ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διαβάζω τη στήλη και δεν έχω γράψει ποτέ τίποτα. Ας εξομολογηθώ κάτι για πρώτη φορά. Είμαι 26, μένω στην επαρχία και νιώθω τόσο μόνη. Είναι τόσο δύσκολο να βρεις στις μέρες μας κάποιον άνθρωπο να στηρίζει ο ένας τον άλλον και να μεγαλώνετε μαζί?

Τον Σωτήρη (ας πούμε) τον γνωρίζω τα τελευταία περίπου δύο χρόνια. Απο όσες φιλίες και εάν έχω περάσει αύτη είναι η μοναδική που με καλύπτει επαρκώς στον να της αφιερώνω χρόνο, εμπιστοσύνη και γενικά αφωσίωση. Δυστηχώς (και θα καταλάβετε γιατί το λέω αυτό) μέσα απο όλη αυτή την σχέση άρχισα να νιώθω κάποια αισθήματα για τον φίλο μου,πέραν του φιλικού. Είναι τόσο έντονα που με μεγάλη δυσκολία καταφέρνω να τα συγκρατήσω. Και τώρα αρχίζουν τα προβλήματα. Εγώ, είμαι bi και αυτός πιο straight δεν γίνεται. Είναι κάτι που δεν έχω εξομολογηθεί ποτέ μου σε άνθρωπο και (θα με κράξετε το ξέρω) δεν νιώθω περήφανος και θα μου δημιουργόταν τεράστιο πρόβλημα εάν τελικά μαθευόταν κάτι. Έχω κάνει σχέσεις με γυναίκες ενώ ποτέ μου δεν τόλμησα με άντρα πέραν απο κάποιες σεξουαλικές εμπειρίες. Με τον Σωτήρη, όμως, έχω αναπτύξει συναισθήματα τα οποία δεν απευθύνονται μόνο στην σαρκική υδονή αλλά και σε κάτι πιο βαθύ το οποίο, τολμώ να πώ, δεν έχω νίωσει ποτέ μου μέχρι στιγμής με κανένα άλλο άτομο. Ο Σωτήρης μου τρέφει μεγάλη συμπάθεια και εμπιστοσύνη και ούτε που φαντάζεται τι νιώθω μέσα μου για αυτόν πόσο μάλλον να κάνει κάτι και ο ίδιος προς απέναντί μου. Ως straight που είναι έχει τελείως αντίθετη ιδεολογία για την οποιαδήποτε διαφορετική σεξουαλική κατεύθυνση και δυστηχώς έχω ακούσει πολλά απογοητευτικά σχόλια απο αυτόν. Το ακόμη χειρότερο είναι οτι ενώ εγώ έχω κολλήσει με αυτόν εκείνος προσπαθεί να μου κάνει κονέ με μία ξαδέρφη του! Τώρα εγω τι να της πω εκείνης που μου κολλάει και απο πάνω, ότι θέλω τον ξαδεφό της και οχι αυτήν ;! Μπορεί να γελάτε το ξέρω αλλά η κατάσταση είναι τραγική, αυτός που θέλω να θέλει να μου κάνει προξενιό με άλλο άτομο. Μακάρι να μπορέσω να το ξεπεράσω μία μέρα γιατί το να γίνει κάτι μεταξύ μας είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ελπίζω να μην σας κούρασα με το πρόβλημά μου και τον όγκο του μηνύματος, κάθε άποψη δεκτή. Ευχαριστώ

Με ενοχλει η λογικη του να στελνεις μηνυμα σε καποιον για να επιβεβαιωσεις κατι που εχεις κανονισει μαζι του γιατι εγω προσωπικα οταν κανονιζω κατι, παντα τηρω αυτο που εχω κανονισει κ δεν ακυρωνω ανευ λογου και αιτιας (εκτος αν συμβει κατι σοβαρο που φυσικα εκει θα ενημερωσω τον αλλον για να το αναβαλουμε). Οποτε αντιστοιχα κ ο αλλος απο την πλευρα του αν εχει συμβει κατι κ δεν μπορει να βρεθουμε ειναι δικη του υποχρεωση να με ενημερωσει. Εφοσον δεν εχει κανει κατι τετοιο θεωρω οτι ολα καλα κ οτι θα βρεθουμε. Ναι, ξερω οτι υπαρχουν πολλοι ανθρωποι που ακυρωνουν τελευταια στιγμη κ ουτε καν ενημερωνουν αλλα το οτι καποιοι ανθρωποι ειναι ασυνεπεις δεν σημαινει οτι εμεις οι υπολοιποι θα πρεπει να μπαινουμε στην αβολη θεση κ να στελνουμε μηνυματα του στυλ "γεια, ισχυει ακομα για αυριο?". Μου φαινεται λιγο απεγνωσμενο ενα τετοιο μηνυμα, σε φαση οτι καθεσαι κ ανυπομονεις να βρεθεις με τον αλλον κ ελπιζεις οτι δεν το ξεχασε. Ναι, ξερω, υπεραναλυω χωρις λογο, αλλα θεωρειτε οτι πρεπει να στειλω για να επιβεβαιωσω τα πλανα μου με εναν τυπο που δεν ειμαστε μαζι, απλα βγαινουμε? Η απλα να ελπισω για το καλυτερο?

Ας εξομολογηθώ και εγώ, αν και Ίσως φάω κράξιμο.. Λοιπόν εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχω βαλτώσει σχεδόν σε όλους τους τομείς της ζωής μου. Φυσικά και κάνω προσπάθεια αλλά τα αποτελέσματα είναι φτωχά. Το θέμα μου είναι ότι συγκρινομαι με τις φίλες μου. Η ζωή τους είναι πάρα πολύ καλή. Έχουν υγεία, οικονομική ανεξαρτησια, συντρόφους που να της αγαπούν, υποστηρικτικό γενικά περιβάλλον και άλλα πολλά. Εγώ πώς να το πω, δίπλα τους αισθάνομαι τελείως αποτυχημένη (και είμαι). Αρχίζουν και μου βγαίνουν πολυ άσχημα συναισθήματα, όπως ζήλεια προς αυτές, αν και δεν το δείχνω. Αλλά πραγματικά νιώθω την ανάγκη να απομακρυνθω. Προφανώς και δε θέλω να "χάσουν" αυτά που εχουν. Η δική μου η ζωή θέλω να πάει καλύτερα που είναι μονίμως στην "εντατική".

Γεια σας είμαι 22 χρονών φοιτητής που έχω υποστεί ψυχολογική και σωματική κακοποίηση από μικρός από την μητέρα μου. Αντιμετωπίζω φοβίες όταν προσπαθώ να πω κάτι που μου συμβαίνει γιατί μπορεί να μου πουν ότι φταίω εγώ αλλά στην πραγματικότητα έγινε ατυχώς από κάποιον άλλον και να βγω έξω από το σπίτι για να μην το μάθουν οι γονείς μου. Προσπαθώ να κρύψω πράγματα που αγοράζώ για να μην μου τα πάρουν και περιορίζω τις επαφές μου. Έχει διαταραγμένο προφίλ από ανάρμοστες συμπεριφορές όπως να βρίζει τους άλλους αλλά δεν επισκέφτηκε ποτέ ψυχολόγο. Πήρα την αστυνομία μία φορά γιατί πείραξε την μικρή μου αδερφή με την χρήση λεκτικής βίας και την προκάλεσε αυτοτραυματισμό αλλά όταν ο αστυνομικός ήρθε, οι γονείς μου είπανε ότι δεν διαβάζω για τις πανελλήνιες και δεν την πιάσανε λες και με ένοιαζε να περάσω σε σχολή και όχι να τελειώνω το μαρτύριο. Ευτυχώς σπουδάζω μακριά από το σπίτι σε μικρή περιοχή το οποίο είναι θετικό αλλά δεν υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για φοιτητές.Ψάχνω παντού δουλειές σε εκείνη την περιοχή αλλά δεν υπάρχουν πολλές. Τι να κάνω? Πως μπορεί να τελειώσει το μαρτύριο που περνάω?

Επαρχία... Είμαι για σεζόν, είναι μια κοπέλα στην παρέα την θέλω και τη γουστάρω όσο κανέναν άλλον. Είναι λεπτή η θέση μου επειδή είμαστε γυναίκες και μπορεί να χω παρεξηγήσει και τις προθέσεις της αλλά η συμπεριφορά της με έκανε να νιώσω ότι είναι ερωτικη απέναντι μου.... Μικρά κ αργά βήματα μη γίνουμε ρεντικολο?

Με πλησίασε,κάτι με παραξένεψε από τις δύο πρώτες συναντήσεις μας,και ευτυχώς μείναμε μόνο στις συζητήσεις και δέν προχωρήσαμε σε τίποτα περισσότερο.Ψάχνοντας,και επειδή ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον,,έμαθα ότι έχει ήδη σχέση και ότι στις αρχές του Σεπτέμβρη πρόκειται να παντρευτεί.Αυτό που με σόκαρε περισσότερο,είναι ότι την κοπέλα την γνωρίζω από το Λύκειο,ήμασταν συμμαθήτριες πρίν από 10 χρόνια.Με την κοπέλα δέν υπήρξαμε ποτέ φίλες,μόνο γνωστές,και αυτό που θυμάμαι από τότε και συνεχίζει να ισχύει,είναι ότι πρόκειται για πολύ αξιόλογο άνθρωπο σε όλα.Άνετα μπορώ να την βρώ,και να της δείξω τα μηνύματα που μου έστελνε ο τύπος για να ξέρει με ποιόν έχει να κάνει.Το έχω σκεφτεί πολύ,και όσο και άν "μιλάει" μέσα μου η γυναικεία αλληλεγγύη,τελικά δέν θα κάνω τίποτα.Το μόνο σίγουρο είναι ότι μία κάποιου είδους ενοχή τη νιώθω,επειδή απέφυγα να την προφυλάξω από μελλοντικά προβλήματα και στεναχώριες.Πιστεύω πως σκέφτομαι σωστά,άλλα θα ήθελα και τη γνώμη σας.

Ένα μήνα χωρισμένοι και δε μπορώ να νιώσω θλίψη και στεναχώρια. Ήμασταν λιγο καιρό μαζι, περίπου ένα εξάμηνο. Δεν ήταν δικη μου η απόφαση του χωρισμού. Αρχισε να απομακρύνεται και να είναι ψυχρός, το συζητήσαμε και δεν έβγαλα άκρη. Μου είπε ότι περνάει δύσκολα, ότι έχει διαφορά θέματα και δεν είναι σε φάση για σχέση. Μερικες φορές με πιάνουν κάτι φρίκες που δεν πήγε καλά και αυτή η σχέση, αλλά τίποτα περισσότερο. Ούτε κλαιω, ούτε στεναχωριέμαι, ούτε πέφτω στα πατώματα όπως παλιότερα. Με εκπλήσσει ο εαυτός μου! Ωρίμασα και αρχίζω και γίνομαι αναίσθητη; ( Είμαι 36 ετών)

Μενω στο εξωτερικο εδω κ δυο χρονια κ ενα απο τα πραγματα που μου εχει κανει εντυπωση ειναι το ποσο πιο ελευθερα οι ανθρωποι μιλανε για το σεξ εδω. Διαπιστωνω οτι στην ελληνικη κοινωνια το θεμα του σεξ ειναι ακομα τοσο ταμπου. Εισαι γυναικα κ ντρεπεσαι να πεις οτι χρησιμοποιεις εφαρμογες γνωριμιων για να κανεις σεξ. Ντρεπεσαι να πεις δηλαδη οτι εχεις ορμες κ θελεις καποιος να στις ικανοποιησει. Λες κ δεν ειμαστε ολοι ανθρωποι κ λες κ δεν εχουμε ολοι (αντρες γυναικες) αναγκες. Μεγαλη μεριδα του πληθυσμου ειναι κατα των εφαρμογων γνωριμιων. Δηλαδη αν δεν εχω σχεση κ θελω να κανω σεξ τι πρεπει να κανω? Αμα δε γουσταρω να βγω απο το σπιτι μου κ να παω σε ενα μπαρ για να γνωρισω καποιον, αλλα θελω να κανω σεξ γιατι να μη μπορω να το κανω ευκολα κ απλα μεσω μιας εφαρμογης? Αν στην τελικη δεν εχω λεφτα για ποτο αλλα θελω να βρω καποιον να περασουμε ενα βραδυ μαζι γιατι να μην εχω αυτη την επιλογη? Ναι, μ αρεσει το σεξ κ θα αρπαξω καθε ευκαιρια να κανω σεξ με καποιον που μ αρεσει κ του αρεσω. Κ δεν εχω κανενα ενδοιασμο να κανω σεξ με καποιον μια ωρα αφου τον γνωρισω. δεν χρειαζεται να μαθω τι δουλεια κανει κ τι ονειρα εχει για τη ζωη του, μου αρκει το οτι η εμφανιση του με ελκυει. Μου αρκει να εχω μια σχετικη χημεια με καποιον στα πρωτα λεπτα της συζητησης μας κ μια σχετικη ελξη. Αυτο δε με καθιστα ευκολη. Στην τελικη τι παει να πει ευκολη? Οτι ευκολα ενδιδω σε καποιον που μου αρεσει? Μα γιατι να μην ενδωσω? Γιατι να μην κανω κατι που θα με ευχαριστησει? Ειλικρινα οταν εμενα Ελλαδα δεν μπορουσα να φανταστω οτι θα ελεγα στις φιλες μου οτι θα βγω μεσα σε μια βδομαδα με 3 διαφορετικους αντρες. Σιγουρα θα μου ειχαν κατευθειαν βαλει ταμπελες της ευκολης, της τσουλας κλπ. Εδω το κανω συστηματικα κ κανεις δεν το θεωρει περιεργο. Δεν θελουμε ολοι σε ολες τις φασεις της ζωης μας να εχουμε συντροφο, φυσικα κ θελουμε ομως να κανουμε σεξ. Κ δεν υπαρχει τιποτα κακο σε αυτο.