ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όσο βρίσκομαι εκτός σπιτιού όλα ωραία και καλά, με το που παίρνω το δρόμο για να φτάσω σπίτι με πιάνει ένα βαρος, δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω λες και δεν θέλω. Η αλήθεια είναι ότι πέρασα αρκετές ψυχοφθόρες καταστάσεις τα τελευταία χρόνια που αφορούσαν το κομμάτι αυτό και πλέον το σπιτάκι μου, μου δημιουργεί στρες. Πώς να το ξεπεράσω.

Μένω σε ένα όχι και τόσο καλό προάστειο της Αθήνας.Εκεί όμως δεν έχω καθόλου φίλους και φίλες.Επιπλέον με αρκετούς εκεί δεν έχω καθόλου καλές σχέσεις,είναι πολλά που έγιναν.Όλοι οι φίλοι μου και οι φίλες μου μένουν σε άλλες περιοχές.Εγώ είμαι τόσο χάλια που δεν έχω έναν άνθρωπο στη γειτονιά μου σε φάση να βαριέμαι να πάω μέχρι το περίπτερο.Αφενός μεν γιατί εγώ είμαι χάλια,αφετέρου γιατί δεν θέλω να βλέπω πολλές φάτσες.Επειδή πριν λίγο καιρό η κυρία που έχει το διαμέρισμά μας δυστυχώς πέθανε και η κόρη της,η οποία κληρονόμησε το διαμέρισμα,θέλει να το πουλήσει οπότε πρέπει να φύγουμε από εκεί.Το να διάλεγα ένα διαμέρισμα σε ένα μέρος που έχω αρκετούς φίλους και φίλες θα έλυνε το προβλημά μου;Πραγματικά έχω απηυδήσει,κάθε λεπτό που περνάει μοιάζει με αιώνας.Δεν έχω χειρότερο από το να μην έχεις έναν γνωστό κοντά σου και στο καπάκι να έχεις γύρω-γύρω ανθρώπους που δεν θες να τους βλέπεις ούτε στο χιλιόμετρο...

τον τελευταίο χρόνο έχω αποφασίσει να πάρω χαλαρά το θέμα με τα γκομενικά, να μην στεναχωριέμαι και να μην αγχώνομαι πολύ γι'αυτό. Ωστόσο απόψε μου βγηκε μια πίκρα και ήθελα σε κάποιο να το πω. Τα τελευταία 5 χρόνια που έχω ανά διαστήματα ερωτική ζωή δεν μπορώ να πω ότι τα πράγματα έχουν πάει ιδανικά για μένα. Δεν έχω ερωτευτεί ποτέ αμοιβαία και μια σχέση της προκοπής δεν έχω κάνει (αν και γενικά έχω). Το τελευταίο διαστημα μπορεί που και που να κάνω χαλαρά σεξ κι εχω αποφασίσει να μην δεσμεύομαι συναισθηματικά με άτομα αμφιβόλου αξίας και ποιότητας (πράγμα που στο παρελθόν φυσικά έχω κάνει) αλλά να το αφήνω χαλαρά όπου πάει. Το θέμα είναι ότι κουράστηκα και εχτός του εμφανισιακού σε όλους τους άλλους τομείς έχω ρίξει τα στάνταρ μου όσο δεν πάει για ποιο λόγο, για να κάνω απλά ένα σεξ με κάποιον που δεν θα με βιάσει και θα θέλει να πιούμε μια μπύρα πριν πηδηχτούμε, αντί να κάνουμε σεξ κατευθείαν. Δηλαδή κάπου έλεος. Η προοπτική μιας σχέσης δε, μου φαίνεται πιο απίθανη και από το να βγάλω 100000 σε μια μέρα. Και αυτό δεν ξέρω αν είναι αυθυποβολή ή πραγματικότητα . Πφφφφ

Πήρα την απόφαση να της μιλήσω και ό,τι θέλει άς γίνει,και τελικά εισέπραξα χυλόπιτα που ακόμα καίει και τσουρουφλίζει.Όχι ότι δέν το περίμενα,αλλά σκέφτηκα τί έχω για να το χάσω... Πάντως ήταν πολύ ευγενική η κοπέλα,και ο τρόπος της πολύ χαλαρός και κόσμιος.Όμως η απόρριψη είναι απόρριψη,και πονάει γμτ.Πρέπει λίγο να προσγειωθώ και να μήν επιδιώκω κάτι πέρα από τις δυνατότητες μου,αλλιώς δέν θα δώ προκοπή στο θέμα σχέση.

Καλημερες ,καλη Μεγαλη Εβδομαδα σε ολους... Ειχα μια γνωριμια πριν κατι μερες...μεσω facebook...ειχαμε κοινο ενα συγγενη μου και σκεφτηκα πως υπαρχει κατι κοινο..Ειμαι αρκετα κατα των σοσιαλ,αλλα λογω της καταστασης με τον κοβιντ δεν υπαρχει τοσο μεγαλος κυκλος. Εχουμε βρεθει 2 φορες... Πολυ καλο vibe,χημεια φανηκε να υπαρχει,επεσαν κι ενα -δυο φιλια... Μου εφερε ενα μικρο δωρακι για τη γνωριμια και καλα,γλυκο παιδι φανηκε...με ενημερωνει μες τη μερα για το τι κανει ,που βρισκεται,απο μονος του,οχι σαν ανακριση,απλα για να μου πει πως περνα η μερα του.. μού στελνει επισης συνεχως μες τη μερα,επιδιωκει συζητησεις μας...Δεν με ενοχλει ισα ισα μου αρεσει γιατι ειναι κατι που με ενδιαφερει μεχρι ωρας.. ΑΛΛΑ,μου εδωσε και το ινσταγκραμ του... Ειμαι ενα ατομο με 50 φιλους ολους κι ολους...εκεινος κοντα στο χιλιαρικο...δεν με ενοχλει αυτο.. Μπηκα και ειδα ,like σε οοοοοοοτι κινειται ,παντου... Και αφου γνωριστηκαμε και λιγες ωρες πριν βρεθουμε... και ξενερωσα τοσο πολυ...Δεν ξερω εχω μεινει πισω στο κοσμο των social?Εχω δικιο? Θα ηθελα τη γνωμη σας,γιατι προφανως εχω βγει 2 φορες και δεν εχω κανενα δικαιωμα να επεμβω στη ζωη του αλλου ,αλλα ειναι κατι που οπως δεν θα το εκανα...δεν θα ηθελα να μου το κανουν.

Γεια σας , είμαι 18 χρόνων και θα ήθελα να γνωρίσω κόσμο . Δυστυχώς ζω σε μικρή πόλη κ έχω περιορισμένες συναναστροφές κ στη σχολή είναι δύσκολα γτ είναι ιδιωτική κ δεν έχει πολλά άτομα όπως πχ σε πανεπιστήμιο. Τι θα μπορούσα να κάνω ? Έχω ακούσει για βιβλιοθήκες.

Έχουν περάσει 5+ χρόνια.. Μένω στο εξωτερικό πλέον. Έχω προχωρήσει και έχει προχωρήσει και εκείνη. Δεν δέχομαι να τη συναντήσω γιατί ξέρω πως δεν θα είναι καλό για καμία από τις δυο μας. Αλλά.. κάθε φορά που βρίσκομαι στην Αθήνα, κάθε φορά, τη σκέφτομαι, μου λείπει, τρελαίνομαι.. . Ανυπομονώ να επιστρέψω στη βάση μου και στην ασφάλεια της απόστασης..

Δυστυχως ο άνθρωπος δεν αλλάζει! Είχαμε σχέση 1μιση χρονο έπειτα χωρίσαμε αλλα επειδή το σεξ ηταν πολυ καλο βρισκόμασταν συστηματικά για ενα χρονο! Η αληθεια ειναι οτι χωρίσαμε διότι δεν μπορούσε να διαχειριστεί μια σχέση, ειχε και εχει απαιτητικό επάγγελμα οπως και εγω και γενικα είχαμε λαθοσ Τάιμινγκ ! Υπήρχαν συναισθήματα και απο τις δυο πλευρές έντονα και ειπαμε ας το προσπαθήσουμε ξανα! Πραγματικα νιωθω κουρασμένη και ξενέρωμενη ! Όσο και να τον θελω , όσο σεξ υπέρ τελειο και να κανουμε , όσα και να εχουμε περάσει μαζι αυτή η συμπεριφορά του δεν παλεύεται ! Ειχε πολλη δουλεια σημερα παρεδιδε κατι σημαντικό! οκ !!!! προτείνει ν παω σπιτι του και αφου τον εχω ρωτήσει εισαι σογουρος ;;; Ναι σε θελω μου εχεις λείψει παρε και εσυ να κανεισ Δουλεια κλπ κλπ! κανουμε υπέρ τελειο σεξ μου λεει εχω δουλεια θ παω να συνεχίσω… εγω μια Κυριακή εχω ξεκούρασης πέφτω για ενα δίωρο ξυπνάω και τον ρωτάω αν θελει καφε , δεν απαντάει καν, παω διπλα του και τον ρωτάω ξανα και αρχίζει βάζει φωνές οτι δε τον σέβομαι οτι εχει δουλεια και πως δεν γινεται να τον διακόπτω και να μιλάω κάθε 2 λεπτά μαζι τ ! Ρώτησα μονο αν θελει καφε πολυ ήρεμα και γλυκα! Ένιωσα ανεπιθύμητη ! Μάζεψα τ πράγματα μου και έφυγα ! Αληθεια δεν παλεύεται ! Ηταν η τελευταία ευκαιρία του ! Ξερω ειναι αστείος ο λόγος αλλα ειναι ο τρόπος !

Έχεις νιώσει ποτέ πως το μόνο σπίτι που έχεις, το μόνο καταφύγιο σου, το μόνο μέρος που θα αισθανθείς ασφάλεια και παρηγοριά τις πιο σκοτεινές σου ώρες, δεν έχει ούτε ντουβάρια ούτε σάρκες; Δεν είναι κάποιο κτίσμα, κάποιο ακίνητο ούτε κάποιος άνθρωπος, οικογένεια, φίλος ή αγαπημένος. Δεν έχει υλική υπόσταση. Το δικό μου καταφύγιο είναι μέσα μου... το οραματίζομαι ως ένα σκοτεινό δωμάτιο, με ένα αχνό θερμό φως σε μια γωνιά, πλημμυρισμένο από μουσικές, εικόνες, στιγμές και αναμνήσεις. Ένα μέρος που όσο καιρός και αν έχει περάσει από την τελευταία επίσκεψη, θα με υποδέχεται πάντα με την πιο ζεστή αγκαλιά. Το μέρος που θα συρθώ όταν έχω φτάσει στον πάτο και με ένα τραγούδι, σαν το χάδι μάνας σε παιδί κλαμένο, θα μου πάρει όλο τον πόνο. Εκεί που μια ταινία, σαν καλύτερος φίλος, θα μου πει τα πιο ζεστά λόγια και θα μου δώσει τις καλύτερες συμβουλές. Εκεί που η μοναξιά, σαν αγαπημένη σύντροφος, με ένα φιλί θα με κάνει να ξεχάσω... Αυτό είναι το καταφύγιο μου... και αν αφήσω κάποιον να περάσει τις πόρτες του νιώθω ότι το βεβηλώνω... W.B

« Ζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζξξξξξξξξξξξιιιν; Φτττττττττφςδεο΄λφςργ΄λςε Δφφδασφγρςγφ… Ργυγηρτηρυεξρυεςφεδ; Φς » Μόλις αποκρυπτογράφησα ένα διαγαλαξιακό μήνυμα αγνώστου πολιτισμού - πάει κάπως έτσι: 1914 -Τι κάνουν αυτοί εκεί πέρα; -Σκοτώνονται… 2022 -Τι κάνουν αυτοί εκεί πέρα; -Μία από τα ίδια… Ακόμα σκοτώνονται -Άρα δεν υπάρχει νοήμον ζωή, ακόμα στην Γη. Είμαστε μόνοι Είναι κάποιες φορές που θέλεις να ξεφύγεις από την πεζή πραγματικότητα. Το μυαλό σου τότε περιπλανιέται σε άλλους πλανήτες, σε άλλους γαλαξίες, σκέφτεσαι το απέραντό του σύμπαντος – το μόνο που δίνει πλέον ενδιαφέρουσες ερωτήσεις χωρίς οριστικές απαντήσεις. Αβίαστα προκύπτει το αιώνιο, βασανιστικό ερώτημα. Υπάρχει νοήμον ζωή σε άλλους πλάνητες; Και εάν ναι γιατί σιωπούν; Δεν ξέρω… ίσως και να μην υπάρχει. Αλλά εάν υπήρχε κάπου μακριά και μας παρατηρούσε ως ουδέτερος θεατής, ίσως και να κάνει το ίδιο ερώτημα: Υπάρχει νοήμον ζωή στην Γή; ‘Οπότε είτε υπάρχει, είτε δεν υπάρχει νοήμον ζωή σε άλλους πλανήτες και σε άλλους γαλαξίες, έτσι κι αλλιώς μόνοι ήμασταν , μόνοι είμαστε και μόνοι παραμένουμε - εσαεί. Και κάτι τέτοιες σκέψεις, με κάνουν να νιώθω ποιο μόνος, από όλους τους μόνους. Μόνη παρηγοριά, Πάσχα που έρχεται, είναι η εντελώς άχρηστη πληροφορία ότι ίσως έτσι έρχομαι λίγο κοντύτερα, στο λόγο και το πνεύμα του Χρίστου – εγώ ένας άθεος. Και αυτό μου δίνει το δικαίωμα της ονειροπόλησης. Ότι εάν μαζευτούν μιας μέρα , όλοι οι μόνοι που αισθάνονται παρόμοιά - άθεοι και μη - ίσως να αποτελέσουν ένα σύνολο μοναχικών, μόνον ανθρώπων , που όμως θέλουν - ψάχνουν το «μαζί». D.