ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω να γράψω κάποια πράγματα που δεν αναφέρω σε κανέναν και έχουν αρχίσει να με τρώνε. Μετά από έναν άσχημο χωρισμό πριν 4 χρόνια έπεσα σε μια άβυσσο όπου έκανα 1 χρόνο να βγω. Πάλεψα πραγματικά να ξαναπατήσω στα πόδια μου, όχι στο να ξανακάνω σχέση αλλά στο να είμαι λειτουργικός. Τελείωσα τη σχολή μου που την είχα παρατήσει, πήρα πτυχία σε ξένες γλώσσες, πήγα στρατό, ξεκίνησα μεταπτυχιακό και βρήκα δουλειά στο αντικείμενο που αγαπώ. Παράλληλα προσπάθησα με παραδόξως μεγάλη επιτυχία να είμαι πιο κοινωνικός ακόμα και μέσα στη διάρκεια της καραντίνα. Και τώρα θα περάσω στο λόγο που κάνω την εξομολόγηση. Στο ερωτικό κομμάτι το απόλυτο μηδέν. Στην αρχή δεν προσπαθούσα καν, δεν με ενδιέφερε. Όμως τώρα που λόγω δουλειάς και χόμπυ έρχομαι σε επαφή με πολύ κόσμο, και με αρκετές γυναίκες αρκετά κοντά, πάντα το πράγμα καταλήγει στο να γίνομαι "φίλος". Δεν ξέρω τι κάνω λάθος, δεν κοροϊδεύω παριστάνοντας τον φίλο και είμαι ξεκάθαρος μαζί τους.

Θα εβγαινα σημερα με μια φιλη μου. Ξαφνικα ομως μου ανακοινωνει οτι θα ερθει μαζι μας και το παιδι με τον οποιον ειναι μαζι εδω και καποιο καιρο. Προφανως και το ακυρωσα γιατι αλλη ορεξη δεν ειχα να κραταω φαναρι. Το θεμα ειναι οτι το πηρε το αυτι της μανας μου και αρχισε να μου λεει τι προβλημα εχω αφου θα ειμαστε σαν παρεα και λοιπες μαλακιες. Κατεληξε στο οτι ειμαι αντικοινωνικη και περιεργη και δεν βγαινω ποτε εξω. Ε οχι. Αμα θελω να βγω με τις φιλες μου, δεν θα μου κουβαλαει η καθεμια τον γκομενο της δεξια κι αριστερα. Ο γκομενος ειναι για αλλου. Η βγαινεις με φιλους η δεν βγαινεις. Και δεν θα απολογηθω σε κανεναν γι αυτο.

Μιλάγαμε μέσω social media, είπε οτι περιμένει επίσκεψη από ένα φίλο της για να δουν ταινία (μένει μόνη της). Με ξενέρωσε και σταμάτησα αποτομα την επικοινωνία μαζί της. Ίσως θα έπρεπε να διευκρινίσω τι είδους σχέση έχει με αυτόν τον φίλο της, αλλά ξενέρωσα τόσο πολύ που δεν είχω όρεξη να απαντήσω στο μήνυμα της και να της ξαναστειλω. Ένιωσα ότι μου το είπε για να ξεκοψω, μπορεί να κάνω και λάθος. Είχα συνηθίσει την επικοινωνία μαζί της και μου λείπει.

Ειμαστε σε σχεση απο απόσταση εδω κι 1,5χρονο περιπου ,εγω 35 εκεινος 41.Δηλωνε πληγωμενος απο τη προηγουμενη του σχεση ομως ξεκινησα μαζι του και στη πορεια βρηκε αλλου δουλεια αλλα ερχεται στα ρεπο του εδω που μενω,περναμε ομορφα. Μου το παρατηρει συνεχως αν το εκτιμω πως κουραζεται και ξοδευεται γιατι εγω λογω δουλειας δε μπορω το ιδιο συχνα να πηγαινω σ εκεινον.Τις προαλλες συγκρινε τα κιλα μου με της κοπελας του φιλου του οταν ημαστε για καφε μαζι τους λεγοντας του πως βρηκε την καλυτερη και να δουν εμενα πως τρωω..Ενιωσα απορριψη,προσβληθηκα..και το φιλικο ζευγαρι ακομη του εκανε παρατηρηση.Εκ των υστερων, μου ζητησε συγγνωμη αλλα η πικριλα εχει μεινει..Με εχει ξαναπροσβαλει μπροστα σε φιλη του..Του ζητησα να χωρισουμε και να βρει μια αδυνατη,μου λεει να το ξανασκεφτω κι οτι δε θα βρω καποιον να κανει οσα εκεινος για μενα,κι αφου μου ειπε μια καφριλα ετσι επιπολαια.Δεθηκα μαζι του αλλα εχω πληγωθει και ξενερωσει..Δε ξερω αν αξιζει καν το κοπο καθως τον εχω χωρισει ξανα και τα ξαναβρηκαμε..

Μου αρεσει ενας τυπος που εχουμε βρεθει σε καποια παρεα. Εχει καταπληκτικο χιουμορ, νομιζω οτι ταιριαζουμε και περναμε τοσο ωραια. Εγω τουλαχιστον πολύ. Του εδειξα με τροπο το ερωτικό ενδιαφερον μου αλλα επειδη δεν ανταποκριθηκε ιδιαιτερα σ' αυτο αρχισα να δειχνω τωρα το ενδιαφερον σε εναν αλλο ενω στον πρωτο το παιζω πιο κουλ και χαλαρη. Πιστευω οτι με το σκωτσεζικο ντους αλλα και με το αλλο αγορι να τον κανω πυρ και μανια ;) Wish me luck 🤞 Αν οχι, it's ok, oτι κατσει. Γνωμες φιλοι μου

Καταλαβαίνεις, οτι ο κόσμος αυτός είναι κακός. Ότι ελάχιστοι άνθρωποι ενδιαφέρονται πραγματικά για εσένα. Ότι άμα έχεις ένα σκυλάκι είσαι πολύ ευτιχισμένος

Ένιωσα ότι βρήκα έναν άνθρωπο να συνεννοούμαι και να περνάω όμορφα που θα μπορούσε να βγει σε κάτι πολύ δυνατό. Στην αρχή ήταν πολύ ζεστός και ενθουσιασμένος σε σημείο που η ίδια του είχα πει να ηρεμήσει και ότι όλα θα έρθουν με την ώρα τους. Βέβαια , ο καιρός πέρασε , συνεχίσαμε να μιλάμε να γνωριζόμαστε να μου δίνει ελπίδες ότι δημιουργούμε μια σχέση και ξαφνικά γυρνάει χθες το βράδυ και μου λέει οτι δεν θέλει ταμπέλες , δεν θέλει να πληγωθεί , έχει όνειρα να κάνει και δεν θέλει να καθυστερεί και έμενα από κάτι, φυσικά αισθάνεται πράγματα για εμένα αλλά όχι έρωτα. Η αλήθεια είναι ότι έπεσα από το συννεφάκι που ήμουν , γιατί εμένα αυτούς τους μήνες με έκανε να αισθάνομαι πράγματα που είχαν καιρό να μου βγουν και ένιωσα κάπως ξενερωμένη και πληγωμένη. Θέλει να το πάρουμε χαλαρ; Δεκτό! Αλλά πως θα ξέρω εγώ οτι δεν θα δεθώ περισσότερο και στο πρώτο "φύγε" του απογοητευτώ;

Αγαπητοί μου αναγνώστες, καλησπέρα σας!!! Κάτι δεν πάει καλά και δεν μπορώ να το εντοπίσω. Το μυαλό υπολειτουργεί, η υπομονή έχει εξαντληθεί, η απομόνωση η μόνη εύκολη λύση. Και παράλληλα ένα βαθύ παράπονο γιατί δεν παίρνω μπρος, γιατί παραμένω ενοχική και απολογητική. Λες και φταίω για όλα. Με καταλαβαίνει κανείς ή είμαι ...περιπτωσάρα;;;;

Εχω περάσει εργασιακό εκφοβισμο mobbing με τη μορφη τραμπουκισμου ειρωνιας αποκλεισμου απο meetings/απαραιτητες πληροφοριες για να κανω τη δουλεια μου και υποτιμησεις γενικά. Τελευταία υφισταμαι και ψυχολογικο πολεμο απο συναδελφους που δε μου μιλανε και πολλοι σταματησανε να μου μιλανε κατοπιν συκοφαντιων εισ βαρος μου. Ειμαι σιγουρη οτι ειναι ενορχηστρομενο απο συναδελφο που με παρενοχλουσε ή να το πω καλυτερα ηθελε οικειοτητες ενω εγω τον σιχαινομαι σαν ανθρωπο γιατι ειναι δολοπλοκος και κουτσομπολης που δεν εχει καλη κουβεντα για κανεναν. Απο εκδικητικοτητα με βριζει και με κακολογει επειδη του ειπα να φυγει απο το γραφειο μου μια μερα και να μαζευτει στο δικο του. Απο εκεινη την ημερα με συκοφαντει καθημερινα και διαδιδει οτι δε παω καλα οτι ειμαι παραξενη κλπ... Στη δουλεια μου παιρνω αριστη βαθμολογια απο τους διευθυντες κάθε χρόνο και οκ καταλαβαινω τη ζηλεια και τον ανταγωνισμο αλλα δεν εχω ξαναζησει κατι τοσο εντονο εναντιον μου. Στη θεση που ειμαι ως τωρα ηθελα απο καιρο να την αφησω γιατι δε μου ταιριαζει και πιστευω οτι αξιξω πολυ καλυτερα, οποτε αυτο λειτουργησε σαν αφορμη όχι σαν αιτία. Μη σας πω οτι αν δεν συνεβαινε αυτη η συμπεριφορα μπορει να ημουν ακομα εκει. Πρόσφατα ζητησα να αλλαξω θεση στην εταιρια και τα καταφερα να παρω και μισθολογικη προαγωγη στη νεα θεση που θα παω με προοπτικη σε ενα χρονο απο τωρα να γινω προισταμενη. Ε λοιπον απο τοτε που μαθευτηκε οχι μονο δε μου μιλανε αλλα κανουν σαν να μη με βλεπουν και σαν να μη το ξερουν ενω το εχει ανακοινωσει ο διευθυντης. Συμπεριφερονται σαν να μην υπάρχω ή σαν να μου συνεβη κατι κακο και διαδιδουν οτι φευγω γιατι δεν ειναι καλο το κλιμα στη παλια θεση μου !!!!! Τη Δευτέρα εγκαθίσταμαι στη νέα θέση. Θα πάω με γλυκά βέβαια. Να πάω και στους συκοφάντες μου ?

Θέλω να έρθει σύντομα στη ζωή μου κάτι αμοιβαιο, θέλω να ερωτευτώ και να με ερωτευτούν. Θέλω να ξαναζήσω αυτό το όμορφο συναίσθημα αλλά αυτή τη φορά θέλω να κρατησει.