ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 30 και παρατηρώ πως υπάρχουν στιγμές που νιώθω πως έχω κενά μνήμης.Ζω ίσως την χειρότερη περίοδο της ζωής μου και το άγχος είναι τεράστιο. Είναι τόσα πολλά τα προβλήματα που δεν μπορώ να τα διαχειριστώ.Πριν λίγο κοιτούσα τις φωτογραφίες μιας κοπέλας με την οποία τα είχαμε για πολλά χρόνια και σε μια στιγμή το μυαλό μου πάγωσε και ήταν σαν να μην αναγνώριζα ποια έβλεπα. Την κοιτούσα και έλεγα από μέσα μου γιατί την κοιτάω;Άλλες φορές κάνω κάτι χωρίς λόγο και το ξεχνάω μετά από λίγα δευτερόλεπτα. Για παράδειγμα μπορεί να σηκωθώ από το τραπέζι για να πλύνω τα χέρια μου, χωρίς να το καταλάβω να πάρω το πιρούνι και να το πετάξω στο νεροχύτη και μετά να κάτσω στο τραπέζι και να ψάχνω το πιρούνι. Μέχρι να το βρω ούτε που θυμάμαι που το έβαλα.Άλλο παράξενο είναι πως δεν μπορώ να νιώσω ή να αισθανθώ συναισθήματα. Γίνεται κάτι σοβαρό και κάθομαι ακίνητος χωρίς να νιώθω κάτι.Ή τα έχω παίξει από το άγχος ή έχω πάθει ζημιά και δεν το ξέρω.Φοβάμαι και να πάω στον γιατρό να κάνω κανένα εγκεφαλογράφιμα γιατί είμαι ανασφάλιστος με οικονομικά προβλήματα.

Πως γίνεται να μου λείπει ένα άτομο που ξέρω ότι έχει θέματα και με παίζει άσχημα. Που μου είπε κατάμουτρα ότι δεν νιώθει τίποτα ερωτικό για μένα πια, πως της τελείωσε αυτή η έλξη. Και ταυτόχρονα να κλαίει και να μου λέει ότι της λείπω, ότι δεν πρόκειται να γνωρίσει κάποιοιν ξανά σαν και μένα. Με πήρε χθες και μου είπε πως με αγαπάει ότι της λείπω ότι με σκέφτεται συνέχεια. Και όταν της είπα ότι και σε εμένα λείπει πολύ και αν ήθελε να ξανά είμαστε μαζί. Τότε αρχησε να μου λέει δεν ξέρω,μου έχει φύγει το ερωτικό κομμάτι.. Την έβρισα δεν κρατήθηκα. Τι θέλει από τη ζωή μου? Πονάω ρε δεν το καταλαβαίνει με αυτό που κάνει ό,τι με σκοτώνει.

Και αναρωτιόμουν τόσο καιρό που έκανα εξετάσεις μέσω ΕΟΠΥΥ, πώς γίνεται το δημόσιο να αποζημιώνει αυτές τις διαφορές του ασφαλιζόμενου προς τα διαγνωστικά? Κάποιες εξετάσεις είναι πανάκριβες. Φυσικά και χαίρομαι που είχα την δυνατότητα να πραγματοποιήσω αρκετές διαφορετικές μέσα στον χρόνο, ωστόσο είχα αυτή την απορία για το ποιός τελικά θα πλήρωνε για όλα αυτά? Μάλλον εμείς οι ίδιοι από'τι φαίνεται, ένα σύστημα υγείας δομημένο και θεσμοθετημένο με τιμολογήσεις και συμμετοχές τις οποίες επί πραγματικού δεν ''αντέχει'', και το αποτέλεσμα?Τα χρήματα δεν θα πληρωθούν σε κανένα διαγνωστικό, αυτά με τη σειρά τους διακόπτουν την λειτουργία και τι, θα μείνουν τα δημόσια νοσοκομεία να καλύψουν τις ανάγκες των ανθρώπων? Την ανάγκη της ζωής? Την ανάγκη να μπορείς να ζεις ναι μεν άρρωστος ή τραυματισμένος, αλλά τουλάχιστον με μια ιατρική καθοδήγηση με οικονομικό κόστος. Μιλάμε για την υγεία, μιλάμε για τη ζωή.Υπάρχουν άνθρωποι ηλικιωμένοι και ασθενείς που δεν έχουν κάποιον να τους μεταφέρει στα δημόσια νοσοκομεία αλλά ούτε και να μείνει μαζί τους σε όλη την γραφειοκρατική διαδικασία αναμονής.Αυτοί οι άνθρωποι, θα είναι μέσα στα σπίτια τους, δεν θα πάνε σε κανένα νοσοκομείο, δεν θα μπορέσουν να φροντίσουν την υγεία τους. Αυτό τι σημαίνει και τι συνεπάγεται άραγε? Στιγμές πόνου, αγανάκτησης και απανθρωπιάς.Έχω εργαστεί σε διαγνωστικό, και αυτό που θυμάμαι έντονα είναι τα πρόσωπα ανθρώπων με σοβαρές ασθένειες που ήταν δυνατά, σαν να μην είχαν κάτι σοβαρό, είχαν συνηθίσει, είχαν κρατηθεί μέσα τους, γιατί υπήρχε τρόπος να πολεμήσουν. Τώρα?Ανεξάρτητα με τις εκλογές και τα άλλα ζητήματα της κυβέρνησης, ας βρεθεί ένας άνθρωπος να λύσει ΑΥΤΟ το ζήτημα. Σήμερα. Και ύστερα τα υπόλοιπα.

Περίπτωση γνωστού μου που μπήκε με την "αξία" του στο δημόσιο διοικητικός.Τα προσόντα του; Χαρτί λυκείου με βαθμό 11. Αυτό βασικά τίποτα άλλο...Από το 2012 ότι προκήρυξη άνοιγε και ήταν 8 με 12 μήνες έμπαινε. Δεν ξέρω πως αλλά έμπαινε. Άντε να είχε μείνει άνεργος 10 μήνες από τότε, το υπόλοιπο διάστημα μάζευε προ-υπηρεσία.Όσο μάζευε προ-υπηρεσία η άκρη του τον συμβούλευε να βγάζει επιπλέον χαρτιά, ξένες γλώσσες, σεμινάρια και γενικά ότι δίνει μόρια σε διοικητική θέση.Σε μια πρόσφατη προκήρυξη, δεν θα πω πια για να μην τον φωτογραφίσω, μπήκε διοικητικός και του χρόνου παίρνει μετάταξη στο σπίτι του.Γιατί πάνω από όλα υπάρχει αξιοκρατία και διαφάνεια στην Ελλάδα.

Όταν πηγαίνεις στην παραλία και φοράς μαγιό άντε να υπάρχουν 200 με 300 άτομα και από αυτά άντε τα 50 να είναι κοντά σου και να σε κοιτάξουν. Όταν μιλάμε για τα social media όμως δεν μπορούν να σε δούνε εκατοντάδες άτομα αλλά όλη η Ελλάδα κυριολεκτικά. Ειδικά όταν μιλάμε για φωτογραφίες που το μόνο που βλέπεις είναι βυζιά, κώλους, κοιλιακούς ή άντρες με >, οι οποίες φωτογραφίες τραβάνε πολύ κόσμο.Ποιος ο λόγος να ανεβάσεις φωτογραφίες με το σώμα σου, ειδικά τονίζοντας και ζουμάροντας σε συγκεκριμένα γυμνά σημεία;Δεν μιλάω για φωτογραφίες που αποτυπώνουν στιγμές διασκέδασης και χαλάρωσης στην παραλία. Μιλάω για φωτογραφίες που ανεβαίνουν για να ανάψουν τους άλλους, τραβηγμένες όσο πιο προκλητικά γίνεται και με σκοπό να μαζέψουν φίλους / followers ή γκόμενους για φασώματα.Είτε μιλάμε για τέτοιου είδους φωτογραφίες με μαγιό είτε για φωτογραφίες με εσώρουχα ποια είναι η διαφορά; Το ύφασμα;Το ότι υπάρχει μια παραλία από πίσω;Το ότι κάπως πρέπει να προωθήσουν τα μοναδικά τους προσόντα για να μαζέψουν κόσμο;Ας μου εξηγήσει κάποιος γιατί είμαι χαζός και δεν μπορώ να καταλάβω.

Κάποιας κοπέλας που έγραφε οτι το πρώην αγόρι της ηταν μέσα στην αδράνεια και καμια πρωτοβουλία.Μην ανησυχείς τα καλύτερα θα έρθουν.ΤΙ το χειρότερο μπορεις να βρείς.Τα ίδια πέρασα και εγω.Κοιμόταν ολη μερα καμια πρόταση καμια πρωτοβουλία καμια έξοδο τίποτα.Δεν εκανε τιποτα για τον εαυτό του.Εφτασε 105 κιλά και φυτοζωούσε.Για να μην πω για νοοτροπία 10χρονου.Έφυγα κάνοντας υπομονή 3 χρόνια.Και μετανιώνω που εκατσα και τόσο αν κρίνω απο την συνεχεια διοτι εξακολουθεί και δεν έχει αλλάξει το παραμικρό.Που θελω να καταλήξω.Αν βλεπεις πως ετσι ειναι,απλα φεύγεις.Μην μπεις σε καμια διαδικασια να αλλαξεις καποιον.Αν το ηθελε,εφόσον εβλεπε οτι σας δημιουργει θεμα,θα το είχε αλλάξει απο μόνος.Βρηκα εναν άνθρωπο εντελως διαφορετικό απο εκείνον.Εκει έξω δεν ειναι όλοι ίδιοι.Υπαρχουν και άνθρωποι που θελουν να ζήσουν.Μακρια απο ανθρώπους που ζουν εις βάρος αλλων

26 εκείνος 22 εγώ. Μιλούσαμε από ινστα μεταβηκαμε στο Viber (με αφορμή να κανονίσουμε ραντεβού -που ακόμη δεν το έχουμε κανονίσει).. Ωστόσο είχε σχέση 2 χρόνια που τελείωσε πριν 2 μήνες (αυτό έγκυρο δεν είναι ότι εκείνος το λέει,έχει διασταυρωθεί η πληροφορία,κι είναι οριστικό) και ενώ εμεις μιλάγαμε παραπάνω καιρό και εννοείται πως δεν την είχε αναφέρει ποτέ (του είχα πετάξει και σπόντα και μου λέει τι λες; Ούτε καν). Τώρα είναι ελεύθερος.. ωστόσο και πάλι δεν αλλάζουν πολλά πράγματα γιατί το πρόβλημα δεν ήταν εξαρχής αυτό.Ναι μεν μιλάμε αλλά πολλες φορές θα με αφήσει στο «seen” και ενώ τον ρωταω κάτι ενδιαφέρον οντως ,δηλαδή δεν είναι κάτι που δεν παίρνει απάντηση,πράγμα που με τσαντισει άπειρα γιατί το εισπράττω = ως αδιαφορία.. και του το έχω γνωστοποιήσει όμως αυτός εκεί..Παρολα αυτά το αντιφατικό είναι πως μπορεί να πετάξει ενίοτε κάτι γλυκό,αλλά δεν αρκεί. Υπάρχουν φορές που θα στείλω πρώτη. Μιλάμε καπως αραιά ανα βδομάδα 1-2 φορές και γνωρίζω βασικά πράγματα για εκείνον οπως που μένει,τι σπουδάζει,τη δουλειά του, τα hobbies του. Αυτά πάνω κάτω.Πριν κανα μήνα είχε προτεινει 1-2 φορές να γνωριστουμε λόγω συγκυριών όμως δεν μπορούσα..Μου πε να του πω εγώ αλλά δεν κολλαει η γυναίκα να λέει στον άντρα συν ότι ήδη έχω στείλει πρώτη αρκετές φορές.. δεν θα το κανα τόσο απλά.Μπορεί κάπου να παει και να μπυ πει να έρθω αλλά εννοείται πως δεν έχω έτσι φανταστεί το 1o date μου..Μετά κάνει ένα πάρτυ το στείλε σε μενα και μου λέει να φέρω και την παρέα μου.. Σαν να μην φτανει αυτό μετά από μερες το χει βάλει και ινστα άρα δεν το λες και προσωπική σε μενα πρόταση μου πε χαριτολογώντας καπως πως αν δεν έρθω θα χάσω την ευκαιρία να γνωριστουμε. Σαν να λέει κοινώς ότι δεν έχει πρόθεση να βγούμε.. δεν ξέρω.. Και η συζητηση μέσω τεξτινγκ όταν απαντάει η παίρνει την πρωτοβουλία είναι καπως μονότονη γιατί περιτριγυρίζεται γύρω από το αν θα γνωριστουμε (δεν μαρεσει και που το προτείνει τόσο ευκολα) Κι ενώ μου το παίζει ότι θέλει -ενθουσιάζομαι εγώ- αλλά βλέπω εν τελει δεν κάνει κάτι πράξη.. άρα μάλλον με παίζει και υπάρχει κάτι άλλο στη ζωή του.. Ίσως βέβαια επειδή χώρισε πρόσφατα να μη θέλει να ξαναμπεί σε σχέση και να είναι λάθος και για μενα στιγμή να γνωριστουμε.. δεν θελω να θέσω βασεισ για να είμαι το rebound του,θέλω κάτι σοβαρο.Δεν ξέρω εσείς πως τον κρίνετε; Τι να κάνω;; Και γιατί δεν ενδιαφερεται; Αφού μου έχει σε άλλη φάση ότι με βρίσκει όμορφη; Αχ δεν ξέρω.. μηπως είμαι εγώ υπερβολική; Απλά περιμένω και δεν ξέρω αν αξίζει γιατί μπορεί να μη γίνει καν.. και είμαι στεναχωρημενη.. Please help

Τι θα κάνω; θέλω σαν τρελή να του στείλω αλλά νιώθω ότι δεν πρέπει. Δεν γίνεται ρε παιδί μου. Αλλά δεν μπορώ άλλο. Τι θα κάνω; το μυαλό μου δεν την παλεύει σήμερα, δεν την παλεύει άλλο

έφαγα "φλασιά" και αποφάσισα να μην πιώ όχι παγωμένο,ούτε κάν νερό του ψυγείου δλδ.απ'τη συντήρηση.Απλά νεράκι της βρύσης.Μιά χαρά όλα,ήπια κυβικά χωρίς να νιώθω την πρόσκαιρη δροσιά και μετά την κάψα που σου προκαλεί το παγωμένο,νομίζω καταλαβαίνετε αυτή την αίσθηση.Δεν ανακάλυψα την πυρίτιδα,αλλά το προτείνω.Καλό καλοκαίρι σε όλους.

Μαρεσει πολύ μια σχολή αλλά όπως φαίνεται δεν έχει επαγγελματική αποκατάσταση. Τι να κάνω;