ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου αρέσει πάρα πολύ ένα αγόρι το οποίο γνώρισα πρόσαφατα σε κοινή παρέα (είμαστε φοιτητές 21-22 χρονών). Νομίζω ότι κι εγώ του αρέσω πολύ. Ενώ ήδη μου άρεσε και είχε ήδη ξεκινήσει ένα έντονο φλερτάκι , έμαθα πως άρεσε πρίν 2 χρόνια και στην αδερφή της φίλης μου (είμαστε όλοι μέσα στη παρέα), με την οποία έχω πολύ καλή σχέση και δεν θα ήθελα να χαλάσει. Η φίλη μου μου είπε πως δεν πέχτηκε ποτέ κάτι παραπάνω και πως δεν την ενδιαφέρει πια και πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, αλλά εγω έχω ενδοιασμούς.Με την αδερφή της φοβάμαι να μιλήσω για το συγκεκριμένο θέμα προς το παρόν, ντρέπομαι να την ρωτήσω ευθέως.Το γεγονός οτι εκείνη έδειξε ενδιαφέρον πρίν απο 2 χρόνια το έμαθα τυχαία και ρώτησα την φίλη μου αν ισχύει και εκείνη απλά μου το επιβεβαίωσε .Τι να κάνω; Να προσπαθήσω να "πλησιάσω" το αγόρι αυτό ή είναι ανήθικο και θα δημιουργηθούν παρεξηγήσεις και προβλήματα;

Παρθενα 100χρονων με μηδέν φιλες και φιλους και με μασκα-μπουργκα στα χρονια του κοβιντ. Τζάμπα η ομορφια μου:( Σκεφτομαι να φυγω στο εξωτερικο για να βρω επιτελους αντρα. Ακομα και αστεγη να μεινω, ισως βρω και ευκολοτερα ετσι καποιον φιλεύσπλαχνο συνανθρωπο. (και δεν ειμαι τρολ)

Είμαι 20 χρονών κοπέλα και έχω παρατηρήσει ότι τα θέλω όλα τέλεια όσον αφορά τις ερωτικές η φιλικές σχέσεις...Γενικότερα αν βλέπω μια συμπεριφορά που δεν θα έκανα ΠΟΤΕ εγώ στεναχωριέμαι απίστευτα. Για παράδειγμα σήμερα μάλωσα με την κολλητή μου γιατί με παράτησε στο κλαμπ με άλλες φίλες της επειδή έφερα την μικρή μου αδερφή και έγινε ένα μπέρδεμα με την είσοδο της φίλης της (που τλκα δεν μπήκε ποτέ) χωρίς να με ρωτήσει τι γίνεται αν είμαι καλά...Καθόμουν επί 1 μισι ώρα μόνη στο κλαμπ ψάχνοντας τι θα κάνω και η κολλητή μου απλά δεν έκανε τιποτα...Εγώ στην θέση της προφανώς θα προσπαθούσα να βρούμε λύση μαζί και μετά θα περνούσαμε καλά.Η δικιά της οπτική γωνία είναι ότι δεν ήθελε να ανακατευτεί στο θέμα και σπάστηκε με όλη την φάση και ότι απλά περίμενε εγώ να έρθω σε αυτές και πιο συγκεκριμένα μου είπε "Πρώτη φοράς πας σε κλαμπ ?Απλά πήγαμε πιο εκεί γιατί είχε άπειρο κόσμο.Από το χεράκι ήθελες να σε πάρω?...Και μετά πέταξε ένα βαρέθηκα να βασίζονται όλοι σε εμένα..." Τέλος πάντων, από όλο αυτό έχω καταλάβει ότι τα παίρνω αρκετά κατάκαρδα και θέλω να έχω φουλ ουσιαστικές και αληθινές σχέσεις με τους ανθρώπους και γενικότερα συγκρίνω συμπεριφορές δικές μου που έχω η θα είχα με των αλλονών και γαμιέται όλο το σύμπαν μου...Καλά μην μιλήσω για το ερωτικό... Όλοι ή σεξ ή μου έρχονται κάτι καημένα ενώ είμαι αρκετά όμορφη εξωτερικά...Και κάπως έτσι είμαι μόνη χωρίς να έχω κάνει ποτέ συναισθηματική σχέση...Αλλά τώρα που το σκέφτομαι ίσως καλύτερα αφού εδώ με τις φιλικές μου σχέσεις κλαίω δεν μπορώ να με φανταστώ στο ερωτικό και ειδικότερα αν δεθώ...

Ειχα κανονισει χθες να βρεθω με το αγορι μου (βγαινουμε εδω κ μολις ενα μήνα) κ ειχαμε πει οτι θα ερθει σπιτι μου αφου σχολασω απο τη δουλεια (9 το βραδυ) κ θα κοιμηθουμε μαζι. Στις 8 το βραδυ μου εστειλε οτι τελικα δεν μπορει να ερθει γιατι θα μεινει σπιτι για να μαγειρεψει για την αδερφη του κ τη μητερα του. Τον εμπιστευομαι κ ξερω οτι δεν μου λεει ψεματα. Ομως βλεπω τοσο συχνά ανθρώπους γυρω μου που ακυρωνουν τελευταια στιγμη κ με ενοχλει η ευκολια με την οποια το κανουν, σαν να μην τρεχει τιποτα, σαν να εχει αξια μονο ο δικος τους χρονος κ οχι ο δικος σου. Αμα ηθελες να φας με την οικογενεια σου κανένα προβλημα, ειδοποιησε με ομως εγκαιρως, οχι μια ωρα πριν. Αν το ηξερα εγκαιρως θα εκανα αλλα σχεδια. Υπαρχουν τοσοι ανθρωποι που το θεωρουν οκ να ακυρωνουν last minute κ το κανουν συνεχεια που πλεον νιωθω οτι εμεις που θεωρουμε αυτη τη συμπεριφορα λαθος ειμαστε μειοψηφια. Κ φαινομαστε κ τρελοι αν τολμησουμε κ ενοχληθουμε. Οχι, δεν ειμαι τρελη που απαιτω να μου δειξεις τον ελαχιστο σεβασμο και να με ειδοποιησεις εγκαιρως αν θες να ακυρωσεις τα σχεδια μας. Κ επισης εχει κ σημασια ο λογος που ακυρωνεις, δηλαδή αν συνεβαινε κατι σοβαρο κ επρεπε να ακυρωσει, τοτε φυσικα θα καταλάβαινα ακομα κ αν ακυρωνε με short notice. Αλλα το οτι ακυρωσε μια ωρα πριν κατι που ειχαμε ηδη κανονισμενο για να κανει κατι αλλο δεν το θεωρω κ πολυ κολακευτικο ειναι η αληθεια, απλα στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν θελω να εστιασω εκει γιατι σεβομαι την εννοια της οικογενειας. Δηλαδη εμενα μου ακουστηκε σαν "προτιμω να κατσω σπιτι με την οικογενεια μου παρα να σε δω". Αλλα οπως κ να χει, θα εκτιμουσα αν μου το ελεγε νωριτερα οτι δεν θα μπορεσει να ερθει! Ειναι αγενεια να ακυρωνεις τελευταια στιγμη, πως το λενε. Γενικα μου φερεται πολυ ωραία, δεν εχω παράπονο, αλλα αυτο μου την εδωσε.Κ τωρα δεν ξερω καν τι να του πω αν με ρωτήσει. Γιατι μου ειπε οτι μπορουμε να βρεθουμε αυριο αλλα δεν γουσταρω.

Είμαι αρκετά νέα σε ηλικία ωστόσο δεν είχα ποτέ κάποια σχέση και πιστεύω ότι αυτό οφείλεται στα κιλά μου . Δεν έχω πολλά παραπάνω. Γύρω στα 7-8. Αλλά και πάλι δεν είμαι αυτό που αρέσει στους περισσότερους άντρες και πιστεύω ότι αυτό οφείλεται για την μοναξιά που βιώνω . Κάθε φορά που ακούω άντρες/αγόρια να μιλούν για γυναίκες ξεκάθαρα δηλώνουν την προτίμηση τους για τις πιο αδυνατες. Δεν μπορώ και δεν θέλω να χάσω αλλά κιλά . Έχω ήδη χάσει . Έτσι είναι ο σωματότυπος μου . Αλλά είμαι καταδικασμένη να είμαι μόνη λόγω αυτού? Νιώθω απαίσια

Σπουδαζω σε πολυ υψηλοβαθμη σχολη. Εδωσα 2 φορες πανελληνιες για να μπω γιατι νομιζα οτι ηταν αυτο που ηθελα να κανω. Ειμαι 6ο ετος και φετος καταλαβα οτι δε μου ταιριαζει τελικα. Σπουδαζω νομικη, εχω ριξει του κοσμου το διαβασμα και τωρα στο τελος καταλαβα οτι δεν υπαρχει περιπτωση να το εξασκησω. Τελος παντων, 9 μαθηματα εμειναν για πτυχιο και ξεμπερδευω επιτελους απο ενα μαρτυριο 8 ετων. Μακαρι μολις απαλλαγω απο αυτο το βαριδιο να βρω τι θελω να κανω στη ζωη μου. Η καταπιεση τοσων ετων μου την εχει βαρεσει τωρα τελευταια. Φετος σκεφτηκα μεχρι και να τα παρατησω αλλα νομιζω ειναι βλακεια να το κανω τωρα που εχω περασει τα περισσοτερα μαθηματα. Το αστειο ειναι οτι εχω 7.6 μεσο ορο, οποτε και με 5 να τα περασω οσα εμειναν παλι 7.κατι θα εχω βαθμο πτυχιου. Ενα πτυχιο που δε θα μου χρησιμευσει πουθενα. Μεχρι και το κτηριο και τους καθηγητες που βλεπω, μου προκαλουν αηδια. Καλα ηταν περσι διαδικτυακα τα μαθηματα, φετος πρεπει να τρωω στη μαπα τον καθε ηλιθιο απο εκει μεσα. Ειδικα με τους συμφοιτητες μου δε ταιριαξα καθολου, ολοι μα ολοι ειτε θα ειναι κοιμισμενοι ειτε τελειως ψωνια. Βαρεθηκα αληθεια...Το μονο που μου δινει δυναμη ειναι τα πραγματα που σχεδιαζω να κανω αφοτου παρω το κωλοχαρτο. Εκει μεσα ουτε την περιβοητη ''φοιτητικη ζωη'' δεν εζησα. Πως να τη ζησω αλλωστε μονος; Αφου δεν ταιριαξα με κανεναν απο εκει μεσα και ουτε ηθελα κιολας. Ευτυχως, ειχα τους φιλους μου απο το σχολειο και βγαιναμε που και που αλλα απο τοτε που εφυγαν για μεταπτυχιακα στο εξωτερικο, εχω μεινει μονος. Απο τη μια σκεφτομαι να ριξω μια μουτζα σε οτι με εχει πικρανει και απο την αλλη λυπαμαι τον κοπο που εκανα μεχρι τωρα...Τα χω παιξει, το μονο που μου δινει κουραγιο ειναι τα ονειρα που κανω για το μελλον...αλλα το μελλον αργει πολυ...

Σοβαρό θέμα, όχι αστεία. Και καλά αυτός, να είναι ο,τι θέλει, ο δικός μου γιατί να τον επιλέξει σαν φίλο; Ο τυπάς είναι φουλ ρατσιστής, έχει νοοτροπία του παππού μου, δεν έχει καν τρόπους. Πήγαινε με την μια και την άλλη (οκ επιλογή του) αλλά ούτε καν τις σεβοταν. Έλεγε ότι ντρέπεται να κυκλοφορήσει με μια που κάνουν σεξ επειδή δεν είναι Ελληνίδα!! Εμφανίζεται από το πουθενά στο σπιτι, χωρίς να τον καλέσει κάνεις, παίρνει όποτε γουστάρει τηλέφωνα, μου μιλάει απότομα και γενικά στα μάτια μου είναι ένας διπρόσωπος. Βάζει λόγια στο αγόρι μου για άλλες κοπέλες αγοριών της παρέας (τύπου κοίτα του έχει βάλει τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι). Μου είναι σοβαρο πρόβλημα και δεν ξέρω τι να κάνω! Είμαστε πολλά χρόνια μαζί αλλά δεν θέλω να του πω τίποτα και να επηρεάσω αρνητικά την φιλία τους. Κάνω την πάπια και όπου μπορω μιλαω. Απογογοητεύομαι όμως και με ξενερώνει που το αγόρι μου έχει επιλέξει έναν τέτοιο φίλο, με τέτοιες απόψεις και νοοτροπια. Δεν ξέρω τι να κάνω!

Εδω και λίγο καιρό ήμουν με ένα παιδί...αυτός έμενε σε άλλο μέρος και κάποιες φορές πήγαινα εγώ για να τον δω...όλα καλά μέχρι την τελευταία φορά όπου άρχισε να μου φέρεται άσχημα...άρχισε να με ζηλεύει χωρίς λόγο και να θυμώνει μαζί μου...ώσπου άρχισε να με βρίζει του τύπου πουτα@@,καρ@@λα και τέτοια θεωρώντας πως και καλά βγαίνω με.αλλους και ενώ ήξερε πως ήταν ο πρώτος μου...στο τέλος μου έστειλε και ένα μνμ λέγοντας μου πως όλα αυτά ήταν μια δοκιμασία την οποία δεν πέρασα και πως όλα έγιναν για να δει αν μπορώ να αντέξω την ζηλεια σε μια σχέση από απόσταση,ωστόσο έλεγε πως σαν κ μένα δεν θα ξαναβρεί και ότι είμαι μοναδική...μόλις.βρηκα το κουράγιο να του απαντήσω γιατί τηλέφωνα δεν σηκωνα...τον ρώτησα γιατί να κάνει τέτοια πράγματα και η απάντηση του στα ερωτήματα μου ήταν πως εγώ εφταιγα και ο εγωισμός μου και άρχισε να με.μειωνει για το οτιδήποτε!!!Πλέον,δεν θέλω τίποτα από αυτόν ούτε να τον βλέπω...

Θέλω αυτό το έτος να βρω τον άντρα της ζωής μουμ τον άνθρωπο ο οποίος θα με καλύπτει σώματι εν ψυχι. Τον άνθρωπο που θα γίνει ο βράχος μου που θα με καλύπτει παντού και εγώ αυτόν εννοείται συναισθηματικά σεξουαλικά πνευματικά. Μετά από αρκετές αποτυχημένες σχέσεις θέλω να βρω ένα παιδί στην ηλικία μου. Κουράστηκα να μαι 22 και να μου την πέφτουν οι μεγαλύτεροι

Είμαι 32 χρόνων και μένω Αθήνα. Τον τελευταίο καιρό νιώθω πολύ μόνη.. Μου λείπει η κοινωνική επαφη.. Θέλω να ενταχτω σε μια παρέα.. Θέλω να γνωρίσω κόσμο να μιλάμε να βγαίνουμε.. Αν κάποια κοπέλα ενδιαφέρεται και είναι στην ίδια φάση με μένα ας μου απαντήσει.. Νιώθω ότι έχω πιάσει πάτο.. Δεν μπορώ να περιφέρομαι σε ένα σπίτι μόνη μου χωρίς να μιλάω με κανέναν και το μόνο που κάνω ειναι να βγαίνω μόνη μου.. Δεν πάει άλλο.. Νιώθω ότι πνίγομαι... Δεν μπορεί να μην υπάρχει κάποιος άνθρωπος που να ψαχνει κι αυτός για παρέα...