ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι γυναίκα άνω των 30 και ενώ πάντα τρελενομουν για άντρες και είχα σχέσεις με άντρες τώρα τελευταία γνώρισα κάποια και την είδα αλλιώς . Έως τώρα δεν φανταζόμουν ούτε περνούσε από το μυαλό μου να γίνει κάτι με γυναίκα και τι να γίνει άλλωστε? Αλλά αυτή με τραβάει για φιλί ας πούμε τι έχω πάθει?

Κουράστηκα. Απο όλα. Απο την αναβλητικότητα την ρουτίνα την αδιαφορία και κυρίως την έλλειψη ασφάλειας και εμπιστοσύνης. Και συμβαίνει ενα περίεργο. Πράγματα που συνέβησαν και ηταν βαριά και τα οποία συγχώρεσα και εχει περάσει καιρός, εδω και κανα 4 μηνο έρχονται στην επιφάνεια και νιωθω τελείως θυμό. Θυμό με μένα. Που τα συγχωρεσα. Η μαλλον τα κουκουλωσα! Γιατι αν τα είχα συγχωρέσει τωρα δεν θα ενιωθα ετσι!! Νιωθω θυμό γιατι καταπια συμπεριφορές ακομη και στο ερωτικό,που προσέβαλαν εμενα! Πως το επετρεψα αυτο;ΠΩΣ; Έπαψα να θαυμάζω και να εκτιμώ τον ανθρωπο που είμαι και έπαψα τότε. Και το καταλαβαίνω τωρα. Δεν θελω τίποτα πια. Νομίζω πως πλέον θέλω να απέχω και να μην ξανα γυρίσω να ρίξω 2ο βλεμμα.. Και αν απέχω δεν θελω ξανα, καμία επαφη πια. Κυριολεκτικα σιχάθηκα.

δεν κοιτάω τους ανθρώπους στα μάτια και ειδικά τους άντρες. Όταν όμως μιλάς με κάποιον πρέπει να τον κοιτάς στα μάτια γι'αυτό το προσπαθώ.

Ένα από τα δειγματα της πνευματικής αστάθειας και των ψυχικών βλαβών και ελαττωμάτων είναι η άρνησή τους. Ο άνθρωπος που (δι)αισθάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό του, το λέει, το εκφράζει, ζητά βοήθεια. Αυτός, όμως, που όλοι του το λένε, είτε απο ενδιαφέρον, αγάπη, είτε γιατί εκφράζουν τις συνέπειες των "αρρωστων" πράξεών του και συνεχίζει να το αρνείται, χρειάζεται άμεσα βοήθεια. Μερικοί, μάλιστα (ίσως απο ιδιοσυγκρασία), το αρνούνται και προκαταβολικά, λες κι έτσι θα εκμηδενίσουν αυτο που έχουν ήδη κάνει ή πει και θα ακυρώσουν αυτό που ετοιμάζονται να κάνουν ή να πουν.΄Τι γνώμη έχετε εσείς;

Δίνω δεύτερη φορά πανελλήνιες, στην πρώτη δεν διάβαζα καθόλου, όπως και αυτή τη φορά το ίδιο. Δεν είμαι παιδί χωρίς όνειρα, δεν θέλω να "χωθώ" σε μια σχολή απλά για να πάρω ένα πτυχίο ενώ δεν μου αρέσει το αντικείμενο. Μου αρέσει το διάβασμα, να σκέφτομαι με ανοιχτό μυαλό, μου αρέσει η τέχνη, η οικολογία. Ασχολούμαι πολύ με αυτά για την ψυχική μου υγεία, το είχα ανάγκη. Ξέρω ότι δεν θα περάσω κάπου, δεν πήγαινα ούτε φροντιστήριο φέτος, νόμιζα ότι θα τα καταφέρω μόνη μου, αλλά το άφηνα για μετά πάντα. Δεν νιώθω τύψεις για τις επιλογές μου απλά αισθάνομαι πως θα με δείχνουν με το δάχτυλο μετά. Δεν μου αρέσει η παπαγαλία, το βαριέμαι ρε παιδί και χάνω το νόημα μετά, δεν είμαι "λαικό κορίτσι" δεν ξέρω αν αυτός είναι ο σωστός όρος μην με παρεξηγήσετε εννοώ ότι δεν είναι πως με ενδιαφέρουν μόνο να φτιάξω τη ζωή μου με κάποιον, να βρω μια δουλειά να βγάζω τα προς το ζην κτλ. Έχω όνειρα και θέλω να κάνω πράγματα. Απλά δεν αντέχω το διάβασμα για τις πανελλήνιες, δεν με εμπνέει, μου δημιουργεί άγχος δεν αποδίδω, νιώθω μια ματαίωση. Ειλικρινά δεν ξέρω τι θα κάνω. Θα συζητήσω με τη μαμά μου όταν έρθει σπίτι !

Αυτο που ο αλλος σου κρυβει πραγματα, σε προσβαλει, σε κριτικαρει, σε θελει μονο για σεξ ΚΑΙ ξενοκοιταει, εσυ σκοτωνεσαι να τον ευχαριστησεις και κανεις υπομονη γιατι τον αγαπας, προσπαθεις να κανεις τα πραγματα να δουλεψουν, τον δικαιολογεις, τα σπας μεβολουε γυρω σου για να ειναι αυτος καλα, και με το πρωτο ασημαντο λαθος που κανεις απειλει και να σε αφησει με ξεπερνα. Ελεος πια.

Λοιπον καιρος να βαλω μερικους στοχους, απο τον φετινο Ιουνιο μεχρι και το τελος των Πανελληνιων εξετασεων. Τωρα τελειωνω τη Β Λυκειου και στις Πανελληνιες θελω να περασω Ιατρικη.1)Διωχνω απο τη ζωη μου αυτον τον ηλιθιο σεξιστη μαλακα που με βασανιζει, παιζει με τα αισθηματα μου, λεει ψεματα, και με αποσυντονιζει γενικοτερα. Καιρος να κοιταξω τον εαυτο μου. Εφοσον αυτος ο ανθρωπος δεν μου προσφερει τιποτα αλλα με καταρρακωνει ψυχολογικα δεν υπαρχει λογος να τον συναναστρεφομαι. Γενικα λοιπον, κοιταω να ερχομαι σε επαφη μονο με ατομα που αξιζουν.2)Κυριολεκτικα τα δινω ολα στο διαβασμα για τις πανελληνιες. Διαβαζω συστηματικα, δεν αφηνω κενα, κατανοω τα παντα καλα, κανω παντα τις ασκησεις μου και γενικα κανω οσα περισσοτερα πραγματα αντεχω. Τωρα στα θερινα μαθηματα καλυπτω ολα τα μικροκενα που εχω απο προηγουμενες ταξεις.3)Αρχιζω να κανω λιγη γυμναστικη 5 φορες την εβδομαδα, και αρχιζω να τρωω φυσιολογικα, σαν ολους τους ανθρωπους, γιατι αντιμετωπιζω προβλημα με διατροφικες διαταραχες(συγκεκριμενα βουλιμια). Μεχρι του χρονου τετοια εποχη θα εχω χασει γυρω στα 15 κιλα και θα εχω γυμνασμενο σωμα.4)Παντα, εκτος απο περιοδους διακοπων και ειδικες περιστασεις, κοιμαμαι νωρις, δηλαδη γυρω στις 12. Ο καλος υπνος ειναι εξαιρετικα σημαντικος για ολους τους τομεις της ζωης ενος ανθρωπου. Ειδικα την σεζον που ερχεται η ελλειψη υπνου θα μου δημιουργησει φοβερο προβλημα.5)Χρησιμοποιω λιγοτερο το κινητο. Ποσο σημαντικο ειναι αυτο! Μα ποσο! Οι λογοι ειναι προφανεις νομιζω!Ευχαριστω πολυ οσους το διαβασαν!!

Με κάλεσαν σε συνέντευξη σε φροντιστήριο (σε θετικό αντικείμενο). Ως πρόσφατη απόφοιτος που είμαι και χωρίς καθόλου εμπειρία έχω αγχωθεί. Τι ερωτήσεις μπορεί να μου κάνουν; και αν έχετε ο,τιδηποτε άλλο μπορεί να φανεί χρήσιμο.

Δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω τον διαχωρισμό και τις επιλογές που γίνονται ανάλογα με την εκπαίδευση και τη θέση σου.Για παράδειγμα γιατί σε ένα πλοίο ο αξιωματικός να είναι ντυμένος με εντυπωσιακό ντύσιμο, οι υπεύθυνοι με κοστούμια και οι ναύτες με ρούχα που θυμίζουν παραστάσεις για κλόουν;Γιατί σε μεγάλες επιχειρήσεις τις αγκαρίες πρέπει να τις κάνει πάντα ο ανειδίκευτος εργάτης; Θα πάθει ο κώλος του υπεύθυνου αν πιάσει μια σφουγγαρίστρα και καθαρίσει το πάτωμα; Θα πάθει κράμπα στο δεξί παπάρι ο υπάλληλος γραφείου αν κάνει και εκείνος μια αγκαρία;Γιατί στα ξενοδοχεία όσοι έχουν βγάλει τριτοβάθμια εκπαίδευση να ντύνονται με ταγιέρ και κοστούμια και όλοι οι υπόλοιποι με πουλόβερ ή πουκάμισα; Ότι και καλά τι; Ο ένας είναι μορφωμένος και ο άλλος τούβλο;Την ατάκα "η δουλειά δεν είναι ντροπή" ξέρετε να την λέτε και καλά κάνετε γιατί αυτό ακριβώς ισχύει. Τις συνθήκες όμως που επικρατούν στις δουλειές που σε αναγκάζουν να ντραπείς λόγο του άθλιου ντυσίματος που σου επιβάλουν ή των αγκαριών που αγγίζουν το επίπεδο του δούλου δεν τις λέτε όμως.Στο 2019, που ο άνθρωπος παλεύει για τα δικαιώματα του και την ισότητα, υπάρχουν αφεντικά και εταιρείες που σε αναγκάζουν να ντυθείς σαν κλόουν, κάνοντας τον δούλο για να παίρνεις ψίχουλα. Όσο το δεχόμαστε τόσο θα μας το κάνουν.

Γνώρισα έναν ξένο πριν από ένα μήνα στην πόλη που μένω,βασικά φλερτάραμε σε ένα μπαρ όλο το βράδυ και στο τέλος της βραδιάς φιληθήκαμε και την επόμενη το πρωί πέταξε για την πατρίδα του. Ανταλλάξαμε facebook. Και αρχίσαμε από την πρώτη ημέρα που έφυγε να μιλάμε στο messenger.Και εκεί που είχαμε πει ότι δεν έχουμε προσδοκίες από όλο αυτό και ότι είναι χάσιμο χρόνου, έχουμε καταλήξει να μιλάμε καθημερινά, πολλές φόρες καθόλη τη διάρκεια της ημέρας.Να μοιραζόμαστε στιγμές της καθημερινότητας μας με άπειρα βίντεο και φωτογραφίες και πριν 5 ημέρες μου είπε ότι θέλει να έρθει Ελλάδα για διακοπές. Δεν ξέρω που θα πάει όλο αυτό αλλά μου αρέσει πολύ. Ανυπομονώ να τον ξαναδώ από κοντά και....ποτέ μη λέτε ποτέ. Και όλο αυτό ξεκίνησε με έναν άνθρωπο που έμεινα μαζί του 4 ώρες. Το φιλί να πάω βέβαια μεταξύ μας ήταν συγκλονιστικό και μου το είπε και ο ίδιος αυτό.