ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δέν ξέρω τί την έπιασε,και εντελώς ξαφνικά μου ομολόγησε πως όταν το ξεκίνησε μαζί μου,το έκανε επειδή ήθελε να μπεί στο μάτι του πρώην της,αλλά και για να προσπαθήσει να τον ξεπεράσει παράλληλα.Όμως,μου είπε,τώρα πλέον μετά από 10 μήνες που είμαστε μαζί,όλο το παρελθόν της είναι σάν να μήν υπάρχει,πως για μένα νιώθει απερίγραπτα συναισθήματα,και πως μαζί μου ζεί τις καλύτερες στιγμές της ζωής της,σε σημείο να θέλει να είμαστε για πάντα μαζί και να μήν μπορεί να φανταστεί τη ζωή της χωρίς εμένα.Την ρώτησα άν αυτό που μου είπε(αυτό για τον πρώην της συγκεκριμένα)θα πρέπει να με κάνει να χαρώ ή να λυπηθώ.Μου απάντησε ότι φυσικά και θα πρέπει να χαρώ,και να εκτιμήσω την ειλικρίνεια της.Ήμασταν τέλεια,τί το ήθελε τώρα στα καλά καθούμενα να μου ανάψει τη φωτιά με την αναφορά στον πρώην;Δέν θέλω να είμαι καχύποπτος ούτε να κάνω δεύτερες σκέψεις,και άν δέν ένιωθα για εκείνη όπως νιώθω δέν θα έδινα σημασία.Τώρα όμως στριφογυρνάνε κάτι ζιζάνια μέσα μου.Άν μου λέγατε κάποια γνώμη,ίσως βοηθούσε.

Έστειλα στον πρώην μου 6 μήνες μετά τον χωρισμό για να του πω κάποια πράγματα καθώς μαθαινα ότι έλεγε διάφορα πράγματα που δεν ίσχυαν επειδή έτσι πίστευε καθώς χωρισαμε λίγο περίεργα. Παρόλο που στην αρχή φαινόταν πολύ αντιδραστικός τελικά ανταλλαξαμε κάποια μηνύματα όπου όλα φαίνεται να μπήκαν στη θέση τους και δόθηκαν κάποιες απαντήσεις. Το θέμα ειναι πως στο τέλος τον ρώτησα αν θέλει να τα ξαναπούμε κάποια στιγμή πιο πολύ για να δω απ την απάντηση του αν όντως έχει φύγει η κακία που είχε για μένα. Μου είπε αν θέλω να του ξαναστειλω εγώ αλλά εγώ του είπα ότι επειδή δεν ξέρω τις ασχολίες του (καθώς μου ανέφερε 2 φορές ότι πρέπει να φύγει λόγω δουλειων) καλύτερα να μου στείλει εκείνος αν και εφόσον θελήσει ποτέ. Δεν απάντησε σε αυτό όμως και γενικά απ όλη τη στάση του κατάλαβα κάτι ενδιάμεσο. Γενικά έδειξε ένα ενδιαφέρον και κάποια διάθεση να συζητησουμε κάποια πράγματα. Σαν χαρακτήρας μιλάμε για έναν πολύ εγωιστή που δε δέχεται εύκολα το λάθος και πρέπει να πας με τα νερά του. Ξέρω πως είναι λάθος που ασχολούμαι απλά ήθελα την γνώμη σας για το πως με βλέπει. Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που αφιερώνετε.

Να χωρίσεις. Δεν μπορείς να στηριχτείς στους γονείς. Μισθός 500 και δύο παιδιά. Πως ;

Εε οταν με πιανουν αυτα μπαινω εδω να πω τα εσωψυχα μου. Δεν ειμαι περιφανη για μενα. Η αληθεια ειναι αυτη. Το πτυχιο το πηρα απο τυχη λογω κορονοιου. Αμα το καλοσκεφτω δεν εχω καταφερει τιποτα αλλο στη ζωη μου. Ειμαι 23 οκαη δουλευω σε μια εταιρεια αλλα αυτο που συμβαινει ειναι να βγαζω λεφτα και να περνω και απο τους δικους μου γιατι δεν τα βγαζω περα μονη μου επειδη μενω μονη στην Αθηνα. Πηγα ενα ταξιδι στη Ζυριχη πριν 5 μηνες στη φιλη μου και ενθουσιαστηκα με την οργανωση της και της παροχες της. Και ενω δεν το σκεφτηκα καλα μετα απο 2 βδομαδες πηγα και γραφτηκα γερμανικα εδωσα ενα καρο λεφτα για εγγραφες κλπ και τελικα εκανα μια τρυπα στο νερο. Μετα απο ενα μηνα ερωτευτηκα πολυ ενα παιδι που γνωρισα-που ειμαστε ακομα μαζι. Ομως ποιο ειναι το θεμα σε ολο αυτο; Δεν εχω ουτε χρονο να διαβασω γιατι δουλευω ολη μερα στην εταιρια,μενω απο λεφτα καθε μηνα γιατι ολα ειναι πανακριβα και εχω ενοικια κλπ να πληρωνω και ο χρονος μου ειναι μονο τα σαββατοκυριακα που βλεπω τον ανθρωπο μου. Καθε μηνα σκεφτομαι τα λαφτα πως θα τα βγαλω καλυτερα περα και μολις πληρωνομαι φευγουν ολα σε ενοικιο,λογαριασμους και σουπερ μαρκετ.Τι εκανα λοιπον; Μια τρυπα στο νερο. Σκεφτομαι να τα σταματησω αλλα ντρεπομαι. Τι θα πω; Οτι ειμαι ενα παρορμητικο πλασμα που 5 μηνες πριν χωρις να το σκεφτω καλα καλα ειπα θελω να παω στη φιλη μου και τελικα γνωρισα τον ανθρωπο αυτον και αλλαξα γνωμη; Δεν ειμαι καθολου περηφανη για μενα. Ολα τα κανω παρορμητικα και εχω δωσει τοσα λεφτα για αυτο που θα μπορουσαν να ειχαν παει σε μια πιστοποιηση. Το παιδι που ειμαστε μαζι εχει καλη δουλεια εδω,που και εγω για την ηλικια μου εχω καλη δουλεια αλλα θαμπωθηκα απο τα καλουδια της χωρας. Αληθεια δε ξερω τι να κανω νιωθω οτι πανε ολα στραφη. Κανω τα μαθηματα οσα ισα οποτε ειναι αλλα δε διαβαζω γιατι δεν εχω χρονο. Ντεεπομαι για λογαριασμο μου…

Δεν μπορω να βρω καποιον να μου αρεσει γιατι δεν μου αρεσουν οι εδω αντρες εμφανισιακα, τα χαρακτηριστικά τους δυστυχως δεν με ελκυουν ετσι μελαχρινοι και αξύριστοι που ειναι. 2.δεν εχω καμία παρεα, ειμαι πραγματικά ολομόναχη και ετσι δεν βγαινω σε μπαρ, σε παρτυ, σε καφετεριες. Στο δρομο/σουπερμάρκετ/ μοιραία δεν ετυχε και ουτε θα τυχει ποτέ, Γιατι απλα δεν γινονται ετσι αυτα. Στα dating apps με πιεζουν να τους δωσω τα προσωπικα μου στοιχεια με το καλημερα και δεν μου αρεσει κανενας απο εκει... Ολο οι ιδιοι και οι ιδιοι ανακυκλωνονται με τον αλγοριθμο και εχω φριξει!!!

..οτι ειμαι ερωτευμενος με την κοπελα που διατηρει φαρμακειο στην γειτονια μου,πολυ καιρο τωρα.Ψαχνω να βρω ευκαιρια να της μιλησω ομως επειδη ειναι οικογενειακη επιχειρηση και συχνα εργαζονται εκει οι δικοι της,σεβομαι τον χωρο της και την ιδιοτητα της και δεν θελω να φανω αγενης.Ειμαι τακτικος πελατης λογω του οτι εχω ηλικιωμενους γονεις και συχνα χρειαζονται φαρμακευτικη υποστηριξη και λογω αυτου ανταλλασουμε λιγες κουβεντες στα πλαισια της επαγγελματικης οικειοτητας.Και μη αυτο,παλιοτερα συναντιομασταν τυχαια στο δρομο ανταλλασαμε μερικες κλεφτες ματιες ο ενας στον αλλο.Τωρα τελευταια που μπορουσαμε να μιλησουμε λιγο παραπανω,οταν τυχαια προκυπτε πανω στην συζητηση ενα αστειο,γελουσε και αυτο με εκανε να αισθανθω πολυ ομορφα που μπορουσα να την κανω να χαμογελαει.Ελαμπε ολος ο κοσμος εκεινη την ωρα.Ευχομαι να βρω την δυναμη και την ευκαιρια να της το πω πριν να ειναι πολυ αργα,και πιστευω οτι σιγουρα ο γκριζος κοσμος μου θα αποκτησει το τελειο χρωμα,γεμιζοντας με αγαπη οτι μου εχει λειψει..Ευχομαι και σε ολους εσας να βρειτε την αγαπη..Σας ευχαριστω που με ακουσατε..

Θα ήθελα παρακαλω τη γνώμη σας για το εξής. Μιλάμε καιρό, έχουμε βγει, έχουμε προχωρήσει κτλ, με έκανε να νιώθω πολύ όμορφα, αλλά μου ξεφουρνισε πρόσφατα ότι σκέφτεται μια άλλη κοπέλα και είναι εκεί. Εκείνος επιδίωξε να με γνωρίσει, εκείνος με έκανε να επενδύσω συναισθηματικά, εγώ δεν ήμουν και πολύ θερμή στην αρχή. Αφού το συζητήσαμε, ένιωσα πολύ άσχημα γιατί κατάλαβα ότι αυτό ήθελε από μένα και όλα ήταν μπούρδες. Του έστειλα πάλι μια μέρα μήνυμα και ήταν λίγο απότομος, σα να μου έλεγε ότι εγώ αυτό ήθελα από σένα, αν δεν θες φύγε. Δεν είχε πει ποτέ κάτι τέτοιο όμως όσο μιλούσαμε, ίσα ίσα με είχε αφήσει να τον εμπιστευτώ. Ξέρω ότι δυστυχώς είναι πολλοί που έχουν αυτή την τακτική, αλλά δεν μπορώ να πάψω να σκέφτομαι ότι είχε όντως ενδιαφέρον για μένα. Και κυρίως ότι με έκανε να τον πιστέψω. Αισθάνομαι χαζή που πάλι επένδυσα τα συναισθήματα μου σε κάποιον που με κορόιδεψε. Δεν μπορώ όμως να το βγάλω από το κεφάλι μου, δεν μπορώ να σταματήσω να το σκέφτομαι. Με πλήγωσε αυτό. Ξέρω ότι το γράφω αυτό για να πάρω κάποια ελπίδα, μήπως έχει συμβεί σε κάποιον και τελικά είχε άλλη κατάληξη. Είναι χαζό, το ξέρω. Αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να τον σκέφτομαι. Πιστεύετε ότι αλλάζει αυτή η κατάσταση ή τελείωσε;

Πολύ ζορικη μέρα, ο ορισμός του ενός κακου μύρια έπονται, τραβάει χρόνια αυτή η κολώνια και ειλικρινά νιώθω ένα Τσακ από την ολική κατάρευση, είμαι στα όρια εγκεφαλικού από την πίεση, σήμερα από την εξαιρετική μέρα που είχα άρχισε να τρέχει αίμα από τη μύτη στα καλά καθούμενα, δεν είναι πρώτη φορά έχει ξανασυμβεί το έχω κοιτάξει και δεν έχω κάτι, μάλλον για καλό έγινε να εκτονωθεί το σώμα κάπως και να μην τα τιναξω.

Χθες βγήκα πρώτο ραντεβού με έναν που μιλούσαμε στα σοσιαλ για καμιά εβδομάδα, ήταν επίμονος γενικά στο να βρεθούμε, του το είχα ακυρώσει 2 φορές ήδη και χθες αποφάσισα να βγω..εκεί που μιλούσαμε που πετάει σε μια φάση είσαι πολύ γλυκούλα και αγαθη και δεν θέλω να το εκμετάλλευτω αυτό.. Ήμουν ο εαυτός μου πως θα ήθελε να είμαι ντιβα και να του την λέω; αυτη όμως η φράση μου ακούστηκε κάπως ότι με βρίσκει αγαθουλα και δεν θέλει να το εκμετάλλευτει.. Ενώ με άφησε μετά για να φύγω μου προτείνε για σήμερα πάλι να βγούμε για φσγητο και μετά μου στέλνει για να του δώσω τον αριθμό μου όταν του ζήτησα τον δικό τιυ με πήρε και μου είπε πως τελικά αύριο θα πάει για μπάνιο αλλά δεν ανέφερε ξανά κάτι για το αν βγούμε μαζί... Μήπως δεν του αρεσα δεν ξέρω απλωσ και η φράση αυτή που είπε με χαλάσε κάπως

Νιώθω οτι τίποτα δεν κάνω σωστά στην ζωή μου. Είμαι 29χρ. και είμαι η κινούμενη απογοήτευση για τους γονείς μου και τα αδέρφια μου, τους συγγενείς, τους γείτονες, τους φίλους όλων αυτών, ακόμα των γατιών και των περιστεριών αυτής της καταραμένης πόλης. Τι, επειδή δεν έχω τελειώσει κάτι, έχω μετακομίσει άπειρες φορές σε Ελλάδα και εξωτερικό, δεν έχω χρήματα στο πορτοφόλι μια βδομάδα μετά την πληρωμή, επειδή παίρνω ρίσκα όταν ερωτεύομαι και φυσικά επειδή δεν έχω παντρευτεί; Είμαι γαμ*το; Και εγώ νιώθω οτι είμαι, αλλά δεν μπορώ να περιοριστώ στις προσδοκίες τους και τα πρότυπα τους. Ούτε να ανεχτώ την τοξικότητα τους. Στην τελική.. Sorry not sorry, it's my time to thrive.. ή να φάω τα μούτρα μου. ΞΑΝΑ. -Λία .