την κάτω βόλτα.Παράτησε τη δουλειά σε κάποια φάση.Μετά το έριξε στο φαΐ και έγινε άλλη τόση.Έχει συνέχεια νεύρα τα οποία ξεσπάσει σε εμένα.Καμία υπομονή,καμία κατανόηση.Γυρνάω κομμάτια σπίτι και ένα φαγητό δεν έχει φτάξει.Τα πιάτα κάνουν στοίβα στο νεροχύτη.Όλη μέρα μπροστά στον υπολογιστή να ασχολείται κι εγώ δεν ξέρω με τι.Εγώ συνέχισα να δουλεύω αλλά αν παραγγέλνεις κάθε μέρα απέξω,φτιάχνεις τα νύχια και τα μαλλιά και αγοράζεις ρούχα και πρέπει να πληρώσεις λογαριασμούς και ενοίκια λογικό είναι τα οικονομικά να μη βγαίνουν.Οπότε έπιασα και δεύτερη δουλειά να μη μας λείψει τίποτα.Αλλά καμία βελτίωση δεν είδα.Μιλήσαμε για όλα και το μόνο που κατάφερα ήταν να τσακωθούμε και να αρχίσει δέκα δίαιτες τις οποίες σε μια εβδομάδα παράτησε.Την έχω μετά να παραπονιέται που δεν κάνουμε συχνά σεξ,που ποτέ δεν έχουμε μία για εξόδους,που όλη μέρα είμαι ζωντανός νεκρός,που δεν παντρευόμαστε να κάνουμε παιδί.Και τι θα αλλάξει τότε ας πούμε;Ξαφνικά θα την πιάσει και θα στρώσει χαρακτήρα;Και αν όχι για μένα θα το κάνει για το παιδί;Και το παιδί πως θα μεγαλώσει;Με δωρεές από τη γειτονιά;Μου λένε να μην κοιτάζω τα χρήματα αλλά τον άνθρωπο.Ποιόν άνθρωπο;Αυτόν που δεν κουνάει το δαχτυλάκι του να ξεκολλήσει την κατάσταση;Τι κάνω λάθος δε μπορώ να καταλάβω.Αν και κατά βάθος ξέρω ότι εγώ φταίω.

Είμαι η εξ.που έγραψε χθες για τα γενέθλια.Σας ευχαριστώ και ανταποδίδω χίλιες φορές σε εσάς και την οικογένειά σας.Με συγκινησατε γμτ.,

Της κοπέλας μου της αρέσει η ‘90s ελληνική μουσική και θα ήθελα να την πάω σε ενα κλαμπ για να πάμε σε ένα τέτοιο μέρος.Υπαρχει κάποια πρόταση;(Για Αθηνα μιλάω)

Είμαι 19 χρόνων φοιτήτρια και σπουδάζω στην σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ.Σε αυτή τη σχολή μπήκα μόνο και μόνο γιατί με ενθάρρυναν οι συγγενής και οι καθηγητές λόγω της μεγάλης επαγγελματικής αποκατάστασης που έχει.Μετα από 2 εξάμηνα που παρακολουθούσα συνειδητοποίησα ότι η σχολή δεν μου αρέσει ΚΑΘΟΛΟΥ . Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου σε αυτό το επάγγελμα και πραγματικά αηδιάζω και μόνο με την ιδέα το να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου σε αυτή τη σχολή. Τι να κανω; Έχει βρεθεί κάποιος σε παρόμοια κατάσταση με εμένα; Αξίζει να παρατήσω μια τέτοια σχολή;(που θεωρείται top)

Παιδιά καλησπέρα. Έχω κλείσει φέτος για κάμπινγκ στην Αντίπαρο και θα ήθελα να με διαφωτίσετε σχετικά με κάποια θέματακια γιατί πηγαίνω πρώτη φορά. Αρχικά θα είμαστε μόνο 2 άτομα εγώ και ένας φίλος πιστεύετε ότι δεν λέει το κάμπινγκ για 2 μόνο άτομα; θα είμαστε σαν τη μύγα μες το γάλα; επίσης κλείσαμε σκηνή για 2 άτομα μήπως χρειάζεται να νοικιάσουμε μεγαλύτερη για να χωράνε άνετα τα πράγματα; Ευχαριστώ.

Η ''κολλητή'' μου βρήκε άλλη παρέα και έχει εξαφανιστεί.. εχω βαρεθεί να κάθομαι μέσα και να μην έχω με κάποιον να βγω για μια βόλτα ..είναι ότι χειρότερο να βγαίνεις μόνος και να σε κοιτάνε καλά καλά είμαι 23 χρόνων και δεν έχω μια φίλη να της πω τα προβλήματα μου,,γιατί είναι πολύ δύσκολο στις μέρες μας να υπάρξουν αληθινές φίλιες... μόνο συμφέρον υπάρχει.

Γιατί εξιδανικευουμε τον κάθε άνθρωπο που περνάει και φεύγει απότομα από τη ζωή μας? Παρόλο που δεν προλάβαμε να ζήσουμε πολλά και να τον γνωρίσουμε ουσιαστικά...